Uitspraken

5.1. De kantonrechter stelt allereerst vast dat uit de stukken en ter zitting is gebleken

dat partijen het er niet over eens zijn of [verzoeker] - eerder dan diens ziekmelding op 30 mei 2013 - op de hoogte is geweest van de rugklachten van[verweerder].[verweerder] stelt dat hij [verzoeker] al eerder op zijn rugklachten had gewezen en er bij haar op had aangedrongen dat de bakjes die hij moet vervoeren hoger geplaatst zouden moeten worden, zodat hij bij het oppakken van deze bakjes minder last van zijn rug zou hebben. [verzoeker] betwist dat hierover op enig moment gesproken is.

5.2. Nu evenwel voldoende aannemelijk is geworden dat[verweerder] arbeidsongeschikt is geraakt als gevolg van omstandigheden die verband houden met het werk, is dit vraagpunt voor de kantonrechter niet zozeer van belang. Vast staat dat[verweerder] tot op de dag van vandaag arbeidsongeschikt is. Dit heeft tot gevolg dat voor [verzoeker] geldt dat zij zich dient te houden aan de verplichtingen die voortvloeien uit de Wet Verbetering Poortwachter.

5.3. Op grond van artikel 7:685 van het Burgerlijk Wetboek (BW) dient te kantonrechter zich er verder van te vergewissen of het verzoek verband houdt met het bestaan van een opzegverbod en geldt in beginsel dat het verzoek bij een geconstateerd verband door de kantonrechter zal worden afgewezen, tenzij zich andere bijzondere omstandigheden voordien die een gewichtige reden voor ontbinding vormen. Deze reflexwerking van het opzegverbod geldt zowel voor een ontbindingsverzoek dat "wegens ziekte" wordt ingediend, als voor een ontbindingsverzoek dat "tijdens ziekte" wordt ingediend.

5.4. Zoals ter zitting is medegedeeld, is de kantonrechter van oordeel dat uit de stukken en het verhandelde ter zitting voldoende aannemelijk is geworden dat in dit geval geen sprake is van een ontbindingsverzoek dat wegens de ziekte van[verweerder] is ingediend, maar dat - gelet op de huidige arbeidsongeschiktheid van[verweerder] - wel vast staat dat sprake is van een verzoek tot ontbinding tijdens ziekte.

5.5. Beoordeeld dient daarom te worden of in dit geval aan het opzegverbod tijdens ziekte reflexwerking toekomt. De achtergrond van het opzegverbod is enerzijds onder meer het vrijwaren van de werknemer van de psychische druk die een opzegging tijdens ziekte kan veroorzaken en het feit dat de werknemer soms minder goed is toegerust om verweer te voeren tijdens ziekte. Anderzijds bestaat voor toekenning van een reflexwerking van het opzegverbod in het algemeen geen of minder aanleiding wanneer sprake is van situatieve arbeidsongeschiktheid of van ontbinding op bedrijfseconomische gronden waarbij op voorhand is uitgesloten dat de werknemer na zijn herstel herplaatst kan worden (zoals ook volgt uit artikel 7:670b lid 2 BW). Van dit laatste punt is sprake bij een algehele bedrijfssluiting of sluiting van het onderdeel waar de werknemer werkzaam. Tevens is van belang dat de bedrijfseconomische noodzaak tot reorganisatie door de werkgever voldoende wordt onderbouwd.

5.6. De kantonrechter begrijpt dat [verzoeker] zich op deze laatste uitzondering beroept.

Dat hiervan in dit geval sprake is, is naar oordeel van de kantonrechter echter onvoldoende aannemelijk geworden.

5.7. Gesteld noch gebleken is dat sprake is van een algehele bedrijfssluiting of sluiting van het onderdeel waar[verweerder] werkzaam is, dan wel dat voor [verzoeker] een bedrijfseconomische noodzaak tot reorganisatie - en daarmee het verval van de functie van[verweerder] - bestaat.

Zijdens [verzoeker] is daarentegen ter zitting juist aangegeven dat het financieel goed gaat met het bedrijf. [verzoeker] heeft daarbij ook benadrukt dat zij geen beroep doet op een slechte financiële situatie, maar zij - door tijdig "de door haar gewenste" maatregelen te nemen - er naar streeft financieel gezond te blijven. Nu daarmee vast staat dat voor [verzoeker] geen bedrijfseconomische noodzaak tot reorganisatie geldt, maar zij slechts de wens heeft om de functie van[verweerder] te laten vervallen, leidt dit er naar oordeel van de kantonrechter toe dat deze uitzondering op de reflexwerking van het opzegverbod niet van toepassing is in dit geval. Het opheffen van de arbeidsplaats van de werknemer, wordt niet als een zodanige uitzondering aangemerkt (Kamerstukken II 1996/97, 25 263, nr. 3). De verwijzing van de gemachtigde van [verzoeker] naar de door[verweerder] in zijn verweerschrift genoemde uitspraak van de rechtbank Utrecht van 24 maart 2011 (JAR, 2011,126) - waarin deze problematiek ook speelt - gaat dan ook niet op.

5.8. De kantonrechter is verder van oordeel dat de overige door [verzoeker] gegeven omstandigheden, die gelegen zijn in het sterk blijven in een concurrerende markt en harmonisering van het beleid met de Elysee Dental Group, onvoldoende zijn om een bedrijfseconomische noodzaak, als bedoeld in de hierboven bedoelde uitzondering op de reflexwerking van het opzegverbod, aan te nemen, dan wel dat deze aan te merken zijn als bijzondere omstandigheden die ondanks het bestaan van een opzegverbod tijdens ziekte een gewichtige reden voor ontbinding vormen.

5.9. De kantonrechter merkt hierbij nog op dat bedrijfseconomisch beleid niet hetzelfde inhoudt als een bedrijfseconomische noodzaak. Hoewel de door [verzoeker] genoemde aanleiding van het verzoek dan wel bedrijfseconomisch van aard is en het (in beginsel) ook tot de beleidsvrijheid van een werkgever hoort om dergelijke beslissingen te nemen, geldt dat een werkgever bij het maken van haar keuzes in het bijzonder rekening dient te houden met werknemers die ziek zijn. Indien sprake is van een zieke werknemer, brengt dit een strenge zorgplicht voor de werkgever mee.

5.10. Nu onvoldoende aannemelijk is geworden is dat [verzoeker] hier voldoende rekening mee heeft gehouden en de bedrijfseconomische noodzaak gelet op voorgaande overwegingen evenmin is gebleken, is de kantonrechter van oordeel dat aan het opzegverbod tijdens ziekte reflexwerking toekomt. De kantonrechter zal daarom niet overgaan tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst en zal het verzoek van [verzoeker] afwijzen.

5.11. Nu het verzoek zal worden afgewezen, ziet de kantonrechter aanleiding [verzoeker] tot betaling van de proceskosten van[verweerder] te veroordelen.