Uitspraken

Ter uitvoering van dit tussenvonnis heeft op 14 december 2015 een comparitie na antwoord plaatsgevonden. Daarvan is een proces-verbaal opgemaakt dat bij de stukken zit.

Ter voorbereiding op de comparitie heeft [eiseres] bij akte van 1 december 2015 stukken overgelegd. In overleg met partijen is de zaak naar de rol verwezen van 5 januari 2016 voor akte aan de zijde van [eiseres] .

[eiseres] is een familiebedrijf waarvan tot december 1997 ook de besloten

vennootschap [gedaagde] deel uitmaakte. Dit familiebedrijf was in eigendom van en stond onder bestuur van de heer [bestuurder] . [bestuurder] heeft in december 1997 zijn aandelen in (onder meer) de vennootschap [gedaagde] overgedragen aan een andere vennootschap, waarna de aandelen in [gedaagde] uiteindelijk in 2005 zijn overgenomen door de Integron Group B.V. Het onroerend goed heeft [eiseres] echter altijd aangehouden. In dat kader is er rond 1997/1998 een huurovereenkomst tussen [eiseres] en [gedaagde] tot stand gekomen.

[eiseres] vordert bij vonnis van de kantonrechter, uitvoerbaar bij voorraad:

1) [gedaagde] te veroordelen om - tegen behoorlijk bewijs van kwijting - ter zake van de contractuele boete ex artikel 4.10 van de huurovereenkomst juncto artikel 18.2 van de Algemene Bepalingen te voldoen aan [eiseres] de somma van € 9.900,00, althans uiterst subsidiair [gedaagde] te veroordelen tot een door de kantonrechter in goede justitie te bepalen bedrag, in alle gevallen te vermeerderen met de wettelijke (handels)rente vanaf de dag dezer dagvaarding tot de dag der algehele voldoening;

2) [gedaagde] te veroordelen om - tegen behoorlijk bewijs van kwijting - ter zake van buitengerechtelijke kosten ex artikel 17.1 van de Algemene Bepalingen en conform het bepaalde in de WIK aan [eiseres] te voldoen de somma van € 1.052,70 inclusief BTW, te vermeerderen met de wettelijke (handels)rente vanaf de dag dezer dagvaarding tot de dag der algehele voldoening;

3) [gedaagde] (ex artikel 17.2 van de Algemene Bepalingen) te veroordelen in de kosten van het geding, te vermeerderen met de nakosten ad

€ 131,00, vermeerderd met € 68,-- per exploot ingeval van betekening, alsmede met de bepaling dat indien de aldus verschuldigde proceskosten niet zijn voldaan binnen veertien dagen na het wijzen van het vonnis, [gedaagde] vanaf het verstrijken van de genoemde termijn de wettelijke rente over de proceskosten en nakosten verschuldigd is.

[eiseres] beroept zich voor haar vordering op de vaststaande feiten en stelt daartoe nog het volgende. Uit de als productie 4 overgelegde bankafschriften blijkt dat de maandelijks verschuldigde huurpenningen - in weerwil van het bepaalde in artikel 4.10 van de huurovereenkomst en ondanks aanmaning en sommatie - al sinds maart 2010 niet meer op tijd aan [eiseres] worden voldaan. De heer [bestuurder] van [eiseres] heeft bijna maandelijks moeten bellen met [gedaagde] om te informeren waarom de betaling te laat was en wanneer de huur zou worden betaald. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in brieven van 8 januari en 3 februari 2015 van de raadsman van [eiseres] aan [gedaagde] met het verzoek om de huurpenningen op tijd te voldoen. Aan dit verzoek is geen gehoor gegeven. [eiseres] heeft zich uiteindelijk genoodzaakt gevoeld een beroep te doen op artikel 18.2 van de toepasselijke Algemene Bepalingen. Aangaande deze contractueel verbeurde boetes heeft [eiseres]

[gedaagde] meermaals - onder meer op 11 maart, 27 maart 2015 en via de raadsman van [eiseres] (confraterneel) op 17 april 2015 - aangeschreven en gesommeerd tot betaling van de verbeurde boetes over te gaan.

Al eerder zijn er juridische verwikkelingen geweest tussen partijen in verband met het onrechtmatig verhuren door [gedaagde] van een stuk braakliggend grond naast het gehuurde en een onrechtmatige beëindiging van de huurovereenkomst door opzegging van de zijde van [gedaagde] . Dit heeft tot een beschadigd vertrouwen geleid bij [eiseres] en tot schade in de vorm van kosten wegens juridische bijstand en buitengerechtelijke kosten. De laatste vijf contractjaren heeft [gedaagde] maar liefst 33 maanden de huur te laat betaald. In verband met het door [gedaagde] voortdurend en welbewust handelen in strijd met het bepaalde in het huurcontract, stelt

[eiseres] zich op het standpunt dat de verbeurde boetes volledig moeten worden voldaan en dat er geen matigingsgrond bestaat. De hoogte van de maandelijks verbeurde boetes staat in proportionele verhouding tot de hoogte van de maandelijkse huurprijs, zodat ook om die redenen de vordering van [eiseres] niet moet worden gematigd. Tevens is [eiseres] de buitengerechtelijke incassokosten verschuldigd.

De activiteiten van [gedaagde] worden al sinds 1985 vanuit het gehuurde uitgevoerd. Eind 1997 is [gedaagde] door de heer [bestuurder] verkocht aan de toenmalige bedrijfsleider, de heer [toenmalige bedrijfsleider] . Sindsdien bestaat er een huurovereenkomst tussen [gedaagde] en [eiseres] . In 2005 heeft de Integron Group B.V. [gedaagde] van de heer [toenmalige bedrijfsleider] overgenomen. Partijen doen dus al langer zaken met elkaar dan sinds 2010. Sinds 1997/1998 is er nooit sprake is geweest van een (contractuele) boete, zoals nu aan de orde is. In de periode maart 2010 tot en met maart 2015 is het weliswaar voorgekomen dat de huur niet op de vervaldag is betaald, maar van het ‘steeds later in de betreffende maand’ betalen is geen sprake. Dit blijkt uit het door

[gedaagde] overgelegde overzicht. Ook het ‘bijna maandelijks moeten bellen’ om naar de betaling te informeren, is niet aan de orde (geweest). De keren dat de heer

[bestuurder] contact met [gedaagde] heeft opgenomen, was sprake van open communicatie en wederzijds respect. De heer [bestuurder] heeft ook aan [gedaagde] medegedeeld dat hij als geen ander weet hoe moeilijk het is om in tijden van crisis ervoor te zorgen dat alle crediteuren tijdig worden betaald. [eiseres] heeft dus in de periode maart 2010 tot en met maart 2015 nooit aanspraak gemaakt op een boete; partijen zijn telkenmale een nadere betalingstermijn overeengekomen. Van te late betaling is dan geen sprake. Er zijn inderdaad juridische verwikkelingen geweest, die overigens verband hielden met door [gedaagde] gewenste aanpassingen/verbeteringen aan het gehuurde. Begin 2015 hebben partijen een allonge opgesteld en ondertekend; dit had te maken met een onduidelijkheid in het huurcontract. Dit staat evenwel geheel los van de gevorderde boetes. In eerste instantie maakte [eiseres] aanspraak op maar liefst

€ 18.000,00 boetes; later werd dit in een schikkingsvoorstel € 14.000,00 en weer later

€ 12.000,00 wegens 'geleden schade'. In deze procedure wordt € 9.900,00 gevorderd.

[gedaagde] betwist dat [eiseres] een dergelijke schade heeft geleden door te late betalingen. De schade bestaat eventueel uit de wettelijke handelsrente en bedraagt hooguit € 463,36, rekening houdend met de verjaring van enkele boetes. De boetes over de maanden maart, april, mei en juni 2010 zijn verjaard. [eiseres] heeft de verjaring immers niet gestuit en de dagvaarding dateert van 29 juli 2015. Gelet op het buitensporige verschil tussen het gefixeerde boetebedrag en de werkelijke schade van

[eiseres] bestaat aanleiding tot matiging. Dat een buitensporig verschil een grond voor matiging is, volgt ook uit HR 11 februari 2000, NJ 2000, 277. Al aan de orde is gekomen dat [eiseres] nooit een beroep op artikel 18.2 van de Algemene Bepalingen heeft gedaan. [eiseres] heeft [gedaagde] nooit gewaarschuwd dat zij een boete verschuldigd zou zijn. Dit verhoudt zich niet met het feit dat [eiseres] pas in 2015 voor het eerst een beroep op 18.2 van de Algemene Bepalingen heeft gedaan en met terugwerkende kracht meent recht te hebben op een boetebedrag van € 9.900,--. Dit staat ook haaks op de nadere (mondelinge) afspraken die partijen gedurende de looptijd van de huurovereenkomst over de betaling van de huurprijs hebben gemaakt. [gedaagde] wijst in dit verband op een uitspraak van de Rechtbank Haarlem, sector kanton, van 12 maart 2008 (LJN BC7074).