Uitspraken

Bij besluit van 15 augustus 2012 heeft verweerder een beslissing op de bezwaren van RWE en Nuon genomen. Bij (deel)besluiten van 6 november 2012, 4 december 2012 en 15 januari 2013 is vervolgens beslist op het bezwaar van eiseres, waarbij verweerder (volgens onderdeel 2.4 van het verweerschrift van 14 februari 2013) heeft besloten over de openbaarmaking van 604 documenten. Hierbij zijn 304 documenten volledig openbaar gemaakt, 87 documenten zijn gedeeltelijk openbaar gemaakt en voor 213 documenten is openbaarmaking geweigerd. Voorts is op 28 mei 2013 een aanvullend besluit genomen.

Op de zitting van 18 maart 2013 heeft de gemachtigde van eiseres, desgevraagd, geantwoord, dat de rechtbank zich met betrekking tot het beroep niet tijdig beslissen van
13 augustus 2012 kan beperken tot een inhoudelijke beoordeling van de na het instellen van dit beroep genomen besluiten.

Eiseres heeft aangevoerd dat het beleggen van een besloten hoorzitting en het geheimhouden van passages uit het verslag van de hoorzitting in strijd is met de goede procesorde, artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) en artikel 7:6, tweede en vierde lid, van de Awb. Volgens eiseres dient het verslag van de besloten hoorzitting alsnog aan haar te worden verstrekt.

3.2. Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat is gehandeld in overeenstemming met artikel 7:6 van de Awb en dat het door eiseres gevoerde betoog niet kan slagen.

Ingevolge artikel 7:6, tweede lid, van de Awb kunnen belanghebbenden afzonderlijk worden gehoord, indien aannemelijk is dat tijdens het horen feiten of omstandigheden bekend zullen worden waarvan geheimhouding om gewichtige redenen is geboden.
Ingevolge artikel 7:6, derde lid, van de Awb wordt de belanghebbende op de hoogte gesteld van het verhandelde tijdens het horen buiten zijn aanwezigheid.
Ingevolge (het bij de tweede nota van wijziging toegevoegde) artikel 7:6, vierde lid, van de Awb kan het bestuursorgaan toepassing aan het derde lid achterwege laten, voor zover geheimhouding om gewichtige redenen is geboden.

De rechtbank is van oordeel dat verweerder heeft gehandeld in overeenstemming met artikel 7:6 van de Awb. Onder verwijzing naar de hiervoor opgenomen parlementaire geschiedenis, overweegt de rechtbank dat verweerder heeft kunnen besluiten tot het houden van een besloten hoorzitting, omdat naar verwachting vertrouwelijke of gevoelige informatie aan de orde zou komen. Verweerder heeft voorts in lijn met de bedoeling van artikel 7:6, vierde lid, van de Awb gehandeld door aan eiseres niet het verslag van het vertrouwelijke deel van de hoorzitting ter hand te stellen. De rechtbank volgt eiseres niet in haar stelling dat dit in strijd zou zijn met de goede procesorde.

3.5. Het beroep van eiseres op schending van artikel 6 van het EVRM slaagt evenmin. De bezwaarprocedure is niet te beschouwen als een procedure waarop het 'fair trial‑beginsel' van artikel 6 van het EVRM ziet, nu dit geen proces is ten overstaan van een onafhankelijke rechter. Van schending van artikel 6 van het EVRM als door eiseres bedoeld tijdens de bezwaarprocedure kan dan ook reeds hierom geen sprake zijn. Het betoog faalt (zie ook: de uitspraak van de Afdeling van 1 juni 2011 in zaak nr. 201010013/1/H3).

Op de zitting van de rechtbank van 18 maart 2013 is vervolgens met partijen afgesproken dat eiseres vóór 1 april 2013 een overzicht inzendt van de bijlagen die zij alsnog wenst te ontvangen, dat verweerder daarop vóór 1 mei 2013 een reactie zal geven en dat verweerder, voor zover noodzakelijk, een besluit zal nemen over openbaarmaking van de gevraagde documenten.

Bij brief van 29 maart 2013 is door eiseres een overzicht gegeven van de documenten waarvan eiseres meent dat deze ten onrechte niet zijn verstrekt. Het gaat daarbij om documenten waarvan het bestaan door eiseres is afgeleid uit de documenten die door verweerder wel openbaar zijn gemaakt. Eiseres heeft ter onderbouwing telkens verwezen naar één van de door verweerder bij de besluitvorming betrokken 1724 documenten.

Bij brief van 26 april 2013 is door verweerder een reactie gegeven. Verweerder heeft per document bepaald of verweerder dit document in zijn bezit heeft, en zo ja, of dat document reeds openbaar is gemaakt of dat de openbaarmaking is geweigerd. Van een aantal documenten heeft verweerder vastgesteld dat hij deze niet heeft kunnen achterhalen.

4.4. Bij brief van 21 mei 2013 is door verweerder aan de rechtbank bericht dat elf documenten alsnog zijn getraceerd, dat een deel van de documenten niet is teruggevonden en dat navraag bij Nuon, RWE en Groningen Seaports niet heeft geleid tot meer documenten. Bijgevoegd is een brief van RWE van 13 mei 2013 en een e‑mail van Nuon van 16 mei 2013 waarin zij kenbaar maken geen medewerking te verlenen aan de zoekslag.

Bij brief van 28 mei 2013 is door eiseres aan de rechtbank het rapport ‘deskundigenbericht zaak 070209-001’ overgelegd. In dit bericht is door W. Verloop van Digital Investigation BV antwoord gegeven op een aantal door eiseres gestelde vragen. Eiseres stelt dat de inspanningen van verweerder om de in haar brief van 29 maart 2013 genoemde documenten (allemaal) te lokaliseren niet voldoende zijn geweest.

De rechtbank stelt vast dat verweerder over het merendeel van de door eiseres bij brief van 29 maart 2013 genoemde documenten duidelijkheid heeft kunnen geven. Wat resteert, is dat verweerder een deel van de documenten niet heeft kunnen terugvinden. Zo heeft verweerder niet elk bij een e-mail gevoegd concept van een rapport of een verweerschrift kunnen achterhalen. In geschil is of verweerder voldoende inspanningen heeft verricht om de door eiseres genoemde documenten terug te vinden.

Bij brief van 28 mei 2013 heeft verweerder over de door hem gemaakte zoekslag het volgende vermeld:

Gelet op het bovenstaande is de rechtbank van oordeel dat het betoog van eiseres, voor zover het zich richt tegen het standpunt van verweerder dat hij alles heeft gedaan wat redelijkerwijs van hem verwacht kan worden om de documenten, waarop het verzoek van eiseres gericht is, te achterhalen, faalt. Gelet hierop is het beroep van eiseres tegen het besluit van 28 mei 2013 ongegrond.

5.1. Ingevolge artikel 11, eerste lid, van de Wob wordt in geval van een verzoek om informatie uit documenten, opgesteld ten behoeve van intern beraad, geen informatie verstrekt over daarin opgenomen persoonlijke beleidsopvattingen.

5.2. De rechtbank maakt bij de beoordeling van de aan haar voorgelegde documenten onderscheid tussen documenten die zijn gewisseld:

• -

  tussen bestuursorganen onderling en de door hen ingeschakelde adviseurs;

• -

  tussen bestuursorganen en overige derden.

De rechtbank is van oordeel dat artikel 11 van de Wob (intern beraad) in beginsel is gereserveerd voor personen die deel uitmaken van een bestuursorgaan. Dit volgt uit artikel 1, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wob, waarin intern beraad is gedefinieerd als beraad over een bestuurlijke aangelegenheid binnen een bestuursorgaan, dan wel binnen een kring van bestuursorganen in het kader van de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor een bestuurlijke aangelegenheid. De rechtbank is van oordeel dat voor zover verweerder de onderhavige documenten heeft voorgelegd aan personen die deel uitmaken van andere bestuursorganen dan hijzelf, deze bestuursorganen, gezien de omvang en de complexiteit van de betrokken besluitvorming, tot het intern beraad gerekend kunnen worden.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen heeft verweerder zich ten onrechte op het standpunt gesteld dat het overleg met de personen die namens de vergunninghouder daaraan hebben deelgenomen tot het intern beraad kan worden gerekend. Dat de vergunninghouder met verweerder ‘meedenkt’ over de vraag hoe een aan haar verleende vergunning bij de Afdeling kan standhouden, daarover met verweerder overleg voert en aan verweerder adviezen geeft, maakt naar het oordeel van de rechtbank niet dat de vergunninghouder daarom deelnemer aan het interne beraad wordt. De rechtbank vindt voor dit oordeel steun in de uitspraak van de Afdeling van 8 februari 2006, in zaak nr. 200505098/1 (ENCI), en de uitspraak van 30 november 2011 in zaak nr. 201008458/1/H3 (La Vie en Rose). In beide zaken konden de derden volgens de Afdeling niet worden geschaard onder het intern beraad.

Gelet op het vorenstaande volgt de rechtbank verweerder niet in de benadering waarbij een zogenoemde ‘knip’ is aangebracht tussen de fase van de vergunningverlening en de fase van de verdediging voor de rechter. Dit betekent naar het oordeel van de rechtbank dat verweerder met betrekking tot de documenten die met RWE, Nuon en Groningen Seaports zijn gewisseld geen beroep kan doen op artikel 11 van de Wob.
Dit geldt ook voor de door RWE en Nuon ingeschakelde adviseurs. Volgens het verweerschrift van 14 februari 2013 zijn onder meer Arcadis, DNV Kema, Bureau Bakker, Royal Haskoning, Tauw, Stibbe en Norton Rose door RWE en Nuon als adviseur ingeschakeld (pagina 9-10).

Met eiseres is op de zittingen van 18 maart 2013 en 10 juni 2013 gesproken over de vraag op welke documenten het beroep van eiseres precies ziet. De rechtbank heeft eiseres aldus begrepen dat zij met name inzage wil in de documenten die zijn gewisseld met vergunninghouders RWE en Nuon en niet zozeer in de documenten die zijn gewisseld in het kader van het ‘klassieke’ interne beraad.
Voor zover het gaat om documenten die behoren tot het klassieke interne beraad heeft de rechtbank eiseres aldus begrepen dat zij geen inzage behoeft in die documenten die gericht zijn op een gedachtewisseling van een bestuursorgaan met de landsadvocaat en dat zij voor wat betreft de overige intern gewisselde documenten (tussen bestuursorganen en de door hen ingeschakelde adviseurs) alleen inzage wenst voor zover er in die documenten milieu-informatie is opgenomen.
De rechtbank stelt vast dat de documenten (inclusief de bij de e-mails gevoegde bijlagen) 217, 221, 291, 357, 358, 359, 361, 362, 363, 444, 518, 519, 523, 524, 526, 530, 533, 535, 542, 602, 604, 605, 606, 644, 662, 663, 664, 667, 986, 992, 1033, 1129,1131, 1132, 1145, 1412 en 1692 alleen zijn gewisseld tussen de landsadvocaat, bestuursorganen en de door hen ingeschakelde adviseurs. Met betrekking tot de documenten 903, 904 en 1677 (een door de landsadvocaat opgestelde concept-pleitnotitie en concept-verweerschrift) is in het besluit niet vermeld met en door wie het document is gedeeld. Omdat de rechtbank geen aanwijzingen heeft gevonden dat deze drie documenten buiten de landsadvocaat en bestuursorganen zijn gedeeld, schaart de rechtbank deze documenten ook onder de hiervoor vermelde opsomming.
Gelet op het bovenstaande gaat de rechtbank er van uit dat het beroep zich niet richt tegen de weigering om deze documenten openbaar te maken en zal zij daarover geen oordeel geven.

De rechtbank constateert aan de hand van het onder 6. geschetste toetsingskader dat (ook) de volgende niet openbaar gemaakte documenten (inclusief de bij de e-mails gevoegde bijlagen) niet met anderen dan de bestuursorganen en de door hen ingeschakelde adviseurs zijn gedeeld: 365, 374, 377, 379 t/m 387, 392 (voor zover niet openbaar gemaakt), 396, 398, 401, 559, 571, 572, 574, 575, 576, 580 t/m 588, 610, 637, 665, 676 (voor zover niet openbaar gemaakt) 701, 726, 729, 734, 743, 750, 751, 763, 767 t/m 773, 824, 868, 1036, 1037, 1138, 1144, 1171, 1172, 1181 t/m 1184, 1190, 1393, 1489 en 1723.
De rechtbank plaatst bij de indeling van deze documenten twee opmerkingen.
Vooreerst zijn met de landsadvocaat (cc) gedeelde e-mails onder 6.2. geschaard, indien het document niet uitsluitend gericht is op een gedachtewisseling met de landsadvocaat.
Voor zover de in de 6.2. genoemde documenten opgenomen informatie in andere e-mails wel (deels) aan derden is kenbaar gemaakt, wordt de weigering tot openbaarmaking middels die e-mails besproken. Als voorbeeld noemt de rechtbank de deels uit de documenten 374 en 763 opgenomen informatie in (het nog nader te beoordelen) document 375.

De rechtbank constateert dat de (vermoedelijk intern gedeelde) documenten 210 en 446 niet zijn overgelegd. Verweerder dient na te gaan of hij deze documenten (nog) in bezit heeft. Nu, gelet op het hierna overwogene, het bestreden besluit wordt vernietigd, zal de rechtbank, om proceseconomische redenen, verweerder opdragen over deze documenten aan de hand van het in deze uitspraak geschetste toetsingskader opnieuw een beslissing te nemen.

Nu het beroep van eiseres zich slechts richt op de onder 6.2. genoemde documenten voor zover deze documenten milieu-informatie bevatten, zal de rechtbank haar oordeel over de weigering van verweerder om de intern uitgewisselde documenten openbaar te maken beperken tot die documenten die milieu-informatie bevatten.

1. . de toestand van elementen van het milieu, zoals lucht en atmosfeer, water, bodem, land, landschap en natuurgebieden met inbegrip van vochtige biotopen, kust- en zeegebieden, biologische diversiteit en haar componenten, met inbegrip van genetisch gemodificeerde organismen, en de interactie tussen deze elementen;

2. . factoren, zoals stoffen, energie, geluid, straling of afval, met inbegrip van radioactief afval, emissies, lozingen en ander vrijkomen van stoffen in het milieu die de onder a bedoelde elementen van het milieu aantasten of waarschijnlijk aantasten;

3. . maatregelen, met inbegrip van bestuurlijke maatregelen, zoals beleidsmaatregelen, wetgeving, plannen, programma's, milieuakkoorden en activiteiten die op de onder a en b bedoelde elementen en factoren van het milieu een uitwerking hebben of kunnen hebben, alsmede maatregelen of activiteiten ter bescherming van die elementen; (…).

Verweerder heeft in de (deel)besluiten twee maal aangenomen dat de onder 6.2. genoemde documenten milieu-informatie bevatten. Het betreft de documenten
1190 en 1393.

Verweerder heeft ten aanzien van de resterende onder 6.2. genoemde documenten niet aangenomen dat deze milieu-informatie bevatten. Verweerder heeft daartoe veelvuldig verwezen naar een uitspraak van de rechtbank ’s-Gravenhage van 25 november 2009 (LJN: BL0767).

De rechtbank stelt hieronder vast welke e-mails niet zijn gedeeld buiten de kring van diegenen die de rechtbank tot het intern beraad rekent:

• -

  document 122 (intern vanaf e-mail van 3 februari 2010, 09:39);

• -

  document 230 (intern vanaf e-mail van 3 februari 2010, 09:39),

• -

  document 394 (intern vanaf e-mail van 27 januari 2011, 16:29);

• -

  document 562 (intern vanaf e-mail van 1 februari 2011, 11:46);

• -

  document 569 (intern vanaf e-mail van 22 oktober 2010, 17:42);

• -

  document 570 (intern vanaf e-mail van 13 oktober 2010, 09:08);

• -

  document 578 (intern vanaf e-mail van 13 oktober 2010, 09:08);

• -

  document 579 (intern vanaf e-mail van 13 oktober 2010, 09:08);

• -

  document 629 (intern vanaf e-mail van 3 februari 2011, 10:47, bijlage 1685);

• -

  document 630 (intern vanaf e-mail van 1 februari 2011, 11:46);

• -

  document 732 (intern vanaf e‑mail van 1 februari 2011, 11:46);

• -

  document 733 (intern vanaf e-mail van 3 februari 2011, 10:47);

• -

  document 735 (intern vanaf e-mail van 14 maart 2011, 13:42);

• -

  document 753 (intern vanaf e-mail van 5 februari 2011, 10:11);

• -

  document 764 (intern vanaf e-mail van 13 oktober 2010, 09:08);

• -

  document 765 (intern vanaf e-mail van 13 oktober 2010, 09:08);

• -

  document 766 (intern vanaf e-mail van 14 maart 2011, 13:42);

• -

  document 874 (intern vanaf e-mail van 3 februari 2011, 10:47);

• -

  document 963 (intern vanaf e-mail van 4 februari 2010, 12:07);

• -

  document 1115 (intern vanaf e-mail van 4 februari 2010, 12:07, bijlage 1114);

• -

  document 1193 (intern vanaf e-mail van 14 april 2011, 14:38);

• -

  document 1406 (intern vanaf e-mail van 1 februari 2011, 11:46);

• -

  document 1407 (intern vanaf e-mail van 3 februari 2011, 10:47);

• -

  document 1629 (intern vanaf e-mail van 25 januari 2011, 10:57);

• -

  document 1718 (intern vanaf e-mail van 26 maart 2009, 09:42).

8.2. Voor het e-mailverkeer en de daarbij behorende bijlagen dat alleen is geadresseerd aan bestuursorganen en de door hen ingeschakelde adviseur(s) geldt het hiervoor onder 6. tot en met 7.2. geschetste toetsingskader. Op basis van dit toetsingskader komt de rechtbank tot het oordeel dat de intern gebleven passages geen verdere bespreking behoeven, omdat de intern gebleven passages geen milieu-informatie bevatten, dan wel (mede) aan de landsadvocaat gerichte correspondentie betreffen over het in te dienen verweerschrift.

8.3. De rechtbank plaatst nog wel een opmerking over het niet eerder genoemde document 103. In dit document is op pagina 1 een e-mail uit 2006 ‘geplakt’ die is gericht aan een in het verweerschrift van 14 februari 2013 genoemde adviseur van Nuon.
Ook is een e-mail ‘geplakt’ van een niet nader te plaatsen advieskantoor. Verweerder dient dit document opnieuw te toetsen aan de hand van het in deze uitspraak geschetste toetsingskader.

De rechtbank is met betrekking tot de passages van de in 8.1. genoemde 27 documenten (25 e-mails en twee bijlagen) en de (eventueel) daarbij horende bijlagen die zijn gedeeld buiten bestuursorganen en de door hen ingeschakelde adviseurs (afkomstig van of verzonden aan RWE, Nuon en de door hen ingeschakelde adviseurs) van oordeel dat verweerder geen beroep toekomt op artikel 11 van de Wob. De bestreden (deel)besluiten dienen op die onderdelen te worden vernietigd.

De rechtbank heeft onder 6. overwogen dat zij er vanuit gaat dat een document met derden is gedeeld indien dit uit het document zelf volgt in verband met de adressering of uit de motivering van de bestreden (deel)besluiten.

9.2. Op grond van het voorgaande stelt de rechtbank vast dat de volgende (181) documenten en de daarbij behorende bijlagen zijn uitgewisseld buiten bestuursorganen en de door hen ingeschakelde adviseur(s): 34, 40, 42, 45, 49, 84, 123, 138, 170, 172, 173, 174, 207, 220, 269, 279, 292, 294, 313, 319, 360, 375, 378, 469, 496, 510, 513, 522, 525, 527, 528, 534, 540, 548, 550, 557, 558, 560, 565, 566, 568, 577, 607, 617, 621, 623, 624, 625, 631, 635, 638, 645, 646, 647, 648, 651, 653 (= 510), 657 (= 496), 659 (= 968), 685, 692, 694, 696, 697, 699, 725, 727, 728, 736, 737, 738, 739, 740, 741, 745, 746, 748, 749, 752, 757, 758, 759, 760, 761, 762, 774, 823, 859, 893, 894, 899, 947, 954, 964, 968, 969, 973, 984, 1025, 1027, 1031, 1035, 1038, 1039, 1040, 1043, 1045, 1046, 1047, 1048, 1049, 1050, 1053, 1058, 1059, 1067, 1068, 1069, 1071, 1072, 1074, 1075, 1076, 1078, 1079, 1080, 1095, 1099, 1100, 1101, 1104, 1136, 1149, 1151, 1169, 1203 (= 496), 1209, 1319, 1320, 1321, 1331, 1332, 1340, 1341, 1342, 1343, 1344, 1350, 1351, 1352, 1395, 1401, 1405, 1411, 1413, 1429, 1436, 1457, 1461, 1508, 1510, 1513, 1524, 1563, 1618 (= 635), 1625, 1634 (= 496), 1635, 1636, 1661, 1679, 1681, 1682, 1683, 1684, 1686, 1687, 1690, 1693, 1699 en 1722.

Indien derde partijen in overleg zijn met een bestuursorgaan kunnen deze derden of het bestuursorgaan de openbaarmaking van de hieruit voortkomende stukken tegenhouden met een beroep op een in artikel 10 van de Wob genoemde weigeringsgrond (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Afdeling van 30 mei 2012 in zaak nr. 201105407/1/A3 over schikkingsonderhandelingen, de uitspraak van de Afdeling van 3 oktober 2012 in zaak nr. 201109085/1/A3 over een aanbestedingsprocedure, de uitspraak van de Afdeling van 7 november 2012 in zaak nr. 201109485/1/A3 over ‘expert opinions’ en de uitspraak van de Afdeling van 5 december 2012 in zaak nr. 201110330/1/A3 over verstrekte subsidies).

Verweerder heeft zich subsidiair op het standpunt gesteld dat een beroep kan worden gedaan op artikel 10, tweede lid, aanhef en onder g, van de Wob. RWE heeft in haar reactie van 21 december 2012 ook betoogd dat toepassing kan worden gegeven aan artikel 10, tweede lid, aanhef en onder g, van de Wob.

10.4. Bij primair besluit van 19 juli 2011 heeft verweerder als volgt overwogen:

Voor zover verweerder wederom een beslissing moet nemen over voormelde 208 documenten (en de niet overgelegde, en in 2.3. genoemde, documenten) die, al dan niet in de vorm van opeenvolgende concepten, afkomstig zijn van een derde die niet tot het intern beraad kan worden gerekend, zoals RWE, Nuon en Groningen Seaports, en door die derde in vertrouwen aan verweerder zijn verstrekt, zal verweerder die derde moeten benaderen met de vraag of hij bezwaar heeft tegen de gehele of gedeeltelijke openbaarmaking van het document dat afkomstig is van deze derde en zo ja, op welke grond.

Voor zover die derde meent dat hij door de openbaarmaking onevenredig wordt benadeeld, zoals bedoeld in artikel 10, tweede lid, aanhef en onder g, van de Wob , zal de derde gemotiveerd moeten aangeven in welk belang hij dan wordt geschaad en waarom die schending onevenredig is. Verweerder dient vervolgens te beoordelen of het beroep van die derde op de onevenredige benadeling gerechtvaardigd is. Hetzelfde geldt ten aanzien van een claim van de betrokken derde dat een ander door die openbaarmaking onevenredig zou worden bevoordeeld.

Indien verweerder (wederom) besluit de documenten te weigeren dient te worden bezien of sprake is van milieu-informatie. Verweerder dient daarbij te toetsen aan het onder 7.1. opgenomen criterium. De rechtbank wijst er reeds nu op dat, anders dan verweerder heeft betoogd, in de onder 9.2. genoemde documenten veelal wel milieu-informatie is vermeld. Meer in het bijzonder is dat het geval bij de ten behoeve van de StAB opgestelde documenten over de toestand van elementen in het milieu (lucht, water, bodem, land, landschap en natuurgebieden) en factoren (zoals stoffen en geluid) die deze elementen (kunnen) aantasten, alsmede maatregelen of activiteiten ter bescherming van voornoemde elementen.

Indien verweerder tot de conclusie komt dat sprake is van milieu-informatie, is een beroep op artikel 10, tweede lid, aanhef en onder g, van de Wob niet mogelijk en dient verweerder zich kenbaar te beraden of zich op basis van de door derden verstrekte informatie mogelijk andere, in artikel 10 genoemde, weigeringsgronden voordoen. Zo is in beroep door RWE ook betoogd dat de documenten dienen te worden geweigerd op basis van de in artikel 10, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wob genoemde weigeringsgrond (bedrijfs- en fabricagegegevens, die door natuurlijke personen of rechtspersonen vertrouwelijk aan de overheid zijn meegedeeld).

De rechtbank wijst er verder op dat ingevolge artikel 10, achtste lid, van de Wob, bij het toepassen van artikel 10, eerste, tweede en zevende lid van de Wob, in aanmerking dient te worden genomen of deze informatie betrekking heeft op emissies in het milieu.

Uit het bovenstaande volgt dat de rechtbank het standpunt van verweerder dat de grote hoeveelheid documenten een lichtere toets rechtvaardigen, niet deelt. Nu verweerder het hiervoor geschetste toetsingskader bij 208 van de ruim 1700 documenten, waarvan een deel identiek is, dient toe te passen, zijn er geen praktische bezwaren meer die aan een complete toets in de weg staan. Daarnaast overweegt de rechtbank dat de maatschappelijke belangen waarop de documenten betrekking hebben in deze zaak groot zijn en daarom de benodigde inzet van verweerder rechtvaardigen.

De rechtbank ziet geen aanleiding het geschil (verder) finaal te beslechten. Vooreerst ziet de rechtbank geen aanleiding een bestuurlijke lus toe te passen, omdat dit in de weg zal staan aan de mogelijkheid voor verweerder om hoger beroep aan te tekenen tegen het door de rechtbank gegeven oordeel over het begrip intern beraad.
Voorts ziet de rechtbank geen aanleiding te bepalen dat de documenten reeds nu moeten worden vrijgegeven, omdat verweerder in de gelegenheid moet worden gesteld om opnieuw te toetsen of er sprake is van onevenredige bevoor- of benadeling en om te toetsen of er sprake kan zijn van een andere weigeringsgrond.