Uitspraken

[verweerder] , geboren [geboortedatum] 1960 , is op 16 november 1981 in dienst getreden bij Achmea. De functie die [verweerder] laatstelijk aldaar vervulde, is die van Medewerker Pensioenadministratie E (ook aangeduid als medewerker Acceptatie en Beheer) met een brutosalaris van € 3.062,29 per maand, exclusief vakantiebijslag. De kernactiviteiten van deze functie bestaan blijkens de functiebeschrijving uit de volgende werkzaamheden:

Bij Achmea worden door de teammanagers jaarlijkse beoordelingen gemaakt van het functioneren van de medewerkers. [verweerder] heeft als eindbeoordeling over het jaar 2012 een "3" (alle afspraken behaald) gekregen. In het verslag van de beoordeling is onder meer het volgende vermeld:

1. Inzicht en overzicht in het werk. (…)

2. De hulpvraag tijdig stellen. (…)

Over 2013 is het functioneren van [verweerder] beoordeeld met een "4" (afspraken deels gehaald), hetgeen een onvoldoende impliceert. In de toelichting op de eindbeoordeling is onder andere vermeld:

- in Blok 2 wordt de kar vooral getrokken door een tijdelijke kracht

- het is vooral de omgeving die jou moet triggeren om zaken op te pakken (actieve dossiers die [te] lang open staan, dossiers die te lang in de passieve voorraad staan). Ik verwacht van jou dus een veel actievere houding

- jij zult je echt moeten richten op resultaatgerichtheid + overzicht in je werk

In 2015 is de begeleiding van [verweerder] - vanaf 1 april 2015 onder zijn huidige teammanager [A] - voortgezet. De frequentie van de voorgangsgesprekken is daarbij verhoogd (naar driewekelijkse gesprekken) en verder is [verweerder] in de gelegenheid gesteld om cursussen te volgen, zoals een cursus assertiviteit en een cursus op het gebied van pensioenverzekeringen.

Op 5 oktober 2015 heeft een gesprek tussen [A] en [verweerder] plaatsgevonden, waarin [A] aan [verweerder] heeft medegedeeld dat er wat haar betreft onvoldoende verbeteringen zijn gerealiseerd om tot een voldoende beoordeling te komen. Dit heeft ertoe geleid dat in de beoordeling over 2015 wederom als eindbeoordeling een 4 is opgenomen.

Achmea is vervolgens gestart met de begeleiding van [verweerder] naar ander werk. In dit kader heeft [verweerder] gesproken met een loopbaanbegeleider en heeft hij zich, met een hiervoor opgesteld zoekprofiel, aangemeld bij de interne vacaturebank van Achmea. Hiernaast heeft [verweerder] tweewekelijks overleg met zijn leidinggevende gevoerd over de voortgang van zijn sollicitatieactiviteiten. Achmea heeft voorts aan [verweerder] - in het kader van een beëindigingsregeling - outplacementbegeleiding aangeboden. Omdat [verweerder] bezwaar heeft gemaakt tegen een voorgenomen beëindiging van zijn dienstverband is een outplacementtraject niet op gang gekomen.

De inspanningen van partijen hebben niet geleid tot een herplaatsing van [verweerder] binnen Achmea. Hierop heeft Achmea het onderhavige ontbindingsverzoek ingediend.

Op vacante interne functies in Zwolle en in Apeldoorn heeft [verweerder] niet gereageerd.

Achmea heeft vervolgens haar verzoek gehandhaafd.

Achmea verzoekt ingevolge artikel 7:671b lid 1, onderdeel a, van het Burgerlijk Wetboek (BW) de arbeidsovereenkomst met [verweerder] te ontbinden. Aan dit verzoek legt Achmea ten grondslag dat sprake is van ongeschiktheid van [verweerder] tot het verrichten van de bedongen arbeid als bedoeld in artikel 7:669 lid 3 onder d BW (disfunctioneren) en dat herplaatsing van [verweerder] binnen een redelijke termijn niet mogelijk is. Van enig opzegverbod is volgens Achmea geen sprake.

Ter onderbouwing van haar verzoek heeft Achmea het volgende - kort samengevat en zakelijk weergegeven - naar voren gebracht. Het pensioenlandschap is sinds 2010/2011 ingrijpend gewijzigd. Doordat veel werkzaamheden zijn geautomatiseerd en gedigitaliseerd is het niveau van de werkzaamheden toegenomen. Van pensioenmedewerkers wordt meer flexibiliteit en aanpassingsvermogen gevraagd en van hen wordt verwacht dat zij initiatief tonen om het werken met de nieuwe automatiseringssystemen verder te optimaliseren. Voorts vergt de digitalisering méér van de medewerkers op het gebied van klantgerichtheid, communicatie en digitale vaardigheden. De ontwikkelingen hebben er enerzijds toe geleid dat banen zijn verdwenen en anderzijds dat de zittende medewerkers hun werk hebben zien veranderen. Om ervoor te zorgen dat medewerkers de van hen gevraagde ontwikkelingsslag tijdig kunnen maken heeft Achmea hen cursussen en opleidingen laten volgen.

Ook de werkzaamheden van [verweerder] zijn de laatste jaren in toenemende mate geautomatiseerd en gedigitaliseerd, waardoor oude en vertrouwde werkwijzen zijn verdwenen. Achmea heeft gesteld dat [verweerder] nog slechts ongeveer één vierde deel van de werkzaamheden verricht die bij zijn functie behoren, omdat hij onvoldoende in staat is gebleken zich de ontwikkelingen en veranderingen met betrekking tot de eigen werkzaamheden eigen te maken. In feite houdt [verweerder] zich thans nog alleen bezig met het beoordelen en afhandelen van reguliere serviceaanvragen ten behoeve van pensioenuitkeringen, het doorvoeren van eenvoudige mutaties op lopende uitkeringen op basis van het fiscale regime, het verwerken van overlijdensmutaties en het zorgdragen voor ingang van het nabestaandenpensioen en de communicatie rondom dit proces. Dit terwijl van een senior werknemer als [verweerder] verwacht mag worden dat hij zijn werk en de processen volledig beheerst en dat hij als een "trekker" fungeert bij de implementatie van nieuwe automatiseringssystemen en processen. Daartoe is [verweerder] evenwel niet in staat gebleken. Achmea heeft verwezen naar de opgestelde beoordelingen over 2012 tot en met 2015.

Achmea heeft gesteld dat het onvoldoende functioneren van [verweerder] tijdig aan de orde is gesteld en niet het gevolg is van onvoldoende scholing en begeleiding door Achmea. In 2014 en 2015 heeft een uitgebreid verbetertraject plaatsgevonden, waarbij [verweerder] intensief door zijn leidinggevende(n) is begeleid. Bovendien heeft hij deelgenomen aan diverse trainingen en cursussen. Dit alles heeft echter niet geleid tot een voldoende verbetering van het functioneren van [verweerder] , waardoor voortzetting door [verweerder] van de functie van medewerker E niet meer tot de mogelijkheden behoort. Vervolgens heeft Achmea zich voldoende ingespannen om te komen tot herplaatsing van [verweerder] in een andere passende functie binnen dan wel buiten Achmea. De herplaatsingsinspanningen lopen al vanaf april 2016, maar hebben helaas niet tot resultaat geleid. Na de eerste zitting heeft [verweerder] nog de kans gekregen om te solliciteren op een functie als medewerker DIP/DIL in Leeuwarden, maar deze sollicitatie is op niets uitgelopen, omdat ook in die functie een automatiserings- en digitaliseringsslag heeft plaatsgevonden. Andere vacatures hebben niet tot een concrete sollicitatie geleid, omdat ze door [verweerder] niet geschikt werden bevonden en hij hiervoor het benodigde kennisniveau mist. De zoektocht naar geschikte functies wordt sowieso bemoeilijkt doordat er veel functies verdwijnen door de reorganisatie - en de bijbehorende terugloop in het aantal functies - die Achmea momenteel doormaakt.

Achmea heeft tot slot verzocht om de transitievergoeding, die zij bij de ontbinding aan [verweerder] zal betalen, vast te stellen op € 77.000,00 bruto, zijnde het per 1 januari 2017 geldende maximum.

Volgens [verweerder] is waarschijnlijk de werkelijke reden achter het onderhavige verzoek dat Achmea mensen wil "lozen". [verweerder] is een bescheiden man en zijn bescheidenheid wordt nu gebruikt om hem slechte beoordelingen te geven en hem zodoende te laten afvloeien. Dit verdient [verweerder] niet na 35 jaar trouwe dienst. Hij zou op 60-jarige leeftijd met prepensioen kunnen. Niet valt in te zien waarom Achmea hem tot die tijd (tot september 2020) niet als waardevolle werknemer voor het bedrijf zou kunnen behouden. [verweerder] gaat nog steeds elke dag met plezier naar zijn werk, waar hij ook nodig is. [verweerder] wijst er overigens op dat in het verleden met verschillende van zijn oud-collega's (die inmiddels zijn afgevloeid) andere afspraken zijn gemaakt dan een ontbinding met alleen een transitievergoeding. Bij hen is gekeken naar wat zij nodig hadden om waardig met (pre)pensioen te kunnen gaan. Achmea is echter star en niet bereid om [verweerder] hierin tegemoet te komen.

[verweerder] heeft ter gelegenheid van de voortgezette zitting nog aangevoerd dat er volgens hem nog wel degelijk herplaatsingsmogelijkheden zijn bij Achmea. Achmea is een grote werkgever en zij is, gezien het lange dienstverband van [verweerder] , ook verplicht om langer met hem te zoeken naar een passende baan.