Uitspraken

[eiser] heeft voorafgaand aan de comparitie twee brieven van de Stichting overgelegd, een van 18 januari 2016 en een van 15 februari 2016. Uit de inhoud daarvan is niet af te leiden dat [eiser] gerechtigd is tot de vordering, noch dat hij voor de Stichting mag optreden. De Stichting claimt daarin in tegendeel eigenaar te zijn van de vordering en laat zich over mogelijke vertegenwoordiging niet uit. Ook Reaal heeft correspondentie met de Stichting overgelegd, waarin de Stichting zich als eigenaar van de vordering opstelt en het Reaal en [eiser] verbiedt een schikking te treffen zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de Stichting. Zij geeft daarin wel aan dat Reaal deze instantie verder kan uitprocederen tegen [eiser] , maar dat Reaal niet rechtstreeks aan [eiser] mag betalen ‘want dan ziet de Stichting het geld nooit meer terug, dat verdwijnt dan in [land] .’.

Tijdens de comparitie heeft [eiser] een brief van 20 januari 2015 van de Stichting met bijlagen in het geding gebracht. Die bijlagen betreffen:

Reaal heeft opnieuw een incident opgeworpen over de niet-ontvankelijkheid, onder meer stellende (met een beroep op een verklaring van mr. Kuijpers, eveneens betrokken bij het tekenen van de stukken in november 2009) dat [eiser] welbewust en geïnformeerd de cessie heeft getekend. Tevens voert Reaal gemotiveerd aan dat het (subsidiaire en niet onderbouwde) beroep van [eiser] op volmacht/lastgeving gepasseerd moet worden. [eiser] kan alleen ontvangen worden als er een lastgeving tot incasso op eigen naam ten behoeve van de Stichting is. Daarvan blijkt niet. Een eventuele volmacht is niet bij dagvaarding kenbaar gemaakt en tijdens de procedure kan [eiser] niet van staat (van ‘voor zich zelf’ (pro se) naar ‘in hoedanigheid’(qq)) veranderen, aldus Reaal.

[eiser] heeft zich in het incident op het standpunt gesteld dat ofwel sprake is van zijn gerechtigheid tot de vordering (er heeft geen cessie plaatsgevonden) ofwel van een lastgeving op eigen naam tot incasso van de vordering.

De rechtbank heeft het gevorderde in incident op formele gronden afgewezen.

In de akte na het incident (de antwoordakte in de hoofdzaak) van Reaal van 18 januari 2017 heeft Reaal haar in het incident ingenomen standpunt herhaald en daarbij naar voren gebracht dat de standpunten van [eiser] innerlijk tegenstrijdig zijn, als volgt:

“Voor zover [eiser] meent zich op een volmacht te kunnen beroepen, blijkt dat ten onrechte niet uit de dagvaarding, en moet hij daarnaast accepteren, dat aan de Stichting moet worden betaald, hetgeen hij niet wil aanvaarden. Voor zover hij wil volhouden dat de Stichting hem een last tot incasso (kennelijk: op eigen naam) heeft gegeven, wordt dat weersproken door het feit dat de Stichting nu juist absoluut niet wil dat aan [eiser] wordt betaald, en dat ook uitdrukkelijk aan Reaal heeft bericht (……).”

Reaal spreekt haar verwondering uit dat [eiser] nog steeds geen afspraken heeft gemaakt met de Stichting over de verdere afwikkeling. [eiser] en de Stichting zitten klaarblijkelijk niet op één lijn over de titel /grondslag van de vorderingsgerechtigheid van [eiser] . Reaal herhaalt haar recht en belang bij het onderhavige verweer.

De rechtbank oordeelt als volgt.

De rechtbank zal [eiser] niet-ontvankelijk verklaren.

De rechtbank moet het er op basis van de overgelegde stukken voor houden dat [eiser] zijn vordering aan de Stichting heeft overgedragen. [eiser] beroept zich wel op nietigheid van de cessie of ongeldigheid daarvan (op grond van redelijkheid en billijkheid en aanvullend op grond van dwaling) maar dat zijn verweren die hij tegen de Stichting zou moeten voeren. Tot op heden blijkt niet van enige actie van [eiser] jegens de Stichting, terwijl deze kwestie al enkele jaren aan de orde is. In deze procedure tussen [eiser] en Reaal, waarbij de Stichting geen partij is, kan de rechtbank daarover geen beslissing nemen. Dat zou mogelijk anders kunnen zijn geweest in het geval evident zou zijn dat van cessie geen sprake kan zijn geweest, maar tot dat oordeel kan de rechtbank op basis van hetgeen over en weer in het geding is gebracht niet komen. De omstandigheid dat [eiser] met een toevoeging procedeert, doet aan het voorgaande niets af.

Van een last tot incasso op eigen naam blijkt niet. Een dergelijke last zou veronderstellen dat [eiser] de betaling van Reaal in ontvangst zou mogen nemen. Daarvan is geen sprake. De Stichting stelt zich nu juist op het standpunt dat Reaal aan haar moet betalen.

Met Reaal is de rechtbank van oordeel dat een beroep op volmacht [eiser] niet gerechtigd maakt deze procedure te voeren. [eiser] heeft zich in de dagvaarding niet op een dergelijke volmacht beroepen en tijdens de procedure kan [eiser] niet van procespositie veranderen: van optredend voor zichzelf tot optredend voor de Stichting (zie Asser Procesrecht/ Van Schaick 2 2016, 32 en aldaar genoemde jurisprudentie).

De rechtbank ziet geen aanleiding hierop een uitzondering te maken (voor zover dat al mogelijk zou zijn), temeer nu [eiser] en de Stichting klaarblijkelijk niet op één lijn zitten over de titel /grondslag van de vorderingsgerechtigheid van [eiser] . De Stichting stelt dat zij ermee instemt dat [eiser] en Reaal verder procederen, maar gelet op de verdere stellingname van de Stichting kan van Reaal niet verwacht worden dat zij deze slepende procedure, waarin nog tal van kwesties onopgehelderd zijn, met [eiser] voortzet. Voor die stellingname van de Stichting wijst de rechtbank onder meer naar de brief van de Stichting aan [eiser] van 15 februari 2016, waarin zij schrijft: “Na eindvonnis of schikking komen aansluitend de executieprocedures. De Stichting wijst t.z.t. een advocaat aan die tegen [eiser] en Reaal gaat procederen. In tegenstelling tot [eiser] is de Stichting kapitaalkrachtig en staan de volgende generaties al klaar om de komende decennia het bestuur van de Stichting over te nemen etc.” In haar brief aan Reaal van 1 maart 2016 herhaalt de Stichting dit waaraan toevoegt: “Er bestaat geen noodzaak op korte termijn bij Reaal geld op te halen. De wettelijke rente is en blijft veel hoger dan de spaarrente en Reaal is een staatbedrijf, incasso verzekerd.”