Uitspraken

Vooropgesteld wordt dat voor toewijzing van een vordering tot ontruiming van een huurwoning in kort geding slechts dan plaats is, indien met een grote mate van waarschijnlijkheid kan worden aangenomen dat de vordering tot ontruiming in een bodemprocedure zal worden toegewezen, terwijl bovendien sprake moet zijn van een zodanig ernstige tekortkoming dat de beslissing in de bodemzaak niet kan worden afgewacht.

Op grond van artikel 7:213 Burgerlijk Wetboek (BW) is een huurder verplicht zich ten aanzien van het gebruik van het gehuurde als een goed huurder te gedragen. Dit houdt onder meer in dat de huurder zich dient te onthouden van gedragingen die ontoelaatbare overlast veroorzaken. Uit de algemene huurvoorwaarden die van toepassing zijn op de tussen partijen bestaande huurovereenkomst, vloeit ook voort dat [gedaagde] ervoor zorg dient te dragen dat zij aan omwonenden geen overlast veroorzaakt. Indien [gedaagde] zich niet aan deze verplichting houdt, levert dat een tekortkoming in de nakoming van de verplichtingen uit de huurovereenkomst op. Op grond van artikel 6:265 lid 1 BW geeft iedere tekortkoming van een partij in de nakoming van een van haar verbintenissen de wederpartij de bevoegdheid om de overeenkomst geheel of gedeeltelijk te ontbinden, tenzij deze tekortkoming, gezien haar aard of geringe betekenis, deze ontbinding met haar gevolgen niet rechtvaardigt.

[gedaagde] erkent de door SWZ gestelde geluidsoverlast. De aard, ernst en frequentie van deze overlast zijn naar het oordeel van de kantonrechter dusdanig dat zeer waarschijnlijk is dat in een bodemprocedure zal worden geoordeeld dat de ontbinding van de huurovereenkomst gerechtvaardigd is en dat de ontruiming van het gehuurde zal worden toegewezen.

[gedaagde] verzoekt de kantonrechter echter om een laatste kans. Zij voert daartoe aan dat zij slachtoffer is van de omstandigheden en daardoor zelf niet in staat is gebleken de overlast te staken. Volgens [gedaagde] ziet zij inmiddels in dat zij hulp nodig heeft en zal zij voor vier weken in een (verslavings)kliniek worden opgenomen. [gedaagde] verzoekt de kantonrechter (de resultaten van) deze opname af te wachten.

De kantonrechter ziet geen aanleiding dit verzoek te honoreren. Ondanks de in mei 2018 met SWZ gemaakte afspraken en ondanks de “werkafspraken” die [gedaagde] met haar gemachtigde heeft gemaakt is de overlast onverminderd groot en [gedaagde] heeft haar kansen op enig uitstel dan ook verspeeld. Gelet op eerdere pogingen van SWZ om [gedaagde] te helpen is het bovendien nog maar zeer de vraag in hoeverre [gedaagde] de hulp in de kliniek daadwerkelijk zal aanvaarden en of de gestelde opname enig effect zal sorteren, dit terwijl uit de overgelegde overlastmeldingen volgt dat sprake is van een zeer ernstige overlastsituatie waarin omwonenden door het handelen van [gedaagde] inmiddels dagelijks in hun woongenot worden geschaad en zich zelfs niet meer veilig voelen in hun eigen straat. Aan deze situatie dient zo spoedig mogelijk een einde te komen en SWZ heeft dan ook een groot belang bij het reeds nu in handen krijgen van een ontruimingstitel. Overigens heeft SWZ ter zitting kenbaar gemaakt niet per definitie van die titel gebruik te zullen maken. Zij heeft voor het geval [gedaagde] inderdaad hulp aanvaardt aangeboden met haar afspraken te willen maken over een vrijwillige ontruiming, opdat zij in de toekomst makkelijker een huurwoning kan verkrijgen. [gedaagde] wordt in die zin dus toch enigszins tegemoet gekomen.

De conclusie uit het voorgaande is dat de gevorderde ontruiming zal worden toegewezen.

De gevorderde huurtermijnen vanaf 1 oktober 2018 zullen worden afgewezen, nu niet valt in te zien welk spoedeisend belang SWZ bij dit deel van haar vorderingen heeft en bovendien gesteld noch gebleken is dat [gedaagde] met de betaling van enige huurtermijn in gebreke is gebleven.

[gedaagde] dient als de hoofdzakelijk in het ongelijk gestelde partij te worden veroordeeld in de kosten van deze procedure.