Uitspraken

De vordering van [A] strekt tot betaling van de nog openstaande 7e termijn (een bedrag van EUR 7.950,00), alsmede van een door [A] verzonden meerwerkfactuur van 1 september 2011 ter hoogte van EUR 17.915,03 en verminderd met een creditfactuur van [A] ter hoogte van EUR 214,20, vermeerderd met contractuele rente en (contractuele buitengerechtelijke) kosten.

De rechtbank constateert dat - hoewel [B] dit niet in de hoogte van zijn reconventionele vordering heeft verdisconteerd - [B] en[C] hebben erkend dat de 7e termijn en de meerwerkfactuur van 1 september 2011 onbetaald zijn gelaten. [B] beroept zich echter - evenals de vof en haar vennoten in de procedure in de zaak C/17/129307 / HA ZA 13-261 - in conventie op zijn opschortingsrecht ten aanzien van het gebrek aan de vloerverwarming in de bedrijfsloods. Volgens hem werkt de vloerverwarming niet en is de schade vastgesteld op een bedrag van EUR 67.110,00. De schade - waarvoor [A] volgens [B] aansprakelijk is - is tot op heden niet door [A] hersteld. Het in opdracht van de vof door Koelvisie B.V. geleverde en in de bedrijfsloods gemonteerde heaterverwarmingssysteem betrof volgens [B] slechts een tijdelijke oplossing. [A] is op grond van het voorgaande volgens [B] in de nakoming van haar verplichtingen uit de overeenkomst ten aanzien van de bedrijfsloods toerekenbaar tekort geschoten. [B] is als mede-opdrachtgever van de overeenkomst ten aanzien van de bedrijfsloods en als vennoot van de vof gerechtigd om vervangende schadevergoeding te vorderen, aldus nog steeds [B]. Volgens [B] bestaat er voldoende samenhang tussen zijn schuld aan [A] ter zake van de overeenkomst ten aanzien van de woning enerzijds en zijn (beweerde) vordering op [A] ter zake van de overeenkomst ten aanzien van de bedrijfsloods anderzijds om opschorting te rechtvaardigen omdat in feite sprake is van 1 bouwproject dat slechts om administratieve redenen in twee overeenkomsten is gesplitst. [B] vordert in reconventie een verklaring voor recht dat [A] aansprakelijk is voor de schade aan de vloerverwarming, alsmede vervangende schadevergoeding ter hoogte van EUR 67.110,00, vermeerderd met rente en kosten en voor zover [A] deze schade niet reeds volledig zou hebben vergoed uit hoofde van een veroordelend vonnis in de zaak onder zaak-/rolnummer C/17/129307 / HA ZA 13-261 door volledige betaling aan de vof dan wel aan [B] of aan [E].

Ook indien er al gronden aanwezig zouden zijn om tot het oordeel te komen dat [B] zich voor wat betreft de overeenkomst ten aanzien van de woning kan beroepen op een opschortingsrecht in geval van toerekenbaar tekortschieten ter zake van de overeenkomst ten aanzien van de bedrijfsloods, gaat het beroep op zijn opschortingsrecht door [B] in het onderhavige geval naar het oordeel van de rechtbank niet op. Daartoe wordt, evenals in het heden in de zaak onder zaak-/rolnummer C/17/129307 / HA ZA 13-261 gewezen vonnis, het navolgende overwogen, waarbij de rechtbank het volgende opmerkt. Gelet op de omstandigheid dat de overeenkomst ten aanzien van de bedrijfsloods - die bij de beantwoording van de vraag of sprake is van toerekenbaar tekortschieten aan de zijde van [A] met betrekking tot de bedrijfsloods centraal staat - is gesloten met de vof, alsmede gelet op de omstandigheid dat [B] (mede)vennoot is van de vof, zal hierna - evenals in de procedure onder zaak -/rolnummer C/17/129307 - (mede) worden gesproken over de vof en haar vennoten.

[A] heeft gemotiveerd weersproken dat het in opdracht van de vof door Koelvisie B.V. geleverde en in de bedrijfsloods gemonteerde heaterverwarmingssysteem slechts een tijdelijke oplossing zou betreffen. [A] heeft er daarbij op gewezen dat dit systeem enkele dagen vóór de bespreking van 27 oktober 2011 is geleverd/gemonteerd, waarbij de - aanzienlijke - kosten hiervan niet door de vof en haar vennoten naar voren zijn gebracht tijdens deze bespreking. Volgens [A] zijn partijen - op initiatief van de vof - dit andere, goedkopere alternatief voor de op 27 oktober 2011 besproken wijze van herstel overeengekomen. De vof hoopte daarbij dat zij het verschil tussen de kosten van het goedkopere alternatief en het door de verzekeraars uit te keren bedrag "in haar zak kon steken". [A] is de overeenkomst ten aanzien van de bedrijfsloods correct nagekomen door de kosten van dit alternatief - dat door de verzekeraars is vergoed - namens de vof aan Koelvisie B.V. te betalen, aldus [A]. Volgens [A] heeft zij de vof en haar vennoten ervoor gewaarschuwd dat het door de verzekeraars toegezegde bedrag was gebaseerd op de op 27 oktober 2011 besproken wijze van herstel en dat derhalve het risico zou worden gelopen dat de verzekeraars niet tot uitkering van het volledige bedrag van EUR 67.110,00 zouden overgaan. Volgens [A] kan van haar niet verwacht worden dat zij overgaat tot betaling van de kosten van het herstel van de vloerverwarming, welke kosten - indien de vof en haar vennoten zich hadden gehouden aan de op 27 oktober 2011 besproken wijze van herstel - door de verzekeraars vergoed zouden zijn. Afgezien van de omstandigheid dat [A] zich op het standpunt stelt dat zij correct is nagekomen, beroept zij zich op artikel 19-2 van haar algemene voorwaarden, op grond waarvan zij niet aansprakelijk is voor schade die haar verzekeraar niet dekt.

De rechtbank constateert dat [B] niet heeft weersproken dat [A] op grond van haar algemene voorwaarden niet aansprakelijk is voor schade die haar verzekeraar niet dekt. De rechtbank constateert voorts dat [B] niet heeft weersproken dat de kosten van Koelvisie B.V., alsmede advieskosten (in totaal een bedrag van ongeveer EUR 25.000,00) na uitkering daarvan aan [A] door de verzekeraar van [A], door eerstgenoemde namens de vof aan Koelvisie B.V. is betaald en dat hij bovendien niet heeft weersproken dat de verzekeraar van [A] (en ook die van [D]) elke verdere uitkering weigert. [A] heeft ter gelegenheid van de comparitie van partijen toegelicht - hetgeen evenmin door [B] is weersproken - dat de verzekeraar van Installatiebedrijf [D], die op grond van hetgeen is besproken op 27 oktober 2011 het herstel van de vloer en de plinten en dergelijke zou vergoeden, is gaan kijken in de bedrijfsloods, waarbij is geconstateerd dat er voor een andere, goedkopere oplossing is gekozen (de montage van een heaterverwarmingssysteem), waarbij de vloer niet open hoefde en waaruit is geconcludeerd dat er geen schade is die zij hoeft te vergoeden.

[B] heeft aangevoerd dat [A] geen beroep kan doen op haar algemene voorwaarden, waaronder de bepaling dat [A] niet aansprakelijk is voor schade die haar verzekeraar niet dekt. Hierna zal worden ingegaan op hetgeen de [B] daartoe heeft aangevoerd.

Toepasselijkheid algemene voorwaarden

Vernietigbaarheid algemene voorwaarden; ter hand gesteld?

Vernietigbaarheid artikel 19-2 van de algemene voorwaarden; onredelijk bezwarend beding?

Conclusie

De in conventie gevorderde hoofdsom ter zake van de 7e termijn, alsmede van een door [A] verzonden factuur van 1 september 2011 ter zake van meerwerk en verminderd met de creditfactuur van [A] ter hoogte van EUR 214,20 zal - bij gebreke van een rechtsgeldig beroep op een opschortingsrecht - worden toegewezen. Weliswaar hebben [B] en[C] bij conclusie van antwoord in conventie, tevens conclusie van eis in reconventie, aangevoerd dat de opstelling van [A] onjuist is, maar ter gelegenheid van de comparitie van partijen hebben zij erkend dat de 7e termijn, alsmede de meerwerkfactuur van 1 september 2011 openstaan. Naar het oordeel van de rechtbank had het op de weg van [B] en[C] gelegen om expliciet aan te geven om welke reden (behoudens het door [B] ingeroepen opschortingsrecht) de gevorderde hoofdsom desondanks (deels) niet toewijsbaar zou zijn, hetgeen zij hebben nagelaten. De enkele verwijzing naar een door henzelf opgestelde eindafrekening is daartoe - zonder nadere onderbouwing, die ontbreekt - onvoldoende.

Hoofdelijkheid

Contractuele rente

Buitengerechtelijke incassokosten

Proceskosten

Grijpma heeft haar reconventionele vordering bij akte wijziging van eis in reconventie ingetrokken en [B] heeft zijn vordering bij diezelfde akte gewijzigd. Tegen deze wijziging is door [A] op voorhand - te weten ter gelegenheid van de comparitie van partijen alwaar de wijziging reeds is aangekondigd - bezwaar gemaakt. Het bezwaar is toen verworpen. Bij antwoordakte heeft [A] geen nieuwe bezwaren gemaakt tegen de wijziging van eis. Gelet hierop, alsmede gelet op de omstandigheid dat de rechtbank geen aanleiding ziet om deze wijziging van eis buiten beschouwing te laten wegens de eisen van een goede procesorde, zal recht worden gedaan op de gewijzigde eis.

Gelet op hetgeen hiervoor in conventie is overwogen, zal de reconventionele vordering van [B] - wat er verder ook van zij - worden afgewezen. [A] is immers gelet op artikel 19-2 van haar algemene voorwaarden niet aansprakelijk voor de onderhavige beweerde schade.

Proceskosten