Uitspraken

OVERWEGINGEN

2. De kantonrechter blijft bij wat hij heeft overwogen en beslist in zijn eerdere tussenvonnissen in deze zaak.

3. De Overlegcommissie heeft, voor zover de kantonrechter van belang acht, het volgende opgenomen in haar deskundigenbericht:

4. In haar dagvaarding (alinea 9) heeft BCB deze bedoeling van genoemd artikel uit het Convenant genoemd, waar zij stelt dat de werkingssfeer van PMT zodanig zou worden uitgebreid dat ondernemingen werkzaam in de pechhulpverlening en berging zich voortaan verplicht bij PMT zouden moeten aansluiten. PF Vervoert en SOOB hebben, ook in hun akte na deskundigenbericht die bedoeling niet weersproken. Nu, na het deskundigenbericht, stelt de kantonrechter die bedoeling vast.

Daarbij is de kantonrechter van oordeel dat takelen en bergen beperkter is en inbegrepen is in het ruimere pechhulpverlening en bergen. Vast staat dat takelen en bergen de bedrijfsactiviteit is (geweest) van BCB.

5. Vast staat eveneens dat BCB met die bedrijfsactiviteit jarenlang de cao-MO heeft toegepast. Deze cao-MO is algemeen verbindend verklaard in arbeidsrelaties waarin de werknemer in dienst van een werkgever tegen salaris arbeid verricht in het bedrijf dat zich bezig houdt met een van de in de algemeen verbindendverklaring genoemde bedrijfsactiviteiten, waaronder het takelen en bergen van motorvoertuigen.

6. Bergen behelst ten dele vervoeren. BCB en PF Vervoer en SOOB zijn daar in hun processtukken ook vanuit gegaan. De kantonrechter constateert dat dat vervoersaspect voor de partijen bij het convenant geen reden is geweest het begrip “takelen en bergen”, alvorens het op te nemen in een aangepaste verplichtstellingsbeschikking, nader te definiëren, bijvoorbeeld als een activiteit zonder (noemenswaardig) vervoer. En dat terwijl duidelijk is dat onder de taalkundige uitleg van takelen en bergen, zonder meer, ook in meer of mindere mate de sub-activiteit vervoer valt.

7. In het licht van de nu door partijen bij het Convenant prijsgegeven bedoeling van artikel 3 lid 2 Convenant – het begrip takelen en bergen uit de cao-MO komt ook te staan in de verplichtstellingsbeschikking PMT – kijkt de kantonrechter terug in deze procedure. De brief van PF Vervoer van 7 december 2012 (rechtsoverweging 2.4 tussenvonnis 27 september 2016) oordeelt de kantonrechter in overeenstemming met de feitelijke situatie, althans voor wat betreft het volgen van de cao-MO, en de bedoeling van partijen bij het Convenant. De brief van PF Vervoer van 25 november 2013 (rechtsoverweging 2.5 tussenvonnis 27 september 2016) beoordeelt de kantonrechter als onjuist, want in strijd met de cao-MO, de door partijen bij het Convenant voorgestane wijziging van de verplichtstellingsbeschikking en de bedoeling van partijen bij het Convenant, namelijk het scheppen van duidelijkheid waar het gaat om bedrijven die zich bezig houden met takelen en bergen. Die duidelijkheid kan naar het oordeel van de kantonrechter niet anders betekenen dan dat bedrijven die zich bezig houden met takelen en bergen vallen onder de cao-MO en aangesloten kunnen/moeten worden bij PMT. Op geen enkele wijze blijkt dat takelen en bergen toch, al of niet ten dele, ondergebracht zal gaan worden bij de cao-VV, PF Vervoer en SOOB.

8. Wanneer de Overlegcommissie stelt dat er een werkingssfeeronderzoek had moeten plaatsvinden en/of dat uit de processtukken blijkt dat BCB als onderdeel van takelen en bergen ook in belangrijke mate heeft vervoerd, waardoor er een verplichte aansluiting bij PF Vervoer en SOOB zou bestaan, oordeelt de kantonrechter dat onbegrijpelijk. Taalkundige uitleg van de cao-MO, taalkundige uitleg van het Convenant, maar ook de op onderdelen kenbare bedoeling van partijen bij het Convenant, kunnen niet tot die opvatting van de Overlegcommissie leiden. In zoverre legt de kantonrechter het deskundigenbericht dan ook aan de kant.

9. De kantonrechter zal de vorderingen 4 en 6 uit de dagvaarding toewijzen. Bij toewijzen van de vorderingen 3 en 5 heeft BCB dan geen belang.

10. De vordering sub 7, tot schadevergoeding op te maken bij staat, zal de kantonrechter toewijzen. Niet ondenkbaar is dat door de opstelling van PF Vervoer en SOOB (en PMT?) BCB schade heeft geleden. Zij krijgt de gelegenheid die in een afzonderlijke procedure voor het voetlicht te brengen.

11. PF Vervoer en SOOB verliezen deze procedure en moeten daarom de proceskosten van BCB voldoen. De kantonrechter begroot deze op € 85,36 voor de dagvaarding, € 115,00 voor het vastrecht en € 525,00 voor het salaris van de gemachtigde (3,5 punten x € 150,00 liquidatietarief). De kosten voor het verloren incident is BCB verschuldigd aan PF Vervoer en SOOB, een bedrag van € 150,00 voor het salaris van de gemachtigde.

12. Zoals in het tussenvonnis van 8 augustus 2017 al is overwogen is de procedure in reconventie op grond van artikel 29 van de Faillissementswet van rechtswege geschorst, tot de verificatievergadering.