Uitspraken

Vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte wordt berecht volgens het jeugdstrafrecht en ter zake van het ten laste gelegde wordt veroordeeld tot een jeugddetentie, waarvan het onvoorwaardelijke deel gelijk is aan de tijd die verdachte reeds in voorarrest heeft doorgebracht en het voorwaardelijke deel zes maanden bedraagt, met een proeftijd van twee jaren. Aan de voorwaardelijke jeugddetentie moeten als bijzondere voorwaarden een meldplicht bij en toezicht en begeleiding door de jeugdreclassering en een drugs- en alcoholverbod, inclusief urinecontroles worden verbonden. Verder heeft de officier van justitie nog een onvoorwaardelijke werkstraf gevorderd voor de duur van 120 uren, te vervangen door 60 dagen vervangende jeugddetentie indien verdachte deze werkstraf niet (naar behoren) verricht. De officier van justitie heeft bij zijn eis betrokken dat verdachte verminderd toerekeningsvatbaar moet worden geacht.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft aangegeven zich te kunnen verenigen met de eis van de officier van justitie. Zij heeft, naast de toepassing van het jeugdstrafrecht en de verminderde toerekeningsvatbaarheid van verdachte, tevens aandacht gevraagd voor het feit dat verdachte zichzelf bij de politie heeft gemeld, dat hij al enorm heeft geleden onder de reeds ondergane voorlopige hechtenis en dat hij niet eerder met politie en justitie in aanraking is geweest.

Oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de aard en de ernst van het bewezen en strafbaar verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan, de persoon van verdachte zoals deze naar voren is gekomen uit het onderzoek op de terechtzitting en de over hem opgemaakte rapportages, het verdachte betreffende uittreksel uit de justitiële documentatie, alsmede de vordering van de officier van justitie en het pleidooi van de raadsvrouw.

De rechtbank heeft in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft zich samen met een ander onder invloed van (soft)drugs schuldig gemaakt aan een roofoverval op (een medewerker van) een Shell-station. Verdachte en zijn mededader hebben de pompbediende onder bedreiging van een machete gedwongen tot afgifte van geld. Verdachte is daarbij puur van zijn eigen financieel gewin uitgegaan. Dit blijkt ook uit hetgeen hij daarover bij de politie heeft verklaard, namelijk dat hij had bedacht dat hij met het plegen van een overval het gemakkelijkst aan geld voor drugs kon komen. De rechtbank rekent het verdachte aan dat hij op het moment van het plegen van het feit niet heeft stilgestaan bij de gevolgen die dergelijke gewelddadige misdrijven voor slachtoffers plegen te hebben. De ervaring leert dat zij vaak nog lang last hebben van angstgevoelens en een gevoel van onveiligheid ervaren, wat hun plezier in het leven vermindert. Ook veroorzaakt en versterkt zo’n feit in meer algemene zin gevoelens van angst en onveiligheid in de maatschappij.

De rechtbank houdt er evenwel ook rekening mee dat verdachte enige tijd na het plegen van de roofoverval kennelijk toch gewetenswroeging heeft gekregen en zichzelf bij de politie heeft aangegeven. Ook de wijze waarop verdachte ter terechtzitting over het bewezenverklaarde heeft verklaard, neemt de rechtbank mee bij de strafbepaling. Verdachtes ter terechtzitting gedane spijtbetuigingen zijn oprecht overgekomen.

Daarnaast heeft de rechtbank in aanmerking genomen dat verdachte, blijkens genoemd uittreksel uit de justitiële documentatie, niet eerder is veroordeeld.

Verder heeft de rechtbank kennis genomen van de met betrekking tot verdachte opgemaakte psychologische rapportage van P.J. Fransen d.d. 22 maart 2017, waaruit blijkt dat verdachte lijdt aan een ziekelijke stoornis in de vorm van ADHD, overwegend onoplettend type en een stoornis in cannabisgebruik, waardoor hij als verminderd toerekeningsvatbaar moet worden beschouwd. De rechtbank neemt deze conclusie over en maakt die tot de hare.

Daarnaast heeft de rechtbank gelet op de meest recente informatie van de jeugdreclassering van Jeugdbescherming Noord van 12 juli 2017 , waarbij een klinische behandeling niet meer wordt geadviseerd omdat verdachte inmiddels al ruim zes maanden abstinent is van cannabisgebruik. Toezicht en begeleiding van de jeugdreclassering, waarmee verdachte goed contact heeft, is passend omdat verdachte op een laag sociaal emotioneel niveau functioneert, erg beïnvloedbaar is en moeite heeft om oorzaak en gevolg te overzien. De rechtbank heeft ook acht geslagen op de rapportage van VNN reclassering d.d. 29 mei 2017 en de mondelinge aanvulling/wijziging op de zitting, inhoudende dat een klinische behandeling niet meer aan de orde is.

Tenslotte dient de rechtbank de vraag te beantwoorden of in het kader van het zogenoemde adolescentenstrafrecht (hierna: ASR) de toepassing van het jeugdstrafrecht aan de orde is. Ten tijde van het bewezenverklaarde feit was verdachte 20 jaar oud, zodat in beginsel het commune strafrecht dient te worden toegepast. Op grond van artikel 77c Sr kan de rechter adolescenten van 18 tot 23 jaar berechten op grond van het jeugdstrafrecht, indien hij daartoe grond vindt in de persoonlijkheid van de dader of de omstandigheden waaronder het feit is begaan.

Zowel uit voormelde rapportage van de VNN reclassering als ook uit het psychologisch onderzoek komt naar voren dat verdachte niet leeftijdsadequaat functioneert en sociaal emotioneel niet volledig is uitgegroeid. Blijkens het rapport is verdachte een jonge man zonder stevige identiteit, waarbij ADHD en een ernstige verslaving aan softdrugs zijn vastgesteld. Gelet op het gebrek aan handelingsvaardigheden en de mogelijkheden tot pedagogische beïnvloeding heeft zowel de psycholoog als ook de reclassering geadviseerd om ten aanzien van verdachte het jeugdstrafrecht toe te passen en het toezicht door de jeugdreclassering uit te laten voeren.

De rechtbank zal gelet op voormeld advies en al hetgeen overigens uit het dossier en het verhandelde ter zitting is gebleken omtrent de ontwikkeling(sproblematiek) van verdachte het jeugdstrafrecht toepassen.

Gelet op al het voorgaande en gezien de oriëntatiepunten voor straftoemeting van het LOVS die gelden voor jeugdigen, acht de rechtbank de straf zoals door de officier van justitie is gevorderd, en door de raadsvrouw is beaamd, passend en geboden.