Uitspraken

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring het in zaak A subsidiair ten laste gelegde, nu wettig en overtuigend bewezen kan worden dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan diefstal van het geldbedrag zoals ten laste gelegd.

De officier van justitie heeft voorts gerekwireerd tot bewezenverklaring van de in zaak B onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich ten aanzien van het in zaak A tenlastegelegde op het standpunt gesteld dat wettig en overtuigend kan worden bewezen dat de verdachte zich een geldbedrag aan zogeheten voorschotten van ongeveer € 100.000 heeft toegeëigend, toebehorende aan haar voormalig werkgever, het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (hierna: het COA). Ten aanzien van het restant van het ten laste gelegde geldbedrag heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat niet uitgesloten kan worden dat anderen, onder de naam van verdachte, zich die voorschotten hebben toegeëigend. Ook collega’s hielden zich volgens de raadsman bezig met het verstrekken van contante voorschotten aan bewoners en het systeem was niet onfeilbaar.

Ten aanzien van de in zaak B ten laste gelegde feiten heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat deze feiten wettig en overtuigend kunnen worden bewezen.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de in zaak A primair en de in zaak B onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat

Parketnummer 15.014397.20 (zaak A):

zij, in de periode van 1 januari 2014 tot en met 28 maart 2018 te Den Helder, opzettelijk een hoeveelheid geld, te weten €164.365,-, dat toebehoorde aan Centraal Orgaan opvang Asielzoekers, en welk geldbedrag verdachte uit hoofde van haar persoonlijke dienstbetrekking van woonbegeleider onder zich had, zich wederrechtelijk heeft toegeëigend;

Parketnummer 15.014399.20 (zaak B):

1.
zij op 8 april 2019 te Den Oever, gemeente Hollands Kroon, opzettelijk gebruik heeft gemaakt van een vervalst geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen, te weten een vals opgemaakte loonstrook en een vals opgemaakt rekeningafschrift als ware het echt en onvervalst, door deze geschriften in te dienen voor een kredietaanvraag;
2.
zij op of omstreeks 18 maart 2019 te Den Oever, gemeente Hollands Kroon, althans in Nederland opzettelijk gebruik heeft gemaakt van een vervalst geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen, te weten twee vals opgemaakte loonstroken en een vals opgemaakt rekeningafschrift als ware het echt en onvervalst, door deze geschriften in te dienen voor een private lease van een voertuig.

Hetgeen aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat, rekening houdend met het tijdsverloop sinds de delicten zijn gepleegd, de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van twaalf maanden, met aftrek van de tijd die de verdachte in verzekering heeft doorgebracht, waarvan drie maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. De officier van justitie heeft voorts gevorderd dat aan het voorwaardelijk strafdeel de door Reclassering Nederland geadviseerde bijzondere voorwaarden worden gekoppeld.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft naar voren gebracht dat de verdachte en haar partner hun leven weer op de rit hebben en dat zij beiden weer een baan hebben. De verdachte wenst het toegeëigende geldbedrag terug te betalen aan het COA. Het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf zal tot gevolg hebben dat de verdachte haar baan weer verliest en dan niet in staat zal zijn tot terugbetaling aan het COA. De raadsman heeft daarom bepleit om aan de verdachte een taakstraf en een forse voorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen.

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de sancties die aan de verdachte moeten worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede de persoon van de verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Ernst van de feiten

De verdachte heeft gedurende een periode van ruim vier jaar een geldbedrag van ongeveer €164.365,- verduisterd van het COA. De verdachte was bij het COA als woonbegeleider in dienst en kon uit hoofde van haar functie beschikken over geldbedragen die als voorschotten aan asielzoekers werden uitgekeerd. Deze voorschotten werden uitgekeerd zodra een zogenaamde ‘moneycard’ niet werkte. Met deze moneycards konden asielzoekers wekelijks leefgeld opnemen. De verdachte heeft op geraffineerde wijze doen voorkomen alsof deze moneycards niet werkten en dat zij daarom aan asielzoekers voorschotten moest verstrekken. De zogenaamde verstrekte voorschotten werden door de verdachte niet in het boekhoudsysteem verwerkt. De rechtbank rekent het de verdachte aan dat zij dit jaren heeft gedaan. De verdachte was kennelijk slechts uit op eigen financieel gewin. De verdachte heeft door haar handelen niet alleen inbreuk gemaakt op de eigendomsrechten van haar werkgever, maar heeft ook het vertrouwen dat in haar als werkneemster mocht worden gesteld op ernstige wijze geschonden. Bovendien heeft het COA door haar handelen financiële schade geleden.

Daarnaast heeft de verdachte door valsheid in geschrifte een kredietverstrekker en een leasemaatschappij om de tuin geleid en op andermans naam een krediet- en leaseovereenkomst afgesloten. Hiermee heeft de verdachte de integriteit van het financiële verkeer ondermijnd.

Persoon van de verdachte

Met betrekking tot de persoon van de verdachte heeft de rechtbank gelet op het op naam van de verdachte staand Uittreksel Justitiële Documentatie, gedateerd 1 april 2022. Hieruit blijkt dat de verdachte de afgelopen vijf jaar niet anderszins met justitie in aanraking is gekomen.

Verder heeft de rechtbank acht geslagen op het over de verdachte uitgebrachte voorlichtingsrapport gedateerd 18 maart 2022 van [getuige] (als reclasseringswerker verbonden aan Reclassering Nederland). In dit rapport is onder meer het volgende opgenomen en geadviseerd:

“Uit ons onderzoek komt naar voren dat er voorafgaand aan het delict sprake was van financiële problematiek in de vorm van een laag inkomen en een forse schuldenlast. Risicofactoren ten aanzien van recidive worden gevormd door financiële problemen en houding.

Momenteel heeft betrokkene geen functie waar zij toegang heeft tot financiën. Ook heeft haar aanhouding en de gevolgen hiervan zoveel impact op mevrouw [naam verdachte] gehad dat wij momenteel haar houding niet meer als risicofactor zien. Beschermende factor ten aanzien van het recidiverisico wordt gevormd door het arbeidsethos van betrokkene.
Nadat het strafbare feit bekend werd in de omgeving van betrokkene en haar gezin, vermeerderden de problemen zich. Het werd onleefbaar in hun voormalige woonplaats omdat het delict bekend werd. Betrokkene kreeg naar aanleiding van de verdenking van onderhavig feit, ontslag op staande voet. Dit verergerde de financiële problemen. Ook had het zijn weerslag op haar partnerrelatie en hun dochter. Zowel betrokkene als haar partner kregen psychische klachten zoals stress en suïcidale gedachten doordat zij de hoop op een beter bestaan verloren.

Sinds een jaar of drie is de persoonlijke situatie van betrokkene verbeterd. Mevrouw [naam verdachte] heeft weer een baan. Ook haar partner draagt nu middels werk bij aan het gezinsinkomen. Dit vormen beschermende factoren. Ze hebben een andere woning gevonden in een andere woonplaats. Per juni 2021 is hun financiële situatie wederom verslechterd vanwege beslaglegging op hun beider lonen. Ook zouden de psychische klachten enigszins verminderd zijn. Momenteel, naar de aanloop van de strafzitting toe, nemen de gevoelens van stress weer toe. Onzes inziens heeft mevrouw moeite om hulp te vragen, hierin zou onze instelling haar kunnen begeleiden. Op deze manier kan getracht worden de financiële situatie van haar en haar gezin te verbeteren. Ook het motiveren voor eventuele psychologische behandeling voor het omgaan met spanningen, kan een onderdeel van de meldplicht zijn.

Bij een veroordeling adviseren wij een (deels) voorwaardelijke straf met onderstaande

bijzondere voorwaarden:

• Meldplicht

Betrokkene meldt zich op afspraken met de reclassering, zo vaak en zo lang de reclassering dit nodig vindt. De reclassering zal contact met mevrouw [naam verdachte] opnemen voor de eerste afspraak.

• Overige voorwaarden het gedrag betreffende.

Het openheid geven over de financiële situatie en het medewerking verlenen aan schuldhulpverlening ook als dit de Wet Sanering Natuurlijke Personen betreft.”

De op te leggen straf

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat de ernst van de feiten het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf in beginsel rechtvaardigt. Gelet op de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en gelet op de overschrijding van de redelijke termijn met twintig maanden, uitgaande van de inverzekeringstelling van de verdachte op 8 september 2018 (in zaak A) en de uitspraakdatum van heden, komt de rechtbank echter tot een andere strafmodaliteit. De rechtbank zal in dit geval een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf van na te noemen duur opleggen en daaraan een proeftijd verbinden van twee jaren, om de verdachte ervan te weerhouden zich voor het einde van die proeftijd wederom schuldig te maken aan een strafbaar feit. Ook vindt de rechtbank het nodig dat de verdachte hulp krijgt bij onder meer het verbeteren van haar financiële situatie die blijkens het advies van de reclassering aan de gepleegde feiten ten grondslag heeft gelegen. De rechtbank zal aan de voorwaardelijke straf daarom de door Reclassering Nederland geadviseerde bijzondere voorwaarden verbinden. Daarnaast zal de rechtbank een taakstraf opleggen van het na te noemen aantal uren.