Uitspraken

Verzoeker wordt strafrechtelijk vervolgd in verband met betrokkenheid bij (poging tot) inbraak en het bezit van een vuurwapen. In dat verband heeft op 25 juli 2019 de meervoudige strafkamer van deze rechtbank, bestaande uit onder meer mrs. Schuth (als voorzitter) en Van der Heide een zitting gehouden. Verzoeker is niet op die zitting verschenen. Een kantoorgenote van verzoekers gemachtigde was aanwezig en heeft verklaard uitdrukkelijk door verzoeker te zijn gemachtigd hem ter terechtzitting te verdedigen.

Namens verzoeker heeft zij de strafkamer verzocht om medeverdachte [A] als getuige te horen.

Op 14 augustus 2019 heeft de gemachtigde van verzoeker de inhoud van het proces-verbaal met verzoeker besproken in de penitentiaire inrichting waarin verzoeker op dat moment gedetineerd was.

De rechtbank gaat ervan uit dat verzoeker niet eerder van de inhoud van het proces-verbaal op de hoogte is geraakt dan op 14 augustus 2019 (zie 2.4.).

De gemachtigde van verzoeker heeft het verzoek vervolgens ingediend op 19 augustus 2019. Ter zitting heeft de gemachtigde toegelicht dat zij na de bespreking met verzoeker op 14 augustus 2019 dezelfde week overleg heeft gevoerd met een kantoorgenoot over de vraag of zij inderdaad een wrakingsverzoek zou moeten indienen, juist omdat tot indiening van een dergelijk verzoek niet lichtvaardig moet worden overgegaan, dat om diezelfde reden het verzoek zorgvuldig diende te worden geformuleerd en dat zij het verzoek op maandagochtend 19 augustus 2019 vroeg heeft ingediend.

De rechtbank overweegt dat blijkens de wetsgeschiedenis voor de bewoordingen van artikel 513, eerste lid, van de Sv, is gekozen om misbruik van de mogelijkheid om een wrakingsverzoek in te dienen zoveel mogelijk te vermijden in verband met een goede voortgang van de procedure en een eerlijke bejegening van de betrokken rechter.

Gelet op de toelichting van de gemachtigde (zie 4.2.), de vereisten van het tweede en derde lid van artikel 513 van het Sv, en mede omdat de vervolgbehandeling van de zaak niet eerder dan op 17 oktober 2019 is geagendeerd, acht de rechtbank de periode van bezinning voordat is overgegaan tot de indiening van het verzoek, geen beletsel voor de ontvankelijkheid van het verzoek.

Onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 25 september 2018 (ECLI:NL:HR:2018:1413) overweegt de rechtbank dat bij de beoordeling van een verzoek tot wraking voorop dient te staan dat een rechter uit hoofde van zijn aanstelling moet worden vermoed onpartijdig te zijn, en dat slechts als zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die zwaarwegende aanwijzingen opleveren voor het oordeel dat een rechter jegens de verdachte of het openbaar ministerie een vooringenomenheid koestert, althans dat de bij de verdachte of het openbaar ministerie dienaangaande bestaande vrees objectief gerechtvaardigd is, dit vermoeden moet wijken.

In genoemd arrest heeft de Hoge Raad voorts overwogen dat het gesloten stelsel van rechtsmiddelen in strafzaken meebrengt dat een rechterlijke (tussen)beslissing als zodanig nimmer grond kan vormen voor wraking: wraking is geen verkapt rechtsmiddel. Het gesloten stelsel van rechtsmiddelen verzet zich evenzeer ertegen dat die motivering grond kan vormen voor wraking, ook indien het gaat om een door de wrakingskamer onjuist, onbegrijpelijk, gebrekkig of te summier geachte motivering of om het ontbreken van een motivering. Dit is uitsluitend anders indien de motivering van de (tussen)beslissing in het licht van alle omstandigheden van het geval en naar objectieve maatstaven gemeten – bijvoorbeeld door de in de motivering gebezigde bewoordingen – niet anders kan worden verstaan dan als blijk van vooringenomenheid van de rechter die haar heeft gegeven.

Verzoeker stelt in de strafzaak dat hij niet betrokken is geweest bij de ten laste gelegde (poging tot) inbraak en dat hij in het belang van zijn verdediging wenst dat genoemde getuige wordt gehoord.

Verzoeker heeft aangevoerd dat dit wrakingsverzoek niet moet worden gezien als een verkapt appel tegen de afwijzing van het verzoek om een getuige te horen. Het gaat om de motivering van de afwijzing van het verzoek. Die motivering wekt de indruk, volgens verzoeker, dat de rechters niet onpartijdig en onbevangen naar zijn zaak (zullen) kijken waardoor hij geen eerlijk proces krijgt.

De strafkamer heeft bij de afwijzing van dat verzoek onder meer overwogen dat er voldoende aanwijzingen zijn voor de betrokkenheid van verzoeker bij de ten laste gelegde feiten en derhalve van oordeel te zijn dat er geen verdedigingsbelang aanwezig is om medeverdachte [A] als getuige te horen.

De rechtbank overweegt dat uit deze motivering volgt dat de strafkamer kennelijk de opvatting is toegedaan dat verzoeker, zijn ontkenning ten spijt, betrokken is geweest bij de hem tenlastegelegde feiten. Aldus is naar het oordeel van de rechtbank door de strafkamer de schijn van vooringenomenheid gewekt met betrekking tot het daderschap van verzoeker terwijl het inhoudelijk onderzoek naar de tenlastegelegde feiten ter zitting nog niet had plaatsgehad. Het verzoek tot wraking van de rechters die beiden deel uitmaken van de strafkamer wordt daarom toegewezen.