Uitspraken

Bij vonnis van deze rechtbank d.d. 23 augustus 2013, onder zaaknummer 2236492 CV EXPL 7887/13, is -onder meer- de navolgende veroordeling tegen [opposant] uitgesproken:

Veroordeelt [opposant] om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan [geopposserde] te betalen:

a. € 1.868,76 bruto, zijnde het achterstallig loon over de maand april 2013;

b. € 1.868,76 bruto, zijnde het achterstallig loon over de maand mei 2013;

c. € 1.868,76 bruto, zijnde het achterstallig loon over de maand juni 2013;

d. € 1.868,76 bruto, zijnde het achterstallig loon over de maand juli 2013;

e. € 1.794,00 bruto, zijn de achterstallige vakantietoeslag over de periode juni 2012 tot en mei 2013;

f. € 1.868,76 bruto per maand, ter zake loon vanaf 1 augustus 2013 zolang de arbeidsovereenkomst tussen partijen voortduurt;

g. de wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW over hetgeen hiervoor onder sub a. t/m e. is toegewezen;

h. de wettelijke rente over hetgeen hiervoor is toegewezen onder sub a. t/m e. vanaf het tijdstip van opeisbaarheid tot aan de dag der algehele voldoening;

i. € 838,45, ter zake buitengerechtelijke kosten.

Verstaat dat op hetgeen hiervoor onder sub a. t/m i. is toegewezen, in mindering strekt een bedrag van € 4.553,00 netto.

Veroordeelt [opposant] binnen 14 dagen na betekening van dit vonnis tot afgifte van alle loonstroken vanaf maart 2013 aan [geopposserde], zulks op straffe van een dwangsom van € 10,00 per dag dat [opposant] hiermee in gebreke blijft, tot een maximum van € 2.500,00.

Veroordeelt [opposant] in de kosten van deze procedure, tot op heden aan de zijde van [geopposserde] gevallen en begroot op € 707,97, waarin begrepen een bedrag van

€ 400,-- aan gemachtigdesalaris.

[opposant] vordert hem tot goed-opposant te verklaren en het vonnis van 23 augustus 2013 tussen [geopposserde] als eiser en [opposant] als gedaagde te vernietigen, met de veroordeling van [geopposserde] in de kosten van beide gedingen. [opposant] legt aan zijn vordering de navolgende stellingen ten grondslag. [opposant] betwist bij gebrek aan wetenschap dat [geopposserde] sinds april 2013 een bedrag van € 1.868,76 bruto per maand van hem te vorderen heeft. [opposant] stelt het loon van april 2013 te hebben betaald. [opposant] betwist uitdrukkelijk dat [geopposserde] maandelijks recht heeft op uitbetaling van 174 of 160 uur per maand. [geopposserde] krijgt maandelijks de uren uitbetaald welke hij daadwerkelijk heeft gewerkt tot een maximum van 38 uur per week. Maandelijks worden aan [geopposserde] de loonstroken verstrekt. [opposant] stelt dat [geopposserde] zijn enige werknemer is en dat hij meerdere objecten als klant heeft verloren. In dat kader stelt [opposant] dat op basis van de van toepassing zijnde CAO de werkgever die een (schoonmaak-)object verwerft verplicht een werknemer die tenminste 1,5 jaar werkzaam is op dat object een arbeidsovereenkomst aan te bieden. [geopposserde] heeft deze aanbiedingen naast zich neergelegd. Een en ander heeft tot gevolg dat [geopposserde] minder uren werkt, hetgeen gevolg heeft voor de omvang van het te ontvangen loon. Onduidelijk is of [geopposserde] vanaf heden nog werkzaamheden voor [opposant] zal blijven verrichten, zodat hij niet gehouden is [geopposserde] op voorhand loon te betalen. [opposant] stelt in grote financiële problemen te verkeren. Voor zover toewijsbaar, dient in de gegeven omstandigheden de wettelijke rente te worden gematigd.

[opposant] stelt alle loonstroken aan [geopposserde] te hebben verstrekt waarop hij recht heeft.

[opposant] betwist de verschuldigdheid van buitengerechtelijke kosten nu primair geen buitengerechtelijke werkzaamheden zijn verricht die toewijzing van het gevorderde bedrag rechtvaardigen. Subsidiair stelt [opposant] dat [geopposserde] geen buitengerechtelijke kosten heeft gemaakt nu de gemachtigde van [geopposserde] werkt voor de vakbond van [geopposserde]. Meer subsidiair stelt [opposant] dat de buitengerechtelijke kosten hem nimmer zijn aangezegd.

alsmede [opposant] te veroordelen tot de afgifte van alle loonstroken vanaf oktober 2013, op straffe van een op te leggen dwangsom van € 100,00 per dag, voor iedere dag dat [opposant] deze loonstroken niet verstrekt, alles onder vermindering van een bedrag van € 9.651,79 netto, ter zake ontvangen loon.

[geopposserde] legt aan zijn vordering te grondslag dat hij wekelijks minstens 40 uur per week werkzaam is voor [opposant], op basis van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. [opposant] betaalt echter structureel te weinig loon uit. Voor zover [opposant] van mening is dat [geopposserde] minder dan 40 uur per week werkt, is hij in ieder geval op grond van artikel 7:610b BW een maandloon verschuldigd dat gebaseerd is op een werkweek van 38 uur per week.

Op basis van de toepasselijke CAO kan [geopposserde], op basis van zijn leeftijd en de lengte van het dienstverband aanspraak maken op een uurloon van € 11,02, en niet zoals in de loonspecificaties is vermeld een uurloon van € 10,74.

en opnieuw rechtdoende

Dit vonnis is gewezen te Enschede door mr. A.S.M. Kuipers, kantonrechter, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 24 juni 2014 in aanwezigheid van de griffier.