Uitspraken

De heer [erflater] is op 14 september 1992 bij Ryde in dienst getreden.

Bij brief van 22 juli 2014 heeft Ryde, met toestemming van het UWV, de arbeidsovereenkomst met [erflater] opgezegd per 31 oktober 2014, op de grond dat zijn arbeidsplaats is komen te vervallen. In de brief is verder vermeld: “Inmiddels bent u geïnformeerd over het Sociaal Plan, welk op u van toepassing is. Zodra de uitdienst datum is bereikt zal het vakantiegeld/winstuitkering/saldi snipperuren ed worden verloont en uitbetaald.”

Voor zover thans relevant is in het Sociaal Plan het volgende vermeld:

“ 1.2 Werkingssfeer

Het Sociaal Plan is van toepassing op Werknemer die boventallig is verklaard en aan wie geen passende functie bij Werkgever kan worden aangeboden.

(…)

Hoogte beëindigingsvergoeding

Wordt de arbeidsovereenkomst (voor onbepaalde tijd) van een boventallige Werknemer beëindigt dan heeft hij recht op een eenmalige beëindigingsvergoeding ter compensatie van lagere looninkomsten en/of uitkeringen krachtens de sociale zekerheidswetgeving. (…)”

[erflater] is overleden op 28 september 2014. [eiser] is zijn erfgenaam.

[eiser] heeft gesteld dat erflater aanspraak kon maken op een ontslagvergoeding op basis van het Sociaal Plan, welke aanspraak na diens overlijden op hem is overgegaan.

Eerst moet de vraag worden beantwoord of erflater recht op de beëindigingsvergoeding had.

Ryde heeft aangevoerd dat uit artikel 4.1 van het Sociaal Plan volgt dat de beëindigingsvergoeding dient ter compensatie van lagere looninkomsten en/of uitkeringen krachtens de sociale zekerheidswetgeving, en dat, nu erflater vóór de einddatum van de arbeidsovereenkomst is overleden, hij ook niet met lagere inkomsten en/of uitkeringen is geconfronteerd, zodat hij ook niet gecompenseerd hoefde te worden en de vergoeding dus niet meer aan de orde is c.q. is komen te vervallen.

Dat verweer faalt. In het Sociaal Plan is het aanwenden van de beëindigingsvergoeding ter compensatie van lagere looninkomsten of uitkeringen niet tot een voorwaarde gemaakt voor (het recht op) de uitbetaling van de vergoeding. Uit artikel 3.2 blijkt dat de boventallige werknemer die elders een functie accepteert – ongeacht het loon dat hij in de nieuwe functie gaat verdienen - zijn aanspraak op de vergoeding behoudt. Als het elders te verdienen loon gelijk aan of hoger is dan wat hij bij Ryde verdiende, wordt de vergoeding niet aangewend ter compensatie van lagere looninkomsten of een uitkering. In dit artikel is derhalve eerder een contra-indicatie gelegen voor het aannemen van een dergelijke voorwaarde.

Ryde heeft aangevoerd dat, als zij gehouden zou zijn om de beëindigingsvergoeding uit te betalen, de berekening van de vergoeding door [eiser] onjuist is, aangezien ten onrechte is rekening gehouden met de winstuitkering. Volgens Ryde dient (alleen) rekening te worden gehouden met het maandsalaris vermeerderd met de vakantietoeslag.

In artikel 4.1 van het Sociaal Plan is bepaald dat de hoogte van de vergoeding wordt berekend volgens de formule AxBxC, waarbij A het aantal gewogen dienstjaren is, B “het Maandsalaris” en C de correctiefactor 0,25. Voorts is daarin bepaald dat “de ontslagvergoeding gebeurt op basis van de Kantonrechtersformule inclusief de officiële afrondingsmethodiek volgens de commissie Arbeidsrecht van Kring van Kantonrechters.”

In artikel 1.1 van het Sociaal Plan is het Maandsalaris gedefinieerd als “Het vaste bruto bedrag per maand dat aan Werknemer wordt toegekend.”

[eiser] heeft bij repliek aangevoerd dat uit de loonstroken blijkt dat er structureel 7,8% aan winstdeling werd gereserveerd en dat de winstdeling aldus onlosmakelijk is verbonden met het salaris van erflater. Ryde heeft dat bij dupliek niet weersproken.

Uit de loonspecificaties blijkt dat er maandelijks 7,8% van het salaris als winstuitkering werd gereserveerd, welke reservering kennelijk jaarlijks tot een uitbetaling leidde. De winstuitkering moet dan worden beschouwd als een vast bestanddeel van het salaris. Ook in de destijds toegepaste Kantonrechtersformule werd een structurele winstuitkering gerekend tot het salaris ter berekening van de vergoeding. Dat het bedrag van de winstdeling niet maandelijks werd uitbetaald maakt niet dat het geen onderdeel uitmaakt van “het vaste bruto bedrag per maand dat aan werknemer wordt toegekend”.

Het verweer van Ryde op dit punt faalt.

Ryde heeft ten slotte bij dupliek aangevoerd dat zij, als zij de beëindigingsvergoeding verschuldigd is, een beroep op verrekening doet, omdat de door haar uitbetaalde overlijdensuitkering onverschuldigd is betaald, daar [eiser] niet is aan te merken als een “nagelaten betrekking” in de zin van artikel 7:674 lid 2 BW jo artikel 7:674 lid 3 BW, aangezien hij ten tijde van het overlijden van erflater reeds meerderjarig was en hij niet heeft gesteld en bewezen – en Ryde nu betwist - dat hij is aan te merken als een persoon met wie erflater ten tijde van zijn overlijden in gezinsverband leefde en in wiens kosten van bestaan hij grotendeels voorzag.

Ryde voert dit verrekeningsverweer eerst bij dupliek. [eiser] heeft daar niet meer op kunnen reageren. Daargelaten dat niet vaststaat dat Ryde de overlijdensuitkering onverschuldigd heeft betaald en zij uit dien hoofde een vordering op [eiser] heeft, is dit beroep op verrekening te laat gedaan en wordt het reeds om die reden gepasseerd.