Uitspraken

Allereerst ligt voor de vraag of het verzoek van [verzoekster] zich leent voor een behandeling in deze deelgeschilprocedure. De rechtbank beantwoordt die vraag bevestigend. Doel van de deelgeschilprocedure is de vereenvoudiging en versnelling van de buitengerechtelijke afhandeling van letsel- en overlijdensschade. De deelgeschilprocedure biedt betrokkenen bij een geschil over letsel- en overlijdensschade de mogelijkheid in de buitengerechtelijke onderhandelingsfase de rechter in te schakelen, waardoor partijen een extra instrument in handen krijgen om een impasse te doorbreken. In de deelgeschilprocedure kunnen geschillen aan de orde komen omtrent of in verband met een deel van hetgeen ter zake van de schade door dood of letsel tussen partijen rechtens geldt. De beslissing daarover dient ingevolge artikel 1019z Rv bij te kunnen dragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst over de vordering zoals die zou luiden indien de zaak als bodemzaak zou zijn aangebracht. De rechterlijke uitspraak moet partijen dus in staat stellen om de buitengerechtelijke onderhandelingen weer op te pakken en deze mogelijk definitief af te ronden.

Het onderhavige verzoek valt naar het oordeel van de rechtbank binnen de omschrijving van artikel 1019w Rv. Het verzoek kán bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst. Als uitgangspunt geldt dat de vraag naar een (juridisch) causaal verband tussen - kort gezegd - een gesteld onzorgvuldig handelen en een gesteld letsel aan de deelgeschilrechter kan worden voorgelegd. De rechtbank ziet ook in het voorliggende geval geen (formeel) beletsel om aan de hand van de thans voorliggende informatie (met de nadruk op het rapport van [naam deskundige] ) en de stellingen van partijen te beoordelen of het door [verzoekster] gestelde causale verband tussen onzorgvuldig handelen door het JBZ enerzijds en haar rolstoelgebondenheid anderzijds kan worden aangenomen. Voor het geval in dat kader nadere bewijslevering dan wel een nadere raadpleging van deskundigen noodzakelijk blijkt te zijn, zal het verzoek van [verzoekster] om inhoudelijke redenen worden afgewezen, nu de deelgeschilprocedure daarvoor in beginsel geen plaats biedt.

Het verweer van het JBZ op dit punt faalt derhalve.

De rechtbank volgt het JBZ voorts niet in haar standpunt dat [verzoekster] in dit deelgeschil in wezen het gehele geschil voorlegt.

De rechtbank is van oordeel dat het gestelde causale verband - anders dan [verzoekster] stelt - niet kan worden aangenomen op grond van het deskundigenrapport van [naam deskundige] , dat door [verzoekster] in deze procedure als uitgangspunt wordt genomen (vgl. aantekeningen mondelinge behandeling mr. Spronck sub 13). Weliswaar concludeert [naam deskundige] dat in haar optiek [verzoekster] bij een eerdere chirurgische ingreep niet rolstoelgebonden zou zijn, maar een gedegen onderbouwing van die conclusie ontbreekt. Dat klemt temeer nu [naam deskundige] zelf in haar rapport ook stelt dat het niet mogelijk is om aan te geven hoe de behandeling, het beloop en het uiteindelijke resultaat zouden zijn geweest indien [verzoekster] eerder operatief behandeld zou zijn geweest. Dit lijkt in tegenspraak met elkaar en behoeft een nadere toelichting van [naam deskundige] .

Overigens maakt [naam deskundige] het JBZ niet het verwijt dat zij eerder chirurgisch had moeten ingrijpen. [naam deskundige] stelt in haar rapport op dat punt enkel dat ten tijde van het consult van [verzoekster] bij [naam orthopedisch chirurg 2] op 25 april 2012, een second opinion of operatieve behandeling te overwegen was geweest. In de beantwoording van de vragen van het JBZ naar aanleiding van het concept-rapport concretiseert [naam deskundige] dat verwijt, door te stellen dat in haar optiek een verwijzing naar een revalidatiearts en pijnteam dan wel naar een academisch/tertiair centrum had moeten plaatsvinden om een indicatie voor operatief ingrijpen te beoordelen. Daaruit kan de rechtbank niet opmaken dat [verzoekster] in de ogen van deskundige [naam deskundige] ten tijde van het consult op 25 april 2012 zonder meer geopereerd had moeten worden.

Hier komt bij dat [naam deskundige] in de beantwoording van de vragen van het JBZ verder stelt dat zij niet gefundeerd kan aangeven of bij een eerdere operatieve ingreep het huidige ziektebeeld anders zou zijn geweest. Tussen partijen bestaat verschil van mening hoe dit antwoord van [naam deskundige] zich verhoudt met de conclusies van [naam deskundige] in het deskundigenrapport zelf. Volgens JBZ heeft [naam deskundige] daarmee haar eerdere conclusies afgezwakt, maar heeft zij nagelaten dat in haar definitieve rapport te verwerken. [verzoekster] stelt daarentegen dat [naam deskundige] haar conclusies in het rapport wel zou hebben aangepast, als de antwoorden op de aanvullende vragen van het JBZ zich daarmee niet zouden verhouden. [verzoekster] heeft [naam deskundige] op dit punt echter niet om een toelichting gevraagd, terwijl het standpunt van JBZ al ruim voor deze deelgeschilprocedure bij haar bekend was (vgl. de brief van Centramed aan de belangenbehartiger van [verzoekster] van 4 november 2015; vrzk prod. 13). De rechtbank ziet in hetgeen in deze procedure voorligt onvoldoende grond om aangaande de verhouding tussen het rapport en de antwoorden op de gestelde aanvullende vragen het standpunt van [verzoekster] te kunnen volgen.

Voorts acht de rechtbank het volgende van belang. Waar [naam deskundige] in haar rapport in eerste instantie concreet ingaat op het verband tussen operatief ingrijpen en de rolstoelgebondenheid, concludeert zij op pagina 14 van het deskundigenrapport opeens meer in het algemeen dat [verzoekster] bij een “correcte behandeling” thans niet rolstoelgebonden zou zijn. [verzoekster] beroept zich hier ook op in haar verzoekschrift (sub 22). Zonder nadere toelichting, die [naam deskundige] in haar rapport niet heeft gegeven, kan de rechtbank uit deze meer algemene conclusie van [naam deskundige] niet opmaken dat zij daarmee heeft bedoeld een verband aan te nemen tussen de door [verzoekster] in deze procedure aan het JBZ gemaakte drie verwijten en haar rolstoelgebondenheid.

Ten slotte stelt de rechtbank in navolging van het JBZ vast dat al in mei 2012, toen [verzoekster] voor een second opinion een bezoek heeft gebracht aan [naam second opinion arts] , het medisch behandelingstraject is ingezet dat in de ogen van [naam deskundige] op 25 april 2012 door [naam orthopedisch chirurg 2] had moeten worden ingezet. Het delay bedraagt derhalve ongeveer een maand en [naam deskundige] laat zich over dat (ogenschijnlijk) beperkte delay in het geheel niet uit.

Alles overziende concludeert de rechtbank dat uit het rapport van [naam deskundige] niet een direct verband kan worden gedestilleerd tussen de door [verzoekster] gestelde verwijten aan het JBZ en haar rolstoelgebondenheid. Het stellen van aanvullende vragen aan [naam deskundige] valt naar het oordeel van de rechtbank buiten het bestek van de deelgeschilprocedure.

De leer van de kansschade, waarop [verzoekster] zich in deze procedure beroept, is geëigend om een oplossing te bieden voor sommige situaties waarin onzekerheid bestaat over de vraag of een op zichzelf vaststaande tekortkoming of onrechtmatige daad schade heeft veroorzaakt, en waarin die onzekerheid haar grond vindt in de omstandigheid dat niet kan worden vastgesteld of en in hoeverre in de hypothetische situatie dat de tekortkoming of onrechtmatige daad achterwege zou zijn gebleven, de kans op succes zich in werkelijkheid ook zou hebben gerealiseerd (vgl. onder meer HR 21 december 2012, VR 2013, 35). Het beroep van [verzoekster] op deze rechtspraak kan niet tot toewijzing van haar verzoek leiden. Volgens [verzoekster] moet in dit kader op basis van de beoordeling van [naam deskundige] worden vastgesteld dat de kans als aanzienlijk/groot moet worden geoordeeld dat bij wegdenken van het tekortschieten van de orthopedisch chirurgen van het JBZ, zij niet rolstoelgebonden zou zijn geweest (vrzk sub 30 en aantekeningen mondelinge behandeling sub 26)). Hierin kan [verzoekster] niet worden gevolgd. Ook hierbij geldt dat [naam deskundige] in haar rapport weliswaar concludeert - kort gezegd - dat [verzoekster] bij eerder chirurgisch ingrijpen niet rolstoelgebonden zou zijn, maar dat het aan het JBZ in deze deelgeschilprocedure gemaakt verwijt niet inhoudt dat er door haar ten onrechte niet chirurgisch is ingegrepen.

Een verdere onderbouwing van haar beroep op kansschade heeft [verzoekster] niet gegeven.

Ten aanzien de kosten van dit deelgeschil overweegt de rechtbank als volgt.

Ondanks de afwijzing van het verzoek van [verzoekster] , dient in beginsel op de voet van artikel 1019aa Rv begroting plaats te vinden van de kosten die zij heeft moeten maken in verband met de behandeling van dit deelgeschil. Daarbij dient de rechter de zogenaamde dubbele redelijkheidstoets te hanteren; het dient redelijk te zijn dat deze kosten zijn gemaakt en de hoogte van de kosten dient eveneens redelijk te zijn.

[verzoekster] begroot de kosten voor het deelgeschil op in totaal € 14.147,73. Dit bedrag hangt volgens [verzoekster] samen met 34 gedeclareerde uren tegen een tarief van € 295,- per uur, te vermeerderen met 6% kantoorkosten en 21% BTW. [verzoekster] verzoekt de rechtbank voorts om ook rekening te houden met het door haar betaalde griffierecht van € 285,- en een bedrag van € 825,- (exclusief BTW) in verband met aanvullende kosten voor medische advisering.

JBZ meent dat de begroting van de kosten niet redelijk is vanwege het gehanteerde uurtarief en het aantal uren. Het is volgens JBZ niet redelijk om een specialistentarief op te voeren én daarnaast veel uren op te voeren. Het JBZ acht in deze zaak een uurtarief van € 200,- (exclusief kantoorkosten en BTW) voor maximaal 15 uur redelijk. Overigens betwist JBZ dat de kosten in redelijkheid zijn gemaakt, nu het deelgeschil onterecht is ingesteld. Bovendien staat niet vast dat [verzoekster] daadwerkelijk de opgegeven kosten aan haar belangenbehartiger heeft voldaan. Reden waarom de kosten op nihil moeten worden begroot. Voor een veroordeling tot betaling van de kosten is volgens het JBZ geen plaats, nu het causale verband tussen de gebeurtenis waarvoor aansprakelijkheid is erkend en de gestelde rolstoelgebondenheid niet vaststaat.

De rechtbank volgt JBZ niet in haar standpunt dat kostenbegroting achterwege kan blijven. In hetgeen JBZ daartoe heeft aangevoerd, is onvoldoende grond gelegen voor het oordeel dat [verzoekster] de deelgeschilprocedure volstrekt onnodig of onterecht heeft ingesteld.

Wel volgt de rechtbank JBZ in haar stelling dat het aantal opgevoerde uren de redelijkheidstoets niet kan doorstaan. De rechtbank acht in de voorliggende zaak een aantal van in totaal 25 uren redelijk. Voor het daarnaast matigen van het gehanteerde uurtarief, heeft JBZ onvoldoende aangevoerd.

De rechtbank begroot de kosten van dit deelgeschil daarom op een bedrag van € 10.742,43,- ((25 x 295 x 1,06 x 1,21) + 285 + (825 x 1,21)).