Uitspraken

Het gaat in deze zaak allereerst om de vraag of er tussen partijen een arbeidsovereenkomst en/of een uitzendovereenkomst tot stand is gekomen.

Op grond van artikel 6:217 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) komt een overeenkomst tot stand door een aanbod en de aanvaarding daarvan. Zowel een aanbod als een aanvaarding daarvan kan in iedere vorm geschieden. Of een wilsverklaring of een feitelijk handelen als een aanbod respectievelijk aanvaarding daarvan heeft te gelden, is een kwestie van uitleg. Het komt daarbij aan op wat partijen hebben verklaard en wat zij uit elkaars verklaringen en gedragingen, overeenkomstig de zin die zij daaraan in de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mochten toekennen, hebben afgeleid en mochten afleiden.

In artikel 7:610 lid 1 BW is de arbeidsovereenkomst gedefinieerd als de overeenkomst waarbij de ene partij, de werknemer, zich verbindt om in dienst van de andere partij, de werkgever, tegen loon gedurende zekere tijd arbeid te verrichten. De uitzendovereenkomst (neergelegd in artikel 7:690 BW) is een bijzondere vorm van de arbeidsovereenkomst. Voordat sprake kan zijn van een uitzendovereenkomst moet eerst zijn voldaan aan de vereisten van een arbeidsovereenkomst conform artikel 7:610 BW, waarbij de elementen arbeid, loon en gezag zijn aan te merken als kernelementen.

De kantonrechter vindt dat tussen partijen geen arbeidsovereenkomst en daarmee ook geen uitzendovereenkomst tot stand is gekomen. Dat oordeel wordt hierna toegelicht.

Volgens [verzoeker] heeft Randstad een aanbod gedaan, inhoudende dat hij per 18 april 2022 voor 32 uur per week op Schiphol zou komen te werken voor een bruto-uurloon van € 13,76. Op nadere vragen van de kantonrechter heeft [verzoeker] verduidelijkt dat in het sollicitatiegesprek op 14 maart 2022 door [betrokkene] zou zijn toegezegd dat [verzoeker] na [betrokkene]’s vakantie per 18 april 2022 zou kunnen starten voor 32 uur per week bij KLM. Randstad heeft deze gang van zaken betwist.

De kantonrechter overweegt als volgt. Uit de e-mailwisseling van 24 maart 2022 volgt dat Randstad op die dag [verzoeker] een aanbod heeft gedaan voor een bruto-uurloon van € 13,76 en de voorwaarde heeft aangegeven dat de AV-screening met positief gevolg zou worden doorlopen. In de e-mail staat immers dat [verzoeker] zo snel mogelijk zijn AV-screening moet opsturen voor het verkrijgen van een Schipholpas met daarbij de mededeling ‘zonder deze pas kun je niet beginnen’. Hieruit volgt naar het oordeel van de kantonrechter dat de screening onderdeel uitmaakt van het verdere sollicitatieproces en een opschortende voorwaarde vormde voor de aanvang van de werkzaamheden en daarmee voor het aangaan van een arbeidsovereenkomst. [verzoeker] heeft vervolgens het aangeboden uurloon aanvaard en heeft ook de voorwaarde van de screening geaccepteerd. Dat blijkt uit het feit dat [verzoeker] op nadere vragen van de kantonrechter heeft geantwoord dat hij overeenkomstig de inhoud van de e-mail van Randstad van 24 maart 2022 per e-mail een link van Randstad heeft ontvangen met daarin alle benodigde informatie voor het indienen van de AV-screening en dat hij vervolgens de AV-screening heeft ingevuld en ingediend.

Tussen [verzoeker] en Randstad bestond dus enkel overeenstemming over het bruto-uurloon dat [verzoeker] zou gaan verdienen en over de opschortende voorwaarde van het verkrijgen van een positieve AV-screening. Verder blijkt uit de verklaring van de gemachtigde van Randstad ter zitting wel dat het er alle schijn van heeft dat Randstad de intentie had om met [verzoeker] een uitzendovereenkomst te sluiten onder de opschortende voorwaarde dat hij door de AV-screening zou komen, waarbij na een positieve AV-screening over de verdere kernvoorwaarden die een arbeidsovereenkomst kenmerken zou worden gesproken. De voorwaarde van een positieve uitkomst van de AV-screening voor het aangaan van een arbeidsovereenkomst is echter niet vervuld. Nu de uitkomst van de AV-screening was dat sprake was van bezwaar tegen de vervulling van de functie door [verzoeker], kon [verzoeker] (hoe vervelend ook) niet gaan werken in de functie van Logistiek Medewerker bij KLM. Reeds daarom is geen arbeidsovereenkomst tot stand gekomen.

Voor zover [verzoeker] aanvoert dat ook over de andere essentialia van een arbeidsovereenkomst overeenstemming bestond, omdat hij het aanbod van [betrokkene] heeft geaccepteerd voor wat betreft de eerste werkdag van 18 april 2022 en een arbeidsomvang van 32 uur per week geldt het volgende. Dat [betrokkene] dergelijke mededelingen heeft gedaan staat niet vast, omdat Randstad dat heeft betwist. Daarbij komt dat [betrokkene] werkzaam is bij KLM en niet bij Randstad, zodat eventuele toezeggingen van [betrokkene] over de aanvangsdatum voor de werkzaamheden en het aantal te werken uren per week afkomstig zijn van KLM en niet van Randstad. Daaruit kan dus geen voldoende concreet aanbod van Randstad worden afgeleid. De uitlatingen van [betrokkene], wat daar verder ook van zij, kunnen ook niet aan Randstad worden toegerekend. In de eerste plaats omdat [betrokkene] deze uitlatingen heeft gedaan in de hoedanigheid van leidinggevende op de werkvloer, terwijl gesteld noch gebleken is dat hij bevoegd was om namens KLM dan wel Randstad dergelijke toezeggingen te doen of afspraken te maken. Verder heeft (de gemachtigde van) [verzoeker] in dit verband aangevoerd dat sprake is van een driepartijenstelsel (anders dan een drie-partijenovereenkomst), zodat toezeggingen van KLM kunnen worden toegerekend aan Randstad. Dat betoog wordt niet gevolgd. Het arbeidsrecht kent een dergelijke systematiek niet en [verzoeker] heeft zijn betoog op dit punt onvoldoende concreet gemotiveerd. Het bewijsaanbod dat [verzoeker] in dit kader heeft gedaan om [betrokkene] te horen als getuige, zal daarom ook worden gepasseerd.

Concluderend betekent dit dat er tussen [verzoeker] en Randstad enkel overeenstemming was over het bruto-uurloon dat [verzoeker] zou gaan verdienen. Deze enkele voorwaarde (loon) is onvoldoende om van een arbeidsovereenkomst te kunnen spreken. Overeenstemming over de arbeidsduur, de arbeidsomvang en de eerste werkdag ontbrak. Dat geldt ook voor het gezag. Ter zitting is namelijk duidelijk geworden dat partijen het er ook niet over eens zijn bij welke partij het gezag zou komen te liggen. Er kan dus niet gezegd worden dat partijen volledige overeenstemming hebben bereikt over de essentialia van een arbeidsovereenkomst en daarom ook niet dat er een arbeidsovereenkomst tot stand is gekomen, nog los van het ontbreken van een positieve AV-screening.

De proceskosten komen voor rekening van [verzoeker], omdat hij ongelijk krijgt. Dat [verzoeker] in financieel zwaar weer zit, maakt dat niet anders. Een proceskostenveroordeling behoort tot het risico van procederen.