Uitspraken

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot partiële vrijspraak van de diefstal van de Airpods Pro die onder 1 ten laste zijn gelegd en tot bewezenverklaring van de verder ten laste gelegde feiten onder 1 tot en met 3.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat de verdachte moet worden vrijgesproken van de ten laste gelegde feiten, nu het onderzoek geen strafbare handelingen van de verdachte aan het licht heeft gebracht. Er kunnen geen uitvoeringshandelingen van de verdachte worden vastgesteld en uit het dossier valt niet op te maken dat hij een wezenlijke bijdrage aan strafbare feiten zou hebben geleverd.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat:

1.

hij op 30 oktober 2020 te Purmerend en/of Heiloo en/of Alkmaar en/of Amsterdam telkens tezamen en in vereniging met een ander een hoeveelheid geld (te weten in totaal 33.645,95 euro) dat aan [naam slachtoffer] toebehoorde heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en/of zijn mededader dat weg te nemen geld telkens onder hun bereik hebben gebracht door middel van een valse sleutel, door telkens onbevoegd en zonder toestemming van die [naam slachtoffer] gebruik te maken van een wederrechtelijk verkregen bankpas (op naam gesteld van die [naam slachtoffer] ) en de bij die bankpas horende pincode;

2.

hij op 20 april 2021 te Stegeren, gemeente Ommen, een voorwerp, te weten:

3.

hij op 14 oktober 2020 te Amsterdam tezamen en in vereniging met anderen voorwerpen, te weten:

heeft omgezet en/of van deze voorwerpen gebruik heeft gemaakt, terwijl hij en/of zijn mededader(s) redelijkerwijs hadden moeten vermoeden dat deze voorwerpen geheel of gedeeltelijk - onmiddellijk of middellijk - afkomstig waren uit enig misdrijf.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd. Blijkens het verhandelde op de terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in zijn verdediging.

Hetgeen aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vijf maanden, met aftrek van de tijd die de verdachte in verzekering is gesteld.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft naar voren gebracht dat als de verdachte betrokken zou zijn geweest bij de ten laste gelegde feiten hij een uiterst marginale rol heeft vervuld. Verder is de verdachte werkzaam als ZZP’er in zonnepanelen; een functie die hard nodig is voor de transitie naar een duurzamere samenleving. De verdachte heeft geen documentatie op het gebied van vermogensdelicten en er is sprake van een forse overschrijding van de redelijke termijn. De raadsman heeft bepleit dat een (forse) voorwaardelijke straf zonder bijzondere voorwaarden in combinatie met een fikse taakstraf de voorkeur verdient vanwege de negatieve gevolgen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de sanctie die aan de verdachte moet worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede de persoon van de verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Ernst van de feiten

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een diefstal door middel van een valse sleutel. Deze diefstal heeft hij samen met een ander gepleegd en is begaan met een pinpas van een dementerend persoon op leeftijd, die hem op slinkse wijze afhandig is gemaakt. De rechtbank neemt het de verdachte kwalijk dat hij willens en wetens met een pinpas van een ander geld heeft opgenomen zonder stil te staan bij de gevolgen voor het slachtoffer. Hoewel niet is gebleken dat hij degene is geweest die het slachtoffer de pinpas afhandig heeft gemaakt, heeft hij wel met deze pinpas diverse keren grote geldbedragen opgenomen. Ook heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan het witwassen van Airpods en Bijenkorf cadeaukaarten die met de bankpassen van verschillende slachtoffers zijn betaald. Voor de slachtoffers bestaat de impact niet alleen uit financiële schade, maar met name ook uit gevoelens van onveiligheid en wantrouwen. De verdachte heeft zich enkel laten leiden door zijn eigen financiële gewin.

Persoon van de verdachte

Met betrekking tot de persoon van de verdachte heeft de rechtbank in het bijzonder gelet op

het op naam van de verdachte staand Uittreksel Justitiële Documentatie, gedateerd 14 december 2023, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder tot een vermogensdelict is veroordeeld.

Redelijke termijn

De rechtbank stelt voorop dat in artikel 6, eerste lid, EVRM het recht van iedere verdachte is gewaarborgd om binnen een redelijke termijn te worden berecht. Die termijn vangt aan op het moment dat vanwege de Nederlandse staat jegens de betrokkene een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het Openbaar Ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. Als uitgangspunt geldt dat de behandeling van een zaak ter terechtzitting moet zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaren nadat de termijn is aangevangen, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden.

De rechtbank is van oordeel dat de redelijke termijn is aangevangen op 20 april 2021, omdat de verdachte op die datum in verzekering is gesteld en daaraan in redelijkheid de verwachting kon ontlenen dat tegen hem strafvervolging zou worden ingesteld. Het eindvonnis is op 14 februari 2024 gewezen. Nu de rechtbank van oordeel is dat de overschrijding niet aan de verdachte valt toe te rekenen en niet is gebleken van bijzondere omstandigheden, is sprake van een overschrijding van de redelijke termijn van ruim negen maanden. In het geval dat de redelijke termijn niet zou zijn overschreden, zou de rechtbank een taakstraf voor de duur van 240 uren hebben opgelegd.

Tot slot overweegt de rechtbank dat zij - gelet op de samenloop met het bewezenverklaarde onder 1 - het onder 2 bewezenverklaarde niet zal meewegen in de strafmaat.

Op te leggen straf

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een taakstraf bestaande uit het verrichten van onbetaalde arbeid van 220 uren moet worden opgelegd, met aftrek van de tijd die de verdachte in verzekering is gesteld, à twee uren taakstraf per dag.