Uitspraken

De rechtbank:

- verklaart de beroepen gegrond;

- vernietigt de uitspraken op bezwaar;

- vernietigt de naheffingsaanslagen;

- vernietigt de boetebeschikkingen;

- vernietigt de belastingrentebeschikking;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 92,00 (tweemaal € 46) aan eiser te vergoeden.

Gronden

1. De rechtbank geeft hiervoor de volgende motivering.

2. In geschil is of naheffingsaanslagen MRB en BPM, alsmede de boete- en belastingrentebeschikking terecht zijn opgelegd. Het geschil spitst zich daarbij toe tot het antwoord op de vraag of juist is dat -zoals verweerder stelt en de aanleiding vormt voor de aanslagen en beschikkingen- de Land Rover Defender met het kenteken [kenteken] , waarvan eiser sinds 23 augustus 2013 de kentekenhouder is, niet voldoet aan de wettelijke voorwaarden om voor de Wet op de MRB en Wet BPM aangemerkt te kunnen worden als bestelauto.

3. Uit de toepasselijke wettelijke voorwaarden van de Wet MRB (artikel 3, lid 1 juncto artikel 3, lid 11 Uitvoeringsregeling MRB) en Wet BPM (artikel 3, lid 3,) volgt onder meer dat om in het kader van die wetten aangemerkt te kunnen worden als bestelauto, de linkerkant van de laadruimte niet mag zijn voorzien van een zijruit. Verweerder stelt dat daarvan wel sprake is en dat de auto daarom niet aan de voorwaarden voldoet om als bestelauto aangemerkt te kunnen worden, eiser betwist dat.

4. De rechtbank is van oordeel dat niet gezegd kan worden dat de linkerkant van de laadruimte van de auto is voorzien van een zijruit. Uit de overgelegde foto's van de auto blijkt én niet in geschil is dat sprake is van een dakconstructie die met een afronding aan weerskanten van de auto van circa 20 à 25 centimeter aan de zijkant van de auto is verbonden. In die schuine afronding van de dakconstructie bevindt zich aan beide zijden een circa 15 centimeter hoog, langgerekt, schuin raampje. Als gevolg daarvan bevindt zich ter hoogte van én deel uitmakend van het dak aan zowel de rechter, als de linkerkant van de auto, een schuin geplaatst raampje. Gelet op de vorm en plaats van de raampje, is de rechtbank van oordeel dat niet gezegd kan worden dat zich aan de linkerkant van de laadruimte een zijruit bevindt. Er is geen sprake van een in de zijwand geplaatst raam. Door het van de dakconstructie deel uitmakende raampje kan voorts noch door de bestuurder, noch door de bijrijder, opzij naar buiten worden gekeken. Het raampje en daarmee het zicht is door de hoge, schuine plaatsing in de dakconstructie, naar boven gericht.

5. De rechtbank betrekt bij dit oordeel dat de blinderingseis is ingesteld in het kader van de aanscherping van de definitie van bestelauto's om het particuliere gebruik van bestelauto's terug te dringen. Door de 'blinderingseis' (het ontnemen van zij-zicht) beoogde de wetgever een duidelijk visueel onderscheid te maken tussen een 'normale' en een 'grijze' personenauto. Daarnaast zou het voor particulieren minder aantrekkelijk worden om een auto met een grijs kenteken (bestelauto) te gaan rijden (Memorie van Toelichting Wet MRB 2001/02 28014, nr 3). De onderhavige auto is visueel duidelijk te onderscheiden van een 'normale' personenauto, nu er vanuit de laadruimte geen enkel zicht door een ruit naar opzij/links is. Daarnaast blijkt uit de overgelegde foto van de 'personen-auto-uitvoering' van de Land Rover Defender dat die uitvoering is voorzien van 'normale' zijruiten op de plaats waar bij de onderhavige auto zich de aaneensluitende, plaatstalen zijwanden van de laadruimte bevinden. Tenslotte wijst de rechtbank er op dat ook uit de rechtspraak kan worden afgeleid dat het gaat om de vraag of er zicht naar opzij is (zie HR 13 april 1994 ECLI:NL:HR:1994:ZC5647).

5. Gelet op het voorgaande zijn de beroepen gegrond verklaard en de naheffingsaanslagen, boete- en rentebeschikkingen vernietigd.

6. Omdat de rechtbank het beroep gegrond heeft verklaard, heeft de rechtbank bepaald dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt.

7. Door eiser is gesteld dat hij geen te vergoeden proceskosten heeft gemaakt. Gelet daarop is er geen aanleiding geweest voor toekenning van een proceskostenvergoeding.

8. Partijen zijn gewezen op de mogelijkheid om tegen de mondelinge uitspraak in hoger beroep te gaan op de hieronder omschreven wijze.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending van dit proces-verbaal hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.