Uitspraken

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van de ten laste gelegde feiten.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft vrijspraak bepleit ten aanzien van alle ten laste gelegde feiten. Hiertoe heeft hij naar voren gebracht dat de herkenning van de verdachte door verbalisant [verbalisant] niet voldoende betrouwbaar is, nu op de referentiefoto’s weinig persoonskenmerken te zien zijn. In het proces-verbaal op pagina 432 e.v. vindt geen herkenning plaats maar slechts een constatering van enkele overeenkomsten tussen de verdachte en de persoon op de foto. In één van de processen-verbaal wordt zelfs een andere persoon dan de verdachte herkend.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de onder 1 tot en met 5 ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat:

1.

hij op 14 oktober 2020 te Amsterdam, tezamen en in vereniging met anderen, voorwerpen, te weten:

2.

hij op 14 oktober 2020 te Alkmaar tezamen en in vereniging met een ander telkens een hoeveelheid geld (te weten 750 euro en 1000 euro en 5000 euro) dat aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] toebehoorde heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en zijn mededader dat weg te nemen geld telkens onder hun bereik hebben gebracht door middel van een valse sleutel, door telkens onbevoegd en zonder toestemming van die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] gebruik te maken van een wederrechtelijk verkregen bankpas (op naam gesteld van die [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] ) en de bij die bankpas horende pincode;

3.

hij op 14 oktober 2020 te Alkmaar tezamen en in vereniging met een ander een hoeveelheid geld (te weten 1000 euro) dat aan [slachtoffer 3] toebehoorde heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en/of zijn mededader dat weg te nemen geld onder hun bereik hebben gebracht door middel van een valse sleutel, door onbevoegd en zonder toestemming van die [slachtoffer 3] gebruik te maken van een wederrechtelijk verkregen bankpas (op naam gesteld van die [slachtoffer 3] ) en de bij die bankpas horende pincode;

4.

hij op 22 oktober 2020 te Haarlem en/of Den Helder tezamen en in vereniging met een ander met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door het aannemen van een valse naam en/of van een valse hoedanigheid en/of door listige kunstgrepen en/of door een samenweefsel van verdichtsels, [slachtoffer 4] heeft bewogen tot de afgifte van enig goed en het ter beschikking stellen van gegevens, te weten de afgifte van een bankpas (op naam gesteld van [slachtoffer 4] ) en een bij die bankpas horende pincode door:

5.

hij op 22 oktober 2020 te Haarlem tezamen en in vereniging met een ander telkens een hoeveelheid geld (te weten 1500 euro en 500 euro) dat aan [slachtoffer 4] toebehoorde heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en zijn mededader dat weg te nemen geld telkens onder hun bereik hebben gebracht door middel van een valse sleutel, door telkens onbevoegd en zonder toestemming van die [slachtoffer 4] gebruik te maken van een wederrechtelijk verkregen bankpas (op naam gesteld van die [slachtoffer 4] ) en de bij die bankpas horende pincode.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd. Blijkens het verhandelde op de terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in zijn verdediging.

Hetgeen aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft naar voren gebracht dat zelfs bij een volledige bewezenverklaring sprake is van een beperkt schadebedrag, te weten ongeveer € 9.100,-. Uit de richtlijn voor strafvordering oplichting volgt bij één tot drie slachtoffers en voornoemd schadebedrag een taakstraf van 100 uren en twee maanden voorwaardelijke gevangenisstraf. Verder is er ten aanzien van de onder 1 tot en met 3 ten laste gelegde feiten en de onder 4 en 5 ten laste gelegde feiten sprake van een voortgezette handeling dan wel eendaadse samenloop, nu er sprake is van dezelfde modus operandi en de gedragingen kort na elkaar moeten volgen om de modus operandi te voltooien. Daarnaast is artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht van toepassing. De verdachte is in 2021 veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van twaalf maanden, waarvan vier maanden voorwaardelijk. Gelet op de in de richtlijn voorgeschreven taakstraf zouden onderhavige feiten niet hebben geleid tot additionele vrijheidsbeneming, zodat wordt verzocht daarvan af te zien. Ook dient de straf gematigd te worden wegens overschrijding van de redelijke termijn. Tot slot is van belang dat geen recidive heeft plaatsgevonden in de periode van de overschrijding van de redelijke termijn.

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de sanctie die aan de verdachte moet worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede de persoon van de verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Ernst van de feiten

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een oplichting en meerdere diefstallen door middel van een valse sleutel. Samen met de mededader(s) heeft hij een pinpas van ouderen op slinkse wijze afhandig gemaakt en met meerdere pinpassen van slachtoffers geld opgenomen. Verder heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan het witwassen van Bijenkorf cadeaukaarten die met afhandig gemaakte bankpassen zijn betaald. De rechtbank neemt het de verdachte kwalijk dat hij betrokken is geweest bij een schaamteloze vorm van oplichting van ouderen en ook willens en wetens met pinpassen van anderen grote geldbedragen heeft opgenomen zonder stil te staan bij de gevolgen voor de slachtoffers. De ouderen die hiervan slachtoffer zijn geworden waren op (hoge) leeftijd. Voor hen bestaat de impact niet alleen uit financiële schade, maar met name ook uit gevoelens van onveiligheid en wantrouwen. De verdachte heeft zich enkel laten leiden door zijn eigen financiële gewin.

Persoon van de verdachte

Met betrekking tot de persoon van de verdachte heeft de rechtbank in het bijzonder gelet op

het op naam van de verdachte staand Uittreksel Justitiële Documentatie, gedateerd 14 december 2023, waaruit blijkt dat de verdachte al eerder voor vermogensdelicten onherroepelijk tot vrijheidsbenemende straffen is veroordeeld. De rechtbank weegt deze omstandigheid in het nadeel van de verdachte mee bij de straftoemeting.

Verder overweegt de rechtbank dat artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht van toepassing is.

Redelijke termijn

De rechtbank stelt voorop dat in artikel 6, eerste lid, EVRM het recht van iedere verdachte is gewaarborgd om binnen een redelijke termijn te worden berecht. Die termijn vangt aan op het moment dat vanwege de Nederlandse staat jegens de betrokkene een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het Openbaar Ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. Als uitgangspunt geldt dat de behandeling van een zaak ter terechtzitting moet zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaren nadat de termijn is aangevangen, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden.

De rechtbank is van oordeel dat de redelijke termijn is aangevangen op 8 september 2021, omdat op die datum contact is geweest met de raadsman van de verdachte waarbij is aangegeven dat de verdachte nog niet is gehoord. Hierop heeft de raadsman aangegeven dat de verdachte niet wenst mee te werken aan het maken van een afspraak voor een verhoor. Gelet op voornoemd contact kon de verdachte in redelijkheid de verwachting ontlenen dat tegen hem strafvervolging zou worden ingesteld. Het eindvonnis is op 14 februari 2024 gewezen. De rechtbank is van oordeel dat er sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn van ongeveer vijf maanden. In het geval dat de redelijke termijn niet zou zijn overschreden zou de rechtbank een gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden hebben opgelegd.

Voortgezette handeling of samenloop

De verdediging heeft ter terechtzitting bepleit dat bij de onder 1 tot en met 3 en de onder 4 en 5 tenlastegelegde feiten sprake is van een voortgezette handeling dan wel eendaadse samenloop.

Voor de voortgezette handeling is het van belang of de verschillende bewezenverklaarde, elkaar in de tijd opvolgende gedragingen zodanig nauw met elkaar samenhangen, dat de verdachte daarvan één verwijt kan worden gemaakt. De rechtbank stelt voorop dat er weliswaar samenhang zit tussen de bewezenverklaarde feiten, maar dat het desondanks afzonderlijk tenlastegelegde feiten betreft. Verder stelt de rechtbank ten aanzien van de onder 1 en 2 bewezenverklaarde feiten vast dat de verdachte eerst via diefstal met een valse sleutel de cadeaukaarten heeft gekocht en deze later heeft gebruikt in de Bijenkorf. Wat betreft het onder 4 en 5 bewezenverklaarde heeft de verdachte de bankpas door middel van oplichting verkregen waarna hij geld heeft gepind met de bankpas die van het slachtoffer is weggenomen. De rechtbank is van oordeel dat geen sprake is van een voortgezette handeling, maar dat het gaat om afzonderlijke strafbare handelingen, waar telkens een nieuw ongeoorloofd wilsbesluit van de verdachte aan ten grondslag ligt.

Bij de beoordeling of sprake is van eendaadse samenloop komt het vooral aan op de vraag of de bewezenverklaarde gedragingen in die mate een samenhangend, zich min of meer op dezelfde tijd en plaats afspelend feitencomplex opleveren dat de verdachte daarvan één verwijt wordt gemaakt, terwijl de strekking van de overtreden strafbepalingen niet (meer dan enigszins) uiteenloopt. De rechtbank is van oordeel dat de strekking van de overtreden strafbepalingen meer dan enigszins uiteenloopt. Daarnaast gaat het in essentie niet om hetzelfde feitencomplex. De gedragingen leveren geen samenhangend, zich min of meer op dezelfde tijd en plaats afspelend, feitencomplex op dat de verdachte daarvan (in wezen) één verwijt kan worden gemaakt.

Dat neemt niet weg dat de rechtbank bij de strafoplegging binnen de grenzen van het strafmaximum rekening zal houden met alle factoren die zij van belang acht, waaronder het voorkomen van een onevenredige bestraffing van de verdachte.

Op te leggen straf

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van 11 maanden en 15 dagen moet worden opgelegd.

Tenuitvoerlegging van de op te leggen gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de verdachte in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma als bedoeld in artikel 4 van de Penitentiaire beginselenwet.

7. Vorderingen benadeelde partijen

Vordering [slachtoffer 4]

De benadeelde partij [slachtoffer 4] heeft een vordering tot schadevergoeding van € 2.000,- ingediend tegen de verdachte die zij als gevolg van de onder 4 en 5 ten laste gelegde feiten zou hebben geleden. Dit bedrag is het totaal van de met haar bankpas opgenomen bedragen.

De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij niet in de vordering kan worden ontvangen, nu is gebleken dat deze schade is vergoed door de bank. Gelet hierop zal de rechtbank bepalen dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk is in de vordering.

Vordering ING Bank N.V.

De benadeelde partij ING Bank N.V. heeft een vordering tot schadevergoeding van € 53.967,40 ingediend tegen de verdachte wegens materiële schade die zij als gevolg van de onder 1 tot en met 3 ten laste gelegde feiten zou hebben geleden.

De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij niet in haar vordering kan worden ontvangen, nu de vordering op grond van artikel 51g, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering moest zijn ingediend voor het requisitoir en dat is niet het geval geweest. Gelet hierop zal de rechtbank bepalen dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk is in de vordering.