Uitspraken

De kernvraag die in onderhavige procedure voorligt, is of [verzoeker] terecht op staande voet is ontslagen. Omdat het ontslag op staande voet een uiterst middel is en mogelijk grote gevolgen heeft voor de werknemer, stelt de wet daaraan in artikel 7:677 lid 1 Burgerlijk Wetboek (hierna: BW) strenge eisen. Voor een dergelijke opzegging is op grond van het genoemde artikel vereist dat het ontslag onverwijld wordt gegeven, dat sprake is van een dringende reden en dat de dringende reden onverwijld is medegedeeld. De opzeggende partij moet de aanwezigheid van de dringende reden stellen en zo nodig bewijzen.

Niet ter discussie staat dat het ontslag onverwijld is gegeven en dat onverwijld mededeling is gedaan van hetgeen Winparts als dringende reden aanmerkt. Tussen partijen is wel in geschil of er sprake is van een dringende reden.

Als dringende redenen voor de werkgever worden op grond van artikel 7:678 lid 1 BW beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die tot gevolg hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet kan worden gevergd de dienstbetrekking te laten voortduren. Volgens vaste rechtspraak is bij de beoordeling van de gerechtvaardigdheid van het ontslag een afweging vereist van alle omstandigheden van het geval, in onderling verband en samenhang beschouwd. Daarbij behoren in de beschouwing in de eerste plaats te worden betrokken de aard en de ernst van hetgeen de werkgever als dringende reden aanmerkt, en verder onder meer de aard van de dienstbetrekking, de duur daarvan en de wijze waarop de werknemer die dienstbetrekking heeft vervuld, alsmede de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals zijn leeftijd en de gevolgen die een ontslag op staande voet voor hem zouden hebben.1

Voor de beoordeling van de vraag of sprake is van een dringende reden, is de aan [verzoeker] opgegeven reden zoals vermeld in de ontslagbrief maatgevend. In die brief wordt vermeld dat [verzoeker] wederrechtelijk spullen van Winparts, te weten een set wieldoppen en een zak met bouten, zonder toestemming of afstemming buiten werktijd heeft meegenomen van het afgesloten terrein van Winparts en dat hij daarmee in strijd met de Code of Conduct heeft gehandeld. Daarbij wordt vermeld dat [verzoeker] heeft gezegd dat hij eenmalig buiten werktijd het afgesloten terrein heeft betreden, terwijl is gebleken dat dit de betreffende avond twee keer is gebeurd. De kantonrechter dient te beoordelen of deze redenen afzonderlijk en/of in samenhang bezien een dringende reden opleveren. De kantonrechter stelt daarbij voorop dat, anders dan door [verzoeker] is aangevoerd, naar haar oordeel niet de bestanddelen van de strafrechtelijke delictsomschrijving diefstal hoeven te worden bewezen, aangezien dit delict niet in de ontslagbrief wordt genoemd en het ook duidelijk is geweest welke dringende reden tot de opzegging heeft geleid.2

[verzoeker] erkent dat hij tweemaal het afgesloten terrein heeft betreden en dat hij een set wieldoppen en een zakje met bouten heeft meegenomen. [verzoeker] betwist echter dat dit ongeoorloofd is gebeurd. [verzoeker] voert aan dat hij eerder aan [teamleider] heeft gevraagd of hij spullen mee mocht nemen uit de afvalcontainer, dat hij toen toestemming heeft gekregen en dat hij er gelet daarop van uit mocht gaan dat het toegestaan was om dit te doen. Aangezien het ook spullen betrof die zich al in de afvalcontainer bevonden, is volgens [verzoeker] ook sprake van spullen die geen waarde meer hebben voor Winparts en daarom zag hij er ook geen kwaad in. Volgens [verzoeker] was er ook geen strikt beleid voor het meenemen en/of gebruiken van spullen die aan Winparts toebehoorden. [verzoeker] voert ter onderbouwing hiervan aan dat het binnen het bedrijf gebruikelijk is om koelvloeistof, olie of ruitenwisservloeistof te gebruiken wanneer een verpakking kapot is gegaan en dat hij ook heeft gezien dat andere collega’s tijdens werktijd spullen uit de container hebben meegenomen. [verzoeker] betwist verder dat hij in het gesprek op 12 februari 2024 heeft aangegeven dat hij maar één keer op het terrein aanwezig is geweest de betreffende avond.

De kantonrechter overweegt als volgt. Vast staat dat [verzoeker] tweemaal het afgesloten terrein van Winparts heeft betreden en dat hij een set wieldoppen en een zakje met bouten heeft meegenomen uit de afvalcontainer. De vraag is of dit een dringende reden oplevert. Vooropgesteld wordt dat in de Code of Conduct is bepaald dat spullen (van Winparts) niet voor eigen gewin mogen worden gebruikt, maar dat daarin niet is bepaald wat de consequenties zijn indien dit wel gebeurt. Wel is gebleken dat [verzoeker] de Code of Conduct heeft ontvangen en zich realiseerde dat hij niet zomaar spullen mee mocht nemen, ook niet uit de afvalcontainer. In september 2023 heeft hij immers gevraagd aan [teamleider] of hij spullen uit de afvalcontainer mocht meenemen. [teamleider] heeft positief gereageerd op de vraag van [verzoeker] , maar heeft daarbij ook gelijk aangegeven: “Houdt het wel beperkt”. Naar het oordeel van de kantonrechter volgt hieruit dat [verzoeker] enkel toestemming verkreeg om op dat moment een beperkt aantal zaken mee te nemen. Dit betekent dan ook niet dat aan [verzoeker] een vrijbrief werd gegeven om onbeperkt van alles uit de afvalcontainer mee te nemen en dat hij ook vijf maanden later – van een afgesloten terrein – spullen mocht meenemen. [verzoeker] heeft de spullen dan ook meegenomen zonder dat hij daarvoor toestemming had en dit heeft aldus ongeoorloofd plaatsgevonden. Dat [verzoeker] ‘s avonds en buiten werktijd het afgesloten terrein heeft betreden om de spullen weg te nemen wekt ook de schijn dat hij zich ervan bewust was dat het meenemen van de spullen niet geoorloofd was. De kantonrechter is verder van oordeel dat het niet ter zake doet dat de spullen zich in de afvalcontainer bevonden en zouden worden weggegooid, omdat ook voor die spullen gold dat het niet was toegestaan om deze zonder toestemming mee te nemen. Daarbij heeft Winparts onderbouwd dat zij er belang bij heeft dat spullen die zich in de afvalcontainer bevinden niet door medewerkers worden meegenomen, omdat hierdoor wordt voorkomen dat werknemers zelf spullen weggooien waar zij belang bij hebben. Ook wil Winparts hiermee voorkomen dat spullen die door Winparts zijn afgekeurd, maar wel de naam Winparts bevatten, alsnog in het handelsverkeer terecht komen, aldus Winparts.

Het zonder toestemming meenemen van spullen en het daarvoor tot tweemaal toe ‘s avonds betreden van het afgesloten terrein, is ernstig. Temeer nu [verzoeker] heeft verklaard dat hij eerst het terrein heeft betreden om zaken mee te nemen die hij eerder op de dag al had zien liggen en dat hij later op de avond nog een keer terug is gegaan om te kijken of er nog meer lag wat hij kon gebruiken. [verzoeker] heeft door op deze wijze te handelen het vertrouwen van Winparts ernstig beschaamd. Winparts heeft ter zitting ook aangevoerd dat zij op dit punt een zero tolerance beleid hanteert, hetgeen door [naam] is toegelicht. Daarbij komt dat [verzoeker] bijna vijf jaar in dienst is geweest van Winparts, maar dat dit dienstverband niet onberispelijk is geweest. Winparts heeft aangegeven dat er meerdere voorvallen zijn geweest, dat [verzoeker] ook tweemaal een waarschuwing heeft gekregen en dat hij is teruggezet in functie. Verder weegt de kantonrechter mee dat niet is gebleken dat het ontslag voor [verzoeker] ingrijpende gevolgen heeft. Ter zitting is ook naar voren gekomen dat de bedrijfslocatie van Winparts per 1 mei 2024 is verplaatst naar Ede en dat [verzoeker] niet op de nieuwe locatie van Winparts wilde gaan werken. Voorts is ter zitting naar voren gekomen dat [verzoeker] al enkele dagen na het ontslag bij een andere werkgever is gaan werken voor hetzelfde aantal uren. Dat [verzoeker] eerst zou hebben aangegeven dat hij die avond maar één keer naar het afgesloten terrein is gegaan, is naar het oordeel van de kantonrechter in de onderhavige procedure niet vast komen te staan. De kantonrechter is echter van oordeel dat de gedragingen die wel zijn komen vast te staan dusdanig ernstig zijn dat dit een dringende reden oplevert die maakt dat van Winparts in redelijkheid niet gevergd kan worden, gelet op de omstandigheden van het geval, de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.

De conclusie op grond van het voorgaande is dat het ontslag op staande voet rechtsgeldig is gegeven. Dit leidt ertoe dat de verzochte verklaring voor recht dat aan het ontslag op staande voet geen dringende reden ten grondslag heeft gelegen en het ontslag onregelmatig heeft plaatsgevonden wordt afgewezen. Ditzelfde geldt voor de in het verlengde daarvan verzochte vergoeding wegens onregelmatige opzegging en de verzochte billijke vergoeding.

[verzoeker] heeft verder verzocht om Winparts te veroordelen tot betaling van een transitievergoeding. De kantonrechter begrijpt dat [verzoeker] deze vergoeding ook heeft verzocht indien zou worden geconcludeerd dat het ontslag op staande voet rechtsgeldig is gegeven. Uitgangspunt op grond van artikel 7:673 lid 1 BW is dat een werknemer recht heeft op een transitievergoeding indien de werkgever de arbeidsovereenkomst heeft opgezegd. Het is dus niet uitgesloten dat een werknemer die op staande voet is ontslagen recht heeft op een transitievergoeding. Ingevolge artikel 7:673 lid 7 aanhef en onder c BW is de werkgever geen transitievergoeding verschuldigd indien het eindigen of niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer. Voor het aannemen van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer moet sprake zijn van bijzondere omstandigheden en niet te snel mag worden aangenomen dat de werknemer geen recht heeft op een transitievergoeding. Bij de afweging of een werknemer ernstig verwijtbaar heeft gehandeld kunnen enkel de omstandigheden van het geval worden betrokken die van invloed zijn geweest op de verwijtbaarheid van het handelen van de werknemer dat tot het ontslag heeft geleid.3

Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [verzoeker] verwijtbaar gehandeld en zijn werkgever een dringende reden gegeven om de arbeidsovereenkomst met onmiddellijke ingang te beëindigen. Daarbij is de hoge drempel van ernstig verwijtbaar handelen gehaald. [verzoeker] heeft, terwijl hij wist dat hij daarvoor geen toestemming had verkregen en dit wel vereist was, spullen uit de afvalcontainer gehaald en daarvoor het afgesloten terrein tot tweemaal toe betreden. De kantonrechter komt daarmee tot de conclusie dat [verzoeker] ernstig verwijtbaar heeft gehandeld. Het verzoek zal daarom worden afgewezen.

[verzoeker] heeft ook verzocht dat Winparts wordt veroordeeld de opgebouwde vakantieuren, TvT-uren en de vakantietoeslag te betalen ter hoogte van een bedrag van € 1.853,30 bruto, omdat Winparts volgens haar onterecht tot verrekening is overgegaan van de betreffende bedragen. Winparts heeft evenwel aangevoerd dat zij deze bedragen terecht heeft verrekend met de vergoeding ter hoogte van een maandsalaris waar zij meent recht op te hebben omdat [verzoeker] aan Winparts een dringende reden heeft gegeven om de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen (artikel 7:677 lid 2 BW). Dit verweer heeft [verzoeker] onweersproken gelaten. De kantonrechter zal dit verzoek daarom afwijzen.

Aangezien Winparts niet wordt veroordeeld tot betaling van de verzochte bedragen, zal het verzoek tot overlegging van een aangepaste specificatie waarin de betreffende bedragen zijn verwerkt, ook worden afgewezen.

Het verzoek tot vergoeding van de buitengerechtelijke incassokosten zal eveneens worden afgewezen.

[verzoeker] zal als de in het ongelijk te stellen partij worden veroordeeld in de proceskosten (inclusief nakosten). De proceskosten aan de zijde van Winparts worden vastgesteld op € 814,00 aan salaris gemachtigde en € 135,00 aan nakosten, in totaal € 949,00. De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.