Uitspraken

Aan verdachte is, na nadere omschrijving van de tenlastelegging, ten laste gelegd dat:

1.

hij op een of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari

2014 tot en met 23 september 2014, in de gemeente Groningen en/of elders in

Nederland, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of

anderen, althans alleen, (telkens) opzettelijk buiten het grondgebied van

Nederland (onder meer naar Duitsland) heeft gebracht, (een)

hoeveelheid/hoeveelheden van een gebruikelijk vast mengsel van hennephars en

plantaardige elementen van hennep (hasjiesj) waaraan geen andere substanties

zijn toegevoegd en/of hennep,

zijnde hasjiesj en/of hennep (een) middel(en) als bedoeld in de bij de

Opiumwet behorende lijst II, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van

artikel 3a van die wet;

2.

A.

hij op een of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 2014

tot en met 23 september 2014, in de gemeente Groningen en/of elders in

Nederland, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of

anderen, althans alleen, (telkens) al dan niet in de uitoefening van een

beroep of bedrijf opzettelijk heeft geteeld, bereid, bewerkt, verwerkt,

verkocht, afgeleverd, verstrekt en/of vervoerd, (een)

hoeveelheid/hoeveelheden van een gebruikelijk vast mengsel van hennephars en

plantaardige elementen van hennep (hasjiesj) waaraan geen andere substanties

zijn toegevoegd en/of hennep,

zijnde hasjiesj en/of hennep (een) middel(en) als bedoeld in de bij de

Opiumwet behorende lijst II, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van

artikel 3a van die wet;

en/of

B.

hij op of omstreeks 23 september 2014, in de gemeente Groningen, opzettelijk

in een woning ( [pleegadres 1] ) aanwezig heeft gehad ongeveer:

gebruikelijk vast mengsel van hennephars en plantaardige elementen van hennep

waaraan geen andere substanties zijn toegevoegd (hasjiesj), en/of

zijnde hasjiesj en/of hennep (een) middel(en) als bedoeld in de bij de

Opiumwet behorende lijst II, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van

artikel 3a van die wet;

3.

hij in omstreeks de periode van 1 januari 2014 tot en met 23 september 2014,

in de gemeente Groningen, althans in Nederland, heeft deelgenomen aan een

organisatie, te weten een samenwerkingsverband tussen verdachte en (onder

meer) [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 4] en/of [medeverdachte 5] en

welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven als bedoeld in

artikel 11, derde, vierde en/of vijfde lid van de Opiumwet, te weten:

telen, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken en/of

vervoeren van hoeveelheden hennep, en/of

4.

hij op of omstreeks 23 september 2014, in de gemeente Groningen, een wapen van

categorie III, te weten een gaspistool (merk NORIS/ROHM), en/of munitie van

categorie III, te weten 6 Centraalvuur CS gaspatronen, voorhanden heeft gehad.

De rechtbank heeft ter onderscheiding de verschillende onderdelen van het onder 2 ten laste gelegde aangeduid met A en B.

Standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de dagvaarding voor wat betreft de feiten 1, 2A en 3 partieel nietig dient te worden verklaard, omdat de dagvaarding ten aanzien van die feiten niet voldoet aan de eisen van artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering (Sv). De tenlastelegging is zo weinig feitelijk en concreet dat het ondoenlijk is een gerichte verdediging hiertegen te voeren.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat het verweer van de verdediging dient te worden verworpen. De enige manier om de tenlastelegging concreter te maken, was om alle specifieke tapgesprekken op te nemen, hetgeen te ver zou gaan.

Oordeel van de rechtbank

Op grond van artikel 261, lid 1, Sv behelst de inleidende dagvaarding een opgave van het feit dat ten laste wordt gelegd, met vermelding omstreeks welke tijd en waar ter plaatse het begaan zou zijn. Het tweede lid voegt daaraan toe dat de inleidende dagvaarding tevens de vermelding behelst van de omstandigheden waaronder het feit zou zijn begaan. Bij de uitleg van deze bepaling moet voortdurend in het oog worden gehouden dat de vraag centraal staat of de verdachte zich op basis van de tenlastelegging goed kan verdedigen. De opgave van het feit moet duidelijk en begrijpelijk, niet innerlijk tegenstrijdig en voldoende feitelijk zijn. Bij de verdachte mag er - tegen de achtergrond van het strafdossier en het voorbereidend onderzoek - redelijkerwijs geen twijfel over bestaan welke specifieke gedragingen hem worden verweten.

Met betrekking tot het onder 1 en 3 ten laste gelegde is de rechtbank van oordeel dat de tenlastelegging voldoet aan de eisen die artikel 261 Sv stelt. Het is – mede gelet op de inhoud van het dossier - voldoende duidelijk wat verdachte wordt verweten en waartegen hij zich moet verdedigen. Het verweer met betrekking tot deze feiten wordt dan ook verworpen.

Dit is anders ten aanzien van het onder 2A ten laste gelegde. Verdachte wordt verweten dat hij in de ten laste gelegde periode in de gemeente Groningen en/of elders in Nederland, althans in Nederland, in vereniging, opzettelijk hasjiesj en/of hennep heeft geteeld, bereid, bewerkt, verwerkt, verkocht, afgeleverd, verstrekt en/of vervoerd. Op basis van het dossier zou het onder andere kunnen gaan om het inrichten van hennepkwekerijen, anderen voorzien van materialen voor hennepkwekerijen, leveren van softdrugs aan coffeeshops of het vervoeren van softdrugs vanuit [plaats 1] en [plaats 2] . Welke verwijten verdachte worden gemaakt en waarop deze verwijten zijn gebaseerd, is echter op grond van de tenlastelegging niet duidelijk. Ook de officier van justitie heeft hierin geen inzicht gegeven. De rechtbank is daarom van oordeel dat de tenlastelegging met betrekking tot het onder 2A ten laste gelegde niet voldoet aan de in artikel 261 Sv gestelde eisen.

Dit betekent dat de inleidende dagvaarding wat betreft het onder 2A ten laste gelegde nietig dient te worden verklaard.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het onder 1, 2B, 3 en 4 ten laste gelegde kan worden bewezen. Op grond van de in het dossier aanwezige tapgesprekken, OVC-gesprekken en peilbakengegevens, de in de woning van verdachte aangetroffen drugs en het feit dat de onder verdachte in beslag genomen personenauto over een geheime bergplaats beschikte, kan worden bewezen dat verdachte zich in de periode van 1 januari tot en met 23 september 2014 schuldig heeft gemaakt aan de handel in hasj/hennep/softdrugs en de export

daarvan en dat er sprake is van een criminele organisatie waaraan verdachte heeft deelgenomen.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft betoogd dat verdachte moet worden vrijgesproken van het onder 1, 2B en 3 ten laste gelegde. Het onder 4 ten laste gelegde kan op basis van de bekennende verklaring van verdachte worden bewezen.

Met betrekking tot het onder 1 ten laste gelegde, de export van softdrugs, heeft de raadsman aangevoerd dat er niet is geconstateerd dat verdachte naar het buitenland is gegaan met drugs. Bovendien staat niet in de tenlastelegging vermeld met wie, wanneer en waar verdachte dit feit zou hebben gepleegd. Dat verdachte betrokkenheid heeft bij de aanwezigheid van 40 kilo hennep in [plaats 3] , welke 40 kilo voor Duitsland bedoeld was, is niet bewezen. ['andere verdachte'] en [persoon 2] hebben niets over de betrokkenheid van verdachte verklaard.

De raadsman heeft, voor het geval de rechtbank feit 1 bewezen mocht achten, verzocht het onderzoek aan te houden om ['andere verdachte'] en [persoon 2] als getuigen te horen omtrent de rol van verdachte.

Ten aanzien van het onder 2B ten laste gelegde heeft de raadsman gesteld dat niet vaststaat dat de aangetroffen middelen drugs zijn in de zin van de Opiumwet. Dat het hasj en hennep betreft, is slechts gebaseerd op vermoedens van een verbalisant, die veertien maanden na dato een proces-verbaal heeft opgemaakt. Daar komt bij dat hasj een niet herkenbare stof is, die getest moet worden in een lab of op zijn allerminst met een basistest, hetgeen niet is gebeurd.

De raadsman heeft de rechtbank verzocht het onderzoek aan te houden om de hasj te testen, voor zover dit nog mogelijk mocht zijn.

Ten aanzien van het onder 3 ten laste gelegde heeft de raadsman aangevoerd dat er geen enkele aanwijzing is dat verdachte concreet iets te maken heeft met een criminele organisatie die zich bezig houdt met de handel in softdrugs. Een groot deel van de tapgesprekken mag niet als bewijs worden meegenomen, omdat niet steeds uit een proces-verbaal blijkt dat sprake is van stemherkenning en door wie - een politieagent of een tolk - de stem van verdachte of medeverdachten wordt herkend. Om van een betrouwbare herkenning te spreken, moet duidelijk zijn hoe deze tot stand is gekomen, waarbij van belang is in welke taal wordt gesproken aangezien stemherkenning door een Nederlander van de Marokkaanse taal zeer onbetrouwbaar moet worden geacht.

Uit het dossier komt geen samenwerkingsverband naar voren, waarbij ook van belang is dat enkele medeverdachten in 2014 gedetineerd zaten. Dat een familie contact heeft, zegt niets over criminele doelstellingen en verdelingen. Daar komt bij dat een incidentele samenwerking niet voldoende is om te spreken van een criminele organisatie.

Beoordeling van het bewijs

De rechtbank acht het onder 1 ten laste gelegde niet wettig en overtuigend bewezen. Verdachte zal daarom hiervan worden vrijgesproken. Gelet op dit oordeel, komt de rechtbank niet toe aan het voorwaardelijk verzoek van de raadsman om het onderzoek aan te houden om ['andere verdachte'] en [persoon 2] als getuigen te horen.

Stemherkenning

Vooropgesteld moet worden dat noch uit de wet, noch uit de jurisprudentie valt af te leiden dat (resultaten van) stemherkenningen als de onderhavige in algemene zin niet voor het bewijs zouden mogen worden gebruikt. Het ontbreken van een afzonderlijke verklaring van de personen die de tapgesprekken hebben uitgeluisterd over de achtergrond van de herkenning maakt de tapgesprekken niet onbruikbaar als bewijsmiddel. Dat niet altijd duidelijk is of er een verbalisant of een tolk bij de taps betrokken is geweest, maakt niet dat de herkenningen onbetrouwbaar of ongeloofwaardig zijn.

Daar komt bij dat verdachte bij de politie niet heeft willen reageren op de (inhoud van de) hem voorgehouden tapgesprekken met een of meerdere medeverdachten in het onderzoek "Liège" en zich ter terechtzitting heeft beroepen op zijn zwijgrecht. Verdachte heeft op geen enkele wijze concreet toegelicht waarom de verbalisant of tolk zich zou hebben vergist bij de stemherkenningen ten aanzien van verdachte.

Het verweer van de raadsman wordt dan ook verworpen.

De rechtbank heeft bij de beoordeling van het onder 2B, 3 en 4 ten laste gelegde acht geslagen op de volgende bewijsmiddelen, in de wettelijke vorm opgemaakt, zakelijk weergegeven.

Daarbij is ieder bewijsmiddel, ook in zijn onderdelen, slechts gebruikt met betrekking tot het feit of de feiten waarop het blijkens zijn inhoud in het bijzonder betrekking heeft.

Een schriftelijk stuk, te weten een lijst van in beslag genomen goederen, opgenomen op pagina 1829 e.v. van dossier nummer 01COP13007 (onderzoek Liège) d.d. 14 januari 2015 van Politie Eenheid Noord-Nederland, inhoudende:

Object [pleegadres 1] te [pleegplaats 1] .

IBN-code Omschrijving goederen

A.02.02.001 Plakken hasj in rode en gele zak.

A.03.01.003 Plakken hasj

A.04.01.001 Wapen

A.05.02.002 Zwarte plastic zak met softdrugs

A.05.03.002 Hasj

A. 05.04.001 Zes blokken hasj

A. 06.02.002 Plakken hasj

Een proces-verbaal van bevindingen d.d. 2 oktober 2014, opgenomen op pagina 1834 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de relatering van verbalisant:

Door Politie Eenheid Noord Nederland wordt een onderzoek ingesteld onder de naam LIEGE. Dit onderzoek betreft onder andere handel in verdovende middelen. In het kader van dit onderzoek werden op 23 september 2014 in meerdere panden doorzoekingen gehouden. In een aantal panden werden, naast andere goederen, verdovende middelen in beslag genomen. Deze verdovende middelen worden in dit proces-verbaal gepreciseerd.

Doorzoeking [pleegadres 1] [pleegplaats 1] . ( [verdachte] )

beslagcode A.05.02.002:

Een proces-verbaal van bevindingen d.d. 24 november 2015, los opgenomen in voornoemd dossier, inhoudende de relatering van verbalisant:

Op 23 september 2014 vond in het kader van het onderzoek Liège doorzoeking plaats in de

woning [pleegadres 1] te [pleegplaats 1] . Tijdens deze doorzoeking zijn op verschillende plaatsen in de woning o.a. meerdere blokken op hasjiesj gelijkende waar aangetroffen, met een totaalgewicht van ongeveer 10.5 kg. Het grootste deel van de hasjiesj was in plastic verpakking geseald. Tevens werd in dezelfde woning een hoeveelheid van 569 gram op hennep gelijkende waar aangetroffen.

Gezien de kleur, de geur, de wijze en manier van verpakking van de hierboven aangetroffen

goederen, verklaar ik verbalisant, op basis van kennis en ervaring, dat het zeer aannemelijk is te veronderstellen dat deze goederen respectievelijk hasjiesj en hennep betreft.

Een proces-verbaal van het team wapens, munitie en explosieven d.d. 12 november 2014, opgenomen op pagina 1851 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de relatering van verbalisant:

Het wapen is een dubbelloops gaspistool, merk Nohris/Rohm en is een vuurwapen in de zin van artikel 1 onder 3, gelet op artikel 2 lid 1 categorie III onder 1 van de Wet Wapens en Munitie.

Munitie: 6 Centraalvuur CS gaspatronen (traangas). Deze patronen zijn munitie in de zin van artikel 1 onder 4 gelet op artikel 2 lid 2, categorie III van de Wet wapens en munitie.

Een proces-verbaal van bevindingen d.d. 30 september 2014, opgenomen op pagina 1854 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de relatering van verbalisant:

Op 23 september 2014 werd door mij een onderzoek ingesteld in en aan een Mazda 6, [kenteken 1] . Qua constructie is dit merk en type voertuig door de fabrikant voorzien van een neerklapbare rugleuning van de achterbank. Voor deze constructie is gekozen, ter

vergroting van de kofferruimte. Ik zag dat, vanuit de kofferruimte gezien, geen neerklapbare rugleuning kon worden waargenomen. In de kofferruimte was een niet fabrieksmatige houten wand aangebracht. Ik trof rechts, achter de binnenbekleding van de kofferruimte, een handel aan. Toen ik deze handel bediende, zag ik dat een kwart gedeelte van de achterbank naar voren klapte. Tussen de rugleuning en de aangebrachte achterwand in de kofferruimte was een bergplaats aanwezig. Uit verder onderzoek kwam naar voren dat ook de resterende drie kwart van de rugleuning van de achterbank neerklapbaar was. Dit was te bewerkstelligen op een elektronische wijze. Onder het dashboard van dit voertuig was een niet door de fabrikant aangebrachte schakelaar aangebracht. Bij bediening van deze schakelaar werd een relais in werking gesteld, welke de vergrendeling van het resterende gedeelte van de rugleuning van de achterbank naar voren deed klappen. Er was een bergruimte aanwezig met een vloerdiepte van ongeveer 25 cm en een hoogte van ongeveer 40 cm over de gehele breedte van het voertuig (ongeveer 1,10 meter). Kennelijk was het de bedoeling om deze bergruimte aan het oog te onttrekken en de ontdekking hiervan onmogelijk dan wel moeilijk te maken.

Een proces-verbaal van verhoor getuige d.d. 13 oktober 2014, opgenomen op pagina 1886 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de verklaring van [persoon 3] :

Ik heb de Mazda met [kenteken 1] omstreeks december 2013 verkocht aan een Turkse of Marokkaanse man. Er zat geen geheime bergplaats in de Mazda toen ik het voertuig verkocht. Als je bij mij de achterbank naar voren klapte keek je zo in de kofferruimte. Zo is hij ook verkocht.

Een proces-verbaal d.d. 23 september 2014, opgenomen op pagina 1451 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de verklaring van verdachte:

Ik woon aan de [pleegadres 1] in [pleegplaats 1] . Ik heb een telefoon met [telefoonnummer 1]

en een nieuw nummer. Ik heb niets te verklaren over de in mijn woning aangetroffen hasj.

Een proces-verbaal d.d. 24 september 2014, opgenomen op pagina 1458 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de verklaring van verdachte:

Mijn andere telefoonnummer is [telefoonnummer 2] .

Een proces-verbaal d.d. 25 september 2014, opgenomen op pagina 1468 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de verklaring van verdachte:

Het in mijn woning aangetroffen wapen is een gaspistool. Ik heb het wapen in de la gelegd in de slaapkamer naast het bed. Er zaten drie of vier losse patronen bij.

Een proces-verbaal d.d. 7 oktober 2014, opgenomen op pagina 1473 e.v. van voornoemd dossier, inhoudende de verklaring van verdachte:

U toont mij een foto van een Mazda met [kenteken 1] . Ja, dat is mijn auto.

Een proces-verbaal criminele organisatie d.d. 7 januari 2015, opgenomen op pagina 1 e.v. van zaakdossier 01, behorend voor voornoemd dossier, als relatering van verbalisant:

Uit het onderzoek "Liège" is bekend geworden dat het criminele samenwerkingsverband (hierna ook: CSV) vermoedelijk bestaat uit een aantal kernleden en enkele "andere verdachten". Als kernleden kunnen worden aangemerkt [verdachte] , [medeverdachte 1] , [medeverdachte 5] , [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2] . Als "andere verdachten" die deel uit maken van bedoeld CSV en/of o.a. uitvoeringshandelingen verrichten, kunnen worden aangemerkt ['andere verdachte 1'] , ['andere verdachte 2'] , ['andere verdachte 3'] en ['andere verdachte'] .

Uit de tap en OVC-gesprekken zijn o.a. onderstaande aanwijzingen bekend geworden:

In de door de verdachten gevoerde onderlinge tap (en OVC-)gesprekken en in gesprekken

met leveranciers en/of afnemers van de (vermoedelijk) verdovende middelen, wordt

veelvuldig gebruik gemaakt van versluierende taal. In die gesprekken wordt o.a. gesproken over “broden”, “schoenen”, “broeken”, “Jood”, “Mercedes”, “Marlboro”, “groenten”, “baby’s”, “kinderen” etc, terwijl uit de inhoud van die gesprekken is af te leiden (bv. prijzen,

hoeveelheden) dat daarmee zeer waarschijnlijk verschillende soorten verdovende middelen

(hash/weed) of hennepstekjes (baby’s, kinderen) wordt bedoeld. In diverse tap- en/of OVC-

gesprekken wordt ook gesproken over “papieren”, “brieven” of “belastingpapieren”. Hiermee wordt zeer waarschijnlijk geld bedoeld. Verder is uit gesprekken op te maken dat met “bewaargoed” of “foto” vermoedelijk een monster drugs wordt bedoeld. Het is aannemelijk te veronderstellen dat de verdachten onderling, en met hun leveranciers/ afnemers dergelijk taalgebruik vooraf hebben afgesproken.

In verschillende tap- c.q. OVC-gesprekken, die aan drugshandel zijn te relateren wordt ook

regelmatig over “meters” gesproken. Het is bij het onderzoeksteam bekend dat in andere

drugsonderzoeken met “1 meter” 100 kilo drugs wordt bedoeld.

Hieronder wordt een aantal bijzonderheden uit afgeluisterde gesprekken m.b.t. het versluierende taalgebruik en de samenwerking binnen het CSV, kort samengevat, weergegeven.

Gesprek nr. 453, d.d. 23-01-2014, 14.46 uur 1

Tussen [medeverdachte 5] en NN-man, die kennelijk afnemer is. Gaat over prijzen van af te nemen handel, waarop [medeverdachte 5] zegt: “Ik heb met de familie gesproken en hij moet ons minimaal 45 geven”.

Opmerking verbalisant: Kort daarvoor en daarna blijkt uit gesprekken dat [verdachte] ook hierbij betrokken is.

NN-man wil dringend de vader van [medeverdachte 5] spreken.

Gesprek nr. 141 d.d. 07-02 -2014, 11.49 uur 2

Gesprek tussen [medeverdachte 5] met [verdachte] , waaruit blijkt dat [medeverdachte 5] langs mensen gaat en over

ophalen “bewaargoed”. [verdachte] adviseert om goed met die mensen af te spreken omdat

[medeverdachte 5] al 2 keer voor niets is geweest en dan geen bewaargoed achter te laten.

Gesprek nr. 3853 d.d. 17-03-2014, 13.50 uur 3

Tussen [verdachte] en [medeverdachte 4] over vermoedelijke afnemers. [verdachte] adviseert [medeverdachte 4] om te bellen of men iets wil nemen en anders moeten zij maar opdonderen. [medeverdachte 4] vraagt zijn

vader om morgen naar hen toe te gaan om te praten.

Gesprek nr. 1555, d.d. 27-03-2014, 22.22 uur 4

Tussen [verdachte] en [medeverdachte 2] ( [telefoonnummer 3] ), waaruit blijkt dat [verdachte] wil dat [medeverdachte 2] meegaat om vermoedelijk drugs te halen bij een leverancier. [medeverdachte 2] moet 4 van die papieren meenemen. Kennelijk kan men “veel schoenen” afnemen van deze leverancier.

Gesprek nr. 2187, d.d. 18-04-2014, 11.29 uur 5

Tussen [verdachte] en [medeverdachte 5] , waarin [verdachte] aangeeft dat hij morgen iets wil hebben omdat

hij dinsdag op vakantie gaat. [medeverdachte 5] zegt dat het vandaag geregeld moet worden en dat hij

ervoor zal zorgen.

Gespreknr. 354, d.d. 22-04-2014, 14.12 uur 6

Tussen [medeverdachte 5] en [medeverdachte 4] . Iemand (vermoedelijk afnemer) wil wat zien. [medeverdachte 4] heeft alleen

100-tjes liggen. [medeverdachte 5] wil die van 80 gaan overhandigen en vraagt [medeverdachte 4] of die voor 65

gaan. [medeverdachte 4] vindt dat te weinig.

Gesprek nr. 784, d.d. 28-04-2014, 14.47 uur 7

Tussen [verdachte] en [medeverdachte 4] , waarin [verdachte] zijn zoon waarschuwt dat hij niet wordt

belazerd. [verdachte] adviseert [medeverdachte 4] om “het” opnieuw te wegen.

Gesprek nr. 2017 d.d. 30-05-2014, 21.09 uur 8

[medeverdachte 4] belt [verdachte] . Over “broeken” die morgen bij [medeverdachte 4] zouden arriveren en over

papieren die [verdachte] zou hebben gekregen. [medeverdachte 4] moet morgen op verzoek van [verdachte] morgen “kleding” bekijken of het wel geschikt is.

Opmerking verbalisant: de aangehouden ['andere verdachte 2'] heeft tijdens verhoor bevestigd dat met de opmerking "papieren" in werkelijkheid "geld" wordt bedoeld.

Gespreknr. 7580, d.d. 27-06-2014, 18.54 uur 9

[verdachte] belt met [leverancier] . Drugs gerelateerd gesprek, waarin [verdachte] zegt dat hij met [medeverdachte 4] in een coffeeshop in [plaats 1] is geweest, maar dat zij niets hebben gehaald. Daarna zijn zij ( [verdachte] en [medeverdachte 4] ) naar [plaats 2] gegaan en hebben daar in een viswinkel “jood” opgehaald. [leverancier] was kennelijk in de veronderstelling dat ook [medeverdachte 1] hierbij aanwezig is geweest.

Gesprek nr. 568, d.d. 02-07-2014, 12.58 uur 10

['andere verdachte 1'] vraagt [medeverdachte 4] waar hij straks moet komen met “die pakken”.

['andere verdachte 1'] moet [medeverdachte 4] op de terugreis bellen.

Gesprek nr. 579, d.d. 22-07-2014, 16.11 uur 11

Drugs gerelateerd gesprek tussen [verdachte] en [medeverdachte 2] , waarin [medeverdachte 2] wordt aangespoord om op te schieten, want er kan jood worden geleverd voor 775. Uit het gesprek is op te maken dat [medeverdachte 2] prijsonderhandeling moet gaan doen, waarbij [verdachte] aangeeft wat hij ( [medeverdachte 2] ) moet gaan vragen. [verdachte] zegt dat [medeverdachte 2] 875 moet vragen.

Uit tap (en OVC-)gesprekken, in combinatie met observatie (bakenregistraties) is vast

komen te staan, dat met name de kernverdachte [verdachte] regelmatige

telefonische contacten heeft met leveranciers van verdovende middelen uit [plaats 2] en

[plaats 1] en hen ook bezoekt, al dan niet in gezelschap van andere kernverdachten. Deze

leveranciers zijn voornamelijk van Marokkaanse afkomst en staan veelal in relatie tot

coffeeshops of midden en kleinbedrijven (groentewinkels, vishandels, bakkerijen) in

genoemde steden. In bedoelde tap (en OVC-)gesprekken wordt veelvuldig gesproken over

prijzen, hoeveelheden en beschikbare monsters van de te leveren goederen. Ook hier wordt

meestal in versluierende taal gesproken, maar op basis van genoemde prijzen, in combinatie

met de genoemde hoeveelheden, is het aannemelijk te veronderstellen dat er in softdrugs

wordt gehandeld.

[verdachte] informeert bij bedoelde personen of er bepaalde soorten drugs

beschikbaar zijn en onderhandelt met hen over prijzen en hoeveelheden. Tevens blijkt dat

enkele van deze leveranciers ook de zonen van [verdachte] kennen.

Voor hoeveelheden softdrugs wordt regelmatig gesproken in termen van één of anderhalve meter, wat zou kunnen duiden op hoeveelheden van 100 of 150 kg.

Uit de opgenomen gesprekken is op te maken dat [verdachte] kennelijk met twee leveranciers een reeds langer bestaand en beter contact heeft dan met de overige personen.

Dit betreft:

[telefoonnummer 2]

Uit tap (en OVC-)gesprekken is tevens op te maken dat ook enkele andere kernverdachten

vermoedelijk contact hebben met de verschillende leveranciers van drugs, dan wel deze, in

gezelschap of in opdracht van [verdachte] , bezoeken.

Hieronder zijn, kort samengevat, een aantal voorbeelden van dergelijke gesprekken

weergegeven.

Gespreknr. 500, d.d. 16-02-2014, 17.29 uur 12

[verdachte] met ene [persoon 5] , waarin [verdachte] vraagt of er “kussens zijn of iets anders”. Er is

volgens [persoon 5] alleen “Marlboro”. Verder over de prijs van deze Marlboro. De afnemer van

[verdachte] heeft 1.5 meter nodig.

Gespreknr. 1286, d.d. 18-03-2014, 12.43 uur 13

[verdachte] met ene [persoon 6] . [verdachte] moet die ene van 200 hebben. [verdachte] is vermoedelijk in [plaats 2] . [verdachte] heeft iemand die elke week een meter afneemt. Verder over

handelswaar die hier zijn bewerkt en niet in Marokko. [verdachte] heeft “iets” aan een andere

groepering gegeven.

Gespreknr. 3901, d.d. 18-03-2014, 13.07 uur 14

[verdachte] belt met [leverancier] en informeert of [leverancier] 200 brood bij de hand heeft. [verdachte] wil 1 of 1.50 meter hebben. Verder over “joodse spullen en ophalen van brief”. [leverancier] moet de foto

meenemen. [verdachte] zegt dat [medeverdachte 4] en [medeverdachte 1] vrij zijn.

Opmerking verbalisant: Hieruit blijkt dus dat leverancier [leverancier] kennelijk ook [medeverdachte 4] en [medeverdachte 1] kent. Laatstgenoemden zijn in deze periode in vrijheid gesteld na in Duitsland te zijn veroordeeld tot gevangenisstraf i.v.m. drugshandel.

Gespreknr. 5904, d.d. 14-05-2014, 13.12 uur 15

[verdachte] met ene [persoon 5] , waarin [verdachte] aangeeft dat hij 1 of 2 meter “joodse” moet

hebben voor een familielid. Ook heeft hij maandag of dinsdag wat dure coffeeshopspullen

nodig. Verder informeert [verdachte] of er ook “brood” is. Uit het gesprek wordt duidelijk dat

[persoon 5] kennelijk ook een tussenhandelaar is.

Gespreknr. 7580, d.d. 27-06-2014, 18.54 uur 16

[verdachte] met [leverancier] . Uit het gesprek wordt duidelijk dat er kennelijk een partij beschikbaar is, maar dat “de grote” deze nog niet heeft vrijgegeven. [verdachte] is met [medeverdachte 4] in [plaats 1] geweest naar die ene coffeeshop maar heeft daar niets kunnen kopen. Daarna hebben zij

“jood” gehaald bij een viswinkel in [plaats 2] .

Gespreknr. 236, d.d. 08-07-2014, 15.22 uur 17

[verdachte] belt met [persoon 4] en geeft aan dat hij kennelijk klanten heeft die 270 en mogelijk meer willen afnemen. [persoon 4] gaat contact zoeken om het te kunnen regelen. [persoon 4] gaat hem bellen of gaat persoonlijk naar zijn winkel om te praten. Hieruit kan worden geconcludeerd dat [persoon 4] als tussenhandelaar optreedt.

Uit meerdere tap (en OVC-)gesprekken blijkt dat kernverdachten contact hebben met

verschillende personen, die op basis van de inhoud van die gesprekken, kennelijk drugs van

deze kernverdachten kopen, dan wel een bemiddelende rol in die verkoop spelen.

Hieronder zijn, kort samengevat, een aantal voorbeelden van dergelijke gesprekken

weergegeven.

Gespreknr. 1320, d.d. 19-03-2014, 13.22 uur 18

[verdachte] met NN-man. Een vriend van [verdachte] heeft 60 paar schoenen beschikbaar. NN-man informeert of het “die ster of joden” betreft en wil eerst foto. [verdachte] zegt dat het

mooie is en goedkoop. [verdachte] geeft aan dat de handel kennelijk bij een Marokkaanse

winkel in [plaats 2] vandaan komt. Zij spreken af elkaar in [plaats 2] te ontmoeten.

Gespreknr. 11740 d.d. 01-04-2014, 11.52 uur 19

[medeverdachte 5] belt uit naar ene [persoon 7] . Men gaat elkaar ontmoeten in een café. [medeverdachte 5] gaat in ieder

geval “twee broden” klaar leggen.

Gespreknr. 218, d.d. 07-07 -2014, 15.16 uur 20

NN-man informeert bij [verdachte] of hij nog “ster” heeft. [verdachte] heeft nu niet maar gaat

bestellen.

Gespreknr. 394 d.d. 15-05-2014, 20.28 uur 21

[medeverdachte 4] met NN-man. Over het geven van bewaargoed en over het tonen van “die broeken”.

Nn-man informeert bij [medeverdachte 4] of hij nog “vis” heeft. [medeverdachte 4] had het net nog in z’n bezit,

maar nu is het weg. NN-man had ook geprobeerd om [medeverdachte 1] te bereiken.

Gespreknr. 1374 d.d. 24-05-2014, 23.20 uur 22

[medeverdachte 4] met NN-man. Gesprek over “gras”, wat kennelijk nog aan het drogen is. Vanaf

morgen of overmorgen is er kennelijk beschikbaar. Uit gesprek blijkt dat NN-man eerder al

Het bewezen verklaarde levert op:

2B. opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 3 onder C van de Opiumwet gegeven verbod;

Deze feiten zijn strafbaar nu geen omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid uitsluiten.

De rechtbank acht verdachte strafbaar nu niet van enige strafuitsluitingsgrond is gebleken.

Vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte ter zake van het onder 1, 2A, 2B, 3 en 4 ten laste gelegde wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 36 maanden met aftrek van voorarrest.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft, voor het geval de rechtbank niet alleen feit 4 bewezen mocht achten, gepleit voor een gevangenisstraf gelijk aan de duur van het reeds ondergane voorarrest. De raadsman heeft de rechtbank verzocht rekening te houden met het feit dat verdachte geen strafblad heeft en dat hij financieel verantwoordelijk is voor een kind en binnenkort twee kinderen. Daarnaast heeft de raadsman gesteld dat softdrugs legale middelen zijn en dat Nederland een belachelijk onzinnig beleid heeft dat inhoudt dat het wel door de voordeur mag maar niet door de achterdeur. De rechtbanken pardonneren inmiddels onder omstandigheden middels artikel 9a van het Wetboek van Strafrecht.

Oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de aard en de ernst van het bewezen en strafbaar verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan, de persoon van verdachte zoals deze naar voren is gekomen uit het onderzoek op de terechtzitting en de over hem opgemaakte rapportage, het hem betreffende uittreksel uit de justitiële documentatie, alsmede de vordering van de officier van justitie en het pleidooi van de raadsman.

De rechtbank heeft in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft hasjiesj en hennep in zijn woning aanwezig gehad en heeft deelgenomen aan een criminele organisatie, die zich bezighield met de handel in hennep. Binnen deze organisatie heeft verdachte een leidinggevende en centrale rol vervuld.

De rechtbank overweegt dat de handel in verdovende middelen bij wet strafbaar is gesteld om de volksgezondheid te beschermen. Het is een feit van algemene bekendheid dat drugs ernstige schade berokkenen aan de gebruikers daarvan en kunnen leiden tot ernstige verslavingsproblematiek. Bovendien gaan drugshandel en het gebruik van drugs vaak gepaard met andere vormen van (gewelds- en vermogens)criminaliteit.

De vergelijking die de raadsman heeft gemaakt met zaken die door de rechtbank worden afgedaan door toepassing van artikel 9a van het Wetboek van Strafrecht, gaat niet op, nu de criminele organisatie, waarvan verdachte deel uitmaakte, zich bezighield met handel buiten de reguliere en legale economie.

Daarnaast heeft verdachte een verboden gaspistool en zes gaspatronen voorhanden gehad. Deze feiten zijn bij wetgeving strafbaar gesteld ter beheersing van het legale wapenbezit en bestrijding van het illegale wapenbezit.

De rechtbank acht, gelet op de ernst van de feiten, het opleggen van een aanzienlijke gevangenisstraf gerechtvaardigd.

De rechtbank heeft tevens in aanmerking genomen dat verdachte, blijkens het hem betreffende uittreksel uit de justitiële documentatie, de laatste tien jaar niet in aanraking is geweest met politie en justitie voor opiumdelicten.

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat verdachte een geheel onvoorwaardelijke gevangenisstraf moet worden opgelegd van na te noemen duur. Omdat de rechtbank minder feiten bewezen acht dan de officier van justitie, zal zij een lagere straf opleggen dan de officier van justitie heeft gevorderd.

De rechtbank heeft gelet op de artikelen 57 en 140 van het Wetboek van Strafrecht, de artikelen 3, 11 en 11a van de Opiumwet en de artikelen 26 en 55 van de Wet Wapens en Munitie, zoals deze artikelen golden ten tijde van het bewezen verklaarde.

DE UITSPRAAK VAN DE RECHTBANK LUIDT:

Wijst af het verzoek van de verdediging om aanhouding.

Verklaart de dagvaarding wat betreft het onder 2A ten laste gelegde nietig.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte onder 1 is ten laste gelegd en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 2B, 3 en 4 ten laste gelegde bewezen, te kwalificeren en strafbaar zoals voormeld en verklaart verdachte daarvoor strafbaar.

Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan het bewezen verklaarde en spreekt verdachte daarvan vrij.

Veroordeelt verdachte tot:

een gevangenisstraf voor de duur van 2 jaar.

Beveelt dat de tijd door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf geheel in mindering zal worden gebracht.

Heft op het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis met ingang van heden.

Dit vonnis is gewezen door mr. Th.A. Wiersma, voorzitter, mr. M. Haisma en mr. J.V. Nolta, rechters, bijgestaan door A.W. ten Have-Imminga, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 14 december 2015.