Uitspraken

Tussen partijen staat vast dat zij op 30 april 2020, met de ondertekening door [gedaagde] van het opdrachtformulier van HBN, een overeenkomst van opdracht (artikel 7:400 BW) hebben gesloten. [eiser] heeft verder – onbetwist – gesteld dat medewerkers van HBN op 6 mei 2020 onderweg waren naar het adres van [gedaagde] om de opdracht uit te voeren.

[eiser] stoelt zijn vordering op schuldeisersverzuim ex artikel 6:59 BW, maar niet gesteld of gebleken is dat de nakoming van de overeenkomst door HBN is opgeschort. Nu de kantonrechter op grond van artikel 25 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering de rechtsgronden ambtshalve moet aanvullen, stelt zij vast dat in dit geval de rechtsgrond schuldeisersverzuim zoals bedoeld in artikel 6:58 BW is.

In artikel 6:58 BW is bepaald dat de schuldeiser in verzuim komt, wanneer nakoming van de verbintenis verhinderd wordt doordat hij de daartoe noodzakelijke medewerking niet verleent of doordat een ander beletsel van zijn zijde opkomt, tenzij de oorzaak van verhindering hem niet kan worden toegerekend.

Uit de handelwijze van HBN blijkt dat zij bereid en in staat was de overeenkomst van opdracht tijdig na te komen en dat zij daartoe ook het nodige heeft gedaan. [gedaagde] heeft immers erkend dat medewerkers van HBN op 6 mei 2020, na 12:30 uur, onderweg waren naar zijn adres om de overeenkomst uit te voeren maar dat [gedaagde] hen heeft afgebeld. Daarnaast heeft [gedaagde] ter zitting aangegeven dat hij door HBN gebeld is op 7 en 8 mei 2020 maar daarna niet meer heeft opgenomen en dat hij in ieder geval de brieven van 2 juni en 19 juni 2020 heeft ontvangen. Ook heeft [gedaagde] gesteld dat hij het vertrouwen in HBN was kwijtgeraakt waardoor hij geen gebruik meer wilde maken van de diensten van HBN.

Gelet op het voorgaande is de kantonrechter van oordeel dat [gedaagde] de (verdere) uitvoering van de opdracht en daarmee de nakoming door HBN van haar verbintenis heeft gefrustreerd. Dit kan aan [gedaagde] worden toegerekend. Als [gedaagde] twijfelde over de betrouwbaarheid van HBN, had het op zijn weg gelegen HBN hierover eerder te berichten en de overeenkomst op te zeggen. Dat [gedaagde] de overeenkomst heeft opgezegd, zoals hij lijkt te stellen, is onvoldoende gebleken. Dit strookt ook niet met de na 6 mei 2020 nog gevoerde telefoongesprekken, waarin [gedaagde sub 1] heeft aangegeven nog te willen overleggen met zijn vrouw over een nieuw tijdstip voor de reparatie-afspraak. Naar het oordeel van de kantonrechter is voldaan aan de vereisten voor het intreden van schuldeisersverzuim op grond van artikel 6:58 BW.

Op grond van artikel 6:63 BW komen de kosten die HBN als gevolg van het schuldeisersverzuim van [gedaagde] heeft gemaakt, binnen de grenzen van de redelijkheid, voor rekening van [gedaagde] [eiser] vordert de volledige offertekosten en heeft ter zitting gesteld dat deze kosten zien op de voorrijkosten, kosten ter voorbereiding van de klus, planningskosten, twee werknemers die onderweg waren en gederfde omzet. Daarbij komt nog dat HBN op 30 april 2020 een noodreparatie heeft uitgevoerd, waarvoor [gedaagde] niet hoefde te betalen omdat uit de noodreparatie een nieuwe opdracht is voortgevloeid. Nu HBN niet in de gelegenheid is gesteld om deze opdracht uit te voeren, dient [gedaagde] de kosten voor de noodreparatie te voldoen, aldus [eiser] .

De kantonrechter oordeelt als volgt. Hoewel [eiser] de onkosten, ook desgevraagd ter zitting, in zijn geheel niet nader heeft onderbouwd noch heeft gespecificeerd, ligt het voor de hand dat HBN wel kosten heeft gemaakt. Het is in deze branche gebruikelijk om voorrijkosten te rekenen. Die kosten zijn gemaakt. Ook zijn de kosten voor de twee ingezette werknemers aannemelijk omdat zij immers niet meer ingezet konden worden op een andere klus. Hetzelfde geldt voor de gederfde omzet. Indien [gedaagde] de reparatie-afspraak eerder zou hebben geannuleerd, had HBN een andere opdracht kunnen aannemen voor die dag. Aan de overige onkosten (voorbereidingskosten en planningskosten) gaat de kantonrechter voorbij nu deze kosten reeds gemaakt waren voordat [gedaagde] de reparatie-afspraak annuleerde en HBN ter zitting heeft aangegeven dat annuleren twee dagen voor de afspraak nog mogelijk is. Ook de kosten voor de noodreparatie komen niet voor vergoeding in aanmerking, nu [eiser] , tegenover de gemotiveerde betwisting van [gedaagde] , onvoldoende heeft onderbouwd dat zij daadwerkelijk werkzaamheden aan het dak van [gedaagde] heeft verricht. Nu de hoogte van de onkosten niet nauwkeurig kan worden vastgesteld, dienen deze kosten ingevolge artikel 6:97 BW te worden geschat. Gelet op al het voorgaande, begroot de kantonrechter de schade op een bedrag van 50% van de offerte, zijnde € 590,00, welk bedrag derhalve zal worden toegewezen. De wettelijke rente hierover zal ook worden toegewezen nu hier geen afzonderlijk verweer tegen is gevoerd.

[eiser] maakt aanspraak op de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. De kantonrechter stelt vast dat aan de vereisten zoals gesteld in artikel 6:96 BW is voldaan. Het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten zal worden toegewezen volgens het wettelijke tarief dat hoort bij de hoofdsom waartoe [gedaagde] zal worden veroordeeld. Derhalve wordt een bedrag van € 177,00 aan buitengerechtelijke incassokosten toegewezen.

Wat partijen verder nog naar voren hebben gebracht behoeft geen bespreking meer, nu dit in het licht van wat in dit vonnis is vastgesteld en overwogen, niet tot een andere beslissing kan leiden.

De conclusie is dat de kantonrechter de vordering van [eiser] deels zal toewijzen.

De proceskosten komen voor rekening van [gedaagde] , omdat hij grotendeels ongelijk krijgt. Daarbij wordt [gedaagde] ook veroordeeld tot betaling van nasalaris, voor zover daadwerkelijk nakosten door [eiser] worden gemaakt. De gevorderde rente over de proceskosten zal worden toegewezen vanaf de datum gelegen 14 dagen na betekening van dit vonnis.