Uitspraken

A heeft onder meer verklaard in het begin blij te zijn geweest met de ondersteuning van [verzoeker] . Hij was bereid om tijd in haar te investeren en daar zocht zij niets achter. In het begin waren de afspraken rond lunchtijd, daarna werd dat verschoven naar het einde van de werkdag zodat ze na werktijd een drankje konden doen. Gaandeweg maakte [verzoeker] steeds vaker opmerkingen over haar uiterlijk en over haar relatie en hij ging steeds verder in het claimen van haar tijd. In een concreet geval had zij met een collega afgesproken om samen naar een bedrijfsuitje te rijden en belde [verzoeker] , zonder medeweten van A, die collega op met de mededeling dat zij, A, met [verzoeker] mee zou rijden. Zij voelde zich daar niet prettig bij en het maakte haar onzeker. Tijdens een periode van oververmoeidheid zocht [verzoeker] haar thuis op en stelde hij voor te gaan wandelen. Tijdens de wandeling sloeg [verzoeker] een arm om haar heen en zei hij dat hij wel met haar wilde trouwen en samen een mooie toekomst op wilde bouwen. Zij wees hem resoluut af waarop [verzoeker] zei dat ze andere signalen had afgegeven, omdat zij niet zelf zijn arm had weggeslagen. Toen zij terug kwam op het werk, ongeveer twee maanden later, kreeg zij te horen dat er voor haar geen plek meer was binnen Asito en zij op zoek moest naar ander werk. Na lang twijfelen heeft zij haar verhaal destijds gedaan bij HR directeur [F] .

B heeft onder meer het volgende verklaard. B was destijds onzeker en kreeg begeleiding van [verzoeker] bij haar problemen. [verzoeker] vond het naast het zijn van Regiomanager leuk om ook bezig te zijn met HR. Bij wijze van voorbeeld zei hij dat hij van X een HR manager had gemaakt, van Y een Vestigingsmanager en dat hij Z had geholpen in haar zoektocht naar haar geslachtsvoorkeur voor een partner. Gaandeweg werd buiten kantoor afgesproken om te gaan wandelen en werd er elke dag gebeld. Eind april zat zij op het kantoor in [plaats 2] . [verzoeker] kwam toen langs en zei dat hij verliefd op haar was. Ook later vertelde hij tijdens een lunch dat hij verliefd op haar was. Toen werd B “wakker”. Sinds 12 juli 2019 heeft zij geen gehoor meer gegeven aan telefoontjes en appjes van [verzoeker] . Daarna stond [verzoeker] ineens voor haar neus in [plaats 1] . Hij was speciaal naar [plaats 1] gekomen voor haar. Hij ging tegenover B zitten, legde een hand op haar been en vertelde dat doodzwijgen geen zin had. B heeft hierop haar spullen gepakt en is vertrokken. Achteraf realiseert zij zich dat [verzoeker] tijdens het wandelen een arm om haar heen sloeg, haar hoofd naar hem duwde om een kusje te geven op haar slaap of hoofd. Resumerend stelt zij dat [verzoeker] haar in een roes heeft gekregen waardoor zij is meegegaan in zijn verhaal en niet meer in staat was om zelf na te denken. Zij voelt zich misbruikt, onveilig en bespeeld. Daarom heeft zij besloten dit kenbaar te maken bij de directie van Asito.

C heeft onder meer verklaard dat ook zij hulp nodig had en labiel was, en dat [verzoeker] daar misbruik van heeft gemaakt. [verzoeker] begon over haar privéleven, nam haar mee naar het strand en naar etentjes, legde een hand op haar been. Zij durfde daar niets van te zeggen, zij voelde zich opgelaten en ongemakkelijk bij de situatie. Op een gegeven moment gingen ze met z’n tweeën een hele dag weg en werd er gewandeld op het strand. Op het strand sloeg hij een arm om haar heen en trok hij haar naar hem toe. Hij probeerde te dicht bij haar te komen en het was voor haar moeilijk om dat aan te geven. [verzoeker] werd minder enthousiast in de relatie nadat zij meer afstand van hem had genomen.

D heeft onder meer verklaard dat zij gedurende de samenwerking met [verzoeker] vrij snel het gevoel kreeg dat hij haar “met andere ogen” bekeek. Soms kwam hij bij haar op de kamer en bleef hij gewoon achter haar staan, wat een apart gevoel gaf. Enkele keren begon hij kort haar schouders te masseren. Tijdens een gesprek over het werk vroeg [verzoeker] uit het niets of zij ook eens “rood” droeg. Zij wist niet goed hoe hierop te reageren. Later, toen zij alleen op een kamer zat kwam [verzoeker] binnen, deed hij de deur achter zich dicht en kwam hij dicht bij haar staan. Hij begon over een vrouwelijke collega en zei “dat hij haar even goed tegen de muur aan had gezet en haar even flink had genomen. Ze was nu wel klaar met zeuren, en als D ook nog wat te zeuren had dan mocht zij ook wel even komen”. D stelt verder dat [verzoeker] niet toevallig naast haar gaat zitten bij etentjes en op het terras en dat er sprake is geweest van ongewenste aanrakingen. Op de dag van haar verjaardag kreeg zij een felicitatie bericht via de app, dat werd afgesloten met een hartkuspoppetje. Nadat zij hoorde dat [verzoeker] op staande voet was ontslagen had zij direct het gevoel dat het met iets soortgelijks te maken moest hebben, maar dan erger. Dat andere collega’s ook zo’n last van [verzoeker] hebben gehad vindt zij heel vervelend en zij merkt veel boosheid/woede bij haarzelf. Zij heeft het gevoel dat [verzoeker] gestopt moet worden omdat hij anders bij een andere organisatie verder gaat met dit gedrag. [verzoeker] lijkt niet in te zien of te willen zien dat hij –in een leidinggevende positie- zijn macht misbruikt en inspeelt op zwakheden bij vrouwen die onzeker zijn of niet lekker in hun vel zitten. [verzoeker] is zo manipulatief dat hij je laat twijfelen aan jezelf aan wat je overkomt dat hij je hiermee nog onzekerder maakt, aldus D.

[verzoeker] heeft op de zitting gereageerd op de verklaringen van A t/m D.

A: [verzoeker] heeft zich bij A vanuit zijn rol en vanuit goed werkgeverschap opgesteld als een luisterend oor. Dat hij samen met haar naar het betreffende bedrijfsuitje is gereden was op verzoek van A. Hij heeft nooit tegen A (of B, C of D) woorden gebruikt alsof hij verliefd was. Hij heeft ook nooit richting deze medewerksters uiting gegeven aan seksuele bedoelingen. Het feit dat er na werktijd collegiaal contact was en soms ook privézaken aan de orde waren is niet vreemd. De wijze waarop hij zijn werk deed ging gepaard met een stuk ontspanning, die soms ook na werktijd plaatsvond.

B: de ontwikkelingen rond B ziet hij totaal los van de verklaringen van A en C. [verzoeker] en B hebben elkaars pad gekruist en hebben over en weer op het spirituele vlak een klik gehad voor wat betreft de ontdekking van wat dat voor hun als mens zou (kunnen) betekenen. B is spiritueel begaan en [verzoeker] was daarin ook geïnteresseerd. De relatie met B was voor hem vriendschappelijk, maar vooral ook privé. Een zich ontwikkelende vriendschap tussen twee collega’s, die overigens voor hem (en ook bij B) volstrekt platonisch was, op een gelijk niveau. Het was ook wederzijds: B nodigde hem uit om naar [plaats 3] te gaan, hij kreeg foto’s van haar en zij maakte eens de opmerking dat ze speciaal voor hem bepaalde oorbellen had in gedaan. B heeft hem bovendien een boek over spiritualiteit cadeau gedaan. Alle gebeurtenissen rond B zijn voor [verzoeker] altijd privé geweest, zo heeft hij dat in ieder geval ervaren.

C: na het lezen van de verklaring van C is [verzoeker] zich rot geschrokken. Het feit dat hij haar op deze wijze gekwetst heeft is nooit in hem opgekomen, integendeel, het coachingstraject met haar was voor hem een van de hoogtepunten uit zijn loopbaan. Het is over het algemeen waar wat C stelt. Hij heeft echter nimmer de intentie gehad te dicht bij haar te willen komen. Hij heeft C getracht te helpen en te steunen in de ontwikkeling van haarzelf als collega en mens. Hij is daartoe zelfs bereid geweest aan C een 10-weeks (grotendeels) onbetaald verlof toe te staan om met haar partner een grote wereldreis te kunnen maken. [verzoeker] betreurt het dat C nimmer haar gevoelens en gedachten met hem heeft gedeeld.

D: de verklaring van D doet [verzoeker] grotendeels af als onwaar, onjuist, eenzijdig en onvolledig. Hij heeft haar nooit seksueel getint aangeraakt. Haar verklaring lijkt op een aanvulling van de verklaring van B. De quotes die zij beschrijft ontkent hij uitgesproken te hebben. Aantijgingen omtrent wijze van communiceren (emoticons in de app, goedbedoelde opmerkingen over kleding of anderszins), zijn voor hem geen grensoverschrijdende zaken. Hij kan zich wel ernstiger voorbeelden voorstellen.

[verzoeker] heeft verder gesteld dat het hem pijn doet op deze wijze geconfronteerd te worden met zaken die hij in elk geval anders bedoeld heeft, in ieder geval de situaties rond A en C. Met B had hij wat hem betreft een vriendschappelijke relatie en over de verklaring van D blijft hij kort: onwaar, onjuist en onvolledig.

[verzoeker] dreigt door het ontslag op staande voet in de financiële problemen te komen. Hij realiseert zich dat hij ten aanzien van de wijze waarop hij tegenover anderen staat moet nagaan wat er aan schort. Hij heeft hiertoe inmiddels eerste stappen genomen en is via GGZ doorverwezen naar de psychotherapeutische behandeling. Dit is niet de wijze waarop hij in het leven wil staan, wil managen en begeleiden. Ten aanzien van de collega’s die verklaard hebben kan hij op dit moment niet heel veel meer doen dan zijn excuses aanbieden, aldus [verzoeker] .

De kantonrechter vind het gedrag van [verzoeker] , zoals dat blijkt uit de twee verklaringen die hebben geleid tot het ontslag op staande voet, en voor zover niet door [verzoeker] betwist, net niet genoeg voor een ontslag op staande voet, de allerzwaarste sanctie die het arbeidsrecht kent. Er is weliswaar sprake van grensoverschrijdend gedrag maar [verzoeker] lijkt daarbij niet primair seksuele motieven te hebben gehad. De contacten waren bovendien tot op bepaalde hoogte wederzijds. [verzoeker] kreeg ook aandacht, foto’s, een brief en een cadeau terug, waarbij niet op voorhand vast staat dat dit alleen maar is gedaan om aan een soort morele verplichting te voldoen. Ook spelen in dit verband mee de grote persoonlijke gevolgen die een ontslag op staande voet voor [verzoeker] zou hebben en het feit dat hij inmiddels bewust is van zijn tekortkomingen en daarvoor hulp heeft gezocht.

Of het beginsel van hoor en wederhoor is geschonden en of het ontslag onverwijld is gegeven kan gelet hierop verder onbesproken blijven.

De kantonrechter is van oordeel dat voldoende is komen vast te staan dat [verzoeker] in zijn relaties met die medewerksters ernstig over de schreef is gegaan. [verzoeker] betwist wel enkele concrete gedragingen/quotes, en stelt een en ander anders bedoeld te hebben, maar het algemene door Asito geschetste beeld en vooral het patroon daarin blijft overeind.

Vanuit zijn functie krijgt [verzoeker] contacten met kwetsbare jonge medewerksters, die aan het begin van hun carrière staan, hij biedt hen hulp aan en dringt daarbij geleidelijk aan te ver door in het privéleven van deze medewerksters. Hij bemoeit zich met privézaken die hem niet aangaan als werkgever/ Regiomanager en heeft blijkbaar niet door dat de medewerksters geen grens aan durven geven omdat zij van hem afhankelijk zijn. Er is, anders dan [verzoeker] stelt, per definitie geen sprake van gelijkwaardigheid. De gedragingen (ongevraagd) een hand op een been leggen, een arm om de schouder tijdens bos/strandwandelingen met zijn tweeën, door [verzoeker] niet betwist, zijn bovendien gedragingen die een normale, gezonde, manager-medewerkster relatie te buiten gaan. Het is juist gelet op die relatie dat [verzoeker] meer afstand had moeten houden, ook al was het zijn taak de medewerksters te coachen/begeleiden. [verzoeker] heeft door zijn gedrag -en niet incidenteel- een ongewenst en onveilig werkklimaat geschapen en dat is hem als leidinggevende met nota bene een voorbeeldrol, ernstig te verwijten.

Gelet op het ernstig verwijtbaar handelen van [verzoeker] komt aan hem bij de ontbinding geen transitievergoeding of billijke vergoeding toe. De kantonrechter ziet daarbij

niet in dat het niet toekennen van een transitievergoeding onder de gegeven omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is.