Uitspraken

Orakel c.s. doen een beroep op dwaling, bedrog en/of misbruik van omstandigheden omdat Trademark hen door het verstrekken van onjuiste informatie zou hebben bewogen om de overeenkomsten te sluiten. Dit laatste is door Trademark weersproken. De kantonrechter overweegt als volgt.

Nadat Orakel c.s. de overeenkomst die zij telefonisch met Trademark hadden gesloten door middel van een brief hadden vernietigd, heeft Trademark een brief aan Orakel c.s. gezonden, met de volgende inhoud, voor zover van belang:

Hetgeen hiervoor uit de brief van Trademark is geciteerd, is voor een aanzienlijk deel in strijd met hetgeen Trademark in deze procedure over de totstandkoming van de overeenkomsten heeft aangevoerd en bevestigt in zoverre de stellingen van Orakel c.s..

Dat geldt allereerst voor de Orakel c.s. genoemde attendatieplicht. Uit deze brief van Trademark volgt klip en klaar dat Trademark tegen Orakel c.s. heeft gezegd dat zij deze plicht heeft. Dat is in strijd met de werkelijkheid, want zij heeft die plicht niet.

Ook als Trademark zich - anders dan Orakel c.s. stellen - niet heeft voorgedaan als een onafhankelijke instelling die toezicht moet houden op de registratie van domeinnamen, laat dat onverlet dat er werd geschermd met een attendatieplicht als gevolg waarvan bij Orakel c.s. op zijn minst de indruk is ontstaan dat Trademark in hun belang (dat van Orakel c.s.) contact met hen moest opnemen omdat er iets aan de hand was wat in het nadeel van Orakel c.s. zou kunnen zijn.

Verder blijkt uit genoemde brief dat aan Orakel c.s. is voorgehouden dat de domeinnaam enige tijd in quarantaine kon worden gehouden. Volgens haar eigen stellingen ter zitting kan Trademark echter niet garanderen dat een domeinnaam gedurende enige tijd vrij blijft en heeft iedereen het recht om een domeinnaam te registreren. Ook de mededeling van Trademark aan Orakel c.s. ter zake van de quarantaine is derhalve in strijd met de werkelijkheid.

Dit betekent dat de kantonrechter als vaststaand aanneemt dat wat Trademark heeft gezegd over een attendatieplicht en het in quarantaine houden, onjuiste mededelingen betreffen.

Daar komt bij dat Trademark ter zake van haar verweer dat zij niet heeft gezegd dat derden een aanvraag hadden gedaan voor eenzelfde domeinnaam, niet consistent in haar verweer is. In de verzetdagvaarding voert Trademark namelijk aan dat Orakel c.s. er enkel van op de hoogte werden gesteld dat er bij haar signalen waren binnengekomen dat er door een bepaalde partij interesse in een bepaalde domeinnaam was, terwijl Trademark dit standpunt tijdens de comparitie heeft verlaten. Tijdens die gelegenheid heeft Trademark aangevoerd dat Orakel c.s. alleen zijn gewezen op het algemene risico dat een derde eenzelfde domeinnaam met een andere extensie zou willen claimen. Vanzelfsprekend kunnen naar het oordeel van de kantonrechter niet beide versies juist zijn. Of in de verzetdagvaarding of tijdens de comparitie is derhalve hieromtrent iets aangevoerd wat niet alleen in strijd is met de werkelijkheid maar ook met artikel 21 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv), waarin is bepaald dat partijen verplicht zijn de voor de beslissing van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aan te voeren. Wordt deze verplichting niet nageleefd, dan kan de rechter, zo is in dit artikel bepaald, daaruit de gevolgtrekking maken die hij of zij geraden acht. Deze gevolgtrekking is in dit geval dat de kantonrechter uitgaat van de juistheid van de stelling van Orakel c.s. dat door Trademark aan hen in strijd met de waarheid is voorgehouden dat er een aanvraag van een derde voor een domeinnaam was ontvangen.

Hetgeen Trademark in de telefoongesprekken heeft gezegd over de aanvraag van een derde voor een domeinnaam, haar attendatieplicht en de quarantaine, kwalificeert de kantonrechter - afzonderlijk en dus ook tezamen - als bedrog. Bedrog is ingevolge artikel 3:44 lid 3 BW van het Burgerlijk Wetboek (BW) namelijk onder meer aanwezig wanneer iemand een ander tot het verrichten van een bepaalde rechtshandeling beweegt door enige opzettelijk daartoe gedane onjuiste mededeling. Dat laatste is hier het geval. Trademark heeft Orakel c.s. willens en wetens misleid met de bedoeling om hen te verleiden om de overeenkomsten te sluiten.

Op grond van voorgaande overwegingen komt de kantonrechter tot de conclusie dat Orakel c.s. de overeenkomsten op goede gronden en daarmee rechtsgeldig hebben vernietigd. In zoverre kan het verstekvonnis derhalve in stand blijven. Dit geldt voor alle 23 oorspronkelijke eisers, hoewel Trademark maar 22 daarvan in verzet heeft gedagvaard. Anders dan Trademark meent, kan dit niet met een eiswijziging worden hersteld. Dat geldt in het bijzonder voor [eiser nummer 23 in de oorspronkelijke dagvaarding ] (eiser nummer 23 in de oorspronkelijke dagvaarding en in het verstekvonnis), die in verzet niet is gedagvaard. Voor het (alsnog) rechtsgeldig in rechte betrekken van [eiser nummer 23 in de oorspronkelijke dagvaarding ] had Trademark (tijdig) een herstelexploot of een zelfstandige verzetdagvaarding tegen hem moeten uitbrengen. Nu zij dat niet heeft gedaan, heeft het verzet geen werking jegens [eiser nummer 23 in de oorspronkelijke dagvaarding ] .

Met betrekking tot [geopposeerde 14] zijn in de verzetdagvaarding de handelsnaam en het adres van [eiser nummer 23 in de oorspronkelijke dagvaarding ] genoemd en niet die/dat van [geopposeerde 14] . Dat een verkeerde handelsnaam is vermeld, is naar het oordeel van de kantonrechter op zich niet relevant. Het gaat immers om [geopposeerde 14] , die als natuurlijk persoon een bedrijf heeft. Uit de artikelen 45 en 111 Rv blijkt niet dat de handelsnaam van een natuurlijk persoon moet worden vermeld. Hoewel het adres van [geopposeerde 14] in de verzetdagvaarding niet juist is, kan dat er niet toe leiden dat deze dagvaarding tegen haar geen werking heeft. De vermelding van een onjuist adres van een gedaagde of geopposeerde wordt op grond van artikel 120 lid 1 Rv namelijk op zich weliswaar met nietigheid van het exploot van dagvaarding bedreigd, maar ingevolge artikel 122 lid 1 Rv kan de gedaagde of geopposeerde zich bij het in het geding verschijnen niet op de nietigheid beroepen wanneer naar het oordeel van de kantonrechter het gebrek de gedaagde of geopposeerde niet onredelijk in zijn belangen heeft geschaad. Deze situatie doet zich hier voor. Niet alleen is [geopposeerde 14] namelijk in het geding verschenen, nu mrs. Thiele en Nagessersing zich ook namens haar als gemachtigde hebben gesteld, ook is van het ‘schaden van belangen’ slechts sprake indien het gebrek in de dagvaarding van dien aard is dat de gedagvaarde dientengevolge wordt bemoeilijkt in het verweer dat hij in het geding wil voeren (vgl. HR, 29-04-1994, NJ 1995, 269, ECLI:NL:HR:1994:ZC1357). Daarvan is in dit geval geen sprake. Trademark kan daarom ook in het verzet tegen [geopposeerde 14] worden ontvangen. Omdat het evident is dat in de aanhef van de verzetdagvaarding ten aanzien van haar een onjuist(e) handelsnaam en adres zijn vermeld en het voor iedereen duidelijk is wat dat moet zijn, wordt de verzetdagvaarding geacht te zijn gericht tegen [geopposeerde 14] , kantoorhoudende te [vestigingsplaats] , [adres] . Om die reden is dit ook in de aanhef van dit vonnis vermeld.

Ten aanzien van de proceskosten van zowel de verstek- als de verzetprocedure overweegt de kantonrechter allereerst dat Orakel c.s. in beide procedures het gelijk aan hun zijde hebben, zodat Trademark de proceskosten heeft te dragen. Orakel c.s. hebben hun eis vermeerderd in die zin dat zij vorderen dat Trademark de werkelijke kosten van de procedure zal vergoeden. Naar het oordeel van de kantonrechter is de vermeerdering van eis van Orakel c.s. niet in strijd met de eisen van een goede procesorde als bedoeld in artikel 130 Rv, zodat deze zal worden toegestaan.

Als uitgangspunt geldt dat het gemachtigdensalaris via het zogenoemde liquidatietarief wordt bepaald, zodat ter zake een forfaitair bedrag wordt toegekend. Dat neemt niet weg dat een volledige vergoeding van proceskosten denkbaar is, maar dat kan volgens de Hoge Raad alleen in ‘buitengewone omstandigheden’. Daarbij moet worden gedacht aan gevallen van misbruik van procesrecht en onrechtmatige daad. Daarover is door de Hoge Raad in zijn arrest van 6 april 2012 (ECLI:NL:HR:2012:BV7828) overwogen dat pas sprake is van misbruik van procesrecht of onrechtmatig handelen als grond voor vergoeding van alle in verband met een procedure gemaakte kosten, als het instellen van de vordering, gelet op de evidente ongegrondheid ervan, in verband met de betrokken belangen van de wederpartij achterwege had behoren te blijven. Hiervan kan pas sprake zijn als eiser zijn vordering baseert op feiten en omstandigheden waarvan hij de onjuistheid kende dan wel behoorde te kennen of op stellingen waarvan hij op voorhand moest begrijpen dat deze geen kans van slagen hadden. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 15 september 2017 (ECLI:NL:HR:2017:2360) geoordeeld dat hetgeen geldt ten aanzien van het onrechtmatig of met misbruik van procesrecht handelen van de eiser die een vordering instelt, overeenkomstig geldt ten aanzien van een verweerder die zich in een geding tegen de vorderingen of verzoeken van de eiser of verzoeker verdedigt. Het gevoerde verweer kan daarom pas misbruik van procesrecht of onrechtmatig handelen opleveren, als het verweer, gelet op de evidente ongegrondheid daarvan, in verband met de betrokken belangen van de wederpartij achterwege had behoren te blijven. Bij het aannemen van misbruik van procesrecht of onrechtmatig handelen door het aanspannen van een procedure of het voeren van verweer past terughoudendheid, gelet op het recht op toegang tot de rechter dat mede gewaarborgd wordt door artikel 6 EVRM.

In het onderhavige geval is er sprake van bedrog aan de zijde van Trademark bij het sluiten van de overeenkomsten. Zoals hiervoor is overwogen, heeft Trademark Orakel c.s. willens en wetens misleid met de bedoeling om hen te verleiden om deze overeenkomsten te sluiten. Trademark had zich naar het oordeel van de kantonrechter dan ook neer moeten leggen bij de vernietiging van de overeenkomsten. Nu Trademark dat ten onrechte niet heeft gedaan, heeft zij Orakel c.s. gedwongen om de dagvaarding uit te brengen teneinde een verklaring voor recht te vragen dat de overeenkomsten rechtsgeldig zijn vernietigd, met alle kosten van dien (rechtsbijstand en proceskosten). Aldus heeft Trademark gehandeld in strijd met hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt en dus jegens Orakel c.s. onrechtmatig gehandeld. Voorts geldt dat het bedrog meebrengt dat Trademark wist wat de werkelijke feiten waren. Trademark had daarom haar verweer (ingevolge artikel 147 lid 1 Rv geldt het exploot van verzet als conclusie van antwoord), gelet op de evidente ongegrondheid daarvan, in verband met de betrokken belangen van Orakel c.s. achterwege moeten laten. Door niettemin toch verweer te voeren, is er naar het oordeel van de kantonrechter sprake van misbruik van procesrecht.

1. wijst de vordering van Trademark in het verzet af en bekrachtigt voor zover nodig de bij verstekvonnis van 28 augustus 2018 onder zaak-/rolnummer 7086041 CV EXPL 18-6870 uitgesproken verklaring voor recht dat de tussen Trademark en Orakel c.s. gesloten mondelinge overeenkomsten rechtsgeldig zijn vernietigd;

2. vernietigt het verstekvonnis voor zover het de proceskostenveroordeling betreft en opnieuw rechtdoende:

- veroordeelt Trademark tot betaling aan Orakel c.s. van de werkelijke proceskosten van de verstek- en verzetprocedure groot € 5.673,41;

3. verklaart deze proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad;

4. wijst af de door Orakel c.s. gevorderde nakosten.