Uitspraken

De vordering in kort geding kan alleen worden toegewezen als de bewindvoerder daarbij een spoedeisend belang heeft. Dat is het geval, nu het hier gaat om een loonvordering.

Verder is voor toewijzing van de vordering in dit kort geding vereist dat de aan die vordering ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden voldoende aannemelijk zijn en dat het ook in voldoende mate waarschijnlijk is dat die vordering in een nog te voeren gewone procedure (bodemprocedure) zal worden toegewezen. Voor nader onderzoek naar bepaalde feiten en omstandigheden of voor bewijslevering door bijvoorbeeld getuigen is in dit kort geding in beginsel geen plaats. Dat moet gebeuren in een eventuele bodemprocedure. De beoordeling in dit kort geding is dan ook niet meer dan een voorlopig oordeel over het geschil tussen partijen.

Het gaat in deze zaak in de eerste plaats om de vraag of Ashtar Food het loon van [onderbewind gestelde] moet betalen. Niet in geschil is dat sprake is van een arbeidsovereenkomst en dat [onderbewind gestelde] heeft gewerkt.

Uitgangspunt is dat Ashtar Food als werkgever het loon van [onderbewind gestelde] op tijd dient te betalen. Slechts in bijzondere situaties kan een werkgever het loon van een werknemer inhouden en/of verrekenen. Naar het oordeel van de kantonrechter is niet gebleken dat een dergelijke situatie zich hier voordoet.

Ashtar Food heeft erkend dat zij het salaris van [onderbewind gestelde] heeft ingehouden en te laat heeft betaald. Ashtar Food voert aan dat zij gerechtigd was het loon van [onderbewind gestelde] niet te betalen. Zij heeft in door haar verzonden e-mails daarover verwezen naar schade aan het pand en boetes en schades. Wat betreft de schade aan het pand heeft zij in diezelfde e-mail al geschreven dat de schade niet door [onderbewind gestelde] is veroorzaakt en dat het loon alsnog uitbetaald wordt. Ter zitting heeft Ashtar Food over de schade verklaard dat zij het loon van [onderbewind gestelde] heeft ingehouden dan wel heeft verrekend, omdat hij in strijd met een tussen partijen geldende afspraak niet direct contant met klanten heeft afgerekend.

De door Ashtar Food aangevoerde redenen kunnen naar het oordeel van de kantonrechter geen gronden zijn het salaris van [onderbewind gestelde] niet te voldoen. Kennelijk is [onderbewind gestelde] , anders dan op zijn loonstrook vermeld staat, geen productiemedewerker maar werkt hij als verkoper/verkoopmanager en bezoekt hij klanten om producten te verkopen. De kantonrechter begrijpt uit het verweer dat Ashtar Food in feite het risico dat een klant niet voor producten van haar betaalt, neerlegt bij haar werknemer. Los van de vraag of daarvoor wel een wettelijke grondslag bestaat kan daarvan, zonder andere toelichting en onderbouwing, zeker geen sprake zijn. Een werknemer hoeft niet het incassorisico van haar werkgever te dragen. Ashtar Food heeft [onderbewind gestelde] of de bewindvoerder er ook niet vooraf op gewezen dat zij daarom het loon niet zou betalen. Zij heeft zonder enige kennisgeving het loon niet voldaan en heeft daarbij geen rekening gehouden met de door haar in acht te nemen beslagvrije voet. Daar komt bij dat niet valt in te zien waarom Ashtar Food voor twee gevallen waarin een klant niet betaald zou hebben, elke maand sinds de indiensttreding van [onderbewind gestelde] het loon (veel) te laat heeft betaald.

Ashtar Food heeft na de dagvaarding op 3 respectievelijk 17 maart 2023 het loon van [onderbewind gestelde] voor de maanden januari en februari 2023 alsnog voldaan. De bewindvoerder heeft de vordering daarom verminderd. Op het moment van de zitting was er dus geen sprake van niet betaald loon. In hetgeen hiervoor is overwogen ziet de kantonrechter aanleiding Ashtar Food te veroordelen het loon van [onderbewind gestelde] door te blijven betalen totdat de arbeidsovereenkomst op rechtsgeldige wijze geëindigd is of tot het moment dat Ashtar Food wettelijk niet verplicht is het loon van werknemer door te betalen, zoals is gevorderd. [onderbewind gestelde] (of de bewindvoerder) heeft daar een groot belang bij.

De bewindvoerder vordert ook Ashtar Food te veroordelen loonstroken te verstrekken voor de maanden januari en februari 2023 en vanaf 1 maart 2023. Ashtar Food is op grond van de wet verplicht om loonstroken te verstrekken aan de bewindvoerder.1 De bewindvoerder heeft onbetwist gesteld dat Ashtar Food die verplichting niet is nagekomen en heeft toegelicht en onderbouwd dat [onderbewind gestelde] elke maand een loonstrook moet ontvangen omdat hij maandelijks zijn loonstrook in moet leveren voor zijn aanvraag van bijzondere bijstand. De veroordeling tot afgifte van de loonstroken voor de maanden januari en februari 2023 is daarom toewijsbaar. De kantonrechter geeft Ashtar Food, zoals door de bewindvoerder primair kennelijk is verzocht, zeven dagen de tijd om aan deze verplichting te voldoen. Aangezien Ashtar Food in het verleden nalatig is geweest met de afgifte van de loonstroken, wordt de gevorderde dwangsom toegewezen, als volgt. Deze wordt vastgesteld op € 25,00 per dag, met een maximum van € 2.500,00 per te verstrekken loonstrook. Ook ten aanzien van het loon vanaf 1 maart 2023 moet Ashtar Food loonstroken afgeven. De vordering die daarop ziet wordt toegewezen als volgt en ook daaraan wordt een dwangsom gekoppeld van € 25,00 per dag, met een maximum van € 2.500,00 per te verstrekken loonstrook.

De bewindvoerder maakt verder aanspraak op de maximale wettelijke verhoging2 en de wettelijke rente3 over het loon tot en met februari 2023. Deze vordering is op de wet gegrond en is niet door Ashtar Food betwist, zodat die wordt toegewezen. De kantonrechter ziet daarbij geen aanleiding om de wettelijke verhoging ambtshalve te matigen.

Voor zover Ashtar Food het loon vanaf maart 2023 ook niet tijdig betaald heeft of betaalt, wordt ook daarover de wettelijke verhoging en rente als onbetwist toegewezen.

De conclusie is dat de kantonrechter de ter zitting verminderde vordering van de bewindvoerder, zoals hierna vermeld, zal toewijzen.

De proceskosten komen voor rekening van Ashtar Food, omdat zij ongelijk krijgt. De betaalde eigen bijdrage voor de verleende toevoeging, waarvan betaling wordt gevorderd, wordt geacht in het toe te wijzen bedrag aan proceskosten te zijn begrepen en komt derhalve niet voor afzonderlijke toewijzing in aanmerking. Wegens het ontbreken van een wettelijke grondslag is een kostenveroordeling met de verplichting tot betaling van de exploot- en/of advertentiekosten in verband met een toevoeging niet mogelijk. De gevorderde wettelijke rente over de nakosten wordt toegewezen. De kantonrechter zal de nakosten niet afzonderlijk in de proceskostenveroordeling vermelden, omdat die veroordeling voor de nakosten en de wettelijke rente daarover al een executoriale titel oplevert.4