Uitspraken

Deze zaak gaat in de kern om de reikwijdte van de door partijen op 1 oktober 2020 gesloten overeenkomst. De kantonrechter moet beoordelen of [eiser] zijn aanspraak op vergoeding van (alle) overwerkuren en vakantie-uren daarin heeft prijsgegeven.

Opmeer Kozijnen voert aan dat de overeenkomst van 1 oktober 2020 ziet op alle rechten en verplichtingen, dat wil zeggen alle overuren en vakantie-uren. Volgens Opmeer Kozijnen heeft [eiser] zijn recht op uitbetaling van die uren daarmee prijsgegeven. Dit verweer komt neer op een beroep op finale kwijting en moet worden aangemerkt als een bevrijdend verweer. De stelplicht en bewijslast ter zake rusten daarom op Opmeer Kozijnen. Hiermee strookt dat, als al twijfel mocht bestaan over de juiste uitleg van de finale kwijting, die twijfel niet in het nadeel van [eiser] strekt.1

Uit deze tekst blijkt dat partijen ten aanzien van ‘de overuren’ zijn overeengekomen dat Opmeer Kozijnen voor ‘alle verplichtingen over en weer’ een ‘bonus/vertrekregeling’ van € 6.000,00 vergoedt. Voor de beantwoording van de vraag wat partijen zijn overeengekomen, is echter niet alleen de tekst van de overeenkomst van belang, maar ook de betekenis die partijen in dat kader over en weer redelijkerwijs aan elkaars verklaringen en gedragingen mochten toekennen en wat zij in dat kader redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. In dat verband acht de kantonrechter volgende omstandigheden van belang.

[eiser] en ( [xxx] van) Opmeer Kozijnen hebben een paar keer met elkaar gesproken naar aanleiding van de opzegging van de arbeidsovereenkomst door [eiser] . [eiser] heeft de arbeidsovereenkomst naar zijn zeggen opgezegd (onder andere) omdat Opmeer Kozijnen zijn overuren niet uitbetaalde. Partijen zijn het erover eens dat dat het gevolg is van de nieuwe arbeidsovereenkomst, waardoor [eiser] met terugwerkende kracht vanaf 1 oktober 2018 geen aanspraak meer had op een overwerkvergoeding maar op een bonus. Inmiddels is gebleken dat deze regeling op grond van de cao niet is toegestaan. Dat volgt uit het inhoudelijk niet weersproken advies van de Vakraad.

Op 1 oktober 2020 hebben [xxx] en [eiser] met elkaar gesproken. [eiser] werd daarbij vergezeld van de heer [zzz] . Partijen twisten over de vraag of hij als vertrouwenspersoon van [eiser] of van Opmeer Kozijnen is aan te merken, maar dat acht de kantonrechter niet relevant. Wat belangrijk is, is dat [eiser] tijdens het gesprek niet werd bijgestaan door een juridisch adviseur. Er was kennelijk ook niemand van personeelszaken aanwezig. Opmeer Kozijnen heeft tijdens het gesprek aan [eiser] gevraagd of hij zijn ontslagname wilde heroverwegen. [eiser] heeft daarop gereageerd dat hij dit alleen wilde als de overuren zouden worden uitbetaald. Vervolgens is tijdens het gesprek de overeenkomst opgesteld door Opmeer Kozijnen en getekend door [eiser] . Het is een korte, handgeschreven notitie op een zo’n klein papiertje dat het aanvankelijk in het personeelsdossier over het hoofd gezien is. In de tekst van de notitie is met uitzondering van de kop ‘overuren’ geen nadere omschrijving van ‘alle verplichtingen over een weer’ gegeven en zijn er geen bepaalde vorderingen (bijvoorbeeld de vakantie-uren of de periode waarop de overeenkomst ziet) genoemd of uitgesloten. Ook is er geen onderscheid gemaakt tussen de periode of uren van voor en na de bonusregeling en is niet aangegeven of er rekening is gehouden met toeslagen. Er staat wel dat het een ‘bonus/vertrekregeling’ betreft.

De kantonrechter is van oordeel dat het in deze omstandigheden op de weg van Opmeer Kozijnen, als goed werkgever, had gelegen om de gemaakte afspraken nader, voldoende duidelijk te specificeren. Dat heeft zij niet gedaan. Uit de summiere tekst van de overeenkomst volgt niet dat partijen de kwestie van de overuren van na/tijdens de bonusregeling en de vakantie-uren als geschilpunt hebben onderkend en dat [eiser] (ook) zijn aanspraken op vergoeding van die uren heeft prijsgegeven. Het is vaste rechtspraak dat een werkgever verifieert of een werknemer daadwerkelijk de wil heeft een bepaalde overeenkomst aan te gaan waarbij hij rechten prijsgeeft of anderszins ogenschijnlijk voor hem nadelig handelt. Doet de werkgever dat niet, dan kan hij zich later er niet terecht op beroepen dat hij vertrouwd heeft op de betreffende uiting van de werknemer. Dat is hier – uitgaande van de tekst van de overeenkomst – ook het geval.

Opmeer Kozijnen stelt echter dat op 1 oktober 2020 met [eiser] is besproken dat de overeenkomst op alle overuren en vakantie-uren ziet en dat het bedrag van € 6.000,00 voor alle uren is. Volgens Opmeer Kozijnen wist [eiser] dat er een discussie was met twee andere medewerkers en dat Opmeer Kozijnen meent dat de overuren tijdens de bonusregeling niet vergoed hoeven te worden en is dat ook met hem besproken. Volgens Opmeer Kozijnen wist [eiser] ook dat de andere medewerkers naar de Vakraad zouden gaan omdat ze het daarmee niet eens waren, heeft [eiser] niet voor die weg gekozen en wilde hij alles op voorhand met Opmeer Kozijnen afwikkelen, omdat hij wilde kijken of hij eventueel in dienst kon blijven. Daarbij bepaalde [eiser] de voorwaarden, aldus Opmeer Kozijnen.

[eiser] betwist dat. [eiser] stelt dat alleen is gesproken over de overuren van voor de bonusregeling, dat wil zeggen de in de periode van 1 maart 2018 tot en met september 2018 gewerkte overuren. De rest van de overuren kwam volgens Opmeer Kozijnen sowieso niet voor uitbetaling in aanmerking, omdat daarna de bonusregeling inging. [eiser] is pas na het sluiten van de overeenkomst op de hoogte geraakt van zijn aanspraken. Hij heeft nooit geweten, ook op 1 oktober 2020 niet, dat de afspraak dat geen recht op vergoeding van overuren bestaat als er een bonusregeling is, nietig is. Hij is daar pas eind oktober over geïnformeerd door een andere medewerker ( [rrr] ). Opmeer Kozijnen heeft gezegd dat [eiser] voor de uren van voor de bonusregeling € 6.000,00 zou krijgen. Het aantal overuren is niet besproken, dat is later uitgerekend. Er is ook niet gesproken over vakantie-uren. [eiser] kwam er later ook achter dat er met 100% was gerekend, en niet 150% inclusief toeslag.

Omdat [eiser] de stellingen van Opmeer Kozijnen heeft betwist, zal Opmeer Kozijnen het bewijs ter zake van haar stellingen nog moeten leveren. Zij draagt, zoals hiervoor al is overwogen, de bewijslast. De kantonrechter zal Opmeer Kozijnen overeenkomstig haar concrete bewijsaanbod in de gelegenheid stellen haar stellingen te bewijzen.

De kantonrechter houdt iedere verdere beslissing aan.