Uitspraken

De kantonrechter stelt ambtshalve vast dat de Nederlandse rechter in deze zaak bevoegd is om van de vordering kennis te nemen.

Vast staat dat de passagiers met een vertraging van meer dan drie uur zijn aangekomen op de eindbestemming Krakau, zodat Lufthansa op grond van de Verordening in beginsel gehouden is de compensatie als bedoeld in de Verordening te voldoen. Dit is anders indien zij kan aantonen dat de vertraging het gevolg is van buitengewone omstandigheden als bedoeld in artikel 5 lid 3 van de Verordening. Gelet op het arrest Wallentin-Hermann (C-549/07) van het Hof van 22 december 2008 dient een luchtvaartmaatschappij in het voorkomende geval aan te tonen dat zij zelfs met de inzet van alle beschikbare materiële en personeelsmiddelen de buitengewone omstandigheden kennelijk niet had kunnen vermijden – behoudens indien zij op het relevante tijdstip onaanvaardbare offers uit het oogpunt van de mogelijkheden van haar onderneming had gebracht – dat de buitengewone omstandigheden waarmee zij werd geconfronteerd tot de langdurige vertraging van de vlucht leidden.

Lufthansa heeft aangevoerd dat de vertraging van de vlucht mede is veroorzaakt door restricties van de Nederlandse luchtverkeersleiding ten aanzien van vlucht LH992 van Frankfurt naar Amsterdam. Ter onderbouwing legt Lufthansa onder andere de “Leg Information” over van vlucht LH992. Uit dit vluchtrapport volgt dat vlucht LH992 met een aankomstvertraging van 65 minuten is uitgevoerd. Het vluchtrapport vermeldt Delay Code 83: “ATFM due to RESTRICTION AT DESTINATION AIRPORT” met toevoeging “Z”: “High Demand / ATC Capicity”, oftewel beperkende instructies van de luchtverkeersleiding wegens beperkte capaciteit. Tevens heeft Lufthansa de “slot history” van vlucht LH992 overgelegd. Zij heeft toegelicht dat de luchtverkeersleiding om 08:40 uur UTC de “slot” van 10:40 uur UTC introk en verving door een nieuwe Calculated Take Off Time (CTOT) van 12:25 uur UTC. Aan vlucht LH988 is uiteindelijk een nieuwe CTOT opgelegd (11:48 uur UTC), welke ook is gebruikt. Ook de “slot history” van vlucht LH992 vermeldt vertragingscode 83 als reden voor de nieuwe CTOT. Lufthansa heeft naar het oordeel van de kantonrechter met de door haar overgelegde stukken en haar toelichting daarop voldoende aangetoond dat de luchtverkeersleiding meerdere CTOT’s heeft opgelegd aan het toestel dat vlucht LH992 uitvoerde.

Wanneer een vlucht een CTOT opgelegd krijgt heeft deze vlucht niet de mogelijkheid om toch eerder te vertrekken. Een CTOT moet immers altijd worden opgevolgd. Naar het oordeel van de kantonrechter is in dit geval de opgelegde CTOT dan ook aan te merken als een buitengewone omstandigheid. Een CTOT is immers niet inherent aan de normale bedrijfsuitoefening en ligt buiten de macht van een luchtvaartmaatschappij.

Voorts heeft Lufthansa met een verwijzing naar vluchtrapport van vlucht LH993 onderbouwd dat vlucht LH993 (Amsterdam-Frankfurt) 45 minuten is vertraagd als gevolg van de vertraagde aankomst van de voorgaande vlucht. Het vluchtrapport vermeldt vertragingscode 93: “late arrival of aircraft from another flight”. Tevens volgt uit het vluchtrapport dat vlucht LH993 31 minuten is vertraagd wegens een vertraagde start-up (vertragingscode 89). Lufthansa heeft voldoende onderbouwd dat vlucht LH993 wilde vertrekken maar dat de toestemming daartoe werd onthouden door de luchtverkeersleiding. De vertraging van 31 minuten is dan ook veroorzaakt door een buitengewone omstandigheid.

De kantonrechter dient vervolgens te beoordelen of de buitengewone omstandigheden doorwerken naar de vlucht in kwestie. Lufthansa heeft voldoende aangetoond dat de vertraging van vlucht LH992 direct effect heeft gehad op de uitvoering van vlucht LH993. Deze vluchten zijn immers onderdeel van de rotatievlucht Frankfurt-Amsterdam-Frankfurt. Gebleken is dat tussen deze rotatievluchten voldoende reservetijd was ingepland. De buitengewone omstandigheid die zich heeft voorgedaan tijdens de uitvoering van vlucht LH992 werkt naar het oordeel van de kantonrechter door in de vlucht in kwestie. Voorts is gebleken dat de uiteindelijke vertraging van de passagiers van meer dan drie uur op de eindbestemming het directe gevolg is geweest van de vertraagde uitvoering van vluchten LH992 en LH993. De vertraging ontstaan als gevolg van buitengewone omstandigheden heeft het immers voor de passagiers onmogelijk gemaakt om de aansluitende vlucht LH1368 naar Krakau te halen. De vertraging op de eindbestemming van de passagiers is dan ook het gevolg van buitengewone omstandigheden.

Voorts dient de vraag te worden beantwoord of Lufthansa alle redelijke maatregelen heeft getroffen om de vertraging van de passagiers te voorkomen dan wel te beperken. Tussen de twee aansluitende vluchten was een overstaptijd van 45 minuten gepland. De minimale overstaptijd te Frankfurt was 45 minuten. Er was dus geen sprake van een reservetijd bovenop de overstaptijd, hetgeen door de kantonrechter als onvoldoende wordt gekwalificeerd. Dit neemt niet weg dat de passagiers te Frankfurt een aankomstvertraging van 66 minuten hadden en dat zij, ook al zou Lufthansa voldoende reservetijd in acht hebben genomen, de aansluitende vlucht niet meer hadden kunnen halen. Lufthansa heeft de passagiers omgeboekt naar een andere vlucht. In de gegeven omstandigheden kon er niet meer van Lufthansa worden verwacht.

Daarbij heeft Lufthansa toegelicht dat zij de passagiers naar de eerst mogelijke vervoersmogelijkheid met voldoende plaats heeft omgeboekt. Dit wordt door de passagiers betwist. Echter, de passagiers hebben niet aangetoond dat er een eerder alternatief mogelijk was, zodat niet vast is komen te staan dat de passagiers sneller naar hun eindbestemming vervoerd hadden kunnen worden. De conclusie is dat Lufthansa alle redelijke maatregelen heeft getroffen om de vertraging te voorkomen, zodat het beroep van Lufthansa op buitengewone omstandigheden slaagt.

Gelet op het voorgaande zal de vordering worden afgewezen. De overige verweren van Lufthansa behoeven derhalve geen bespreking.