Uitspraken

[A] , geboren [geboortedatum] , is sinds 1 april 1996 krachtens arbeidsovereenkomst bij ZGG in dienst, laatstelijk in de functie van verzorgende tegen een loon van € 1.624,76 bruto per maand te vermeerderen met 8% vakantiebijslag en emolumenten. [A] verrichtte haar werkzaamheden gewoonlijk op de locatie Maartenshof te Groningen.

Als verzorgende was [A] laatstelijk gedurende 12 tot 21 uur per week werkzaam op de longstay dagbehandeling. Zij had, kort gezegd, tot taak een groep van 8 tot 12 cliënten, parkinsonpatiënten, te begeleiden.

Na een ziekteperiode van 18 april 2008 tot 1 februari 2009 heeft [A] zich op 22 juni 2011 ziek gemeld met lichamelijke en psychische klachten, deels werkgerelateerd, deels vanwege persoonlijke omstandigheden.

Bij rapport van 1 mei 2013 heeft de arbeidsdeskundige mede op grond van de bevindingen van de bedrijfsarts geconcludeerd dat de functie van verzorgende dagbehandeling niet als passend kon worden aangemerkt en dat gezocht moest worden naar re-integratiemogelijkheden in ander passend werk.

Op 14 mei 2013, [A] had zich ziek gemeld, heeft telefonisch een Voortgang verzuimgesprek plaatsgevonden tussen [A] en haar leidinggevende. Uit het ter zake opgemaakte verslag blijkt onder meer dat [A] liever niet op de afdeling Dagbehandeling wilde re-integreren, aangezien ze op die afdeling als gevolg van gevoelens van onveiligheid last kreeg van hoofdpijn en stress. Ze opteerde voor re-integratie op een andere werkplek.

Een gepland gesprek op 15 mei 2013 om de gevolgen van het rapport van de arbeidsdeskundige te bespreken heeft vanwege de medische klachten van [A] , die eerst haar huisarts wilde raadplegen over haar medicijninstelling (antidepressiva), geen doorgang gevonden.

Op 23 mei 2013 heeft andermaal een Voortgang verzuimgesprek plaatsgevonden tussen [A] en haar toenmalige leidinggevende [B] . Daarbij is wederom aan de orde gekomen dat het de voorkeur verdiende dat [A] niet zou re-integreren op haar eigen afdeling Dagbehandeling maar als helpende op de afdeling Somatiek en wel in een daaraan gelieerde woning, in dit geval 5d. Getuige het verslag van het gesprek kon [A] zich daarin vinden. Samen met haar leidinggevende heeft [A] ook een bezoek gebracht aan de cliënt in de desbetreffende woning alwaar zij afspraken hebben gemaakt over werkrooster en werktijden. Daarna heeft de re-integratie tot helpende een aanvang genomen.

Bij brieven van 4 oktober 2013, 12 oktober 2013 en 14 oktober 2014 heeft [C] zich opgeworpen als gemachtigde van [A] . Kern van die brieven was dat [A] wenste te re-integreren in haar functie van verzorgende.

Voormelde qua toonzetting ongebruikelijke brieven zijn ZGG in het verkeerde keelgat geschoten; zij heeft deze als beledigend ervaren. Als reactie daarop heeft ZGG [A] tot 19 oktober 2013 op non-actief gesteld en een loonstop aangekondigd per 16 oktober 2013, welke niet is geëffectueerd. Tevens is bevestigd dat partijen op 28 oktober 2013 nader zullen spreken.

Bij e-mail van 16 oktober 2013 heeft [A] het volgende aan ZGG medegedeeld:

Op 28 oktober 2013 heeft er wederom een gesprek plaatsgevonden tussen ZGG en [A] . Bij die gelegenheid is [A] er op gewezen dat het re-integratietraject gericht op terugkeer als helpende in overleg met haar, de arbeidsdeskundige en de bedrijfsarts tot stand was gekomen. [A] heeft toegezegd alsnog een WIA-aanvraag te zullen doen.

In het kader van de WIA-aanvraag heeft [A] in een uitvoerige brief aan het UWV d.d. 11 november 2013 geschreven dat zij zich onheus behandeld voelde door ZGG en dat zij zich in staat achtte haar werk als verzorgende te vervullen.

Op 13 november 2013 heeft [A] zich vervolgens ziek gemeld. Aan de bedrijfsarts heeft zij te kennen gegeven dat er sprake was van een arbeidsconflict. De bedrijfsarts schrijft daarover:

Op 5 december 2013 heeft het UWV aan de hand van arbeidsdeskundig en verzekeringsgeneeskundig onderzoek beslist dat ZGG te kort is geschoten in haar re-integratieverplichtingen en heeft zij ZGG een loonsanctie van een jaar opgelegd.

Het aan de beslissing van het UWV ten grondslag liggende arbeidsdeskundig rapport luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

Het aan de beslissing van het UWV ten grondslag liggende geneesdeskundig rapport luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

Begin 2014 is [A] vanwege de door haar gestelde verstoorde verhoudingen van de afdeling Dagbehandeling overgeplaatst naar de afdeling Revalidatie. Zij is op die afdeling gaan werken als verzorgende.

Op 6 maart 2015 heeft [A] zich andermaal ziekgemeld in verband met fysieke klachten. Op 13 maart 2015 rapporteert de bedrijfsarts daaromtrent dat op lange termijn terugkeer naar haar eigen functie op de eigen werkplek zeer twijfelachtig is.

Op 19 maart 2015 heeft er een Voortgang Verzuimgesprek plaatsgevonden tussen [A] en haar leidinggevende. In het gespreksverslag staat:

Partijen hebben vervolgens een bespreking gepland voor 13 april 2015 om met elkaar van gedachten te wisselen over een Plan van Aanpak. [A] heeft daarop te kennen gegeven dat zij niet naar haar werkplek kon komen om een dergelijk plan vorm te geven. Zij zegt dat zij daartoe fysiek en mentaal niet in staat is. Aan het verzoek van haar leidinggevende om ter zake van haar beperkte mobiliteit een medische verklaring (huisarts, neuroloog) over te leggen zegt zij niet te kunnen voldoen, aangezien dergelijke verklaringen volgens haar (huisarts) niet zouden bestaan.

Bij brief van 22 april 2015 heeft ZGG haar uitnodiging voor een gesprek voor het opstellen van een Plan van Aanpak herhaald en aan [A] kenbaar gemaakt dat zij een medische verklaring diende over te leggen indien zij niet op gesprek zou kunnen komen. Bij weigering stelt ZGG haar opschorting van het loon in het vooruitzicht.

Op de brief van 22 april 2015 heeft [A] onder meer geschreven:

Op 13 mei 2015 heeft op Maartenshof te Groningen een gesprek plaatsgevonden tussen partijen. Daarbij heeft ZGG voorgesteld om het dienstverband middels een vaststellingsovereenkomst te beëindigen. ZGG heeft haar voorstel neergelegd in haar brief van 19 mei 2015. In die periode is er contact en overleg geweest tussen de (toenmalige) gemachtigden van partijen. De onderhandelingen hebben niet tot resultaat geleid.

Ten tijde van bedoeld overleg heeft [A] zonder ZGG daarin te kennen een deskundigenoordeel gevraagd aan het UWV met betrekking tot de re-integratie-inspanningen van ZGG. Het oordeel van het UWV luidde dat ZGG daarin te kort was geschoten.

Aangezien partijen geen overeenstemming konden bereiken over beëindiging van de dienstbetrekking heeft ZGG de re-integratie weer opgepakt. In juli 2015 is een Plan van Aanpak opgesteld en op 25 september 2015 heeft de bedrijfsarts een inzetbaarheidsprofiel gemaakt. In dat kader heeft de bedrijfsarts tevens een arbeidsdeskundig onderzoek geadviseerd om te bekijken of het eigen werk van [A] passend is dan wel passend is te maken of dat re-integratie extern moet plaatsvinden.

Op 26 november 2015 heeft de bedrijfsarts [A] wederom gezien. Naar aanleiding daarvan heeft hij geadviseerd een arbeidsdeskundige in te schakelen en heeft hij voorts het navolgende gerapporteerd:

Op 25 februari 2016 heeft [A] de (nieuwe) bedrijfsarts bezocht. Deze heeft in zijn verslag het navolgende geschreven:

Op 28 december 2015 heeft ZGG arbeidsdeskundige [E] verzocht onderzoek te doen. Op 14 maart 2016 heeft dat geresulteerd in een concept rapportage, die op dezelfde dag aan [A] is gemaild vergezeld van een uitnodiging deze op 17 maart 2016 met [E] te bespreken. Bij brief van 15 maart 2016 heeft ZGG [A] uitgenodigd voor een gesprek op 17 maart 2016 over het vervolgtraject. Daarop heeft [A] laten weten niet te zullen komen vanwege de korte termijn waarop het gesprek was gepland. Ook het gesprek met haar leidinggevende heeft [A] afgezegd.

Per e-mail van 17 maart 2016 heeft ZGG aan [A] kenbaar gemaakt haar gedrag niet te kunnen accepteren. Zij is daarbij opnieuw uitgenodigd voor een bespreking met de arbeidsdeskundige gevolgd door een bespreking met haar leidinggevende op 22 maart 2016. [A] is niet verschenen op de beoogde bespreking met haar leidinggevende. Zij heeft deze per e-mail afgezegd. Haar desbetreffende bericht luidde:

Op 22 maart 2016 heeft ZGG als volgt gereageerd:

[A] is niet op voormelde afspraak verschenen. Op 23 maart 2016 heeft ZGG haar vervolgens een officiële waarschuwing gegeven.

Bij brief van 8 april 2016 heeft ZGG [A] uitgenodigd voor een bespreking op 14 april 2016. Op 9 april 2016 heeft [A] gereageerd met de mededeling dat zij zal komen en dat zij zich zal laten vergezellen door [C] voornoemd. ZGG heeft daarop aan [A] te kennen gegeven dat zij er geen bezwaar tegen heeft dat [A] zich door een derde, echtgenoot of juridisch adviseur, laat vergezellen maar dat [C] in dat kader onacceptabel is aangezien hem vanwege eerder wangedrag de toegang tot Maartenshof is ontzegd. [A] is niet op de afspraak verschenen, waarop ZGG [A] andermaal officieel heeft gewaarschuwd en zich het recht heeft voorbehouden loonbetaling op te schorten bij herhaling.

Op 19 april 2016 is [A] wederom uitgenodigd voor overleg op basis van het advies van de arbeidsdeskundige en wel voor 21 april 2016. [A] is niet verschenen, omdat zij van advocaat was gewisseld.

Op 26 april 2016 is [A] voor de vijfde keer uitgenodigd voor een bespreking op 2 mei 2016 over re-integratie en een in dat verband opgesteld schema. [A] heeft daarop als volgt gereageerd:

ZGG heeft op 26 april 2016 als volgt gereageerd:

Op 29 april 2016 heeft [A] als volgt gereageerd:

[A] is niet op de bespreking van 2 mei 2016 verschenen, waarna ZGG bij brief van die datum een loonstop heeft aangezegd.

Bij brief van 2 juni 2016 heeft ZGG [A] uitgenodigd voor een bespreking op 7 juni 2016. Bij e-mail van 5 juni 2016 heeft [A] te kennen gegeven dat het rapport van de arbeidsdeskundige onvolledig is en dat zij niet heeft kunnen meepraten over het re-integratieschema. Zij is niet op de bespreking verschenen.

Bij brief van 17 juni 2016 heeft ZGG aan [A] laten weten een deskundigenoordeel te zullen vragen aan het UWV. [A] heeft onder meer als volgt gereageerd:

Op 7 juli 2016 heeft het UWV geoordeeld dat [A] onvoldoende meewerkt aan haar re-integratie.

Vervolgens is [A] op 25 juli 2016 andermaal uitgenodigd voor een bespreking met ZGG op 1 augustus 2016. In die brief heeft ZGG kenbaar gemaakt dat het na de loonstop en het deskundigenoordeel een laatste poging betreft om te re-integreren. Daaraan is toegevoegd dat vergaande maatregelen zullen worden getroffen indien zij aan de uitnodiging geen gehoor geeft. Als gespreksonderwerpen worden daarin genoemd: de re-integratie in Maartenshof, het arbeidsconflict dat [A] zegt ervaren en haar activiteiten in haar theetuin. Tevens heeft ZGG geschreven dat [A] aansluitend wordt verwacht voor overleg met haar nieuwe leidinggevende over, onder meer, het werkschema en de werktijden.

Bij brief van 29 juli 2016 heeft de gemachtigde van [A] te kennen gegeven dat [A] zich bij dat gesprek zal laten vergezellen door haar echtgenoot en [C] . Daarnaast heeft de gemachtigde nog een tweetal voorwaarden gesteld (het bestaande conflict dient te worden opgelost en de aantijgingen over disfunctioneren moeten worden ingetrokken, waarna het re-integratietraject aan de orde kan komen).

Op 1 augustus 2016 heeft een bespreking plaatsgevonden tussen ZGG en [A] over haar re-integratie. Bij die gelegenheid heeft ZGG toegezegd mediation te zullen entameren met betrekking tot het door [A] ervaren arbeidsconflict. ZGG heeft daaraan toegevoegd dat de mediation niet aan een begin van re-integratie in de weg kon staan en dat beide trajecten naast elkaar van start zouden gaan. [A] is daar niet mee akkoord gegaan. Zij hield vast aan de door haar gemachtigde gestelde voorwaarden. Zij wenste eerst aan re-integratie te beginnen als het door haar ervaren arbeidsconflict uit de wereld was. Zij is niet op het aansluitend geplande gesprek met haar nieuwe leidinggevende verschenen.

Op 2 augustus 2016 is [A] door ZGG uitgenodigd voor een gesprek op het kantoor van de Arbo-Unie op 4 augustus 2016 met als doel een inventarisatie te maken van de oorzaken van het door [A] ervaren arbeidsconflict. Tevens zou dat gesprek afstemmingsoverleg bevatten over de inrichting van de re-integratie-activiteiten op 4 augustus, gevolgd door een eerste inzet op de nieuwe afdeling om proefondervindelijk de arbeidsmogelijkheden van [A] in kaart te brengen. Verder was er een gesprek gepland over de activiteiten van [A] in haar theetuin.

[A] is noch bij de arbodienst noch bij Maartenshof verschenen op 4 augustus 2016. Middels haar gemachtigde heeft zij laten weten vast te houden aan de door haar gestelde voorwaarden voor een gesprek en dat ZGG weinig kaas heeft gegeten van het mediationtraject.

Op 5 augustus 2016 heeft ZGG [A] op staande voet ontslagen.

[A] heeft aangevoerd dat zij ZGG geen dringende reden heeft gegeven als bedoeld in de wet, aangezien zij niet verplicht was te re-integreren zolang het arbeidsconflict niet was opgelost, zodat het ontslag op staande voet vernietigbaar is. Daarnaast meent zij aanspraak te kunnen maken op werkhervatting en (doorbetaling) van loon vanaf 2 mei 2016. Subsidiair meent zij recht te hebben op (door)betaling van loon vanaf 2 mei 2016 tot het moment waarop de arbeidsovereenkomst bij regelmatige opzegging had behoren te eindigen, zulks onder verstrekking van specificaties, een transitievergoeding en een billijke vergoeding, vermeerderd met wettelijke (vertragings)rente. Voor ontbinding als bedoeld in het voorwaardelijk tegenverzoek is naar haar oordeel geen plaats.

ZGG heeft de stellingen van [A] gemotiveerd betwist en geconcludeerd tot afwijzing van haar verzoeken. In voorwaardelijke reconventie heeft zij verzocht de arbeidsovereenkomst te ontbinden op grond van ernstig verwijtbaar handelen zijdens [A] en/of een onherstelbaar, aan Van Luiten in ernstige mate te verwijten, verstoorde arbeidsverhouding.

Voor zover nodig zal de kantonrechter bij de beoordeling nader ingaan op de standpunten van partijen.