Uitspraken

De rechtbank constateert dat de onderstaande feiten bij de behandeling van de zaak op de terechtzitting niet ter discussie hebben gestaan.

Veehouder [veehouder] heeft aan verdachte de opdracht verstrekt om een mestsilo op zijn bedrijfsterrein schoon te maken. Deze opdracht zou op woensdag 19 juni 2013 uitgevoerd worden. Hierover zijn tussen de heer [veehouder] en medewerkers van verdachte telefonische werkafspraken gemaakt.

Op 19 juni 2013 waren twee werknemers van verdachte, [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] , aanwezig op het bedrijfsterrein van [veehouder] aan de [adres 2] te Makkinga. Beide werknemers zijn ’s ochtends vroeg begonnen met de schoonmaakwerkzaamheden in de mestsilo. [slachtoffer 1] bevond zich in de mestsilo en [slachtoffer 2] bevond zich buiten de mestsilo. [slachtoffer 1] was de mestsilo aan het schoonspuiten met water, met behulp van een hoge drukslang. Hij droeg een ademluchtkap die met een flexibele luchtslang verbonden was aan een elektrisch aangedreven compressor. [slachtoffer 2] hield, staande op een ladder, toezicht op de werkzaamheden van [slachtoffer 1] .

In de loop van de ochtend is er iets mis gegaan in de mestsilo. [slachtoffer 2] riep om hulp en ging vervolgens zonder enige bescherming de mestsilo in. Na het hulpgeroep van [slachtoffer 2] ging een werknemer van een loonbedrijf, [medewerker loonbedrijf] , die ook op het bedrijfsterrein werkzaam was, eveneens de mestsilo in. Daarna ging ook de zoon van de veehouder, [zoon veehouder] , de mestsilo in.

De vier personen in de mestsilo zijn allen onwel geworden door een hoog concentraat van waterstofsulfide. Vanwege dit te hoge concentraat zijn de werknemers van verdachte en de zoon van de veehouder ter plaatse overleden. Het vierde slachtoffer, [medewerker loonbedrijf] , is in kritieke toestand met een traumahelikopter naar het UMCG ziekenhuis te Groningen gebracht. Hij heeft het ongeval overleefd.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie is op basis van het onderliggende strafdossier en de zich daarin bevindende stukken en getuigenverklaringen van mening dat het primair ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen kan worden.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft betoogd dat verdachte integraal moet worden vrijgesproken. Hij heeft daartoe aangevoerd dat verdachte niet strafbaar is voor de haar verweten gedragingen nu haar werknemers op de hoogte waren van de gevaren en hiervoor ook instructies hebben gekregen middels een opgesteld werkplan. Voorts is er volgens de raadsman toezicht, dat er volgens het werkplan werd gewerkt, uitgeoefend door de directeur [verdachte] en een werknemer van het bedrijf, de heer [medewerker verdacht bedrijf] .

Subsidiair heeft de raadsman betoogd dat de door verdachte getroffen maatregelen voldoende bescherming boden voor het werken in een mestsilo. Er was een werkplan en de middelen waarmee is gewerkt door de werknemers van het bedrijf, boden voldoende bescherming voor het werken in mestsilo’s. De raadsman heeft verder aangevoerd dat er geen noodscenario, zoals omschreven in de folder “Mest stink er niet in”, was opgenomen in het werkplan, omdat dit scenario zowel feitelijk als technisch niet uitvoerbaar zou zijn. Dit blijkt volgens de raadsman ook uit het feit dat heden ten dage andere noodscenario’s worden geadviseerd.

Er is volgens de raadsman sprake geweest van een uitzonderlijke situatie, aangezien er spuiwater aan de drijfmest is toegevoegd, waardoor er een dusdanig hogere concentratie van het giftige waterstofsulfide is ontstaan, dat de beschermingsmiddelen waarmee de werknemers waren uitgerust onvoldoende bescherming boden. Niemand binnen het bedrijf was op de hoogte dat dit spuiwater was toegevoegd door de eigenaar van de mestsilo. Was dit wel het geval geweest, dan zou het bedrijf de bewuste mestsilo anders hebben doen benaderen.

Het bedrijf [verdacht bedrijf] BV te Abbega

[verdacht bedrijf] BV [verdacht bedrijf] BV) te Abbega bestaat sinds 1 september 1987. Enig aandeelhouder en bestuurder van [verdacht bedrijf] BV is [bedrijf 2] BV. De bestuurder van [bedrijf 2] BV is [verdachte] . Hij heeft de titel van algemeen directeur en is de enige bestuurder en alleen/zelfstandig bevoegd.

[verdacht bedrijf] BV is gespecialiseerd in het mixen van mest en andere (vloei)stoffen en het door middel van pompen overhevelen van mest en andere(vloei)stoffen. Daarnaast reinigt de BV mestsilo’s.

Tenlastelegging

Aan verdachte is tenlastegelegd dat zij als werkgever arbeid heeft laten verrichten op een arbeidsplaats, zijnde een mestsilo, terwijl niet was/werd voldaan aan het bepaalde in de artikelen 5 lid 1 en 8 lid 1 en lid 4 van de Arbeidsomstandighedenwet en het bepaalde in artikel 3.5g lid 1 van het Arbeidsomstandighedenbesluit.

Voornoemde artikelen behelzen – kort gezegd – de volgende verplichtingen:

De rechtbank ziet zich achtereenvolgens voor de volgende vragen gesteld:

Ad (a) Naleving van de wettelijke verplichtingen

1e gedachtestreepje van de tenlastelegging (artikel 5 lid 1 Arbeidsomstandighedenwet)

Artikel 5 lid 1 van de Arbeidsomstandighedenwet legt de verplichting op aan de werkgever om bij het voeren van het arbeidsomstandighedenbeleid in een inventarisatie en evaluatie schriftelijk vast te leggen welke risico's de arbeid voor de werknemers met zich brengt. De arbeidsplaats waar de onderhavige tenlastelegging op ziet, betreft naar het oordeel van de rechtbank een gevaarzettende arbeidsplaats die veel risico’s voor werknemers met zich brengt, nu bij de werkprocessen in een (nog ongereinigde) mestsilo zeer wel sprake kan zijn van – indien onbeschermd ingeademd – dodelijke concentraties waterstofsulfide en koolmonoxide. Een dergelijke uiterst gevaarlijke werkomgeving geeft voor de werkgever een extra zorgplicht en vergroot het belang van het constant vergewissen van de mate van gevaar alsook het wegnemen hiervan, alvorens de werkgever een werknemer deze ruimte laat betreden.

Bij het voeren van het arbeidsomstandighedenbeleid legt de werkgever in een inventarisatie en evaluatie schriftelijk vast welke risico’s de arbeid voor de werknemers met zich meebrengt. Deze risico-inventarisatie en -evaluatie (RI&E) bevat tevens een beschrijving van de gevaren en de risicobeperkende maatregelen en de risico’s voor bijzondere categorieën van werknemers. Deze verplichting is vastgelegd in artikel 5 lid 1 van de Arbeidsomstandighedenwet. Een plan van aanpak, waarin is aangegeven welke maatregelen zullen worden genomen in verband met de bedoelde risico’s en de samenhang daartussen, maakt deel uit van de risico-inventarisatie en -evaluatie. In het plan van aanpak wordt tevens aangegeven binnen welke termijn deze maatregelen zullen worden genomen.

Uit het dossier blijkt dat verdachte een RI&E heeft laten opstellen door de heer [adviseur] , adviseur van de Stichting Gezondheidszorg Agrarische Sectoren (Stigas). De RI&E is gedateerd op 10 maart 2009. [adviseur] heeft voorts op 14 maart 2013 op verzoek van verdachte een Taak Risico Analyse (TRA) opgesteld, in aanvulling op de eerder uitgebrachte RI&E.

Zowel uit de RI&E als uit de TRA blijkt naar oordeel van de rechtbank niet dat de risico’s van de werkzaamheden, zoals deze door de twee werknemers van verdachte op 19 juni 2013 te Makkinga zijn uitgevoerd, zijn beoordeeld. Het schoonmaken/reinigen van mestsilo’s maakte geen onderdeel uit van de RI&E en de TRA.

De vertegenwoordiger van verdachte heeft hierover ter terechtzitting verklaard dat het klopt dat het schoonmaken c.q. reinigen van mestsilo’s geen deel uitmaakte van de door [adviseur] opgemaakte RI&E en TRA. Door wederzijdse agendaproblemen zou het niet mogelijk zijn geweest voor [adviseur] om een RI&E of TRA op te maken voor het schoonmaken en reinigen van een mestsilo.

2e gedachtestreepje van de tenlastelegging (artikel 3.5g lid 4 Arbeidsomstandighedenbesluit)

Ten aanzien van de toepasselijke wettelijke bepalingen omtrent bijzonder gevaarzettende arbeidsplaatsen en de vraag of in dit geval aan de voorschriften uit die bepalingen is voldaan overweegt de rechtbank het volgende.

Artikel 3.5g van het Arbeidsomstandighedenbesluit bepaalt dat indien kan worden vermoed dat de atmosfeer op een plaats of in een ruimte in zodanige mate stoffen bevat dat daardoor gevaar bestaat voor onder andere verstikking, bedwelming of vergiftiging, het slechts is toegestaan een werknemer zich op die plaats of in die ruimte te laten bevinden indien uit onderzoek blijkt dat het gevaar niet aanwezig is.

De rechtbank concludeert dat omtrent de arbeidsplaats in de onderhavige mestsilo kan worden vermoed dat dit een bijzonder gevaarzettende arbeidsplaats is als bedoeld in dit artikel.

In de folder “Mest, stink er niet in” wordt gewaarschuwd dat in mestsilo’s levensgevaarlijke situaties ontstaan door de aanwezigheid van verstikkende gassen, waardoor een werknemer zonder waarschuwing snel bewusteloos kan raken met de dood tot gevolg. Voorts komt uit de folder naar voren dat er altijd vanuit moet worden gegaan dat gevaarlijke gassen in de ruimte aanwezig zijn.

Daarnaast blijkt uit het rapport van de deskundigen Verdoes en Buisonjé, beiden verbonden aan Wageningen UR Livestock Research, dat ook uit mest zonder spuiwater dodelijke concentraties gevaarlijke gassen kunnen ontstaan en dat het afdalen in een mestsilo zonder meer altijd risicovol is.

Het rapport van de deskundige ir. S.N. Kuper, specialistisch inspecteur Arbeidshygiëne & Chemische Veiligheid van het Expertisecentrum van de directie Arbeidsomstandigheden van de Inspectie SZW (Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid), geeft weer dat men van te voren moest uitgaan van een situatie die potentieel levensbedreigend was.

Overigens is uit geen enkel onderzoek gebleken dat het gevaar niet aanwezig zou zijn. Een inventarisatie en evaluatie over de risico’s die de arbeid voor de werknemer met zich brengt is, zoals hiervoor overwogen, niet opgemaakt en uit het rapport van de deskundige Kuper, voornoemd, blijkt dat de gebruikte arbeidsmiddelen, zoals hierna nader uiteen te zetten, ondeugdelijk waren.

De rechtbank concludeert, gezien het vorenstaande, dat het verdachte onder deze omstandigheden niet was toegestaan om een werknemer op de onderhavige arbeidsplaats arbeid te laten verrichten.

Daarnaast concludeert de rechtbank op grond van het voren overwogene, dat indien en voor zover de vertegenwoordiger van verdachte heeft willen betogen dat zijn jarenlange ervaring als het hiervoor bedoelde “onderzoek” in de zin van voormeld artikellid moet worden gezien, door verdachte gelet op het gebruik van ondeugdelijke arbeidsmiddelen, geen doeltreffende maatregelen zijn genomen als bedoeld in het tweede lid van artikel 3.5g van het Arbeidsomstandighedenbesluit.

Tot slot bepaalt het vierde lid van dit artikel dat indien het niet mogelijk is om doeltreffende maatregelen te nemen om het gevaar af te wenden en het noodzakelijk is om zich in de gevaarlijke atmosfeer te begeven, maatregelen genomen moeten worden om de werknemer bij direct gevaar onmiddellijk op doeltreffende wijze hulp te bieden. Aan dit laatste is niet voldaan. Ingeval dat het gevaar zich zou verwezenlijken was geen enkele voorziening getroffen om de werknemer op een snelle en adequate wijze uit de mestsilo te halen.

Voorts en ter adstructie van bovenstaande stelt de rechtbank in dit verband in feitelijke zin, op basis van het dossier en het onderzoek ter terechtzitting, nog het volgende vast.

De vertegenwoordiger van verdachte heeft verklaard dat hij wist dat het schoonmaken en reinigen van mestsilo’s gevaarzettend was en dat tijdens het werken met drijfmest gevaarlijke mestgassen vrijkomen.

Voorts heeft vertegenwoordiger van verdachte verklaard kennis te hebben genomen van de folder “Mest stink er niet in” die hem door [adviseur] van de Stigas is toegezonden. Daarin staan de gevaren van het werken in een mestsilo opgesomd en staat ook vermeld welke passende maatregelen er dienen worden genomen om die gevaren te beperken.

Verdachte heeft naar aanleiding hiervan een werkplan opgesteld hoe te handelen bij het schoonmaken en reinigen van een mestsilo’s. In dit werkplan is een stappenplan opgenomen voor de werknemers van [verdacht bedrijf] BV ten behoeve van het schoonspuiten en het reinigen van mestsilo’s en mestputten. Dit werkplan is ook met de werknemers besproken.

Voorts heeft verdachte de werknemers uitgerust met materialen waardoor zij, naar de mening van de vertegenwoordiger van verdachte, veilig konden werken in de mestsilo’s.

Uit de rapportage d.d. 22 april 2014, opgesteld door de deskundige P. Houben, werkzaam bij de firma Dekra in Essen (BRD), blijkt dat de ademluchtconfiguratie (de compressor, luchtslang koppelingen en gelaat/masker) niet was getest en gecertificeerd volgens de richtlijn 8/686/EEG en dat de configuratie voor de toepassing waarvoor zij gebruikt werd ongeschikt was. Met name was deze configuratie ongeschikt voor werkzaamheden in hoog toxische omgevingslucht.

Op basis van de onderzoeksresultaten is de deskundige van mening dat de primaire oorzaak van het ongeval ligt in de geringe luchtlevering van de compressor. Bij een toenemende belasting van de uit te voeren werkzaamheden en dus een zwaardere beademing van de gebruiker treedt een steeds hoger wordende lekkage op in de luchtkap. Bij zware lichamelijke arbeid verbruikt deze persoon meer zuurstof. Indien de ademluchtconfiguratie/compressor niet voldoende lucht/zuurstof levert, zal de drager van het masker bij het inademen van lucht/zuurstof de buitenlucht (giftige gassen langs de afdichtingsrand van het masker) gaan aanzuigen en dus ook inhaleren.

Voorts heeft de heer ir. S.N. Kuper, voornoemd, in januari 2015 het volgende gerapporteerd:

Verder is door de forensisch-technisch onderzoekers die de plaats van het ongeval hebben onderzocht, gerelateerd dat de compressor waarmee werd gewerkt een aantal keren “spontaan” uit viel. Het uitvallen van de compressor duurde iedere keer vier à vijf minuten. Bovendien is geen gebruik gemaakt van twee aan elkaar gekoppelde compressoren die waren aangesloten op twee aparte elektriciteitsgroepen (er was geen tweede ademluchtvoorziening).

De rechtbank is op basis van deze rapporten en het forensisch-technische relaas van oordeel dat de beschermingsmiddelen waarmee de werknemers van verdachte werden uitgerust in vergaande mate onvoldoende bescherming boden voor het werken in een mestsilo.

Daarnaast waren er geen – adequate – maatregelen opgenomen in het werkplan om de werknemers veilig uit de silo te halen bij een noodsituatie, terwijl dit wel door het adviserende orgaan voor de agrarische sector, de Stigas, in haar folder werd voorgeschreven.

De rechtbank is gelet op het voorgaande van oordeel dat [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] zonder adequate beschermingsmaatregelen te werk zijn gesteld in een bijzondere, gevaarlijke arbeidsplaats (een mestsilo) en dat er geen doeltreffende maatregelen zijn getroffen om hen bij direct gevaar onmiddellijk en op doeltreffende wijze hulp te bieden.

De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen dat niet permanent is geobserveerd. Uit het dossier blijkt dat [slachtoffer 2] zijn collega [slachtoffer 1] permanent heeft geobserveerd en te hulp is geschoten toen hij zag dat het mis ging. Zonder adequate reddingsmiddelen tot zijn beschikking mocht zijn reddingspoging echter niet baten en is hij uiteindelijk ook zelf bedwelmd geraakt en overleden.

3e gedachtestreepje van de tenlastelegging (artikel 8 lid 1 Arbeidsomstandighedenwet)

Uit het hiervoor genoemde rapport van de deskundige S.N. Kuper blijkt dat het door verdachte zelf opgestelde werkplan onvoldoende houvast gaf voor het veilig uitvoeren van de werkzaamheden in de mestsilo.

Ook heeft [adviseur] verklaard dat hij het werkplan niet kent, maar dat hij de maatregelen en middelen die daarin staan opgesomd als onvoldoende zou hebben beoordeeld.

Nu er om te beginnen ook geen RI&E was opgesteld voor het werken in de mestsilo’s, is de rechtbank van oordeel dat [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] niet doeltreffend waren ingelicht over de wijze waarop een mestsilo moest worden schoongemaakt en over de daaraan verbonden risico’s en de wijze waarop deze risico’s konden worden voorkomen. De rechtbank vermag hierbij – anders dan de raadsman – niet in te zien dat deze inlichtingenplicht onvoldoende concreet zou zijn en ziet dan ook geen reden de dagvaarding op dit punt partieel nietig te verklaren.

4e gedachtestreepje van de tenlastelegging (artikel 8 lid 4 Arbeidsomstandighedenwet)

Uit het dossier volgt dat er door verdachte veiligheidsinstructies zijn opgesteld voor het werken in mestsilo’s en dat deze instructies zijn besproken met de werknemers. De rechtbank is van oordeel dat er van uit moet worden gegaan dat na de verschaffing van papieren veiligheidsinstructies en bespreking van deze instructies met de werknemers, die opgestelde instructies worden nageleefd door de werknemers. Van een werkgever met een bedrijfsomvang van verdachte, kan niet worden gevergd dat telkens als er een klus wordt uitgevoerd ter plaatse wordt gecontroleerd of de gestelde veiligheidsinstructies daadwerkelijk worden opgevolgd. Er kan dan naar het oordeel van de rechtbank worden volstaan met, zoals door verdachte is gedaan, het steekproefsgewijs controleren of de veiligheidsvoorschriften worden opgevolgd, daargelaten de vraag of deze voorschriften in het concrete geval adequaat en afdoende zijn geweest.

De rechtbank zal verdachte dan ook vrijspreken van dit onderdeel.

Daderschap van [verdacht bedrijf] BV

Verdachte heeft haar werknemers, tewerkgesteld in een gevaarlijke arbeidssituatie, zoals bedoeld in artikel 3.5g van het Arbeidsomstandighedenbesluit, i.c. een mestsilo. Het door haar werknemers doen reinigen van mestsilo’s past binnen de normale bedrijfsvoering van verdachte en is haar dientengevolge ook dienstig. Verdachte heeft als werkgever de beschikkingsmacht over de omstandigheden waaronder haar werknemers worden tewerkgesteld. Zij heeft voorts via beslissingen en keuzes van haar bestuurder, met het verzaken van de wettelijke verplichting tot een schriftelijke risico-inventarisatie & -evaluatie (RI&E), evenals de verplichting tot doeltreffende inlichting van haar werknemers over (onder meer) de risico’s verbonden aan de schoonmaak van mestsilo’s, niet de in redelijkheid van haar als werkgever te vergen zorg betracht, doch slechts volstaan met een zelf opgesteld werkplan. Zij heeft tevens – en daarin ligt het zwaartepunt van het strafbare verwijt – haar werknemers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] onvoldoende beschermd tegen het gevaar dat gepaard gaat met de reiniging van mestsilo’s en hen voorts geen doeltreffende hulpmaatregelen beschikbaar gesteld ter ontsnapping aan dat gevaar dat zich op 19 juni 2013 heeft verwezenlijkt.

De wettelijke verplichting tot een RI&E is er niet voor niets; het geeft invulling aan de algemene onderzoeksplicht, te vervullen zoals een zorgvuldig werkgever betaamt. Was verdachte haar verplichtingen in dat verband nagekomen, dan had zij geweten dat de beschikbaar gestelde hulp- en beschermingsmiddelen onvoldoende waren voor de gevaarlijke omstandigheden waaronder [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] hun werkzaamheden in de mestsilo hebben moeten verrichten.

De rechtbank concludeert dan ook dat, door toerekening van de wetenschap bij haar bestuurder omtrent het gevaar van de arbeidssituatie en het desondanks onvoldoende betrachten van de redelijkerwijs van haar te vergen zorg, de strafbare omissies aan verdachte kunnen worden toegerekend.

Ad (b) Causaal verband tussen overtreding van de wettelijke bepalingen en levensgevaar of ernstige schade aan de gezondheid van de werknemers [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] & (te vergen) wetenschap van dat causale verband

Het feit dat de vertegenwoordiger van verdachte ter zitting heeft aangegeven dat het bedrijf al jaren op deze wijze te werk te gaat zonder dat er problemen zijn gerezen, kan verdachte in dit verband niet disculperen, doch maakt dat de rechtbank niet bewezen acht dat verdachte wist dat [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] (het verwezenlijkte) gevaar liepen; de rechtbank gaat er van uit dat verdachte vertrouwde op een goede afloop, zij het onterecht. De rechtbank merkt in dat verband op dat wat er zij van de haalbaarheid in praktische dan wel financiële zin van dergelijke maatregelen, zoals bepleit door en namens verdachte, ingeval van het ontbreken van adequate bescherming tegen, en hulpverlening bij, levensgevaarlijke risico’s, geldt dat een werkgever simpelweg dient af te zien van het tewerkstellen en daarmee blootstellen van haar werknemers aan een gevaarlijke arbeidsplaats, zoals een mestsilo.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte, door toerekening via haar bestuurder, op z’n minst redelijkerwijs moest weten dat met de beschikbaar gestelde – inadequaat gebleken – beschermingsmiddelen, levensgevaar dan wel ernstige schade aan de gezondheid van haar ondergeschikten [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] ontstond of te verwachten was.

In reactie op het verweer dat het levensgevaar niet te voorzien zou zijn geweest voor verdachte, vanwege de haar onbekende complicatie dat er spuiwater zou zijn toegevoegd aan de mest in de te reinigen silo, overweegt de rechtbank nog het volgende.

Uit een rapport van juli 2016, opgemaakt door de deskundigen N. Verdoes en

F.E. de Buisonjé, blijkt dat er zowel in 2012 en 2013 zwavelhoudend spuiwater aan de mest is toegevoegd, maar dat het onwaarschijnlijk is dat dit spuiwater effect heeft gehad op de concentraties verstikkende gassen ten tijde van het ongeval in juni 2013. Het is volgens de deskundigen niet duidelijk of alleen het spuiwater de vorming van een dodelijke hoeveelheid gas heeft veroorzaakt. Ook uit mest zonder spuiwater kunnen dodelijke concentraties ontstaan. Het afdalen in een (bijna) gesloten mestsilo zonder bijgemengd spuiwater is ook risicovol volgens de deskundigen.

Op grond van deze rapportage concludeert de rechtbank dat het eventueel toevoegen van spuiwater moet worden geacht geen significant effect te hebben gehad op de dodelijke concentraties gas.

De rechtbank concludeert dat het primair tenlastegelegde wettig en overtuigend kan worden bewezen.

De rechtbank is door de inhoud van de wettige bewijsmiddelen tot de overtuiging gekomen, dat de verdachte het primair tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

verdachte op 19 juni 2013, te of bij Makkinga, in de gemeente Ooststellingwerf, als werkgever in de zin van artikel 1 van de Arbeidsomstandighedenwet opzettelijk, handelingen heeft verricht en nagelaten in strijd met voormelde wet en de daarop berustende bepalingen, immers heeft

verdachte toen daar in en/of nabij een mestsilo gelegen aan de [adres 2]

, zijnde een arbeidsplaats als bedoeld in artikel 1, derde lid onder g van

genoemde wet, door haar werknemers in de zin van genoemde

wet, te weten [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] arbeid doen of laten

verrichten, bestaande die arbeid uit het schoonmaken van die mestsilo, terwijl

niet was/werd voldaan aan

het voeren van het arbeidsomstandighedenbeleid niet voldaan aan de

verplichting schriftelijk in een inventarisatie en evaluatie vast te leggen

welke risico's het schoonmaken van mestsilo's, althans bedoelde mestsilo voor werknemers met zich meebracht en

niet mogelijk was om de maatregelen, bedoeld in artikel 3.5g lid 2 van genoemd

besluit te nemen en het noodzakelijk was zich in de gevaarlijke atmosfeer (in

bedoelde mestsilo), bedoeld in artikel 3.5g lid 1 van genoemd besluit te

begeven, werden geen doeltreffende maatregelen genomen om [slachtoffer 1] bij direct gevaar onmiddellijk op doeltreffende wijze hulp te bieden en

terwijl daardoor, naar verdachte redelijkerwijs moest weten, levensgevaar of ernstige schade aan de gezondheid van die werknemers ontstond of te verwachten was.

De rechtbank heeft de eventueel in de tenlastelegging voorkomende schrijffouten verbeterd in de bewezenverklaring. Verdachte wordt hierdoor niet in haar verdediging geschaad.

De rechtbank acht niet bewezen wat aan de verdachte primair meer of anders is tenlastegelegd, zodat zij haar daarvan zal vrijspreken.