Uitspraken

Omdat de Woudfennen geen bezwaar heeft gemaakt tegen de wijziging van eis en de kantonrechter ambtshalve geen aanleiding ziet om deze wijziging van eis buiten beschouwing te laten wegens strijd met de regels van een goede procesorde, zal recht worden gedaan op deze gewijzigde eis.

Met betrekking tot de vordering om voor recht te verklaren dat het op [ccc] gegeven ontslag nietig is, overweegt de kantonrechter dat een procedure in kort geding zich slechts leent voor het treffen van een ordemaatregel in een spoedeisende situatie en deze niet bedoeld is om de rechtspositie van partijen vast te stellen. Een verklaring voor recht kan dus in kort geding niet gevorderd worden. De vordering zal dan ook worden afgewezen.

De voorzieningenrechter overweegt dat het voor toewijzing van voorzieningen zoals door [achternaam] worden gevorderd in hoge mate aannemelijk moet zijn dat een gelijkluidende vordering in een te voeren bodemprocedure zal worden toegewezen. Er dient derhalve beoordeeld te worden of het voldoende aannemelijk is dat de bodemrechter tot het oordeel zal komen dat het door de Woudfennen op [ccc] aan [achternaam] verleende ontslag op staande voet in een bodemprocedure geen stand zal houden. Daarvoor is vereist dat voldoende aannemelijk is dat sprake is van een dringende, onverwijld aan [achternaam] medegedeelde reden als bedoeld in artikel 7:678 BW. De bewijslast ter zake rust op de Woudfennen.

De voorzieningenrechter hecht eraan vooreerst op te merken dat de door de Woudfennen overgelegde verklaring van [AAA]van 4 december 2014 (rechtsoverweging 2.8), niet kan en zal worden meegenomen bij de beoordeling van de vraag of het op [ccc] aan [achternaam] gegeven ontslag op staande voet in een bodemprocedure naar alle waarschijnlijkheid stand zal houden. Immers, de Woudfennen is van de inhoud van de verklaring pas op de hoogte geraakt, nadat zij [achternaam] ontslag op staande voet had gegeven. Deze feiten en omstandigheden - wat er verder ook van zij - kunnen dan ook geen rol hebben gespeeld bij het op [ccc] gegeven ontslag.

Op grond van artikel 7:678 lid 1 BW worden als dringende redenen in de zin van lid 1 van artikel 677 BW beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die ten gevolge hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Bij de beoordeling van de vraag óf van zodanige dringende reden sprake is, moeten de omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang, in aanmerking worden genomen. Daarbij behoren ook in de beschouwing te worden betrokken de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals zijn leeftijd en de gevolgen die een ontslag op staande voet voor hem zouden hebben. Ook indien de gevolgen ingrijpend zijn, kan een afweging van de persoonlijke omstandigheden tegen de aard en de ernst van de dringende reden tot de slotsom leiden dat een onmiddellijke beëindiging van de arbeidsovereenkomst gerechtvaardigd is.

Voor het antwoord op de vraag of een ontslag al dan niet onverwijld is geschied, is beslissend het tijdstip waarop de dringende reden tot dat ontslag ter kennis is gekomen van degene die bevoegd was het ontslag te verlenen. Indien bij een werkgever het vermoeden is gerezen dat zich een dringende reden tot ontslag van een werknemer voordoet, en hij zich, alvorens tot ontslagverlening op staande voet over te gaan, van de juistheid van dat vermoeden wil vergewissen, is de daarbij van hem te vergen mate van voortvarendheid afhankelijk van de omstandigheden van het geval, waarbij onder meer valt te denken aan de aard en omvang van eventueel noodzakelijk onderzoek, de behoedzaamheid die bij het instellen van zulk een onderzoek geboden kan zijn om geen onrust in het bedrijf van de werkgever te wekken, de eventuele noodzaak tot het inwinnen van rechtskundig advies en tot het verzamelen van bewijsmateriaal, en de door de werkgever in acht te nemen zorg om te vermijden dat, bij ongegrondbevinding van het vermoeden, de werknemer in zijn gerechtvaardigde belangen zou worden geschaad. Wel dient steeds met de nodige voortvarendheid te worden gehandeld.

De kantonrechter zal eerst de stelling van [achternaam], inhoudende dat de reden van het gegeven ontslag op staande voet niet onverwijld is gegeven, beoordelen aangezien deze het meest verstrekkend is. Hierbij zijn de volgende feiten en omstandigheden van belang:

1. medio 2014 is de Woudfennen door De Haan erop gewezen dat er onregelmatigheden voorkwamen in de kasadministratie van de Woudfennen;

2. eind mei 2014 is de Woudfennen door een medewerker van de Woudfennen erop gewezen dat er cadeaubonnen waren ingeleverd met hetzelfde codenummer, welke bonnen waren uitgeschreven door [achternaam];

3. na de zomervakantie heeft de Woudfennen onderzoek verricht naar de onregelmatigheden, waarna ze haar bevindingen heeft voorgelegd aan onderzoeksbureau Q&A;

4. Q&A heeft vervolgens nader onderzoek verricht;

5. op [ccc] heeft de Woudfennen [achternaam] met de bevindingen zoals genoemd in rechtsoverweging 2.5 geconfronteerd, waarna ze [achternaam] op staande voet heeft ontslagen.

De kantonrechter is van oordeel dat de Woudfennen eind mei 2014, toen zij zowel door De Haan erop was gewezen dat er bepaalde zaken niet klopten in het kassysteem als door een medewerker erop was gewezen dat er cadeaubonnen, uitgeschreven door [achternaam], door verschillende klanten waren ingediend met hetzelfde codenummer, concrete aanwijzingen had waaruit zou kunnen worden afgeleid dat [achternaam] mogelijkerwijs iets had gedaan dat als een dringende reden kon worden aangemerkt. Dat de Woudfennen, alvorens tot ontslagverlening over te gaan, eerst nader onderzoek heeft ingesteld, is in overeenstemming met haar verplichting zich als goed werkgever te gedragen. Wel is de kantonrechter van oordeel dat zij daartoe eerder had moeten overgaan dan pas na de zomervakantie. In dat kader is ook van belang dat de Woudfennen geen goede verklaring heeft gegeven voor het feit dat zij zo lang heeft gewacht met het instellen van een onderzoek. Evenmin heeft zij een goede verklaring gegeven voor het gegeven dat zij haar bevindingen, zoals de Woudfennen heeft gesteld, pas begin november 2014 aan Q&A heeft voorgelegd. Een en ander nog daargelaten dat de Woudfennen heeft nagelaten een rapport of een verklaring van Q&A te overleggen waaruit blijkt dat het onderzoek begin november 2014 heeft plaats gehad, is gesteld noch gebleken dat Q&A met nieuwe bevindingen is gekomen en dat de Woudfennen niet eerder dan op [ccc] bekend was met feiten en omstandigheden die maakten dat [achternaam] op staande voet diende te worden ontslagen. Ook heeft de Woudfennnen nagelaten een goede verklaring te geven voor het gegeven dat zij bij brief van 22 oktober 2014 (rechtsoverweging 2.6), derhalve ná het moment dat zij reeds met de bevindingen van haar eigen onderzoek bekend was, nog aan [achternaam] heeft meegedeeld uit te zien naar een prettige samenwerking. Nu tussen het eerste moment dat er mogelijk iets niet zou kloppen respectievelijk het moment dat de Woudfennen op de hoogte was van de geconstateerde bevindingen, althans redelijkerwijs op de hoogte daarvan had kunnen zijn, en het moment van het gegeven ontslag zes maanden respectievelijk drie maanden ligt, is de kantonrechter voorshands van oordeel, alle hiervoor behandelde omstandigheden en daarmee samenhangende belangen van [achternaam] en de Woudfennen tegen elkaar afwegend, dat het door de Woudfennen aan [achternaam] op [ccc] gegeven ontslag op staande voet niet onverwijld is geschied. Dit betekent dat niet voldoende aannemelijk is dat dit ontslag op staande voet in een bodemprocedure stand zal houden.

Gelet op het bovenstaande zal de kantonrechter de vordering tot betaling van het loon aan [achternaam] vanaf [ccc] tot aan het moment waarop de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig zal eindigen toewijzen.

De vordering om de Woudfennen te veroordelen om [achternaam] met onmiddellijke ingang weer te werk te stellen en toe te laten tot de bedongen werkzaamheden, zulks op straffe van een door de kantonrechter vast te stellen dwangsom, zal daarentegen worden afgewezen. Het volgende is daartoe redengevend. Gelijktijdig met het wijzen van het vonnis van het onderhavige kort geding, heeft de kantonrechter bij beschikking van heden tevens beslist op het door de Woudfennen ingediende verzoekschrift strekkende tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst ex artikel 7:685 BW. De kantonrechter heeft daarin bepaald dat de arbeidsovereenkomst - voor zover deze nog zou bestaan - met ingang van 13 januari 2015 wordt ontbonden. Dit brengt met zich dat [achternaam] geen belang meer heeft bij haar vordering en derhalve zal worden afgewezen.

Nu de Woudfennen niet tijdig aan haar verplichting tot loondoorbetaling heeft voldaan, acht de kantonrechter de vordering tot betaling van de wettelijke rente en de wettelijke verhoging toewijsbaar, met dien verstande dat de kantonrechter termen aanwezig acht om de gevorderde wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW te matigen tot 25%.

De Woudfennen zal als de grotendeels in het ongelijk te stellen partij worden veroordeeld in de proceskosten. Deze kosten worden aan de zijde van [achternaam] vastgesteld als volgt:

- griffierecht € 77,00

- explootkosten € 101,06

- salaris gemachtigde € 200,00 (1 punt x € 200,00).

€ 378,06.