Uitspraken

Ter beoordeling staat in de eerste plaats de vraag of het verzoek van [verzoeker] zich leent voor behandeling in een deelgeschilprocedure.

Bij de beoordeling van deze vraag stelt de rechtbank voorop dat, zoals in de memorie van toelichting bij de Wet deelgeschilprocedure voor letsel- en overlijdensschade is vermeld, ook vragen met betrekking tot de aansprakelijkheid en causaliteit in een deelgeschilprocedure aan de orde kunnen komen. Indien in dit deelgeschil de aansprakelijkheid zou worden vastgesteld kunnen partijen verder onderhandelen over de gevolgen van het ongeval en de geleden schade. TVM stelt zich op het standpunt, dat dit deelgeschil er niet toe kan leiden om vastgelopen onderhandelingen buiten rechte weer vlot te trekken, nu er geen onderhandelingen tussen partijen zijn geweest en er ook niet zullen komen, dit omdat [verzoeker] volgens TVM informatie verzwegen heeft. De rechtbank is van oordeel dat het enkele feit dat (nog) geen onderhandelingen hebben plaatsgevonden, niet zonder meer in de weg staat aan het instellen van een deelgeschil. Zou dit wel het geval zijn, dan zou het weigeren van een partij om in onderhandeling te treden de mogelijkheid om ook de aansprakelijkheid in een deelgeschilprocedure aan de orde te stellen, illusoir maken (vgl. GS Burgerlijke Rechtsvordering, art. 1019w Rv, aant. 9). Zoals door [verzoeker] is aangevoerd komt de vraag of de klachten en daarmee verband houdende schade zijn veroorzaakt door een eerdere gebeurtenis pas aan de orde als de aansprakelijkheid vaststaat. De rechtbank is van oordeel dat een inhoudelijke beslissing van de rechtbank op het verzoek in beginsel voldoende perspectief biedt op een buitengerechtelijke beslechting van het geschil en dat het verzoek dus voldoet aan de criteria van art. 1019w juncto 1019z Rv.

De rechtbank is echter van oordeel dat de aansprakelijkheid van (de verzekerde van) TVM in dit deelgeschil niet kan worden vastgesteld. Partijen verschillen van mening over de feitelijke toedracht van het ongeval. Zowel de vraag of de vrachtwagenchauffeur voldoende afstand heeft gehouden en tijdig geremd heeft - en in hoeverre hij daartoe de mogelijkheid had - als de vraag of hij naar rechts uitweek om uit te voegen (dan wel die indruk heeft gewekt) is op basis van de videobeelden van de dashcambeelden door de rechtbank niet zonder meer vast te stellen. Daarvoor is naar het oordeel van de rechtbank nader onderzoek nodig, bijvoorbeeld door een deskundige op het gebied van verkeersongevallen. Weliswaar is op de beelden te zien dat de vrachtwagen iets naar rechts uitweek, maar of dit zodanig is dat hierdoor de indruk kan zijn gewekt dat hij rechtsaf wilde slaan, kan de rechtbank niet zonder nader onderzoek vaststellen. Verder lijkt het er op de beelden niet op dat de vrachtwagenbestuurder direct remde op het moment dat het bestelbusje voor hem op zijn rijstrook voor het stoplicht stil kwam te staan, maar de rechtbank is niet in staat zonder nader onderzoek van een deskundige om zelf te beoordelen in hoeverre de vrachtwagenchauffeur daarvoor op dat moment nog de mogelijkheid had. Ook voor het beroep op eigen schuld aan de zijde van [verzoeker] is nader onderzoek nodig. Of dit beroep slaagt, hangt mede af van de vraag of de vrachtwagenchauffeur al dan niet de indruk heeft gewekt dat hij rechtsaf wilde slaan. Een dergelijk onderzoek leent zich niet voor behandeling in een deelgeschil. De conclusie is dan ook dat de verzoeken onder I. en II. niet toewijsbaar zijn.

Ingevolge artikel 1019aa lid 1 Rv dient de rechtbank de kosten bij de behandeling van het verzoek aan de zijde van de persoon die schade door dood of letsel lijdt te begroten, waarbij alle redelijke kosten als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek in aanmerking worden genomen. Hierbij dient de dubbele redelijkheidstoets gehanteerd te worden: het dient redelijk te zijn dat de kosten zijn gemaakt en de hoogte van de kosten dient eveneens redelijk te zijn.

Uit de parlementaire geschiedenis volgt dat voor begroting van de kosten ook plaats is in geval van afwijzing van het verzoek. Dit is alleen anders indien de deelgeschilprocedure volstrekt onnodig of onterecht is ingesteld. De rechtbank is van oordeel dat van deze laatste situatie in dit geval geen sprake is, nu het [verzoeker] niet al op voorhand duidelijk had moeten zijn dat het verzoek niet zou slagen. De rechtbank acht het derhalve redelijk dat met de onderhavige procedure gemoeide kosten zijn gemaakt. Gelet hierop zal de rechtbank overgaan tot begroting van de kosten.

Mr. Poortman heeft een overzicht overgelegd van de kosten van de verrichte werkzaamheden tot en met 31 juli 2020. Deze kosten bedragen in totaal € 4.938,01 (15,40 uren ad € 265,00, vermeerderd met BTW), te vermeerderen met de kosten van de werkzaamheden ter voorbereiding van en het bijwonen van de zitting, begroot op 4 uren.

TVM heeft verweer gevoerd tegen de (hoogte van de) verzochte kosten. Zij betwist dat alle werkzaamheden het hoge uurtarief van € 265,00 rechtvaardigen en meent dat er opvallend veel gecorrespondeerd wordt tussen cliënt en advocaat en dat de kosten van rappels aan cliënt voor zijn rekening moeten blijven. Ook vindt zij dat het aantal uren (8,5) voor het opstellen en aanpassen van deze zaak (de rechtbank veronderstelt dat bedoeld is het verzoekschrift in deze zaak) fors is. Tot slot stelt TVM dat eventuele eigen schuld aan de zijde van [verzoeker] 'doortikt' in de verschuldigdheid van de BGK.

De rechtbank acht het door mr. Poortman gehanteerde uurtarief en het aantal bestede uren redelijk. Over de periode voor de behandeling ter zitting houdt de rechtbank, conform de specificatie van mr. Poortman, rekening met een tijdsbesteding van 15,4 uur uur. Voorts gaat de rechtbank voor de aan de mondelinge behandeling bestede tijd (inclusief reistijd) in redelijkheid uit van 4 uur. De rechtbank stelt de totale tijdsbesteding op de door mr. Poortman berekende 19,4 uur.

Gezien het voorgaande zal de rechtbank de kosten begroten op een bedrag van € 6.220,61. Deze kosten zullen worden vermeerderd met het door [verzoeker] betaalde griffierecht van € 304,00, zodat het totaal uitkomt op een bedrag van € 6.524,61.

Nu de aansprakelijkheid van TVM voor de door [verzoeker] geleden schade als gevolg van het door hem gestelde ongeval niet vast staat, zal de verzochte veroordeling van TVM in de kosten van dit deelgeschil worden afgewezen. Het begrote bedrag is uitsluitend verschuldigd indien en voor zover de aansprakelijkheid van TVM alsnog (in rechte) komt vast te staan.