Uitspraken

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• -

  de dagvaarding van 28 juli 2020 met producties 1 tot en met 10;

• -

  de brief van 2 september 2020 van mr. Van der Heijden met de eisvermindering;

• -

  de brief van 3 september 2020 van mr. Laatsman met twee producties;

• -

  de brief van 4 september 2020 van mr. Van der Heijden met producties 11 tot en met 14;

• -

  de brief van 4 september 2020 van mr. Laatsman met productie 3;

• -

  de conclusie van antwoord, tevens pleitnotitie van mr. Laatsman;

• -

  de mondelinge behandeling van 7 september 2020 te 9.30 uur via Skypeverbinding.

Ten slotte is vonnis bepaald.

Partijen zijn met elkaar gehuwd onder huwelijkse voorwaarden op [datum huwelijk] te [woonplaats 3] .

Bij beschikking van 23 april 2018 (hierna: de beschikking) is de echtscheiding tussen partijen uitgesproken. De tussen partijen overeengekomen afspraken hebben zij vastgelegd in een echtscheidingsconvenant en dat convenant is aan de echtscheidingsbeschikking gehecht en maakt daar deel van uit.

In artikel 5.1. van het convenant is het volgende opgenomen:

Partijen stellen vast dat zij tot en met het kalenderjaar 2017 fiscaal partners zijn. Vanaf 2018 zal ieder der partijen de eigen aangifte doen. Partijen zullen over 2017 de aangifte inkomstenbelasting gezamenlijk invullen. Opgebouwde belastingen zullen worden verrekend.”

Terzake de kosten van de advocaat die het convenant heeft opgesteld, zijn partijen in artikel 8 van het convenant het volgende overeengekomen:

De nota van advocaatkosten ad € 216,10 heeft de vrouw vervolgens betaald.

Bij brief van 20 juni 2019 heeft de vrouw de deurwaarder aangeschreven en bezwaar gemaakt tegen de vordering. De vrouw heeft na verschillende e-mailberichten hierover te hebben gewisseld, na haar laatste e-mailbericht van 7 augustus 2019, niets meer vernomen.

De deurwaarder heeft namens de man bij exploot van 10 juli 2020 de grosse van de beschikking van 23 april 2018 aan de vrouw betekend met het bevel om binnen twee dagen tot betaling van € 6.899,00 over te gaan, te vermeerderen met de kosten van betekening.

Bij brief van 10 juli 2020 heeft de vrouw de deurwaarder gemeld niet tot betaling over te gaan en deze brief heeft zij vervolgens nogmaals per e-mail gezonden op 12 juli 2020.

De deurwaarder heeft op 16 juli 2020 namens de man beslag gelegd ten laste van de vrouw onder de Rabobank U.A.. uit hoofde van de beschikking van 23 april 2018. De vordering is begroot op een bedrag van € 7.295,03.

De vrouw vordert - na vermindering van eis - bij vonnis voor zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

1. het beslag onder de Rabobank U.A. van 16 juli 2020 op te heffen, althans de man te veroordelen het beslag op te heffen binnen 24 uur na betekening van dit vonnis met bepaling dat de man een dwangsom zal verbeuren van € 1.000,00 per dag of dagdeel dat hij niet of niet geheel aan de hoofdveroordeling voldoet, tot een maximum van

€ 25.000,00 met veroordeling tot betaling van deze dwangsom aan de vrouw;

2. de man te veroordelen om binnen 24 uur na betekening van dit vonnis de (verdere) tenuitvoerlegging van de grosse van de beschikking op grond van artikel 5.1. van het convenant te staken en gestaakt te houden, althans deze tot € 6.899,00 te beperken, met bepaling dat de man een dwangsom zal verbeuren van € 1.000,00 per dag of dagdeel dat hij niet of niet geheel aan de hoofdveroordeling voldoet, tot een maximum van € 25.000,00 met veroordeling tot betaling van deze dwangsom aan de vrouw;

3. de man te veroordelen tot betaling van de kosten van het onderhavige geding, waaronder het griffierecht, de noodzakelijke verschotten en het honorarium van

€ 2.000,00 van de advocaat van de vrouw, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De vrouw legt daaraan ten grondslag dat de tenuitvoerlegging zijdens de man onrechtmatig is om de volgende redenen:

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.