Uitspraken

[eiser] vindt dat hij recht heeft op de gefixeerde schadevergoeding. Hij stelt zich op het standpunt dat tussen partijen de arbeidsovereenkomst is gesloten die hij aan [gedaagde] heeft gestuurd (zoals onder de feiten 2.3. en 2.4 weergegeven) en dat [gedaagde] deze arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd onregelmatig heeft opgezegd. [gedaagde] betwist dat tussen partijen sprake was van een arbeidsovereenkomst. [gedaagde] zag de werkzaamheden als een vriendendienst of bezigheidstherapie.

De kantonrechter zal eerst beoordelen of tussen partijen de arbeidsovereenkomst waarop [eiser] zijn vorderingen grondt is overeengekomen. Bij deze beoordeling zijn de omstandigheden van het geval van belang, waaronder de wijze waarop partijen zich tot elkaar verhouden. In dat kader is van belang dat vaststaat dat tussen [gedaagde] en [eiser] sinds circa 20 jaar een vriendschap bestond, althans dat zij elkaar al langere tijd kenden. [gedaagde] was voordat hij in zee ging met [eiser] werkzaam in de zorg als begeleider. Omdat de relatie van [gedaagde] na lange tijd was verbroken ging het mentaal niet goed met [gedaagde]. Het werk in de zorg werd hem daarom te zwaar. [eiser] was van die privé problemen van [gedaagde] op de hoogte. Hij heeft [gedaagde], zo heeft hij ter zitting verklaard, gezegd dat hij ook ‘voor brood op de plank kon zorgen’ en [gedaagde] voorgesteld om bij hem op kantoor te kijken of het werk als recruiter wat voor hem was. [gedaagde] is op dit voorstel van [eiser] ingegaan. Hij heeft een groot aantal uren op het kantoor van [eiser] doorgebracht, ook omdat hij niet thuis wilde zijn vanwege de verbroken relatie. [gedaagde] ging ook na de tijd op kantoor wel met [eiser] mee naar huis.

[eiser] heeft [gedaagde] bij mail van 31 maart 2022 een (pro forma) arbeidsovereenkomst toegestuurd. In de begeleidende mail staat: Lees het even goed door en dan hoor ik graag of je het kan tekenen en of (ktr: je) nog opmerkingen hebt. Vaststaat dat de personalia van [gedaagde] in deze pro forma overeenkomst niet zijn ingevuld, dat de overeenkomst door geen van beide partijen is ondertekend, de overeenkomst niet is gedagtekend en dat niet gebleken is dat een van beide partijen is teruggekomen op deze pro forma overeenkomst.

De kantonrechter kwalificeert de mail met de pro forma arbeidsovereenkomst als een aanbod in de zin van artikel 6:217 BW. Dat het hier om een aanbod gaat blijkt uit de begeleidende tekst ‘dan hoor ik graag of je het kan tekenen of dat nog opmerkingen hebt’. Anders dan [eiser], die zijn vordering grondt op deze arbeidsovereenkomst, oordeelt de kantonrechter dat deze arbeidsovereenkomst niet tot stand is gekomen. Niet is gebleken dat [gedaagde] het aanbod heeft aanvaard. [gedaagde] heeft de overeenkomst niet ondertekend en hij is ook niet op het aanbod teruggekomen door een van het aanbod afwijkend tegenbod te doen. Evenmin hebben er zich omstandigheden voorgedaan die leiden tot de conclusie dat, hoewel de overeenkomst niet is ondertekend, deze toch tot stand is gekomen, omdat uit andere gedragingen of uitingen kan worden afgeleid dat overeenstemming bestond over de inhoud van deze arbeidsovereenkomst. De gedragingen en onbetwiste stellingen van [eiser] en [gedaagde] stroken niet met de inhoud van de schriftelijke overeenkomst qua omvang, duur, instructies door [eiser] en loon.

De kantonrechter licht dat als volgt toe. Vaststaat dat [gedaagde] zich heeft voorgedaan als recruiter van MXLD en in die hoedanigheid mails heeft verstuurd en ontvangen en eventuele kandidaten en prospects heeft gebeld. [gedaagde] deed dat niet met bedrijfsmiddelen van MXLD, maar met zijn eigen laptop en met zijn eigen telefoon.

[gedaagde] belde weliswaar aan de hand van een door [gedaagde] opgesteld belscript op het kantoor van MXLD, maar niet gesteld of gebleken is dat [gedaagde] van [eiser] enige andere instructie dan de belinstructie heeft gekregen. Niet betwist is dat [gedaagde] zelf kon bepalen wanneer hij op kantoor kwam en weer wegging en wie hij benaderde. Verder heeft [gedaagde] verklaard dat hij tijdens de vakantie van [eiser] ‘er opeens een paar dagen alleen voor kwam te staan en geen feedback meer had’. [eiser] had hem kennelijk geen enkele instructie gegeven wat en hoe te doen tijdens zijn afwezigheid. Ook liep [gedaagde] tegen de financiële afhandeling van opdrachten aan, waarvoor hij van [eiser] kennelijk ook geen enkele instructie had gekregen. Er was volgens [gedaagde] ‘niemand om op terug te vallen’.

Door [gedaagde] is onbetwist gesteld dat hij € 25,00 per uur door [eiser] betaald zou krijgen voor de werkzaamheden, terwijl in de overeenkomst staat dat het salaris € 2.000,- per maand bedraagt. Onbetwist is dat [gedaagde] vanaf 14 maart 2022 in totaal 72 uur voor MXLD heeft gewerkt. Onduidelijk is wanneer hij deze uren heeft gewerkt. [gedaagde] was vrij om te gaan en staan waar hij wilde, terwijl in de overeenkomst staat dat er 40 uur per week gewerkt moest worden van maandag tot en met vrijdag. Vanwege zijn privé situatie is [gedaagde] meer dan deze 72 uur op het kantoor van MXLD aanwezig geweest, omdat hij liever niet thuis verbleef.

Het bedrag van € 1.814,33 dat op 22 april 2022 is overgeboekt is volgens [gedaagde] geen loon, maar ‘een vergoeding’ voor de gewerkte 72 uur. De stellingname van [gedaagde] dat het aan hem betaalde bedrag geen loon betrof kan de kantonrechter goed volgen, omdat [eiser] [gedaagde] geen loonstrook heeft gestuurd en ook niet gebleken is dat [eiser] loonbelasting en premies voor [gedaagde] heeft afgedragen.

Al deze gedragingen en uitingen van zowel [gedaagde] als [eiser] leiden niet tot het oordeel dat de pro forma arbeidsovereenkomst waarop [eiser] zijn vordering grondt tot stand is gekomen. De vordering kan dan ook niet op de door [eiser] gestelde grondslag worden toegewezen. De kantonrechter oordeelt verder dat niet kan worden vastgesteld dat een arbeidsovereenkomst met een andere inhoud dan de pro forma overeenkomst tot stand is gekomen, waarop de vordering zou kunnen worden toegewezen. [eiser], die in persoon procedeerde, heeft onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld om te beoordelen welke rechten en verplichtingen partijen over en weer zijn overeengekomen, aan de hand waarvan kan worden beoordeeld of die rechten en plichten zijn te kwalificeren als een arbeidsovereenkomst 1, (terwijl [gedaagde] zich steeds op het standpunt is blijven stellen dat hij ofwel als zelfstandige heeft gewerkt, de werkzaamheden een vriendendienst betroffen of bezigheidstherapie waren). Naar het oordeel van de kantonrechter kunnen de gedragingen van [gedaagde] niet anders worden bezien dan dat [gedaagde] nog aan het bezien was of het werk van recruiter ‘iets voor hem was’.

De conclusie luidt dat tussen partijen geen arbeidsovereenkomst tot stand is gekomen op grond waarvan de vordering tot betaling van een gefixeerde schadevergoeding wegens onregelmatige opzegging kan worden toegewezen.

[eiser] stelt dat [gedaagde] vanaf 23 april 2022 geen werkzaamheden meer heeft uitgevoerd en over die periode onterecht loon heeft ontvangen. [eiser] heeft zijn vordering onvoldoende onderbouwd. Uit de door [eiser] overgelegde e-mails blijkt dat [gedaagde] in ieder geval op 25 april 2022 werkzaamheden voor MXLD heeft verricht. Tijdens de mondelinge behandeling is [eiser] verder voorgehouden dat 23 en 24 april 2022 weekenddagen waren en 27 april 2022 Koningsdag. Dat [gedaagde] op 26, 28 en 29 april 2022 niet heeft gewerkt is tot slot uitdrukkelijk door hem betwist. [gedaagde] zou die dagen op kantoor aanwezig zijn geweest en werkzaamheden hebben verricht. Tegenover deze betwisting heeft [eiser] niets ingebracht. De kantonrechter komt tot de conclusie dat van onverschuldigd betaalde vergoeding geen sprake is, zodat ook dit verzoek van [eiser] zal worden afgewezen.

[eiser] zal worden veroordeeld in de proceskosten omdat hij ongelijk krijgt. Daarbij zal het salaris van de gemachtigde van [gedaagde] worden vastgesteld op € 529,-.