Uitspraken

Standpunt van de officieren van justitie

De officieren van justitie hebben gerekwireerd tot bewezenverklaring van alle (primair) ten laste gelegde feiten, met uitzondering van het onderdeel medeplegen in feit 1.

Standpunt van de verdediging

De verdediging heeft geconcludeerd tot bewezenverklaring van feit 1, met uitzondering van de onderdelen medeplegen, levensgevaar of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor de in de woning aanwezige personen of anderen.

De verdediging heeft voorts geconcludeerd tot bewezenverklaring van de eendaadse samenloop van feiten 2 en 3.

Door de verdediging is vrijspraak bepleit van feit 4 primair. De rol van verdachte is die van medeplichtige, feit 4 subsidiair kan dus bewezen worden verklaard.

De verdediging heeft tot slot geconcludeerd tot bewezenverklaring van feit 5.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de onder 1 tot en met 3, 4 primair en 5 ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat

Feit 1:

hij op 2 februari 2020 te Haarlem, opzettelijk een ontploffing teweeg heeft gebracht door een fragmentatiebom aan te steken en tot ontploffing te brengen bij de achterpui van de woning gelegen aan [adres] , waarvan gemeen gevaar voor voornoemde woning en de inboedel en omringende woningen te duchten was;

Feit 2:

hij op 10 februari 2020 te Hoofddorp, gemeente Haarlemmermeer, tezamen en in vereniging met anderen, [slachtoffer 2] heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht, door met rode verf onder meer de tekst ‘RIP [slachtoffer 2] DOOD’ op de garagedeur behorend bij de woning gelegen aan [adres] en op de gevel van voornoemde woning, aan te brengen;

Feit 3:

hij op 10 februari 2020 te Hoofddorp, gemeente Haarlemmermeer, tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk en wederrechtelijk de garagedeur en de gevel van de woning gelegen aan [adres] en de auto van het merk [merk] , type [type] , voorzien van kenteken [kenteken] , die aan [naam] toebehoorden, heeft beschadigd;

Feit 4 primair:

hij op 14 maart 2020 te Haarlem tezamen en in vereniging met een ander opzettelijk en wederrechtelijk het keukenraam gelegen aan de voorzijde van de woning aan [adres] , toebehorende aan [adres] , heeft vernield;

Feit 5:

hij omstreeks de periode van 9 juli 2020 tot en met 10 juli 2020 te Haarlem opzettelijk aanwezig heeft gehad ongeveer 298 gram hennep, zijnde hennep een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst II.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd. Blijkens het verhandelde op de terechtzitting is verdachte daardoor niet geschaad in zijn verdediging.

Wat aan verdachte onder 1 tot en met 3, 4 primair en 5 meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Standpunt van de officieren van justitie

De officieren van justitie hebben gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een jeugddetentie voor de duur van 120 dagen, met aftrek van de tijd die verdachte in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, waarvan 69 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren en onder de dadelijk uitvoerbare bijzondere voorwaarden van:

Daarnaast hebben de officieren van justitie gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een taakstraf in de vorm van een werkstraf voor de duur van 100 uren, subsidiair vijftig dagen jeugddetentie.

Ten slotte is gevorderd dat het reeds geschorste bevel tot voorlopige hechtenis wordt opgeheven.

Standpunt van de verdediging

Door de verdediging is bepleit verdachte een onvoorwaardelijke jeugddetentie op te leggen voor de duur van het voorarrest, met aftrek, en een deels voorwaardelijke werkstraf, een en ander overeenkomstig het advies van de Raad voor de Kinderbescherming van 11 maart 2021.

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de sancties die aan verdachte moeten worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede door de persoon van verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

In het bijzonder heeft de rechtbank het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een viertal strafbare feiten, die deel uitmaken van een lange reeks gewelddadige acties tegen [slachtoffer 2] en zijn familie in de periode van februari tot en met juli 2020 die door de rechtbank gezien worden als wraakacties vanwege de betrokkenheid van [slachtoffer 2] bij de ontplofte vuurwerkbom op 1 januari 2020 waarbij medeverdachte [medeverdachte 1] zwaar gewond is geraakt. De eerste daad van agressie was daarbij de op 2 februari 2020 door verdachte teweeggebrachte ontploffing van een fragmentatiebom in de achtertuin van de moeder van [slachtoffer 2] . Het tweede incident, namelijk de beschadiging van de woning en de auto van de grootouders van [slachtoffer 2] en de bedreiging van [slachtoffer 2] met de dood op 10 februari 2020, is ook door verdachte (mede) gepleegd, evenals het derde incident op 14 maart 2020. Toen is onder meer het keukenraam van de woning van de moeder van [slachtoffer 2] vernield.

De rechtbank rekent het verdachte zwaar aan dat hij vanuit zijn boosheid op [slachtoffer 2] een reeks van wraakacties in gang heeft gezet, waarbij niet alleen [slachtoffer 2] maar ook zijn moeder, broers en grootouders ernstige vrees en angst is aangejaagd en veel schade, materieel en psychisch, en leed is berokkend. Dit blijkt onder meer uit de slachtofferverklaringen van de moeder en de grootmoeder van [slachtoffer 2] . De aanleiding voor het geweld was een conflict tussen [slachtoffer 2] en [medeverdachte 1] nadat [medeverdachte 1] ernstig gewond was geraakt bij een door [slachtoffer 2] en [medeverdachte 1] samen teweeg gebrachte ontploffing bij het Pannenkoekenparadijs te Haarlem in de nieuwjaarsnacht. In plaats van zich hierbuiten te houden is verdachte, eerst alleen en later met anderen, op allerlei gewelddadige manieren wraak gaan nemen op [slachtoffer 2] en zijn familie. Nog afgezien van de gevolgen voor de slachtoffers, draagt dergelijk geweld, zeker midden in een woonwijk gepleegd, bij aan gevoelens van onveiligheid en onbehagen in de samenleving in zijn algemeenheid en de buurtbewoners in het bijzonder. Dat blijkt ook uit het strafdossier. Sommigen hebben alleen anoniem willen verklaren uit angst voor wraakacties. Door aldus te handelen heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan ernstige strafbare feiten waarbij hij zich in het geheel niet heeft bekommerd om de enorme impact voor de betrokkenen en de ernstige gevolgen voor anderen. Verdachte heeft zich blijkbaar na 14 maart 2020 afzijdig gehouden van het conflict tussen medeverdachte [medeverdachte 1] en [slachtoffer 2] , hoewel hij nog wel enige tijd verdachte is geweest voor het meest ernstige feit uit de reeks, dat van 31 mei 2020.

Daarnaast heeft verdachte 298 gram hennep voor handen gehad.

Met betrekking tot de persoon van de verdachte heeft de rechtbank in het bijzonder gelet op:

Het Pro Justitia triple onderzoeksrapport houdt – kort en zakelijk weergegeven – onder meer het volgende in.

Bij verdachte is sprake van een autismespectrumstoornis, licht van ernst, en van een specifieke leerstoornis, met beperkingen in de schriftelijke uitdrukkingsvaardigheden (dyslexie). Van deze problematiek was ook sprake ten tijde van de tenlastegelegde feiten.

Verondersteld mag worden dat verdachte, ondanks de lichte vorm van een autismespectrumstoornis, voldoende in staat is geweest vooraf te beseffen waar hij mee bezig was en zelf in voldoende mate zijn afwegingen heeft kunnen maken met betrekking tot de hem tenlastegelegde feiten, indien deze feiten bewezen worden verklaard.

Geadviseerd wordt verdachte de tenlastegelegde feiten, indien deze bewezen worden verklaard, volledig toe te rekenen, nu er geen sprake is geweest van doorwerking van de geconstateerde stoornis in deze feiten. Daarom kan er ook niet gesproken worden van risicofactoren vanuit de beschreven stoornis van verdachte.

De combinatie van de risicofactoren en beschermende factoren voortkomend uit de gestructureerde risicotaxatie maken dat het risico van gewelddadige recidive, indien het tenlastegelegde bewezen wordt verklaard, statistisch gezien, in algemene zin, zonder interventie, al met al als laag tot matig wordt ingeschat. Dit komt overeen met de klinische inschatting van rapporteurs. Gezien zijn huidige functioneren en geringe recidiverisico zien de onderzoekers geen reden een specifiek forensisch interventieadvies te formuleren.

Met de conclusie van dit rapport kan de rechtbank zich verenigen en zij maakt deze dan ook tot de hare.

Het raadsrapport, gedateerd 11 maart 2021, houdt – kort en zakelijk weergegeven – onder meer het volgende in.

Het algemeen recidiverisico wordt als hoog ingeschat en het dynamisch risicoprofiel wordt als laag ingeschat. Er zijn veel beschermende factoren en op weinig gebieden risicofactoren.

Verdachte ontkent iets met de delicten te maken te hebben waarvan hij verdacht wordt.

Tijdens het onderzoek zijn verschillende risicofactoren naar voren gekomen die de Raad zorgelijk vindt, waaronder de antisociale vriendenkring van verdachte. Zijn vrienden zijn onder andere medeverdachten van de delicten waarvan hij verdacht wordt.

De Raad vindt het positief dat verdachte gericht bezig is met zijn toekomst. Hij heeft een structurele dagbesteding in een opleidings- en werktraject, waar hij gemotiveerd voor is. Tevens heeft hij een positieve houding richting behandeling, afspraken en voorwaarden. Dit wordt bevestigd door de jeugdreclassering. Daarnaast heeft hij een vriendin en lijken ouders zicht op verdachte te hebben, hetgeen beschermende factoren zijn.

De Raad is van mening dat verdachte, wanneer hij schuldig wordt bevonden, de consequenties van zijn gedrag moet ervaren. De Raad acht gezien de ernst van de feiten jeugddetentie op zijn plaats, mocht verdachte schuldig worden bevonden, maar is ook van mening dat detentie de positieve ontwikkelingen van verdachte zal doorkruisen. De Raad vindt dit niet wenselijk. Verdachte zal in dat geval waarschijnlijk zijn baan kwijt raken en dit zal invloed hebben op zijn opleiding en hiermee zijn toekomstperspectief. Daarom vindt de Raad een onvoorwaardelijke jeugddetentie voor de duur van het voorarrest passend en daarbij een deels voorwaardelijke en deels onvoorwaardelijke werkstraf. Mocht verdachte schuldig worden verklaard dan is het goed dat hij op zijn verantwoordelijkheid gewezen wordt door middel van een werkstraf, zodat hij een consequentie ervaart.

De Raad vindt begeleiding door de jeugdreclassering van belang om het functioneren van verdachte op de verschillende levensgebieden te monitoren. De Raad vindt bijzondere voorwaarden als een meldplicht, het hebben van een dagbesteding, een contactverbod met de medeverdachten en locatieverbod voor de woning van [slachtoffer 2] hierbij passend en noodzakelijk.

De Raad heeft zijn advies ter zitting van 18 maart 2021 gewijzigd en als volgt toegelicht.

Verdachte heeft ter zitting een bekennende verklaring afgelegd, het gaat goed met hem sinds de schorsing van zijn voorarrest en er zijn veel beschermende factoren, maar de Raad vindt het toch zorgelijk dat verdachte zo lang heeft gezwegen en dat hij – terwijl het heel belangrijk is voor de slachtoffers – nog steeds geen openheid geeft over de rol van zijn medeverdachten omdat hij vindt dat ieder zelf voor het eigen aandeel verantwoordelijkheid moet nemen.

De Raad vindt het ook heel zorgelijk dat verdachte zo boos is geweest dat hij tot het plegen van de onderhavige feiten is overgegaan. Daar is niet eerder op ingezet kunnen worden en de jeugdreclassering heeft nog geen delictanalyse kunnen maken. Dat dient alsnog te gebeuren en er dient te worden bezien welke hulpverlening eventueel nodig is.

Gelet op het voorgaande, de denkfouten die verdachte heeft gemaakt en de ernst van de feiten, schat de Raad het recidiverisico nu hoger in dan matig en is het eerder uitgebrachte strafadvies niet meer passend. De Raad adviseert thans de bijzondere voorwaarden te koppelen aan een voorwaardelijke jeugddetentie en aan de bijzondere voorwaarden toe te voegen een contactverbod met de slachtoffers en een verplichting tot het meewerken aan behandeling bij De Waag of een soortgelijke instelling, indien de jeugdreclassering dat nodig acht. Daarnaast dient een onvoorwaardelijke werkstraf te worden opgelegd.

De jeugdreclassering heeft zich ter terechtzitting achter het gewijzigde advies van de Raad geschaard.

De rechtbank acht gelet op het voorgaande de oplegging van een vrijheidsbenemende straf passend en geboden. Verdachte heeft 51 dagen in voorlopige hechtenis doorgebracht en heeft zich sinds de schorsing uit de voorlopige hechtenis gedurende zeven maanden aan strenge voorwaarden gehouden. Hij heeft werk en ontwikkelt zich positief. Een nieuwe periode van jeugddetentie zou dit doorkruisen. De rechtbank zal daarom verdachte niet terug sturen naar de jeugdgevangenis, maar een onvoorwaardelijke jeugddetentie opleggen voor de duur van het voorarrest. Daarnaast ziet de rechtbank in de ernst van de feiten, het recidiverisico en de proceshouding van verdachte (lange tijd geen openheid van zaken geven) aanleiding voor het opleggen van een forse voorwaardelijke jeugddetentie, waaraan bijzondere voorwaarden worden verbonden. Overigens waardeert de rechtbank het wel positief dat verdachte ter zitting uiteindelijk verantwoordelijkheid heeft genomen voor zijn handelen en de hem tenlastegelegde feiten heeft bekend.

De rechtbank zal aan het voorwaardelijk gedeelte van de op te leggen straf een proeftijd verbinden van twee jaren, opdat verdachte ervan wordt weerhouden zich voor het einde van die proeftijd opnieuw schuldig te maken aan een strafbaar feit.

Daarnaast acht de rechtbank verplicht contact met de jeugdreclassering, verplichte medewerking aan de door de jeugdreclassering nodig geachte behandeling en begeleiding, een zinvolle dagbesteding in de vorm van onderwijs en/of werk, een contactverbod met medeverdachten en met de slachtoffers alsmede een gebiedsverbod voor de locatie [adres] noodzakelijk. Voorwaarden van die strekking zullen aan het voorwaardelijk deel van de op te leggen straf worden verbonden.

Gelet op het door de deskundigen geconstateerde matige recidiverisico ziet de rechtbank geen aanleiding de gevorderde dadelijke uitvoerbaarheid van de bijzondere voorwaarden te bevelen.

De rechtbank zal bepalen dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van dit vonnis in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, te weten 51 dagen, bij de tenuitvoerlegging van de onvoorwaardelijk opgelegde jeugddetentie in mindering wordt gebracht, voor zover die tijd niet al op een andere straf in mindering is gebracht.

De rechtbank is tevens van oordeel dat een taakstraf in de vorm van een onvoorwaardelijke werkstraf van 100 uren moet worden opgelegd.

De rechtbank zal daarbij bepalen dat deze werkstraf binnen een termijn van negen maanden na het onherroepelijk worden van dit vonnis dient te worden voltooid.

Vermogensmaatregel

De rechtbank is van oordeel dat de onder verdachte in beslag genomen en niet teruggegeven voorwerpen, te weten een ploertendoder (goednummer [goednummer] ), een onderdeel gasalarmpistool (goednummer [goednummer] ) en een patroon (goednummer [goednummer] ), dienen te worden onttrokken aan het verkeer. Die voorwerpen behoren verdachte toe en zijn aangetroffen bij gelegenheid van het onderzoek naar de door hem begane feiten of de feiten waarvan hij wordt verdacht. Deze voorwerpen kunnen dienen tot het begaan of de voorbereiding van soortgelijke feiten of tot de belemmering van de opsporing daarvan. Tevens is het ongecontroleerde bezit van voormelde in beslag genomen voorwerpen in strijd met de wet of het algemeen belang.

8 Overige beslissingen omtrent in beslag genomen en niet teruggegeven voorwerpen

De rechtbank is van oordeel dat de onder verdachte in beslag genomen en niet teruggegeven iPhone (goednummer [goednummer] ), dient te worden teruggegeven aan verdachte, aangezien die redelijkerwijs als rechthebbende kan worden aangemerkt.