Uitspraken

Het gaat in deze zaak in de eerste plaats om de vraag of het ontslag op staande voet moet worden vernietigd en of KCS moet worden veroordeeld tot doorbetaling van loon.

Een ontslag op staande voet is alleen geldig als daarvoor een dringende reden is.1 De kantonrechter moet bij de beoordeling van de dringende reden alle omstandigheden van het geval in aanmerking nemen. Ook moet er onverwijld worden opgezegd en moet de dringende reden onverwijld worden meegedeeld aan de werknemer.

Naar het oordeel van de kantonrechter is het ontslag op staande voet rechtsgeldig gegeven. Daarover wordt het volgende overwogen.

Voor de vraag of het ontslag onverwijld is gegeven, is beslissend het tijdstip waarop (het vermoeden van) de dringende reden ter kennis is gekomen van degene die bevoegd was het ontslag te verlenen.2

Partijen zijn het erover eens dat [manager] (hierna: [manager] ) degene is die bevoegd was om [werknemer] op staande voet te ontslaan. De kantonrechter neemt als vaststaand aan dat [manager] voor het eerst op 20 april 2022 mondeling, en een dag later per e-mail, op de hoogte is gebracht van de feiten en omstandigheden die de dringende reden hebben opgeleverd. Dit is door KCS gesteld en op de zitting toegelicht, en door [werknemer] niet betwist. [manager] was weliswaar eerder op de hoogte van een lopend onderzoek, maar hij was er toen nog niet mee bekend dat het ging om [werknemer] .

De kantonrechter stelt vast dat [werknemer] op 30 april 2022 is ontslagen, dus tien dagen nadat (het vermoeden van) de dringende reden ter kennis is gekomen van [manager] . Dat is in dit geval voldoende voortvarend. Daarbij weegt mee dat KCS heeft toegelicht dat zij in het kader van haar onderzoek [werknemer] en de receptioniste tegelijkertijd wilde horen en dat dit vanwege de werktijden van de receptioniste pas op 28 april 2022 mogelijk was, dat [werknemer] in de periode rond 20 april 2022 enkele dagen ziek is geweest en dat sprake was van een weekend op 23 en 24 april 2022.

De stelling van [werknemer] dat het ontslag niet onverwijld is gegeven, omdat meerdere personen binnen het KLM-concern al enkele weken of maanden kennis hadden van de dringende reden, wordt niet gevolgd. Beslissend is immers wanneer de tot ontslagverlening bevoegde persoon binnen de onderneming kennis heeft genomen van de feiten die als dringende reden worden aangevoerd, zoals hiervoor al is overwogen. Als personen binnen het KLM-concern langere tijd onnodig zouden hebben ‘stilgezeten’ nadat zij kennis hadden gekregen van die feiten, zou dat onder omstandigheden wel kunnen afdoen aan het dringende karakter van de later aangevoerde reden voor het ontslag. Dat doet zich hier niet voor. KCS heeft mede aan de hand van de overgelegde stukken voldoende toegelicht dat het de vertrouwenspersoon aanvankelijk niet vrij stond om de gemelde feiten te delen en dat KLM Security Services enige tijd nodig heeft gehad om duidelijkheid te verkrijgen over de relevante feiten en omstandigheden. Van onnodig ‘stilzitten’ is niet gebleken.

De kantonrechter is van oordeel dat ook sprake is van een dringende reden voor het ontslag op staande voet. Daarbij is het volgende van belang.

Vast staat dat het hiervoor geciteerde transcript van de film- en audio-opname van de huismeester juist weergeeft wat er eind 2020 is gezegd bij het incident met [werknemer] , de receptioniste en de huismeester. Op de zitting heeft [werknemer] namelijk verklaard dat de bewoordingen in het transcript in de kern genomen kloppen. Dat geldt ook voor de inhoud van het verslag van het horen op 28 april 2022 en de verklaringen die [werknemer] daar heeft afgelegd.

Er is geen grond om het transcript van de film- en audio-opname als bewijs buiten beschouwing te laten. Ook als dat bewijs onrechtmatig zou zijn verkregen, zoals [werknemer] stelt, geldt dat [werknemer] inmiddels heeft erkend en verklaard dat het transcript het gesprek juist weergeeft, zodat dat als vaststaand kan worden aangenomen. Bovendien geldt in deze procedure niet als algemene regel dat de rechter op onrechtmatig verkregen bewijs geen acht mag slaan. In beginsel wegen het algemene maatschappelijke belang dat de waarheid in rechte aan het licht komt en het belang dat partijen erbij hebben hun stellingen in rechte aannemelijk te kunnen maken, zwaarder dan het belang van uitsluiting van bewijs. Alleen als sprake is van bijkomende omstandigheden, is het gerechtvaardigd het bewijs buiten beschouwing te laten.3 De stelling van [werknemer] dat de huismeester KCS heeft verboden om gebruik te maken van de film- en audio-opname en dat die opname in strijd zou zijn met de AVG, levert niet dergelijke bijkomende omstandigheden op.

Uitgaande van de juistheid van het transcript staat vast dat [werknemer] eind 2020 in een afgesloten ruimte in een gebouw van KCS aan de receptioniste heeft gevraagd en erop heeft aangedrongen om de ontblote borsten van de receptioniste aan te raken, en die borsten ook daadwerkelijk heeft aangeraakt, ondanks dat de receptioniste tot twee keer toe aangaf dat niet te willen (“Nee je moet naar je dinges gaan” en “Neen, ik wil het niet”). Deze gedraging levert op zichzelf al een dringende reden op voor een ontslag op staande voet, temeer omdat de receptioniste in een ondergeschikte verhouding stond tot [werknemer] als [functie] . Dat [werknemer] niet de direct leidinggevende was van de receptioniste, maakt in dit kader niet uit. Ook weegt mee dat [werknemer] in zijn functie als [functie] juist verantwoordelijk was voor de naleving van de normen en waarden in de onderneming van KCS, waartoe mede behoort dat geen seksueel grensoverschrijdend gedrag plaatsvindt, en dat van hem mocht worden verwacht dat hij daarin het goede voorbeeld gaf.

De stelling van [werknemer] op de zitting dat de receptioniste weliswaar ‘nee’ heeft gezegd, maar dat het ‘spielerei’ was en hij niets tegen de zin van de receptioniste heeft gedaan, kan gelet op de hiervoor genoemde omstandigheden niet afdoen aan de dringende reden. Overigens is die stelling ook niet te rijmen met de duidelijke bewoordingen die de receptioniste heeft gebruikt.

De hiervoor genoemde gedraging van [werknemer] is op zichzelf al een voldoende dringende reden voor het ontslag op staande voet. Dat betekent dat niet meer hoeft te worden beoordeeld of [werknemer] de receptioniste ook letterlijk en feitelijk heeft “gedwongen” om zich te laten betasten aan haar ontblote borsten, zoals in de ontslagbrief van 30 april 2022 mede als dringende reden staat genoemd. Hetzelfde geldt voor de stelling in die brief dat de receptioniste zich heeft laten betasten nadat zij [werknemer] had gevraagd haar te ontzien in een reorganisatie en dat de huismeester aanwezig was bij het incident. Immers, in de ontslagbrief van 30 april 2022 staat dat KCS [werknemer] ook zou hebben ontslagen als zich slechts een deel van de in die brief genoemde feiten zou hebben voorgedaan. Daarmee heeft KCS voldoende aannemelijk en duidelijk gemaakt dat KCS [werknemer] ook zou hebben ontslagen als het alleen om de gedraging genoemd in overweging 4.11 zou gaan.4 Daarover kon voor [werknemer] in redelijkheid geen twijfel bestaan. Anders dan [werknemer] stelt, is niet vereist dat KCS in de ontslagbrief exact had moeten aangeven welk deel van de afzonderlijke feiten ook tot ontslag op staande voet zou hebben geleid.

Overigens volgt de kantonrechter het betoog van KCS dat uit het transcript van het gesprek blijkt dat op zijn minst de suggestie wordt gewekt dat er een relatie is tussen het laten betasten van de borsten door de receptioniste en de mogelijkheid dat zij zal worden ontzien bij de reorganisatie. In het gesprek gaat het immers over een op handen zijnde reorganisatie, en de receptioniste laat zich pas aan haar borsten betasten nadat zij tegen [werknemer] heeft gezegd: “En dan hoop je straks ook onze redding bent”, waarop [werknemer] antwoordt: “Ja nou” en “Dan moet ik even naast je zitten.” Dat die suggestie is gewekt, kan eveneens als een dringende reden worden aangemerkt.

Verder heeft [werknemer] erkend dat hij de ontblote borsten van de receptioniste ook al eerder en vóór eind 2020 heeft betast in het gebouw van KCS, zoals genoemd in de ontslagbrief. Ook dat levert (mede) een dringende reden op.

[werknemer] heeft nog naar voren gebracht dat het ontslag op staande voet niet rechtsgeldig is gegeven, omdat KCS haar eigen interne procedures niet heeft gevolgd. Dat volgens die interne procedures alleen een non-actiefstelling mogelijk was en geen schorsing, en dat het ontslag op staande voet (eerst) mondeling had moeten worden gegeven, kan niet afdoen aan de geldigheid van dat ontslag. Die interne procedures zijn geen voorwaarde voor de geldigheid van het ontslag op staande voet.

Tot slot overweegt de kantonrechter dat KCS wordt gevolgd in het standpunt dat de persoonlijke omstandigheden van [werknemer] , de lengte van het dienstverband, de wijze van functioneren en de gevolgen van het ontslag geen reden hoefden te zijn voor KCS om van het ontslag op staande voet af te zien, gelet op de aard en de ernst van de gedragingen van [werknemer] die de dringende reden opleveren.

De conclusie is dat alle verzoeken van [werknemer] worden afgewezen, omdat hiervoor is geoordeeld dat het ontslag op staande voet rechtsgeldig is.

[werknemer] moet de proceskosten van KCS betalen, omdat [werknemer] ongelijk krijgt. Daarbij zal het salaris van de gemachtigde van KCS worden vastgesteld op € 747,00. De wettelijke rente daarover is toewijsbaar vanaf de datum gelegen veertien dagen na betekening van deze beschikking. De gevorderde nakosten hoeven niet afzonderlijk in de proceskostenveroordeling te worden vermeld.5

Op het voorwaardelijk verzoek van KCS om de arbeidsovereenkomst te ontbinden, hoeft niet te worden beslist. Aan dat verzoek is de voorwaarde verbonden dat het ontslag op staande voet niet in stand wordt gelaten, en die voorwaarde is niet vervuld.

Het verzoek om voor recht te verklaren dat het eindigen van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [werknemer] en dat [werknemer] daarom geen recht heeft op een transitievergoeding, wordt toegewezen. De kantonrechter heeft hiervoor geoordeeld dat er een dringende reden was voor het ontslag op staande voet. Een dringende reden valt niet zonder meer samen met ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van een werknemer. Maar in dit geval levert die dringende reden gelet op de hiervoor vastgestelde feiten en omstandigheden ook voldoende grond op om te oordelen dat het eindigen van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [werknemer] . Verder is gesteld noch gebleken dat er feiten of omstandigheden zijn die meebrengen dat [werknemer] geen of minder verwijt valt te maken ten aanzien van de gedragingen die de dringende reden opleveren.

De proceskosten komen voor rekening van [werknemer] , omdat hij ongelijk krijgt en er sprake is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van [werknemer] . Die kosten worden vastgesteld op nihil, gelet op de samenhang met het verzoek van [werknemer] .

Gelet op de aard van de beslissingen op het tegenverzoek is er geen grond of reden om die beslissingen uitvoerbaar bij voorraad te verklaren.