Uitspraken

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat wettig en overtuigend kan worden bewezen dat verdachte willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat zij geneesmiddelen met kanalisatiestatus URA aan een niet-vergunninghouder leverde. Verdachte wist dat medeverdachte [medeverdachte 1] (hierna: [medeverdachte 1] ) geen vergunninghouder was en toen hij namens Ruitersport [bedrijf 1] bestellingen wilde doen, had verdachte meer onderzoek moeten doen.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat niet kan worden bewezen dat verdachte opzettelijk aan een niet-vergunninghouder heeft willen leveren. [medeverdachte 1] heeft de medeverdachte [medeverdachte 2] , directeur van [verdachte] B.V., overtuigd van het idee dat op deze wijze legitiem zaken kon worden gedaan. Dat [medeverdachte 2] achteraf heeft verklaard dat hij beter had moeten weten, betekent niet dat hij destijds ook beter wist.

Vaststaat dat verdachte gedurende de ten laste gelegde periode een vergunning voor groot- en kleinhandel in de zin van de Wet dieren had. Op grond van artikel 5.7 lid 1 van het Besluit diergeneesmiddelen mag een houder van een vergunning voor groothandel een diergeneesmiddel slechts afleveren aan een houder van een vergunning voor vervaardiging, invoer, groothandel of kleinhandel.

De in de tenlastelegging genoemde geneesmiddelen hebben de kanalisatiestatus URA, wat betekent dat zij uitsluitend op recept van een dierenarts zijn af te leveren.2 Directeur van verdachte is de heer [medeverdachte 2] .

Per 1 juni 2014 is de vergunning van [medeverdachte 1] ingetrokken.3 Tijdens een doorzoeking bij [medeverdachte 1] thuis, op 11 oktober 2017, zijn facturen aangetroffen van verdachte. Tevens werd tijdens de doorzoeking een pakket diergeneesmiddelen bij het woonadres van [medeverdachte 1] afgeleverd gericht aan Ruitersport [bedrijf 1] en afkomstig van verdachte.4

Medeverdachte [medeverdachte 2] heeft verklaard dat hij in augustus/september 2016 is benaderd door [medeverdachte 1] , omdat [medeverdachte 1] bestellingen bij verdachte wilde doen. [medeverdachte 1] heeft toen direct meegedeeld dat hij niet zelf over een daartoe benodigde vergunning beschikte. [medeverdachte 1] stelde zaken te doen namens Ruitersport [bedrijf 1] en toonde aan [medeverdachte 2] dozen en facturen van bestellingen van URA-geneesmiddelen op naam van [bedrijf 1] , die [medeverdachte 1] bij andere groothandelaren zou hebben besteld.5 Uit de administratie van verdachte is gebleken dat zij gedurende de ten laste gelegde periode meermalen URA geneesmiddelen heeft geleverd aan Ruitersport [bedrijf 1] .6 Een groot aantal van deze facturen heeft als afleveradres het woonadres van [medeverdachte 1] en niet het vestigingsadres van Ruitersport [bedrijf 1] .

De heer [naam 2] is eigenaar van Ruitersport [bedrijf 1] en hij heeft verklaard nooit bestellingen van URA geneesmiddelen bij verdachte te hebben gedaan.7 [medeverdachte 2] heeft nooit contact gezocht met de heer [naam 2] .8

De rechtbank acht op basis van hetgeen zij hiervoor heeft overwogen wettig en overtuigend bewezen dat verdachte URA geneesmiddelen aan [medeverdachte 1] heeft geleverd, terwijl die [medeverdachte 1] geen vergunning had. [medeverdachte 1] deed de bestellingen van de URA-middelen, haalde deze op en betaalde contant. Verdachte heeft op deze wijze feitelijk geleverd aan [medeverdachte 1] , zijnde een niet-vergunninghouder.

De rechtbank overweegt dat de rechtspersoon als geadresseerde van de norm is aan te merken. Gelet op de in de jurisprudentie ontwikkelde en bestendige criteria kan voorts geconcludeerd worden dat de verboden gedragingen, welke de vennootschap dienstig zijn geweest in het door haar uitgeoefende bedrijf, hebben plaatsgevonden binnen de sfeer van de vennootschap, zodat deze gedragingen aan de vennootschap kunnen worden toegerekend.9

Verdachte heeft ontkend dat er opzettelijk aan een niet-vergunninghouder is geleverd. De rechtbank heeft echter de overtuiging dat verdachte bewust de aanmerkelijke kans aanvaardde dat zij zaken deed met een niet-vergunninghouder.

Directeur [medeverdachte 2] heeft in het geheel niet onderzocht of [medeverdachte 1] daadwerkelijk namens Ruitersport [bedrijf 1] handelde wetende dat [medeverdachte 1] zelf niet (meer) over de benodigde vergunning beschikte. Ruitersport [bedrijf 1] kwam nooit feitelijk in beeld, behalve op papier. Hij heeft zijn beslissing om zaken met [medeverdachte 1] te gaan doen op naam van Ruitersport [bedrijf 1] enkel gebaseerd op de documenten en goederen die [medeverdachte 1] hem heeft getoond, zonder daar nader onderzoek naar te (laten) doen. Ondanks de strikte regelgeving op het gebied van URA geneesmiddelen heeft verdachte zich – als directeur en bestuurder – niet de moeite getroost om [medeverdachte 1] om een machtiging te verzoeken dan wel navraag omtrent de machtiging te (laten) doen bij Ruitersport [bedrijf 1] of de eigenaar van [bedrijf 1] , [naam 2] . Door onder deze omstandigheden toch zaken te blijven doen met [medeverdachte 1] , heeft [medeverdachte 2] zich naar het oordeel van de rechtbank op zijn minst onverschillig getoond – en derhalve met voorwaardelijk opzet gehandeld – ten aanzien van het aan zijn BV, verdachte, verweten gevolg zoals ten laste gelegd.

De rechtbank is van oordeel dat, gelet op de functie van [medeverdachte 2] als directeur en bestuurder van verdachte en omdat hij ook degene was die namens verdachte gesprekken voerde met [medeverdachte 1] en de beslissing nam om aan hem te leveren, het opzet van [medeverdachte 2] is toe te rekenen aan verdachte. De rechtbank acht dan ook wettig en overtuigend bewezen dat verdachte opzettelijk diergeneesmiddelen met een URA-status aan [medeverdachte 1] heeft geleverd, terwijl die [medeverdachte 1] geen vergunning had.

De rechtbank acht op grond van de genoemde bewijsmiddelen wettig en overtuigend bewezen dat:

zij vanaf 6 oktober 2016 tot en met 26 oktober 2017 in Nederland, meermalen, opzettelijk een handeling heeft verricht die er toe strekt een diergeneesmiddel af te leveren, terwijl deze handeling niet is toegestaan krachtens een vergunning die is verstrekt ingevolge een bij of krachtens algemene maatregel van bestuur ter uitvoering van een bindend onderdeel van een EU-rechtshandeling vastgesteld voorschrift of een bij ministeriële regeling aangewezen voorschrift van een EU-verordening inzake het in de handel brengen, vervaardiging, invoer, of het bezit van, handel in of verstrekken van een diergeneesmiddel, immers heeft verdachte in strijd met het bepaalde bij en/of krachtens artikel 2.20 van de Wet dieren en artikel 5.7 lid 1 Besluit diergeneesmiddelen, als houder van een vergunning voor de groot- en de kleinhandel (nummer [nummer] ), een hoeveelheid diergeneesmiddel met de URA status, waaronder

De rechtbank acht niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd, zodat zij haar daarvan zal vrijspreken.