Uitspraken

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte wordt veroordeeld tot een werkstraf voor de duur van 40 uur, subsidiair 20 dagen jeugddetentie, geheel voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar.

De raadsvrouw van verdachte heeft zich ten aanzien van de strafmaat op het standpunt gesteld dat aan verdachte geen straf of maatregel meer moet worden opgelegd, omdat zij al genoeg is gestraft. De zaak zou in eerste instantie worden afgedaan met een voorwaardelijk sepot, maar verdachte is uiteindelijk toch vervolgd. Zij was destijds nog heel erg jong en het feit heeft lang geleden plaatsgevonden. Tevens zijn als gevolg van deze strafzaak haar vrijheden in het civiele kader waarin zij zit, ingeperkt geweest en is zij ook anderszins sterk aangesproken op hetgeen is voorgevallen.

Bij de strafoplegging houdt de rechtbank rekening met al hetgeen uit het dossier en tijdens de behandeling ter terechtzitting naar voren is gekomen. De rechtbank acht daarbij het volgende van belang.

Vooropgesteld overweegt de rechtbank dat de effecten van het plaatsen van belastend beeldmateriaal van andere jongeren, zoals in dit geval een naaktfoto, vaak worden onderschat. Dit exposen wordt door velen ervaren als een zware persoonlijke vernedering en aantasting van de familie-eer. Slachtoffers zijn vaak bang dat het beeldmateriaal uitlekt naar hun ouders en andere familieleden. Ook in deze zaak heeft de verdachte onvoldoende stilgestaan bij de snelheid waarop beelden op social media worden gedeeld, en de enorme impact die het kan hebben op de persoon die op de betreffende foto staat.

Verdachte heeft op 19 februari 2017 een naaktfoto van een minderjarige jongen via Whatsapp ontvangen en deze verder verspreid via haar Instagramaccount en, omdat zij deze jongen had getagd, ook onder de volgers van deze minderjarige jongen. Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het in bezit hebben en verspreiden van een naaktfoto van de minderjarige [slachtoffer] en dus van het in bezit hebben en verspreiden van kinderporno. Daarmee heeft verdachte in de eerste plaats [slachtoffer] schade berokkend. Het is algemeen bekend dat wanneer iemands naam en foto op deze wijze op sociale media of internet komen, iemands eer of goede naam wordt aangetast en het tevens niet gemakkelijk is daarvan af te komen.

De rechtbank heeft voorts kennisgenomen van:

In het advies van de Raad voor de Kinderbescherming is beschreven dat verdachte inmiddels 17 jaar oud is en sinds lange tijd onder toezicht staat van Jeugdbescherming Overijssel en binnen de gesloten jeugdzorg verblijft. Verdachte is een cognitief beperkt, zeer kwetsbaar en beschadigd meisje, waarbij de afgelopen jaren in het teken hebben gestaan van het bevorderen van de ontwikkeling van verdachte. Dit heeft nog niet gebracht wat verdachte, haar ouders en andere bij verdachte betrokken personen en instanties ervan verwachtten.

Door de Raad wordt vastgesteld dat het duidelijk is dat verdachte langdurige behandeling nodig heeft om tot ontwikkeling en gedragsverandering te komen. De Raad heeft gelet hierop geadviseerd om een persoonlijkheidsonderzoek door het NIFP te laten uitvoeren, zodat daarna tot een passend strafadvies kan worden gekomen.

De rechtbank is van oordeel dat op dit moment een nader onderzoek naar de persoon van verdachte door het NIFP niet meer aan de orde is, gelet op het lange tijdsverloop tussen de strafbare feiten en de behandeling ter terechtzitting, de jonge leeftijd van verdachte destijds en de noodzaak tot duidelijkheid met betrekking tot de strafafdoening. Daarbij heeft de rechtbank in haar overweging betrokken dat uit voornoemd rapport van de Raad voldoende duidelijk blijkt dat verdachte een kwetsbaar meisje is met aanzienlijke complexe problematiek. De rechtbank acht verplicht toezicht van de Jeugdreclassering ook niet opportuun. Er is reeds veel begeleiding in het kader van de civiele maatregelen.

Verdachte verdient straf voor wat zij heeft gedaan. Ondanks al haar problematiek, begrijpt verdachte inmiddels heel goed het strafwaardige van haar handelen. Bij de straftoemeting heeft de rechtbank er rekening mee gehouden dat de feiten hebben plaatsgevonden toen verdachte jonger was, haar problematiek toen en nu en dat zij de gevolgen van haar handelen niet goed heeft kunnen overzien. Ook houdt de rechtbank er rekening mee, dat verdachte van aanvang af eenduidig heeft verklaard over haar handelen en niet is weg gelopen van haar verantwoordelijkheid.

Tenslotte heeft de rechtbank bij de straftoemeting rekening gehouden met de omstandigheid dat verdachte, na het plegen van het onderhavige strafbare feit, op 5 september 2019 door de Kinderrechter te Arnhem is veroordeeld tot een werkstraf, zodat artikel 63 Sr van toepassing is.

Ten aanzien van sexting zijn geen oriëntatiepunten afgesproken. De rechtbank heeft alle hiervoor vermelde feiten en omstandigheden gewogen en naast de eis van de officier van justitie gelegd.

Gelet op al het hiervoor overwogene acht de rechtbank in dit geval een werkstraf voor de duur van 40 uur, te vervangen door 20 dagen jeugddetentie, geheel voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar, passend en geboden.

De ouders van [slachtoffer] (gemachtigde mr. A.P. Drosten, advocaat te Enschede) hebben zich als benadeelde partij gevoegd in dit strafproces. De benadeelde partij vordert verdachte te veroordelen om schadevergoeding te betalen tot een totaalbedrag van € 2.000,- (tweeduizend euro) te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd. Wegens immateriële schade wordt een bedrag van € 1.000,-- per ouder per verdachte gevorderd.

De officier van justitie heeft gevorderd dat de vordering van de benadeelde partij van de ouders van [slachtoffer] niet-ontvankelijk wordt verklaard, nu de ouders door het Hof wel als gelaedeerden zijn beschouwd in het kader van de ontvankelijkheid bij de klachtprocedure, maar niet als gelaedeerden kunnen worden beschouwd van het verspreiden van de naaktfoto van hun minderjarige kind. De officier van justitie heeft voorts betoogd dat de vordering van de benadeelde partij onvoldoende is onderbouwd.

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de ouders van [slachtoffer] niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, omdat geen sprake is van een causaal verband tussen het handelen van verdachte – het verspreiden van een naaktfoto – en het gevolg - de dood van hun zoon -. Dit geldt volgens de raadsvrouw eveneens voor de onder 2 ten laste gelegde belediging. Tot slot heeft de raadsvrouw aangevoerd dat de vordering niet voldoende is onderbouwd.

De ouders van de overleden [slachtoffer] (gemachtigde mr. A.P. Drosten, advocaat te Enschede) hebben ter zitting een vordering tot schadevergoeding ingediend tegen verdachte.

De rechtbank stelt voorop dat zij slechts te oordelen heeft over de aan haar voorgelegde feiten en realiseert zich goed, in de woorden van de officier, dat in deze zaak alleen maar sprake is van verliezers. Dit geldt zeker en vooral voor de nabestaanden van [slachtoffer] . De rechtbank betreurt het dat de ouders van [slachtoffer] ervoor gekozen hebben niet ter zitting te verschijnen, zodat iedere nuance in de bespreking van de feiten, hun vordering en de persoon van de verdachte hen ook ontgaan is.

De rechtbank heeft vervolgens juridisch te oordelen over de ingestelde vordering en overweegt als volgt. Artikel 51f Wetboek van Strafvordering luidt:

De wetsgeschiedenis houdt terzake van die bepaling onder meer het volgende in:

“Van rechtstreekse schade is sprake indien iemand is getroffen in een belang dat door de overtreden strafbepaling wordt beschermd. In het algemeen beschermen strafbepalingen niet het belang van rechtsopvolgers noch dat van derde belanghebbenden, zodat doorgaans alleen het slachtoffer zelf zich als benadeelde partij kan voegen in het strafproces.”

Blijkens de wetsgeschiedenis heeft de wetgever, buiten het zich hier niet voordoend geval van artikel 51f, tweede lid, niet de mogelijkheid willen openen dat in geval van overlijden van het slachtoffer de erfgenamen zich op de voet van artikel 51a, eerste lid, in het strafproces voegen ter zake van door het slachtoffer geleden schade. Die schade is dus door de wetgever voor wat die erfgenamen betreft niet als rechtstreekse schade in de zin van die bepaling beschouwd.

Gelet op het bovenstaande is de rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij daarom niet in de vordering zal kunnen worden ontvangen en is zij daarin niet ontvankelijk.