Uitspraken

Halliburton is gespecialiseerd in dienstverlening en toelevering aan de gas- en olie

industrie. De Halliburton-groep is wereldwijd actief. Halliburton heeft een vestiging te

Emmen, vanwaar zogenaamde Business-to-Businessdienstverlening plaatsvindt.

Halliburton heeft verder kantoren te Amsterdam, Klundert en Rijswijk.

[eiser] (geboren op [geboortedatum] ) is op 1 augustus 2006 in dienst getreden bij Halliburton. Hij was laatstelijk werkzaam op de vestiging te IJmuiden in de functie van Service Supervisor III-cementing. [eiser] verdiende laatstelijk € 4.732,88 bruto per maand exclusief

8 % vakantiegeld en emolumenten. Tevens ontving [eiser] op grond van de Benefits Sheet een rigbonus (ook wel jobbonus genoemd) van € 70,00 bruto voor iedere dag die [eiser] op een boor- of productielocatie was, zowel off- als onshore. De rigbonus werd in de salarisperiode van een maand later uitbetaald en had een terugkerend karakter dat paste binnen de werkzaamheden van [eiser] .

[eiser] heeft vanaf de datum van zijn indiensttreding deelgenomen aan de collectieve

pensioenregeling van Halliburton die destijds bij Zwitserleven was ondergebracht. Per

1 januari 2012 heeft Halliburton de pensioenregeling gewijzigd en ondergebracht bij de pensioenuitvoerder ASR Verzekeringen. Deze pensioenregeling betreft een beschikbare premieregeling. [eiser] betaalt geen werknemersbijdrage voor zijn pensioenopbouw. Het pensioenreglement is per 1 januari 2015 gewijzigd.

[eiser] heeft zich op 26 juni 2015 ziekgemeld en ontvangt sinds 23 juni 2017 een

WIA-uitkering. Vanaf deze datum vindt een premievrije pensioenopbouw plaats conform artikel 9 van het pensioenreglement. Aan Halliburton is een loonsanctie opgelegd tot doorbetaling van loon in het derde ziektejaar, maar deze loonsanctie is naderhand herroepen. [eiser] is momenteel nog in dienst van Halliburton, waarbij hij een WIA-uitkering ontvangt op basis van een arbeidsongeschiktheidspercentage van 63,12%.

In het vonnis van de kantonrechter te Haarlem van 26 april 2017 is o.a. tussen partijen

geoordeeld dat de jobbonus (rigbonus) deel uitmaakt van het “lastly earned salary” zoals

bedoeld in artikel 6.2. van de arbeidsovereenkomst. In deze tussen partijen gevoerde procedure (zaaknr/rolnr. 5446396/ CV EXPL 16-9476 en 6178584 \ CV EXPL 17-6578) hebben partijen op 13 oktober 2017 een schikking bereikt die is vastgelegd in een proces-verbaal. Dit proces-verbaal luidt, voor zover hier van belang:

"(…) Partijen komen ter beëindiging van hun geschil het volgende overeen:

onderwerpen van deze geschillen niets meer van elkaar te vorderen hebben en elkaar

finale kwijting verlenen, met uitzondering van de discussie over pensioenaanspraken en

de uitbetaling van een bedrag gelijk aan het maximum dagloon gedurende de

loonsanctie.

In een e-mail van 27 juli 2017 schrijft de gemachtigde van [eiser] aan de gemachtigde van Halliburton:

"Twee procedures in Haarlem

Een procedure bij de rechtbank in Assen scheelt mij behoorlijk wat reistijd. Een gezamenlijke behandeling in Haarlem lijkt me praktischer en ook mogelijk. Ik heb niet aangegeven dat de rechtbank Haarlem onbevoegd is. Nu we onderling niet uitkomen, ligt een procedure voor de hand. De tweede procedure bij de rechtbank Haarlem ga ik dan ook niet liquideren/royeren. Ik heb er overigens alle vertrouwen in dat een rechter in Assen tot dezelfde conclusie komt als de rechtbank in Haarlem.

Het pensioenreglement definieert de rigbonus als volgt:

“Rigbonus Het bedrag per dag dat een deelnemer, werkzaam voor de afdelingen Sperry of Baroid, ontvangt voor het verrichten van werkzaamheden op een boorlocatie.”.

Verder luidt de reglementaire definitie van de pensioengrondslag in artikel 4 als volgt:

“Voor de berekening van de beschikbare premie, het partnerpensioen op risicobasis en het

wezenpensioen op risicobasis wordt uitgegaan van de pensioengrondslag.

De pensioengrondslag wordt voor de eerste maal berekend bij opname van de (aspirant)

deelnemer in de pensioenregeling van de werkgever en vervolgens ieder jaar:

op 1 april;

en bij wijziging van de deeltijdfactor.

Voor deelnemers met een rigbonus is de pensioengrondslag gelijk aan het pensioengevend

salaris, verhoogd met de rigbonus en verminderd met de franchise.”.

De gemachtigde van Halliburton heeft in haar e-mailbericht van 5 maart 2018 aan [eiser] bericht dat [eiser] niet voor de genoemde afdelingen Sperry of Baroid werkzaam is en dat daarom de rigbonus niet meetelt voor de pensioengrondslag.

[eiser] vordert, bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad:

I. Halliburton te veroordelen tot het pensioengevend maken van de rig- c.q. jobonus met

ingang van 1 augustus 2006, althans een datum door de kantonrechter in goede justitie te

bepalen, tot het moment waarop de pensioenopbouw stopt, onder inhouding van de

verschuldigde werknemersbijdrage tot het moment waarop de premievrije voortzetting is

ingegaan, een en ander op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 250,00 voor

iedere dag die Halliburton hiermee, na betekening van het in dezen te wijzen vonnis, in

gebreke blijft;

II. voor recht te verklaren dat Halliburton gehouden is de pensioenschade die [eiser] jaarlijks

zal lijden bij een pensionering die eerder ingaat dan de op dat moment geldende

pensioenrichtleeftijd en die het gevolg is van de verlaagde opbouwpercentages in voege

als voormeld, te vergoeden;

III. Halliburton te veroordelen tot het voldoen van een bedrag van € 125,00 aan

buitengerechtelijke incassokosten en de kosten van de procedure, daaronder begrepen het

salaris van de gemachtigde.

[eiser] beroept zich voor zijn vorderingen op de vaststaande feiten en stelt daartoe nog het volgende. In het proces-verbaal van 13 oktober 2017 hebben partijen elkaar finale kwijting verleend met uitsluiting van pensioenaanspraken. Alle toekomstige pensioen-aanspraken die [eiser] nog heeft op Halliburton vallen daarmee buiten de finale kwijting. Op de arbeidsovereenkomst is de Halliburton Arbeidsvoorwaardenregeling uit 2002 van toepassing. De Arbeidsvoorwaardenregeling is gewijzigd per 1 januari 2014. [eiser] is niet gebonden aan de wijzigingen die hierin zijn opgenomen. [eiser] stelt zich op het standpunt dat er geen objectieve rechtvaardigingsgrond bestaat voor het directe onderscheid dat Halliburton maakt tussen werknemers van Halliburton en werknemers afkomstig van Sperry of Baroid. Het doel dat met het maken van het onderscheid wordt nagestreefd, is niet legitiem. [eiser] betwist dat zijn basissalaris, althans het gemiddelde basissalaris van de groep werknemers waartoe [eiser] behoort, hoger ligt dan dat van de collega’s die destijds ten gevolge van een overgang van onderneming op de betreffende afdelingen bij Halliburton tewerk zijn gesteld. Verder betwist [eiser] dat er een looncompensatieregeling voor de betreffende werknemers is afgesproken, althans dat het pensioengevend maken van de rigbonus voor deze werknemers expliciet deel uitmaakt van deze compensatieregeling. Subsidiair stelt [eiser] zich op het standpunt dat het middel dat wordt gebruikt om een op zich legitiem doel te bereiken, niet passend en noodzakelijk is. Immers, ook de collega’s die al op de afdelingen Sperry of Baroid werkzaam waren voordat de betreffende groep werknemers ten gevolge van de overgang van onderneming op de afdelingen kwamen, profiteren van de pensioengevendheid van de rigbonus. Verder is het pensioengevend maken van de rigbonus een ongeschikt middel om loonongelijkheid tegen te gaan. Omdat een objectieve rechtvaardigingsgrond ontbreekt, levert het pensioengevend maken van de rigbonus voor alleen werknemers van de afdelingen Sperry of Baroid een

ongerechtvaardigd onderscheid op en dient de rigbonus ook voor [eiser] met terugwerkende kracht pensioengevend te worden gemaakt.

Door de verhoging van de pensioenrichtleeftijd heeft Halliburton logischerwijs de jaarlijkse

opbouwpercentages moeten verlagen. [eiser] betwist niet de fiscale noodzaak om de pensioenleeftijd te verhogen. De sanctie op een onzuivere pensioenregeling is immers vrijval van het gehele pensioenkapitaal waarbij meteen met de fiscus moet worden afgerekend tegen 52%. Ook [eiser] wil dit uiteraard niet. Echter, de fiscale kaders waaraan een pensioen-regeling moet voldoen, zijn niet dwingendrechtelijk van aard en leveren op zichzelf dus geen zwaarwegend bedrijfsbelang op. Verder is Halliburton een financieel gezond bedrijf waardoor het compenseren van [eiser] voor de schade die optreedt bij pensionering op de oorspronkelijke pensioenrichtleeflijd van 65 jaar geen gevaar zal vormen voor de financiële continuïteit van Halliburton. De belangen van [eiser] bij compensatie dienen dus zwaarder te wegen dan de belangen van Halliburton om zonder het bieden van compensatie de pensioenrichtleeflijd te verhogen.

Op 13 oktober 2017 is een schikking tussen partijen overeengekomen waarbij een finale kwijting over en weer is afgesproken. De door [eiser] in onderhavige procedure aanhangig gemaakte pensioengerelateerde vorderingen maakten toen geen deel uit van de nog openstaande "discussie over pensioenaanspraken" die door partijen op 13 oktober 2017 is bedoeld van deze finale kwijting uit te sluiten. Ter onderbouwing verwijst Halliburton naar de e-mail correspondentie tussen partijen, zoals aangehaald in punt 2.7 van de vaststaande feiten. Ten onrechte haalt [eiser] nu allerlei nieuwe onderwerpen voor geschillen aan die hij deel wil laten uitmaken van de ‘pensioendiscussie’ terwijl hij die voor of op 13 oktober 2017 niet aan Halliburton kenbaar heeft gemaakt. Dit moet leiden tot niet-ontvankelijkheid van de vorderingen. Halliburton voert - subsidiair - aan dat voor geen enkele werknemer van Halliburton, met uitzondering van vier werknemers die afkomstig zijn van de overgenomen bedrijfsonderdelen Sperry Sun Drilling en Baroid, de jobbonus wordt meegenomen in het pensioengevend salaris. De Arbeidsvoorwaardenregeling (versie 2002) die [eiser] bij dagvaarding heeft overgelegd, is gewijzigd in 2014 in overleg met de Ondernemingsraad van Halliburton. Halliburton betwist de stelling van [eiser] dat hij niet gebonden is aan de wijzigingen van de Arbeidsvoorwaardenregeling uit 2014. Het Pensioenreglement dat per

1 januari 2012 voor alle werknemers van Halliburton in werking is getreden, maakt (nog steeds) een duidelijk onderscheid wat betreft het meenemen van de rigbonus in de pensioengrondslag tussen deelnemers werkzaam voor de afdelingen Sperry en Baroid (voor deze deelnemers is de rigbonus pensioengevend) en de overige deelnemers, zoals [eiser] (waarvoor de rigbonus niet pensioengevend is). De werknemers afkomstig van Sperry en Baroid hadden bij overgang van de bedrijfsonderdelen lagere arbeidsvoorwaarden dan de werknemers van Halliburton. Deze lagere arbeidsvoorwaarden zijn door Halliburton voortgezet na de overgang. In 2005 hadden deze werknemers ook een andere pensioen-regeling waarbij de rigbonus werd meegenomen om de lagere arbeidsvoorwaarden wat te kunnen compenseren. Het was in 2005 op grond van artikel 2 lid 2 Pensioen -en spaarfondsenwet toegestaan om onderscheid te maken tussen groepen deelnemers in de pensioenregeling als daarvoor een objectieve rechtvaardiging bestaat. Bovendien heeft [eiser] zich tot op 12 januari 2018 nooit beklaagd bij Halliburton over het niet meenemen van de jobbonus bij de vaststelling van zijn pensioengrondslag. Halliburton heeft de pensioenovereenkomst met [eiser] en de ter uitvoering daarvan bij ASR ondergebrachte pensioenregeling per 1 januari 2015 gewijzigd door de pensioenrichtleeftijd voor de opbouw vanaf 1 januari 2015 te verhogen van 65 jaar naar 67 jaar en de beschikbare premies aan te passen aan de per 1 januari 2015 geldende premiestaffels om te voldoen aan de vereisten van de Wet verhoging AOW- en pensioenrichtleeftijd en Wet Witteveen 2015. Voor Halliburton was sprake van een zwaarwichtig belang om aan de wet te voldoen en ook de deelnemers te behoeden tegen fiscale boetes en belasting van de reeds opgebouwde pensioenaanspraken.