Uitspraken

De Woonplaats vordert [gedaagde 1] te veroordelen na ommekomst van een termijn van acht dagen na betekening van dit vonnis de woning aan de [adres] te ontruimen en in goede staat ter beschikking van De Woonplaats te stellen, zulks op straffe van een dwangsom ter grootte van € 1.000,00 ineens en € 100,00 per dag voor elke dag dat [gedaagde 1] in gebreke blijft aan de inhoud van het te wijzen vonnis te voldoen. De Woonplaats vordert voorts [gedaagde 1] te veroordelen in de kosten van de procedure, alsmede te veroordelen tot betaling van nakosten.

De Woonplaats legt aan haar vordering de hiervoor opgenomen vaststaande feiten ten grondslag en stel voorts dat haar dringende behoefte om het complex ‘t Getfert te slopen, waartoe de woning van [gedaagde 1] behoort, voortvloeit uit de slechte bouwkundige staat van het complex en een sociaal motief: de leefbaarheid van de wijk (verbetering van de kwaliteit en veiligheid in de buurt) moet worden aangepakt en dit is niet mogelijk door alleen renovatie van de bestaande woningen. Inmiddels zijn 98 van de 100 woningen ontruimd en verlaten. Het belang van De Woonplaats om te slopen in het kader van de herstructurering, dient zwaarder te wegen dan het belang van [gedaagde 1] om in het gehuurde te blijven wonen.

[gedaagde 1] heeft recht op een tegemoetkoming in de verhuis- en inrichtingskosten op grond van artikel 7:225 BW. Het van toepassing zijnde Sociaal Plan volgt deze regeling. Daarnaast biedt het Sociaal Plan de mogelijkheid, indien de huurder wordt geconfronteerd met bijzondere omstandigheden waarin dit plan niet voorziet, van het plan af te wijken of aanvullende maatregelen te treffen.

Er is voldoende passende woonruimte, in de zin van de Wet, voor [gedaagde 1] aanwezig.

De Woonplaats is van mening dat er voldoende aanleiding is te veronderstellen dat in een bodemprocedure de rechter de huurovereenkomst zal beëindigen. De kwestie is spoedeisend. De plannen voor de sloop kunnen niet worden gerealiseerd. De sloopmelding wordt pas gedaan als alle woningen op asbest zijn onderzocht. Dit asbestonderzoek kan alleen worden verricht in onbewoonde woningen. Het gegeven dat de sloop wordt opgehouden kost De Woonplaats veel geld. Belangrijker is dat realisatie van de nieuwbouwplannen niet aan de orde kan zijn zolang [gedaagde 1] in haar woning blijft.

[gedaagde 2] betwist de vordering en concludeert tot afwijzing daarvan. In haar eerste pijler van haar verweer stelt [gedaagde 1] dat de huuropzegging met betrekking tot [gedaagde 2] gebrekkig en derhalve niet rechtsgeldig is geweest, zodat van beëindiging door opzegging, in ieder geval wat betreft [gedaagde 2], geen sprake is. Bij brief van 26 mei 2014 is [gedaagde 2] door De Woonplaats per 22 mei 2014 als medehuurder erkend. Aan het ontbreken van een rechtsgeldige opzegging doet niet af dat de opzegbrief op 6 mei 2014 is verstuurd, terwijl het verzoek tot aanmerking als medehuurder pas per 22 mei 2014, bij brief van 26 mei 2014, is ingewilligd. In dat kader stelt [gedaagde 1] overigens op dat drie dagen na het indienen van het verzoek op 26 maart 2014, door mw. [K] van De Woonplaats aan [gedaagde 1] reeds mondeling is medegedeeld dat haar verzoek om medehuurderschap was gehonoreerd. Van deze stelling wordt door [gedaagde 2] uitdrukkelijk bewijs aangeboden.

In de visie van [gedaagde 1] is het geheel ontbreken van een wettelijk vereiste opzeggingsverklaring een dermate verregaand opzeggingsgebrek dat dit vanuit de gedachte van sterke bescherming van de huurder van woonruimte niet kan worden gepasseerd. Al helemaal niet in het kader van een kort geding, want dit is naar het oordeel van [gedaagde 1] typisch iets dat in een bodemprocedure moet worden beoordeeld.

Vast staat dat [gedaagde 2] op basis van het eerste lid van artikel 7:267 BW medehuurder is geworden. Blijkens het vijfde lid van genoemd artikel zijn de bepalingen omtrent het eindigen van de huur van toepassing op de personen bedoeld in lid 4 van genoemd artikel, te weten de persoon die de huur is aangegaan en ieder van de personen die op grond van dit artikel medehuurder is, afzonderlijk van toepassing. Indien de huur ten aanzien van de huurder eindigt, wordt de medehuurder huurder.

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter had De Woonplaats, op basis van het hiervoor overwogene, zowel de huurovereenkomst met huurder [gedaagde 1] als met medehuurder [gedaagde 2] moeten opzeggen. Vooralsnog is de kantonrechter eveneens van oordeel dat in het midden kan blijven of [gedaagde 2], zoals De Woonplaats ter mondelinge behandeling heeft verwoord, tijdens de eerste opzegging onder het huurregime van haar moeder viel en dat eerst na de opzegging van de huurovereenkomst over het verzoek tot medehuurder is beslist. Door de inwilliging van het verzoek van [gedaagde 2] is per 22 mei 2014, of wellicht zoveel eerder dan kennelijk door mw. [K] zou zijn toegezegd, een nieuwe situatie ontstaan, waarbij na beëindiging van de huurovereenkomst met [gedaagde 1], [gedaagde 2] huurder wordt. Een en ander betekent dat de vordering tegen [gedaagde 2] vooralsnog moet worden afgewezen.