Uitspraken

4.1.

Artikel 1019w van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) biedt de persoon die een ander aansprakelijk houdt voor zijn letselschade de mogelijkheid, ook voordat de zaak ten principale aanhangig is, de rechter te verzoeken te beslissen over een geschil omtrent of in verband met een deel van hetgeen ter zake tussen hen rechtens geldt en waarvan de beëindiging kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst over de vordering in de hoofdzaak. Doel van de deelgeschilprocedure (artikel 1019w e.v. Rv) voor letsel- en overlijdensschade is de vereenvoudiging en versnelling van de buitengerechtelijke afhandeling van letsel- en overlijdensschade. Voorts is van belang dat de deelgeschilprocedure zich niet leent voor (uitgebreide) bewijsvoering en in het bijzonder het horen van getuigen.

4.2.

Tussen partijen is niet in geschil dat deze zaak zich leent voor beslissing in een deelgeschilprocedure.

4.3.

4.4.

Vast staat dat [verzoeker] in de uitoefening van zijn werkzaamheden voor Helder in Glas schade heeft geleden. Helder in Glas is dan op grond van artikel 7:658 lid 2 BW aansprakelijk voor de schade die [verzoeker] dientengevolge heeft opgelopen, tenzij zij aantoont de in artikel 7:658 lid 1 BW beschreven zorgplicht te zijn nagekomen, waarbij wordt opgemerkt dat de schade niet het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van [verzoeker] . In artikel 7:658 lid 1 BW is bepaald dat de werkgever verplicht is “de lokalen, werktuigen en gereedschappen waarin of waarmee hij de arbeid doet verrichten, op zodanige wijze in te richten en te onderhouden alsmede voor het verrichten van de arbeid zodanige maatregelen te treffen en aanwijzingen te verstrekken als redelijkerwijs nodig is om te voorkomen dat de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden schade lijdt.”

4.5.

Het is dus aan Helder in Glas als werkgever te stellen en zo nodig te bewijzen, kort gezegd, dat zij al die veiligheidsmaatregelen heeft genomen en al die aanwijzingen heeft gegeven die redelijkerwijs nodig waren om de schade te voorkomen. Gelet op de ruime strekking van de zorgplicht kan niet snel worden aangenomen dat de werkgever daaraan heeft voldaan en bijgevolg niet aansprakelijk is voor door de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden geleden schade. Art. 7:658 BW vergt immers een hoog veiligheidsniveau van de betrokken werkruimte, werktuigen en gereedschappen alsmede van de organisatie van de werkzaamheden en vereist dat de werkgever het op de omstandigheden van het geval toegesneden toezicht houdt op behoorlijke naleving van de door hem gegeven instructies.

4.6.

Ter onderbouwing van haar verweer stelt Helder in Glas dat zij haar zorgplicht als volgt heeft ingevuld:

- de onderneming zelf is VCA-gecertificeerd (hetgeen onder meer inhoudt dat de vereiste

aandacht en zorg aan werken op hoogte wordt besteed);

- alle personeelsleden die met uitvoering van werk belast zijn, zijn VCA-gecertificeerd,

zo ook [verzoeker] ;

- de onderneming hanteert een risico inventarisatie (RI&E);

- de onderneming hanteert een ‘VGM plan’ (veiligheid, gezondheid en milieu);

- de onderneming hanteert een Kwaliteits- Arbo- en Milieuplan;

- er worden maandelijks ‘toolboxmeetings’ georganiseerd, waarbij ook de gevaren van

- er worden registratieformulieren gehanteerd voor het in ontvangst nemen van een

- de uitvoering van dit werk is voorafgaand aan de start ervan uitvoerig besproken door

de projectleider dhr. [naam projectleider] met de voorman [naam collega 1] ;

- op de uitvoering — ook van dit werk — wordt toezicht gehouden. Ten tijde van de

- geconstateerd is dat tijdens de reguliere uitvoering conform de (veiligheids)instructies

het werk werd uitgevoerd;

- op 24 november 2014, de dag van het ongeval, was de toezichthoudende taak

- afgesproken was dat de veiligheidskabels (ook wel als valgordels aangeduid) zouden

4.7.

Helder in Glas betoogt dat hieruit volgt dat zij toereikende veiligheidsmaatregelen heeft genomen en voldoende aanwijzingen heeft gegeven om de schade te voorkomen. Er is een uitgebreid plan met specifieke werkinstructies gemaakt, dat duidelijk is gecommuniceerd. Indien deze werkinstructies zouden zijn gevolgd, dan zou het ongeval volgens Helder in Glas niet hebben plaatsgevonden. De werkinstructie hield immers in dat de glaspanelen per ring, van binnen naar buiten, zouden worden gelegd en dat de panelen, per gereed gekomen ring, meteen langs de randen zouden worden gekit. Het schuiven van de glaspanelen zou bij die werkwijze onmogelijk zijn geweest. Daarnaast konden de werkzaamheden op die manier vanaf de rolsteiger worden verricht en werd voorkomen dat op ‘het dak’, en dus op hoogte, moest worden gewerkt. In strijd met de werkinstructies is er echter voor gekozen om de panelen achteraf (na het leggen van de derde ring) te kitten, en werd het voor de werknemers noodzakelijk ‘het dak’ te betreden om de randen van de eerste, tweede, en derde ring te bereiken. Dit gebeurde zonder veiligheidsharnas, omdat de kabel van het harnas staand op ‘het dak’ nergens aan kon worden bevestigd. Hierdoor is een gevaarlijke situatie ontstaan, waarin Helder in Glas niet heeft voorzien. Omdat Helder in Glas niet op de hoogte was van de afwijking in de afgesproken werkwijze, is dit risico buiten haar weten ontstaan en kan het ongeval haar niet worden toegerekend, aldus Helder in Glas.

4.8.

De kantonrechter is van oordeel dat Helder in Glas niet heeft aangetoond dat zij aan haar zorgplicht heeft voldaan. Deze zorgplicht houdt namelijk in dat zij toezicht houdt op behoorlijke naleving van de door haar gegeven instructies. Uit het feit dat Helder in Glas niet op de hoogte was van de afwijking van de werkinstructie (en dit pas na het ongeval heeft geconstateerd), blijkt reeds dat zij is tekortgeschoten in deze toezichthoudende taak. Dat Helder in Glas door de aangewezen verantwoordelijke (belast was met het toezicht op de veiligheid) niet op de hoogte is gesteld van de beslissing om - in strijd met de werkinstructie - achteraf te kitten en zonder veiligheidsharnas op hoogte te werken, maakt dit niet anders. Het gebrek aan toezicht heeft ertoe geleid dat de feitelijke werkzaamheden op 24 november 2014 zijn uitgevoerd zonder specifieke werk- en veiligheidsinstructies. Helder in Glas heeft dus niet kunnen beoordelen of de voorgenomen afwijking van de werkinstructie, binnen de genomen voorzorgsmaatregelen, verantwoord was. Dat Helder in Glas (pro-)actief veiligheidsbeleid voert en dat de werknemers VCA-gecertificeerd waren en regelmatig deelnamen aan ‘toolboxmeetings’ maakt het vorenstaande evenmin anders. In dat kader hebben de werknemers uitsluitend algemene veiligheidsinstructies gekregen, waarmee in dit geval niet kon worden volstaan. Het betrof immers (unieke) werkzaamheden aan een kunstobject op valgevaarlijke hoogte, waarmee geen ervaring is opgedaan.

4.9.

Aangezien Helder in Glas niet aan de zorgplicht van artikel 7:658 lid 1 BW heeft voldaan, volgt daaruit dat zij aansprakelijk is voor de schade die [verzoeker] als gevolg van het arbeidsongeval op 24 november 2014 heeft geleden en nog zal lijden. Naar de kantonrechter begrijpt, verzoekt [verzoeker] om dat voor recht te verklaren en dat verzoek zal dus worden toegewezen.

4.10.

De kantonrechter dient op grond van artikel 1019aa lid 1 Rv de kosten van de procedure te begroten en daarbij alle redelijke kosten als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 BW in aanmerking te nemen. Bij de begroting van de kosten dient de kantonrechter de dubbele redelijkheidstoets te hanteren; zowel het inroepen van de rechtsbijstand als de daarvoor gemaakte kosten moeten redelijk zijn. Niet ter discussie staat dat het inroepen van rechtsbijstand redelijk is. Nu [verzoeker] heeft nagelaten te stellen en te onderbouwen wat de gemaakte kosten zijn, ziet de kantonrechter aanleiding om voor de begroting van de kosten aansluiting te zoeken bij de Liquidatietarieven Kanton 2019. Nu vaststaat dat mr. Cortet het verzoekschrift heeft opgesteld en dat zij [verzoeker] tijdens de mondelinge behandeling heeft vertegenwoordigd, begroot de kantonrechter de kosten op € 1.000,00 (2 punten x € 500,00), te vermeerderen met griffierecht van € 81,00.

4.11.

De kantonrechter overweegt dat uit artikel 1019bb Rv volgt dat tegen de beschikking in een deelgeschil geen hogere voorziening openstaat, onverminderd artikel 1019cc, derde lid Rv. Naar het oordeel van de kantonrechter staat daaraan niet in de weg dat de beschikking uitvoerbaar bij voorraad wordt verklaard, juist omdat hoger beroep wel mogelijk is op grond van de doorbrekingsjurisprudentie. De kantonrechter zal het verzoek om de beslissing uitvoerbaar bij voorraad te verklaren dan ook toewijzen.