Uitspraken

[eiser] wordt niet gevolgd in zijn stelling dat het sociaal plan van toepassing is op het in 2017 door de Stichting gestarte fuwa-traject. Bij dit oordeel is het volgende in aanmerking genomen.

Voorafgaand aan het plaatsingsproces is het proces van functiewaardering gestart. Dit heeft geleid tot een functieboek waarin alle generieke functies zijn opgenomen die deel uitmaken van de organisatie (zie eveneens de brief van 21 april 2017, overgelegd als productie 2 van [eiser] ). Dit sluit aan op artikel 11 van het sociaal plan. Hierin staat dat een functieboek wordt ontwikkeld, waarbij voor het beschrijven en waarderen van functies aangesloten wordt bij het bestaande systeem van de functiefamilies met generiek beschreven functies met een onderlinge verhouding in niveau en waardering van de Atlant Groep. Hiermee is beoogd, zo kan uit lid 3 van artikel 11 worden afgeleid, tot een overzicht te komen van alle voorkomende functies met de daarbij horende formatie en schaalniveau. In het kader van het nieuw op te richten werkbedrijf is dus een inventarisatie gemaakt van alle aanwezige functies.

Dat het functieboek, dat in het kader van het sociaal plan is ontwikkeld, ertoe heeft geleid dat de Stichting heeft besloten, vanwege nieuwe inzichten en ontwikkelingen, om de functie van werkleider opnieuw te laten beschrijven en waarderen is een omstandigheid die los van het sociaal plan moet worden gezien en daarmee ook niet in strijd is. Uit de overgelegde stukken blijkt van een zeer zorgvuldig, in samenspraak met de betreffende werknemer uitgevoerd traject. [eiser] is hierdoor ook niet benadeeld. In het kader van dit traject heeft hij immers, ondanks het (nog) ontbreken van het vereiste werk- en denkniveau, zijn functie en inschaling voor de duur van het ontwikkeltraject behouden.

[eiser] heeft op 23 mei 2018 zelf het ontwikkeltraject beëindigd (productie 15 van de Stichting) en ermee ingestemd dat hij als gevolg daarvan niet langer de functie van Werkbegeleider zou kunnen vervullen. [eiser] erkent dat hij de functie van assistent-werkleider heeft aanvaard. Die functie is gewaardeerd in een lagere loonschaal, maar door de toekenning van een persoonlijke toeslag is [eiser] er bij die overgang niet in salaris op achteruit gegaan. Wel is juist dat hij er de komende jaren feitelijk niet in salaris op vooruit gaat, omdat zijn salaris is bevroren en de persoonlijke toeslag wordt afgebouwd met toekomstige indexeringen die uit de cao Sociaal Werk vloeien. Voor zover dit al moet worden betiteld als een achteruitgang in salaris, is dit een omstandigheid die op geen enkele wijze verband houdt met het sociaal plan. Het verwijt dat de Stichting is tekortgeschoten in de nakoming van het sociaal plan treft geen doel.

[eiser] stelt dat [naam algemeen directeur] in het kader van het fuwa-traject heeft toegezegd dat niemand er op achteruit zou gaan. Op zitting is door hem betoogd dat vanaf het begin is gezegd, ook door [naam algemeen directeur] , dat de mogelijkheid bestond om opleidingen te volgen en als dat niet mocht lukken dat dit een stap terug betekende met behoud van loon. [eiser] biedt bewijs van deze stelling aan door het laten horen van [naam algemeen directeur] als getuige. De Stichting heeft gemotiveerd weersproken dat [naam algemeen directeur] in het kader van het fuwa-traject eventuele toezeggingen heeft gedaan dat niemand er op achteruit zou gaan. [naam algemeen directeur] was daarbij niet betrokken. Volgens de Stichting zijn eventuele toezeggingen dat niemand er op achteruit zou gaan, gedaan in het kader van de reorganisatie en het daarmee samenhangende sociaal plan. [eiser] heeft geen nadere feiten of omstandigheden gesteld, wat als eisende partij wel op zijn weg had gelegen, waaruit volgt dat de door hem gestelde toezeggingen door [naam algemeen directeur] in het kader van het fuwa-traject zijn gedaan. Door dit na te laten heeft [eiser] niet voldaan aan het vereiste verbijzonderen van zijn stellingen, zodat ook niet wordt toegekomen aan bewijslevering door het horen van [naam algemeen directeur] als getuige. Daarbij geldt ook dat zelfs wanneer veronderstellenderwijs wordt aangenomen dat [naam algemeen directeur] de door [eiser] gestelde toezegging in het kader van het fuwa-traject heeft gedaan de kantonrechter van oordeel is dat die toezegging is nagekomen. [eiser] is met het aanvaarden van de functie van assistent-werkleider een stap teruggegaan, maar heeft wel het loon gehouden dat hoort bij de functie van werkleider. [eiser] is dus met behoud van zijn oorspronkelijke salaris een stap teruggegaan. Dat hij de komende jaren de cao-verhogingen mist, is daarmee niet zonder meer in strijd.

De slotsom is dat het sociaal plan niet van toepassing is op het fuwa-traject. Bij de overgang naar het nieuwe werkbedrijf is [eiser] correct in functie en loonschaal geplaatst en is hij er niet op achteruit gegaan. Dat het salaris van [eiser] nu is bevroren, houdt geen verband met het sociaal plan. De Stichting is niet tekortgeschoten in de nakoming van het sociaal plan.

Volledigheidshalve wordt nog overwogen dat [eiser] niet kan worden gevolgd in zijn stelling dat geen wilsovereenstemming is bereikt over de gewijzigde arbeidsvoor-waarden. Er is geen reden om aan te nemen dat [eiser] niet correct door de Stichting is geïnformeerd over de gevolgen van zijn beslissing om te stoppen met de HBO-opleiding en een functie van assistent-werkleider te aanvaarden. Als door [eiser] niet weersproken staat vast dat er op 29 mei 2018 nog een vervolggesprek met hem is geweest om de consequenties van zijn beslissing nog eens door te nemen, zodat hij eventueel nog kon terugkomen op zijn keuze. Zelfs als [eiser] wordt gevolgd in zijn stelling dat hem pas in dat tweede gesprek is verteld wat de consequenties van zijn keuze waren, dan blijft de conclusie dat dit voor hem kennelijk geen aanleiding is geweest om terug te komen op zijn beslissing om te stoppen met het ontwikkeltraject en de functie van assistent-werkleider te aanvaarden. Met andere woorden: de Stichting kon en mocht er op dat moment van uitgaan dat met [eiser] wilsovereenstemming was bereikt over de wijziging van zijn arbeidsvoorwaarden. Het enkele feit dat [eiser] dit oneerlijk vindt maakt dit niet anders en kan ook niet goed worden ingezien. Er bleef immers een functie voor hem in stand en hij hield hetzelfde salarisniveau. Hij ging er dus niet op achteruit behalve dat de voordelen van indexering in de toekomst niet voor hem zouden gelden. Aan bewijslevering door getuigen wordt niet toegekomen.

Met een beroep op het Afga-criterium – gelijke arbeid, gelijk loon – stelt [eiser] dat de Stichting een ongeoorloofd onderscheid tussen medewerkers maakt, zonder dat daarvoor een objectieve rechtvaardiging bestaat.

[eiser] verwijt de Stichting dat het fuwa-traject niet wordt toegepast op collega werkleiders die onder de cao WSW vallen. Die medewerkers kunnen hun functie blijven vervullen zonder aan aanvullende voorwaarden te moeten voldoen.

De Stichting betwist dat het uitgesloten zijn van de WSW-medewerkers van het nieuwe functiewaarderingssysteem tot een ongerechtvaardigd onderscheid leidt. Zij voert daartoe aan dat het niet om gelijke gevallen gaat. De WSW is een voorziening voor mensen met een lichamelijke, verstandelijke of psychische beperking van dusdanige aard, dat het verrichten van arbeid onder niet aangepaste omstandigheden niet meer mogelijk is. Het takenpakket/functieprofiel van een WSW-werkleider is ook anders, minder belastend, dan dat van een reguliere werkleiders. Een WSW-werkleider verdient navenant ook aanzienlijk minder en komt ook niet in aanmerking voor een reguliere werkleidersfunctie, tenzij de beschermde WSW-status wordt ingeleverd of vervalt. De Stichting wijst er verder op dat de veranderende werkomgeving weliswaar vraagt om een verhoging van de functievereisten, maar dat tegelijkertijd ook moet worden nagestreefd dat kwetsbare groepen aan het werk kunnen blijven. Door hun beperkingen moeten WSW-medewerkers zich al tot het uiterste inspannen om zoveel mogelijk te voldoen aan de gestelde functievereisten. Het verhogen van de functie-eisen door marktontwikkelingen zou de doodsteek voor deze groep zijn en in de weg staan aan een duurzame inzet van deze groep medewerkers. Dit heeft tot het besluit geleid om het onderhoud van het functiehandboek niet van toepassing te laten zijn op de functieprofielen van WSW-medewerkers. Zij worden dus inderdaad anders behandeld, maar dit levert geen ongerechtvaardigd onderscheid op, aldus de Stichting.

Met de Stichting is de kantonrechter van oordeel dat een WSW-werkleider niet gelijk gesteld kan worden aan de reguliere functie van werkleider. [eiser] heeft niet weersproken dat de inhoud/het takenpakket van een WSW-werkleider anders is en dat een WSW-werkleider minder verdient. Integendeel: [eiser] heeft bevestigd dat hij bij zijn eigen overstap van de functie van WSW-werkleider naar de reguliere werkleidersfunctie er in salaris en andere arbeidsvoorwaarden op vooruit is gegaan. De enkele herhaling dat volgens hem sprake is van ongeoorloofd onderscheid, zonder dit te beargumenteren en zonder in te gaan op het verweer van de Stichting, is onvoldoende om zijn stelling te kunnen dragen. De slotsom is dat niet is komen vast te staan dat er sprake is van gelijke gevallen, zodat al om die reden ook geen sprake kan zijn van een ongeoorloofd onderscheid.

[eiser] is, naar de kantonrechter begrijpt in 2010, overgestapt van de WSW naar een reguliere werkleidersfunctie onder de toen genaamde cao Welzijn & Maatschappelijke Dienstverlening. Dit heeft voor hem onweersproken geleid tot een gunstiger arbeidsvoor-waardenpakket. Zonder nader toelichting, die ontbreekt, valt niet in te zien hoe die omstandigheid bij het in 2017 ingezette fuwa-traject een rol kan spelen bij het door [eiser] gestelde ongeoorloofde onderscheid. Die stelling wordt gepasseerd.

Ook het verwijt dat [eiser] in dit verband de Stichting maakt over het aannemen van mevrouw [naam medewerker 5] als werkleider slaagt niet. Met productie 18 heeft de Stichting overtuigend aangetoond dat [naam medewerker 5] beschikt over het vereiste HBO werk- en denkniveau. Dat zij niet beschikt over een HBO-diploma maakt dit niet anders. [eiser] lijkt te miskennen dat aan het criterium benodigde kennis binnen het nieuwe functieprofiel van werkleider ook werd voldaan, bij het ontbreken van een HBO-diploma, wanneer door een assessment werd aangetoond dat een medewerker over een HBO werk- en denkniveau beschikt (productie 6 van de Stichting). [eiser] voldeed niet aan die eis (productie 11 van de Stichting). Dat voor [naam medewerker 5] andere maatstaven zijn aangelegd dan voor [eiser] is dus niet komen vast te staan. Aan bewijslevering door getuigen wordt niet toegekomen.

Volledigheidshalve wordt nog opgemerkt dat [eiser] geen verweer heeft gericht tegen de stelling van de Stichting dat [naam werknemer 3] door middel van een assessment heeft aangetoond over het vereiste HBO-niveau te beschikken. Daaruit volgt dat [naam werknemer 3] niet anders is behandeld dan [eiser] .

De kantonrechter begrijpt uit het verhandelde ter zitting en de daarna nog door [eiser] genomen akte dat hij zijn stellingen wat betreft een eventueel door de Stichting gemaakt ongerechtvaardigd leeftijdsonderscheid bij de toepassing van het fuwa-traject niet meer handhaaft. Op die stellingen hoeft dus niet te worden ingegaan.

Uit wat hiervoor staat volgt dat de vorderingen [eiser] moeten worden afgewezen.

[eiser] wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de kosten van de procedure.