Uitspraken

Ten aanzien van de betrokken huurder, [A] , is een meerderjarigenbewind ingesteld. Op basis van artikel 1:441 BW en het arrest van de Hoge Raad van 7 maart 2014 (ECLI:NL:HR:2014:525) dient in dat geval de bewindvoerder, als formele procespartij, in rechte te worden aangesproken. De vordering is daarom op goede gronden ingesteld jegens de bewindvoerder.

Het betreft hier een vordering in kort geding. Dat betekent dat er in deze procedure geen ruimte is voor een diepgaand onderzoek naar de feiten. De vordering betreft een vordering tot ontruiming van woonruimte. Bij de beoordeling van de vordering speelt daarom een rol dat een eventuele ontruiming verstrekkende gevolgen heeft voor de huurder. De vordering loopt vooruit op een te voeren bodemprocedure waarin de ontbinding van de huurovereenkomst wordt gevorderd. Bij de beoordeling in kort geding is van belang of valt te verwachten dat in de te voeren bodemprocedure de ontbinding zal worden toegewezen. Dit zal het geval zijn wanneer over de feiten weinig twijfel bestaat en deze feiten een onmiddellijke voorziening rechtvaardigen. In verband daarmee wordt het volgende overwogen.

Uit het als productie 13 bij dagvaarding overgelegde registratie-overzicht van de politie volgt dat er ten aanzien van (de woning van) [A] sprake is van een voortdurend patroon van overlastincidenten, in elk geval vanaf augustus 2018 in april 2019. Uit de dagvaarding en de toelichting van partijen ter zitting komt naar voren dat die incidenten ontstaan als gevolg van psychische dan wel psychiatrische problematiek in combinatie met alcoholgebruik. In week 13 van 2019 bereiken die incidenten een hoogtepunt. Dat blijkt uit de brieven van omwonenden (19 brieven, overgelegd onder productie 7 van SWZ), gericht aan SWZ, waarin omwonenden verwoorden dat zij zich onveilig, bang en bezorgd voelen en vragen om deze situatie te beëindigen. Dat blijkt verder uit de verklaringen van de politie en de wijkconsulent van SWZ op de zitting. Ter zitting heeft de heer [F] van de politie verklaard dat [A] op 25 maart 2019 de politie had gebeld met de melding dat er brand zou zijn. Daarop zijn de hulpdiensten naar de flat gekomen, maar bleek er van brand geen sprake te zijn. Verder verklaart [F] dat [A] in die week maar ook al bij eerdere incidenten tegenover de politie heeft geuit dat hij ‘suicide by cop’ wenste. De wijkconsulent van SWZ heeft ter zitting verklaard dat hij op dinsdag of woensdag in die week door de wijkagent erbij is geroepen en dat hij het als aangrijpend heeft ervaren wat hij daar aantrof. Een gesprek met [A] was niet mogelijk en hij was er getuige van dat [A] tegen de politie schreeuwde ‘Schiet me dood!’. SWZ stelt dat er met de gebeurtenissen van die week voor haar een grens was bereikt. Dat hield voor SWZ in dat er geen verdere incidenten meer mochten plaats vinden. Een volgend incident betekende een procedure tot ontruiming. Dat heeft SWZ in haar brief van 2 april 2019 aan [A] kenbaar gemaakt. SWZ stelt dat op de dag dat de brief is verstuurd, het volgende incident al voorviel. Daarbij heeft [A] onder andere gedreigd de woning in brand te steken. Als gevolg daarvan heeft SWZ de onderhavige vordering ingesteld. SWZ heeft ter onderbouwing daarvan gesteld dat zij moet zorgdragen voor een veilige woonomgeving voor haar huurders. Zij kan zich niet langer permitteren risico’s te nemen op dat terrein. Naar het oordeel van de kantonrechter is onder deze omstandigheden de gevorderde ontruiming gerechtvaardigd. Het gehuurde bevindt zich immers in een omgeving met vele omwonenden. Ter zitting is gebleken dat [A] op dit moment geen begeleiding heeft en dat zijn toestand staat of valt met een juist gebruik van zijn medicatie en met het al dan niet gebruiken van alcohol. Als het wat dat betreft misgaat, kan [A] niet voor zichzelf instaan en ook anderen kunnen dat op dit moment niet. Overigens heeft [A] ook zelf in zijn e-mail van 3 april 2019 aan SWZ geschreven dat hij inziet dat hij hulp nodig heeft, mogelijk in de vorm van begeleid wonen, en dat hij onder de huidige omstandigheden niet in het gehuurde kan blijven wonen.

De bewindvoerder heeft tegen de vordering aangevoerd dat zich geen incidenten hebben voorgedaan na ontvangst van de brief van SWZ. [A] heeft de brief van 2 april 2019 pas op 3 april heeft ontvangen en zijn laatste kans is dus op dat moment pas ingegaan. De kantonrechter moet aan dit verweer voorbij gaan. De strekking van de brief van SWZ is duidelijk. Er mochten geen incidenten meer plaatsvinden na het gebeuren in week 13. Op de dag dat de brief verstuurd is, werd de inhoud daarvan al ingehaald door de realiteit. Weliswaar voert de bewindvoerder aan dat [A] op 2 april 2019 alleen voor een normaal medisch probleem door een ambulance is opgehaald, maar op basis van de verklaring van de wijkconsulent van SWZ gaat de kantonrechter ervan uit dat er toch meer aan de hand moet zijn geweest die dag.

De bewindvoerder heeft verder aangevoerd dat er na 3 april 2019 geen incidenten meer zijn voorgevallen en dat het op dit moment beter gaat met [A] . Naar het oordeel van de kantonrechter is deze situatie weliswaar positief te noemen, maar kan aan deze omstandigheid geen doorslaggevende betekenis worden toegekend. Het evenwicht is immers broos en er is geen sprake van professionele begeleiding en/of behandeling van [A] waaraan vertrouwen op een stabiele situatie kan worden ontleend.

Gelet op het voorgaande zal de vordering van SWZ worden toegewezen. Als in het ongelijk gestelde partij dient de bewindvoerder te worden veroordeeld in de kosten van deze procedure. Deze kosten worden aan de zijde van SWZ begroot op € 99,01 voor explootkosten, € 121,= voor griffierecht en € 720,= voor salaris gemachtigde. Dat is samen een bedrag van € 940,01.