Uitspraken

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- het verzoekschrift, met producties, ingekomen ter griffie op 31 januari 2024,

- aanvullende producties van [verzoeker] , ingekomen op 19 februari 2024,

- het verweerschrift van [verweerder] , met producties, ingekomen ter griffie op 19 februari

- de mondelinge behandeling op 27 februari 2024 en de ter gelegenheid daarvan gemaakte aantekeningen,

- de spreekaantekeningen van beide partijen,

Nadat de zaak is aangehouden voor mediation, hebben partijen bericht dat wordt doorgeprocedeerd. Vervolgens zijn de volgende stukken ingediend:

- de akte met producties van [verzoeker] , ingekomen op 11 maart 2024,

- de akte met producties van [verweerder] , ingekomen op 12 maart 2024,

- de antwoordakte met productie 47 van [verzoeker] , ingekomen op 9 april 2024,

- de antwoordakte van [verweerder] , ingekomen op 9 april 2024,

- de reactie van [verweerder] op de antwoordakte van [verzoeker] , ingekomen op 10 april 2024.

De beschikking is bepaald op heden.

[verzoeker] is ICT-er en gespecialiseerd in de ICT-toepassing “Thincliënt”.

[verweerder] houdt zich bezig met de advisering op het gebied van informatietechnologie, ICT-hardware, software en daarmee verband houdende dienstverlening. Een van haar handelsnamen is “Thincliëntspecialist”. [naam] (hierna: [naam] ), die in juni 2012 met de activiteiten is gestart in de vorm van een eenmanszaak, is via zijn holding bestuurder van [verweerder] . [verweerder] heeft op dit moment ongeveer 20 mensen in dienst.

[verzoeker] heeft op 16 februari 2012 zijn eenmanszaak [naam eenmanszaak] bij de kamer van koophandel inschreven; [naam] op 27 juni 2012 zijn (toen nog) eenmanszaak [verweerder] . [verzoeker] en [naam] hebben samen een ruimte gehuurd in een bedrijfsverzamelgebouw en de huur daarvan gedeeld. De verhuurder heeft hiervoor aparte facturen opgemaakt.

In juni 2012 is de dochter van [verzoeker] bij [naam eenmanszaak] in dienst getreden om administratieve werkzaamheden te verrichten. Zij heeft evenals [verzoeker] vanuit [naam eenmanszaak] de beschikking gekregen over een leaseauto.

[verweerder] heeft [verzoeker] vanaf juli 2012 ingeschakeld om bij haar klanten werkzaamheden te verrichten. Er is door partijen geen schriftelijke overeenkomst opgemaakt. Ook de dochter van [verzoeker] is (marketing)werkzaamheden voor [verweerder] gaan verrichten. [naam eenmanszaak] heeft [verweerder] hiervoor facturen met btw gestuurd.

[naam eenmanszaak] heeft voor de werkzaamheden van [verzoeker] aanvankelijk € 30,00 per uur in rekening gebracht plus btw. Daarna hebben partijen een vaste fee afgesproken, te weten:

[verzoeker] heeft het resultaat van [naam eenmanszaak] in zijn belastingaangiften over de jaren 2012 tot en met 2022 verantwoord als winst uit onderneming en gebruik gemaakt van de fiscale aftrekregelingen en vrijstellingen voor zelfstandige (MKB) ondernemers. Uit de opgave van [naam 3] blijkt dat [naam eenmanszaak] in de jaren 2018 tot en met 2022 personeelskosten, financiële lasten en andere bedrijfskosten (autokosten, verkoopkosten en overige kosten) had.

[verweerder] heeft [verzoeker] op 4 juli 2016 een e-mail gestuurd waarin staat dat het voor opdrachtgevers die werken met freelancers of zelfstandigen zonder personeel onduidelijk kan zijn of zij voor die opdrachtnemers loonheffingenmoeten inhouden en betalen. Zij heeft opgemerkt dat de VAR-verklaring was afgeschaft, dat in plaats daarvan een modelovereenkomst kan worden gebruikt en dat zij had begrepen dat [verzoeker] daar al mee bezig was. [verweerder] heeft gevraagd om mee te delen wat de status op dat moment was. [verzoeker] heeft hierop niet gereageerd.

[verweerder] heeft meermaals bij [verzoeker] aangekaart dat haar accountant had aangegeven dat er een arbeidsovereenkomst moest komen. Partijen hebben hierover diverse keren gesproken maar geen overeenkomst opgemaakt. [naam eenmanszaak] is de uren van [verzoeker] en zijn dochter blijven factureren.

In 2019 heeft [verweerder] voor haar werknemers een pensioenregeling in het leven geroepen. [verzoeker] neemt daaraan niet deel. Partijen hebben daarop afgesproken dat [naam eenmanszaak] € 130 per maand meer in rekening mocht brengen voor zijn pensioen-voorziening. In dat jaar is ook afgesproken dat [naam eenmanszaak] , die voordien de door [verzoeker] gereden kilometers declareerde, voortaan geen kilometeradministratie meer hoefde aan te leveren maar een vast bedrag van € 1.000,- per maand mocht factureren. [naam eenmanszaak] heeft dat bedrag tot en met augustus 2023 als ‘reiskosten p.m.’ aan [verweerder] gefactureerd en daarna alleen nog voor de maand december 2023 in rekening gebracht.

Omdat ook haar inzet bij [verweerder] in de loop der jaren was toegenomen en [verweerder] de detacheringsconstructie naar eigen zeggen onwenselijk vond, is de dochter van [verzoeker] in februari 2022 rechtstreeks bij [verweerder] in dienst getreden.

Medio november 2023 hebben Teveer en [verzoeker] in aanwezigheid van een medewerker van [verweerder] , [naam 4] (verder: [naam 4] ), met elkaar over de werkzaamheden van [verzoeker] gesproken. [verweerder] heeft aangegeven dat zij de overeenkomst per 31 december 2023 wilde beëindigen.

[naam 3] heeft geantwoord dat [verzoeker] het voorstel verwerpt en ook niet met een tegenvoorstel zal komen dat uitgaat van een nieuwe arbeidsverhouding. In de brief worden onder meer de volgende redenen genoemd:

• -

  het voorstel doet op geen enkele wijze recht aan het verleden;

• -

  [verzoeker] vindt het uitermate vreemd dat [verweerder] eerst afscheid van hem wil nemen op basis van functioneren en de overeenkomst met alle geweld wil ontbinden en dan opeens met een arbeidsovereenkomst op de proppen komt;

• -

  [verzoeker] heeft er geen vertrouwen meer in dat [verweerder] zich daadwerkelijk zal inspannen om een goede arbeidsrelatie waarborgen.

De huidige gemachtigde van [verzoeker] heeft daarna laten weten dat [verzoeker] het voorstel niet kon aanvaarden omdat hij nog arbeidsongeschikt is en omdat ook anciënniteit belangrijk voor hem is. Zij heeft [verweerder] verzocht om gelet op de ontstane situatie en de door toedoen van [verweerder] verstoorde arbeidsrelatie, een financieel voorstel te doen en na te denken over de wijze waarop de samenwerking zou eindigen als ware het een arbeidsovereenkomst. [verweerder] heeft [verzoeker] daarop een bedrag van € 15.000,- aangeboden. [verzoeker] heeft hier niet mee ingestemd en een bedrag van € 150.000,00 gevraagd. Partijen zijn het niet eens geworden.

[verzoeker] is opgenomen in AFAS, het HRM-softwareprogramma van [verweerder] , waarin de persoonlijke gegevens en het verlof wordt bijgehouden van personen die voor haar werken. Bij [verzoeker] is in dat systeem het volgende ingevoerd:

Het UWV heeft het verzoek van [verzoeker] verzoek om een ZW/WW-uitkering afgewezen. [verzoeker] heeft hiertegen bezwaar gemaakt en zich gemeld bij de gemeente voor een bijstandsuitkering.

• -

  de intranetomgeving en de systemen van [verweerder] ;

• -

  de HR systemen van [verweerder] ;

[verweerder] betwist de vorderingen van [verzoeker] . Volgens haar is er geen sprake van een arbeidsovereenkomst maar van een overeenkomst van opdracht met zijn eenmanszaak [naam eenmanszaak] , die per 31 december 2023 is geëindigd. [verweerder] voert onder meer aan:

- dat zij [verzoeker] vanaf juli 2012 is gaan inschakelen op het moment dat zij aan haar klanten technische ondersteuning diende te leveren op het gebied van Thincliënt en dat [verzoeker] daarnaast wat andere werkzaamheden verrichtte;

- dat [naam eenmanszaak] personeel in dienst had, te weten de dochter van [verzoeker] , die sinds 2012 administratieve werkzaamheden voor hem verrichtte en - totdat zij in juli 2021 bij [verweerder] in dienst trad - op uurbasis ook bij [verweerder] werd gedetacheerd;

- dat [naam eenmanszaak] voor de werkzaamheden van [verzoeker] aanvankelijk € 30,- per uur exclusief btw declareerde, maar dat daarna is afgesproken dat er maandelijks een vaste fee zou worden betaald, omdat het voor [verzoeker] - die ook voor andere opdrachtgevers werkte - lastig en onoverzichtelijk werd om zijn exacte uren bij te houden;

- dat het aantal uren waarvoor [verweerder] [verzoeker] inhuurde en daarmee de vaste vergoeding die zij hem betaalde in de loop der jaren gestaag is toegenomen van € 1.800,- exclusief btw (€ 30,00 per uur) in 2012 naar € 4.500,- exclusief btw (ruim € 40,- per uur)

- dat daarbij is uitgaan van ongeveer 30 uur per week, minimaal 5 weken vakantie en enkele lossen ziektedagen en [naam eenmanszaak] geen huur hoefde te betalen;

- dat [verzoeker] vanuit zijn ruimte bij [verweerder] diverse opdrachtgevers bediende en daar ook de administratie van [naam eenmanszaak] bewaarde;

- dat de fee voor [verzoeker] na 2019 niet meer is verhoogd omdat de activiteiten op het gebied van Thincliënt waarvoor [verweerder] [verzoeker] inhuurt en waarvoor ongeveer 30 uur per week werk was steeds verder afnamen;

- dat het vaste bedrag van € 1.000,- dat zij vanaf 2019 betaalde geen vergoeding was voor de leaseauto van [verzoeker] , maar een vaste kilometervergoeding voor bezoeken aan haar klanten die zij heeft afgesproken omdat steeds geen deugdelijke kilometeradministraties werden aangeleverd;

- dat [verweerder] , omdat de samenwerking met [verzoeker] steeds meer kenmerken van een arbeidsovereenkomst kreeg, op advies van haar accountant sinds 2016 verschillende keren aan [verzoeker] heeft voorgesteld om (net als al haar overige medewerkers) bij haar in dienst te komen;

- dat [verzoeker] dat absoluut niet wilde omdat hij dan niet meer de vrijheid zou hebben om zijn andere klanten vanuit [naam eenmanszaak] onder kantoortijden te bedienen, niet meer zijn eigen dag in zou kunnen delen, zich bij [verweerder] breder zou moeten ontplooien dan alleen de technische kant van Thincliënt en niet onder [naam] wilde staan;

- dat [verzoeker] ook niet mee wilde doen aan de pensioenregeling die [verweerder] in 2019 voor haar personeel heeft vormgegeven en dat toen vanwege de samenwerking en vriendschap is afgesproken dat [verweerder] maandelijks € 130,- zou betalen;

- dat [verzoeker] ook in het gesprek dat partijen half november 2023 hadden nog aan [verweerder] kenbaar heeft gemaakt dat hij niet in loondienst wilde; en

- dat partijen, aangezien de ‘Thincliënt’ werkzaamheden steeds meer zijn afgenomen en de vaste fee daardoor gaat wringen, toen samen hebben afgesproken om dan per 31 december 2023 uit elkaar te gaan.

[verweerder] merkt op dat [verzoeker] zich in het economisch verkeer naar derden en de fiscus toe presenteert en gedraagt als ondernemer, meerdere, vaste opdrachtgevers heeft en een werkneemster in dienst had. Hoeveel andere opdrachtgevers hij had, was haar niet bekend. Het feit dat [verzoeker] in AFAS is opgenomen zegt aldus [verweerder] niets over het bestaan van een arbeidsovereenkomst, omdat iedereen die bij haar ‘rondloopt’, ook als zij zoals [naam] niet in dienst zijn, in dat systeem wordt opgenomen om de relevante gegevens bij elkaar te hebben en zicht te hebben op aan- en afwezigheid. [verweerder] wijst erop dat bij [verzoeker] is vermeld dat hij vanuit een ander bedrijf/filiaal is ingehuurd en dat bij hem geen salaris is ingevoerd.

[verweerder] stelt zich op het standpunt dat het niet zo kan zijn dat een eens aangegane overeenkomst ‘van kleur verschiet’. [verzoeker] is niet ingegaan op haar voorstel om in dienst te komen. [verweerder] heeft voor al haar werknemers een arbeidsongeschikt-heidsverzekering gesloten, maar niet voor [verzoeker] .