Uitspraken

Het gaat in deze zaak om de vraag of de arbeidsovereenkomst tussen partijen moet worden ontbonden.

In artikel 7:671c lid 1 BW is bepaald dat de kantonrechter op verzoek van de werknemer de arbeidsovereenkomst kan ontbinden wegens omstandigheden die van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve dadelijk of na korte tijd behoort te eindigen.

De kantonrechter zal het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst toewijzen, nu het hier om een werknemersverzoek gaat waarbij bijzondere opzegverboden niet aan de orde zijn. Gelet op het fundamentele (grond)recht van arbeidskeuze dient een werknemersverzoek als het onderhavige dan ook gehonoreerd te worden. De kantonrechter is voornemens de arbeidsovereenkomst tussen partijen te ontbinden met ingang 12 juni 2020.

Vervolgens moet ook worden beoordeeld of aan [verzoeker] een transitie- en of een billijke vergoeding dient te worden toegekend. Daarvoor dient te worden beoordeeld of er sprake van ernstig verwijtbaar handelen van Expro.

Uit de parlementaire geschiedenis van de Wet Werk en Zekerheid (Kamerstukken II, 2013/14, 33818, nr. 3) blijkt dat er van ernstig verwijtbaar handelen door de werkgever niet snel sprake kan zijn. Het moet gaan om duidelijke en uitzonderlijke gevallen van onrechtmatige gedragingen die te kwalificeren zijn als duidelijk strijdig met goed werkgeverschap. Ter verduidelijking zijn in de memorie van toelichting een aantal voorbeelden gegeven waarin aanleiding kan bestaan voor het toekennen van een billijke vergoeding. Een van de voorbeelden die is gegeven, luidt ‘als een werkgever grovelijk de verplichtingen niet nakomt die voortvloeien uit de arbeidsovereenkomst en er als gevolg daarvan een verstoorde arbeidsverhouding ontstaat’.

De kantonrechter is van oordeel dat Expro een verwijt valt te maken door [verzoeker] middels een schorsing op non-actief te stellen en door vervolgens, zonder het toegezegde onderzoek in het kader van de schorsing, aan te sturen op het einde van de arbeidsovereenkomst middels het aanbieden van een vaststellingsovereenkomst en het aanhangig maken van een ontbindingsverzoek. Echter, de lat om ernstig verwijtbaar handelen of nalaten aan te nemen ligt, zoals blijkt uit hetgeen onder 5.5. is overwogen, zeer hoog. Er moet sprake zijn omstandigheden op grond waarvan van de werknemer niet kan worden verwacht dat de arbeidsovereenkomst nog langer voortduurt. Daarvan is naar het oordeel van de kantonrechter geen sprake. Bovendien heeft [verzoeker] in de hiervoor geschetste omstandigheden eerder geen aanleiding gezien om de arbeidsovereenkomst te ontbinden. Sterker nog, in het kader van de ontbindingsprocedure die volgde op de schorsing en de onderhandelingen in het kader van een vaststellingsovereenkomst heeft [verzoeker] betwist dat er sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding. De door [verzoeker] aangehaalde omstandigheden van vóór 18 december 2017 – zijnde de datum van het vonnis van de kantonrechter te Assen waarin het ontbindingsverzoek van Expro is afgewezen – acht de kantonrechter dan ook niet van voldoende gewicht voor het oordeel dat er sprake is van ernstig verwijtbaar handelen.

Door [verzoeker] zijn naar het oordeel van de kantonrechter geen omstandigheden gesteld die nadien hebben plaatsgevonden en die tot de conclusie leiden dat er sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van Expro. De stelling van [verzoeker] dat Expro heeft verzuimd om hem weer bij de NAM te werk te stellen, brengt de kantonrechter niet tot een ander oordeel. Daarbij is [verzoeker] voor dit verzuim middels het vonnis van 23 oktober 2019 financieel gecompenseerd voor de periode vanaf juli 2017 tot en met december 2018 dat hij niet het overeengekomen werk bij de NAM verrichte. Verder leidt de kantonrechter uit de door Expro overgelegde e-mail van 8 mei 2018 af dat er bij de NAM geen behoefte is aan het laten uitvoeren van werkzaamheden door [verzoeker] . De kantonrechter heeft geen aanleiding om te twijfelen aan de juistheid van deze verklaring. Dat betekent dat Expro na 8 mei 2018 niet is aan te rekenen dat [verzoeker] niet meer bij de NAM te werk is gesteld.

Dat Expro zich onvoldoende zou hebben ingespannen om [verzoeker] weer aan het werk te krijgen, ondanks oproepen van [verzoeker] daartoe, zoals hij heeft gesteld, acht de kantonrechter niet toereikend voor een andersluidend oordeel. Hetzelfde overweegt de kantonrechter ten aanzien van het standpunt van [verzoeker] dat Expro tijdens de procedure alles heeft gedaan om tijd te winnen en de waarheidsvinding te frustreren. Afgezien daarvan kan uit de stukken worden niet worden opgemaakt dat Expro zich onvoldoende heeft ingespannen. Bovendien kan uit de overgelegde stukken ook niet worden afgeleid dat [verzoeker] Expro regelmatig heeft opgeroepen om hem weer aan het werk te krijgen. Evenmin zijn er voor de juistheid van het standpunt van [verzoeker] dat Expro de waarheidsvinding frustreert aanknopingspunten in de overgelegde stukken te vinden. De kantonrechter gaat hieraan dan ook voorbij.

Dat Expro het loon voor 2019 niet heeft gecorrigeerd naar het Waadi-conforme salaris, zoals door [verzoeker] is gesteld, acht de kantonrechter ook niet voldoende om als ernstig verwijtbaar handelen te worden aanmerkt. Weliswaar is Expro in het vonnis van 23 oktober 2019 veroordeeld tot betaling van het achterstallig salaris conform de Waadi over de periode tot en met december 2018. Dat betekent niet zonder meer dat [verzoeker] na december 2018 ook recht heeft op dit salaris. Van belang daarbij is of [verzoeker] bereid is de bedongen arbeid te verrichten en daarover verschillen partijen van mening. Nu het verzoek van [verzoeker] niet is gericht op het verkrijgen van een Waadi-conform salaris vanaf januari 2019, komt de kantonrechter niet toe aan het beoordelen van de juistheid van het door Expro aan [verzoeker] vanaf januari 2019 toegekende salaris. Aldus staat niet vast dat [verzoeker] vanaf 1 januari 2019 recht heeft op een hoger salaris dan zijn basissalaris en kan ook niet staande worden gehouden dat Expro verwijtbaar handelt.

De kantonrechter laat tot slot meewegen dat [verzoeker] ter zitting heeft verklaard dat hij onderhavige procedure niet aanhangig had gemaakt, indien Expro vanaf januari 2019 het – in de ogen van [verzoeker] – juiste loon en pensioenopbouw had betaald.

Alles afwegende komt de kantonrechter tot het oordeel dat Expro op een aantal punten zeker een verwijt te maken valt, maar Expro is nergens zodanig over de schreef gegaan dat dit de conclusie kan rechtvaardigen dat sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van Expro, dat immers slechts in uitzonderlijke gevallen wordt aangenomen. Dit betekent dat voor de gevraagde verklaring voor recht zal worden afgewezen en er voor de gevraagde billijke vergoeding en de transitievergoeding geen grond is.

Ingevolge het bepaalde in artikel 7:686a lid 6 jo. artikel 7:686a lid 7 BW zal [verzoeker] in de gelegenheid worden gesteld om het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst in te trekken binnen de hierna te noemen termijn.

Gelet op de aard en de uitkomst van de zaak, is de kantonrechter van oordeel dat het redelijk is dat partijen ieder hun eigen proceskosten dragen.