Uitspraken

[verzoeker] heeft op 29 februari 2024 een verzoekschrift (met 16 producties) ingediend. [verweerder] heeft daarop gereageerd bij verweerschrift (met 6 producties).

Op 9 april 2024 heeft een zitting plaatsgevonden. Vóór de zitting heeft [verweerder] bij e-mail van 3 april 2024 nog vier producties toegezonden. Partijen hebben ter zitting hun standpunten toegelicht en vragen beantwoord. De griffier heeft daarvan aantekeningen gemaakt. Beide partijen hebben pleitaantekeningen overgelegd.

[verzoeker], geboren op [geboortedatum], is op 1 september 2023 bij [verweerder] in dienst getreden op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd tot en met 31 juli 2024. De arbeidsduur bedroeg 24 uur (0,6 fte).

De cao Voortgezet Onderwijs is op de arbeidsovereenkomst van toepassing.

Het salaris van [verzoeker] bedroeg laatstelijk € 2.212,20 bruto per maand, exclusief 8% vakantietoeslag en overige emolumenten.

[verzoeker] werkte bij het - tot [verweerder] behorende - [school] als lerares Nederlands, maar omdat zij geen onderwijsbevoegdheid heeft, was haar functie ‘docent LB’. Bij het sollicitatiegesprek is afgesproken dat [verzoeker] het zij-instroomtraject voor het vak Nederlands (bij NCOI) zou gaan volgen om haar onderwijsbevoegdheid te behalen. Bij haar aanstelling is afgesproken dat [verzoeker] in januari 2024 zou starten met dat traject.

Tijdens een gesprek op 13 november 2023 heeft [verzoeker] aan haar teamleider [betrokkene 1] (hierna: [betrokkene 1]) meegedeeld dat zij het zij-instroomtraject voor het vak Nederlands niet wilde volgen, maar wel voor het vak muziek. Het vak muziek wordt echter niet aangeboden op het [school].

Vervolgens heeft [verzoeker] op 17 november 2023 een gesprek gevoerd met [betrokkene 2] (directeur van het [school], hierna: [betrokkene 2]) en [betrokkene 1]. Over wat toen precies is besproken verschillen partijen van mening. In ieder geval heeft [verzoeker] tijdens dit gesprek nogmaals meegedeeld dat zij afziet van het zij-instroomtraject voor het vak Nederlands.

Bij e-mail van 19 november 2023 heeft [verzoeker] (aan [betrokkene 2] en [betrokkene 1] van) [verweerder] geschreven: ‘Hierbij vinden jullie de ondertekende brief’. In de als bijlage meegestuurde brief heeft [verzoeker] geschreven: ‘Hierbij bevestig ik dat ik afzie van het zij-instroomtraject Nederlands en geen toekomst zie in het geven van het vak Nederlands. (…) In overleg hebben we afgesproken dat ik per 1 januari uitdienst ga. Graag ontvang ik de uitdienstbevestiging. (…)’

Bij e-mail van 20 november 2023 heeft ([betrokkene 2] van) [verweerder] aan [verzoeker] meegedeeld: ‘Zoals besproken vinden wij het ook jammer dat je het zijinstroomtraject voor het vak Nederlands niet gaat starten. (…) Ik wens je veel succes bij je sollicitaties en je vervolg in het onderwijs. Ik verleen je hierbij ontslag per 1 januari 2024. (…) we zullen begin december je klassen laten overnemen.’

Bij e-mail van 27 november 2023 (met cc aan [verzoeker]) heeft ([betrokkene 1] van) [verweerder] het vertrek van [verzoeker] aangekondigd aan medewerkers van het [school]. In die e-mail staat: ‘In goed overleg heeft [verzoeker] besloten haar werkzaamheden bij het [school] stop te zetten. (…) Zij blijft in dienst tot 1 januari 2024. (…)’

De leerlingen van de school en hun ouders zijn over het vertrek van [verzoeker] geïnformeerd bij brief van 29 november 2023. In die brief staat: ‘(..) In gezamenlijk overleg heeft mevrouw [verzoeker] besloten zich te gaan richten op een (onderwijs)carrière in een ander vakgebied. Zij zal tot 1 januari 2024 aan onze school verbonden zijn. (…)’

Op 1 december 2023 heeft [verzoeker] een brief van 1 december 2023 van [verweerder] ontvangen, waarin staat dat het dienstverband van [verzoeker] per 1 januari 2024 op verzoek van [verzoeker] wordt beëindigd. Ook heeft [verzoeker] een akte van ontslag/verklaring einde dienstverband met diezelfde datum ontvangen, waarin staat dat aan [verzoeker] met ingang van 1 januari 2024 eervol ontslag wordt verleend op eigen verzoek.

Per 4 december 2023 is de vervangster van [verzoeker] gestart. [verzoeker] is begin december 2023 vrijgesteld van het geven van lessen en heeft de periode tot 1 januari 2024 (althans tot de kerstvakantie) gebruikt voor het afronden en overdragen van werkzaamheden. Ook heeft zij in of omstreeks die periode vrijaf gekregen voor het voeren van sollicitatiegesprekken.

Bij e-mail van 13 december 2023 heeft [verzoeker] aan ([betrokkene 2] van) [verweerder] meegedeeld, dat er een fout staat in de door haar op 1 december 2023 ontvangen verklaring einde dienstverband, omdat daarin staat dat op eigen verzoek van [verzoeker] ontslag is verleend. [verzoeker] wijst er op dat in haar ‘ontslagbrief’ (naar de kantonrechter begrijpt: de brief van 19 november 2023) staat dat partijen in onderling overleg hebben afgesproken dat [verzoeker] op 1 januari 2024 zal stoppen, omdat zij het zij-instroom traject voor Nederlands niet gaat volgen. Ook heeft [verzoeker] in die e-mail erop gewezen dat zij (naar de kantonrechter begrijpt in het systeem van [verweerder]) een opmerking heeft geplaatst om de verklaring einde dienstverband aan te passen naar ‘in gezamenlijk overleg’, maar dat [verweerder] daarop nog niet heeft gereageerd.

Bij e-mail van 14 december 2023 heeft ([betrokkene 2] van) [verweerder] hierop geantwoord - kort samengevat - dat [verzoeker] ontslag heeft genomen op eigen verzoek, maar dat de datum van het ontslag in overleg is bepaald. In haar reactie van diezelfde datum heeft [verzoeker] meegedeeld dat dat niet klopt, omdat [verzoeker] had voorgesteld het schooljaar af te maken, maar [verweerder] daarop aangaf dat zij liever een docent Nederlands had die meteen met een zij-instroom traject zou beginnen. [verzoeker] had daar alle begrip voor. Daarna zijn partijen gezamenlijk overeengekomen dat [verzoeker] per 1 januari 2024 uit dienst zou gaan, aldus [verzoeker] in die e-mail. Het in die e-mail nogmaals door [verzoeker] gedane verzoek om de uitdienstbevestiging aan te passen heeft [verweerder] niet ingewilligd.

Vervolgens hebben partijen op 21 en 22 december 2023 nog verder gecorrespondeerd, maar zij zijn beide bij hun standpunt gebleven.

Op 22 december 2023 heeft een afscheidsbijeenkomst voor [verzoeker] plaatsgevonden. Zij heeft ([betrokkene 2] van) [verweerder] toen nogmaals om aanpassing verzocht, maar [betrokkene 2] deelde mee dat dit niet meer kon omdat alles al administratief was afgehandeld.

Bij e-mail van 27 december 2023 heeft [verzoeker] aan [betrokkene 2] meegedeeld: ‘Ik ben niet akkoord met het ontslag, omdat het mijn initiatief niet is. Dat betekent dat de arbeidsovereenkomst nog gewoon doorloopt. (…)’

De vervolgens door [verzoeker] ingeschakelde gemachtigde [betrokkene 3] van Juridisch Platform heeft bij e-mail van 7 februari 2024 aan [betrokkene 2] meegedeeld dat [verweerder] de arbeidsovereenkomst eenzijdig heeft opgezegd zonder dat [verzoeker] daarmee heeft ingestemd, dat [verzoeker] zich beschikbaar houdt voor werk en aanspraak maakt op haar salaris vanaf 1 januari 2024. De gemachtigde van [verweerder] heeft daarop (afwijzend) gereageerd bij e-mail van 8 februari 2024.

Bij e-mails van 19 tot en met 22 februari 2024 hebben de (huidige) gemachtigden van partijen nog verder gecorrespondeerd, zonder tot een oplossing van het geschil te komen.

a. de gefixeerde schadevergoeding vanwege onregelmatige opzegging van € 2.730,29 bruto;

b. de transitievergoeding van € 300,55 bruto;

a. de gefixeerde schadevergoeding vanwege onregelmatige opzegging van € 2.730,29 bruto;

b. de transitievergoeding van € 300,55 bruto;

[verzoeker] legt – kort weergegeven – aan haar verzoek ten grondslag (na nadere toelichting van die grondslag ter zitting) primair dat [verweerder] de arbeidsovereenkomst in het gesprek van 17 november 2023 heeft opgezegd, dat [verzoeker] met die opzegging heeft ingestemd, maar dat sprake is geweest van wederzijdse dwaling omdat beide partijen een verkeerde voorstelling van zaken hebben gehad, zodat de opzegging van [verweerder] moet worden vernietigd.

Volgens [verzoeker] is de gang van zaken namelijk aldus geweest, dat [verzoeker] in dat gesprek kenbaar heeft gemaakt dat zij niet het zij-instroom traject voor het vak Nederlands wilde volgen, maar wel het schooljaar wilde afmaken. [verweerder] heeft daarop aangegeven dat [verweerder] dan tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst wilde komen, omdat [verzoeker], als zij het zij-instroomtraject Nederlands niet zou gaan volgen, onbevoegd voor de klas zou staan en er verder geen vacatures waren. [verzoeker] had daar begrip voor en heeft met de opzegging zijdens [verweerder] ingestemd, ervan uitgaande dat het tot een vaststellingsovereenkomst zou komen en dat zij dan recht zou hebben op een WW-uitkering. [verweerder] daarentegen is er – ten onrechte – vanuit gegaan dat [verzoeker] de arbeidsovereenkomst eenzijdig had opgezegd.

Subsidiair moet de opzegging van [verweerder] worden vernietigd omdat voor die opzegging geen grond bestaat. Als de brief en akte van 1 december 2023 moeten worden gezien als een schriftelijke overeenkomst (de kantonrechter begrijpt dat is bedoeld: als een schriftelijke opzegging), dan is de instemming met die overeenkomst (de kantonrechter begrijpt: met die opzegging) tijdig herroepen bij de e-mail van [verzoeker] van 13 december 2023.

Als de kantonrechter de door [verweerder] gedane opzegging niet vernietigt, moet voor recht worden verklaard dat [verweerder] de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd, dat [verzoeker] daarvan geen verwijt kan worden gemaakt en dat er geen sprake is van dringende reden voor die opzegging.

Uiterst subsidiair is er sprake van een beëindiging met wederzijds goedvinden door een overeenkomst, in de zin van een (mondelinge) afspraak dat partijen per 1 januari 2024 uit elkaar gaan.

Door de brief van [verweerder] van 1 december 2023 en de akte van ontslag, waarin staat dat het initiatief van de beëindiging bij [verzoeker] ligt, komt [verzoeker] niet in aanmerking voor een WW-uitkering. Bovendien had [verweerder] [verzoeker] als goed werkgever op de gevolgen van een eenzijdige beëindiging moeten wijzen. [verweerder] heeft dan ook gehandeld in strijd met het goed werkgeverschap en pleegt hierdoor wanprestatie. [verweerder] moet de daardoor door [verzoeker] geleden schade, bestaande uit de gemiste WW-uitkering (vooralsnog becijferd op € 13.651,46 bruto), vergoeden.

[verweerder] heeft de opzegtermijn niet in acht genomen, waardoor [verweerder] (in het subsidiair voorwaardelijk en uiterst subsidiair aangevoerde geval) de gefixeerde schadevergoeding verschuldigd is. Ook moet [verweerder] de transitievergoeding betalen.

[verweerder] is van mening dat het verzoek van [verzoeker] moet worden afgewezen. Zij voert hiertoe aan – kort samengevat – dat [verzoeker] ten onrechte stelt dat zij zelf het schooljaar als docent Nederlands wilde afmaken en dat het [verweerder] was die niet verder met haar wilde. [verzoeker] heeft in de gesprekken op 13 en 17 november 2023 zelf het initiatief tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst genomen door aan te kondigen dat zij niet verder zou gaan als docent Nederlands. Alleen de einddatum (1 januari 2024) is onderwerp van gesprek geweest, omdat [verzoeker] aanvankelijk overwoog per 1 december 2023 te stoppen. Een en ander heeft uitgemond in de brief van [verzoeker] van 19 november 2023, waarbij [verzoeker] de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd. Die brief is duidelijk en heeft [verweerder] ook in redelijkheid kunnen opvatten als een opzegging door [verzoeker]. Na het versturen van de brief van 19 november 2023 heeft [verzoeker] ook niet de indruk gewekt dat zij toch géén beëindiging van haar arbeidsovereenkomst wenste. Van dwaling is geen sprake. Als de wil tot opzeggen al ontbrak, kan dat [verweerder] op grond van artikel 3:35 BW niet worden tegengeworpen.

Voor het geval de kantonrechter mocht oordelen dat [verzoeker] de arbeidsovereenkomst niet heeft opgezegd, stelt [verweerder] zich op het standpunt dat de feitelijke gang van zaken kan worden gekwalificeerd als een beëindiging met wederzijds goedvinden per 1 januari 2024 (beëindigingsovereenkomst) die op initiatief van [verzoeker] tot stand is gekomen.

Er is geen reden om de akte van ontslag aan te passen of om een schadevergoeding wegens gemiste WW-uitkering toe te kennen. Ook heeft [verzoeker] geen recht op de verzochte vergoedingen. Bovendien heeft [verzoeker] niet duidelijk gemaakt wat haar belang is bij werkhervatting.