Uitspraken

1.1.

Het verzoek is door gemachtigde ingediend namens de Stichting WOPiT (verzoekster). Bij brief van 25 juli 2018 heeft de voorzieningenrechter aan de gemachtigde van verzoekster voorgehouden dat verzoekster naar zijn voorlopig oordeel niet als belanghebbende kan worden aangemerkt, omdat slechts sprake is van een afgeleid, financieel belang. De 24 zorgcliënten van verzoekster, die individueel bezwaar hebben gemaakt, zijn wel belanghebbend, maar van door hen ingediende verzoekschriften is niet gebleken.

1.2.

Verzoekster heeft in een reactie van 2 augustus 2018 betoogd dat verzoekster zelf belanghebbend is in de zin van artikel 1:2, eerste of derde lid van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

1.3.

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat verzoekster geen belanghebbende is en dat verzoekster ook niet optreedt als gemachtigde van de 24 zorgcliënten. Voorts is er volgens verweerder geen sprake van spoedeisend belang.

2.1.

Op grond van artikel 1:2, eerste lid, van de Awb wordt onder belanghebbende verstaan: degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betrokken.

2.2.

Volgens vaste rechtspraak moet er, om van een rechtstreeks belang in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Awb te kunnen spreken, onder meer, een voldoende rechtstreeks geraakt belang zijn. In de eis van rechtstreeks geraakt belang komt tot uitdrukking dat er een voldoende causaal verband moet zijn tussen de gevolgen van het besluit en de belangen van de belanghebbende.

2.3.

De voorzieningenrechter overweegt dat binnen het sociaal domein een ontwikkeling is waar te nemen in de vraag wanneer sprake is van een rechtstreeks belang. De voorzieningenrechter verwijst naar de ook ter zitting aan de orde gestelde uitspraak van de rechtbank Noord-Nederland van 7 december 2017, ECLI:NL:RBNNE:2017:4755, maar ook naar de conclusie die de Centrale Raad van Beroep (CRVB) heeft gevraagd aan de advocaat-generaal in twee hem voorgelegde zaken. In deze twee zaken betrof het situaties waarin een derde gevolgen ondervindt van niet tot hem gerichte besluiten. De voorzieningenrechter overweegt dat daarvan ook in de onderhavige zaak sprake is.

2.4.

2.5.

De voorzieningenrechter overweegt dat buiten kijf staat dat de 24 cliënten op wie de besluiten zien, belanghebbend zijn. Zij worden immers individueel rechtstreeks getroffen door het besluit vanwege een verminderde aanspraak op zorg. Naar het voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter kan echter ook verzoekster, zeker in het licht van de hiervoor geschetste ontwikkeling, worden aangemerkt als belanghebbende bij de besluiten. Dat belang is met name gelegen in de omstandigheid dat als gevolg van het geheel van de besluiten een situatie kan ontstaan in de woonclusters die het onmogelijk maakt invulling te geven aan haar statutaire doelstelling, te weten de zorg voor en beheer van de woonvoorzieningen, waarin mensen met een psychiatrische kwetsbaarheid volledig zelfstandig maar met zorg en ondersteuning van de stichting kunnen wonen en gebruik kunnen maken van gemeenschappelijke voorzieningen. De cliënten van verzoekster wonen in de woonclusters en hebben, als vermeld, een psychiatrische achtergrond. Bij het achterwege blijven of verminderen van zorg bestaat het gevaar dat cliënten decompenseren en onvoldoende aandacht besteden aan de eigen woonomgeving waardoor uiteindelijk ook de wooncluster zelf met de bewoners problemen kunnen ervaren en de zorgverlening van verzoekster in gevaar komt. Dat gevaar kan ook ontstaan door het vertrek van medewerkers. Er is, gelet hierop, een voldoende causaal verband tussen de gevolgen van de besluiten en de belangen van verzoekster.

2.6.

Naar het voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter is verzoekster, gelet op het vorenstaande, aan te merken als belanghebbende. Zoals ter zitting besproken noopt dit oordeel tot een voortzetting van de behandeling van het verzoek. Deze behandeling zal plaatsvinden op maandag, 27 augustus 2018 om 10.00 uur. Ten behoeve van een goede voorbereiding van de behandeling ter zitting meldt de voorzieningenrechter nog dat het daarbij met name zal gaan om de vraag of het totaal van de besluiten zodanige gevolgen heeft voor verzoekster dat een voorlopige voorziening nodig is. Een individuele beoordeling van elk genomen besluit is dus niet aan de orde.