Uitspraken

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte te veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van achttien maanden en drie dagen, waarvan achttien maanden voorwaardelijk en een taakstraf van 240 uren.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat bij de strafmaat rekening moet worden gehouden met een forse overschrijding van de redelijke termijn, die niet aan de verdediging te wijten is. Verder heeft de raadsman gevraagd rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte, namelijk dat hij een behandeling bij de [instelling] heeft afgerond, en om geen onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen, langer dan de duur van het voorarrest.

De gronden voor een straf of maatregel

Bij de strafoplegging houdt de rechtbank rekening met de aard en de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en de persoon van verdachte zoals die uit het dossier en tijdens de behandeling ter terechtzitting naar voren zijn gekomen. De rechtbank acht daarbij het volgende van belang.

De zaak is aan het licht gekomen door een Belgische onderzoeksjournalist, [journalist] , die een undercoveroperatie uitvoerde in de [land] , waarbij hij onder andere in contact kwam met [familie] . Deze [familie] zou een belangrijke schakel zijn in een grootschalig netwerk, waarbij kinderen worden ingezet om seksshows uit te voeren voor een webcam. Uit het onderzoek van [journalist] kwam naar voren dat verdachte één van de mannen aan de andere kant van de webcam zou zijn.

De politie is een onderzoek naar verdachte gestart en heeft zijn woning en werkplek doorzocht en een aantal gegevensdragers in beslag genomen. Op verschillende gegevensdragers is, al dan niet (meer) (eenvoudig) toegankelijke kinderporno aangetroffen en informatie waaruit bleek dat verdachte zich bezighield met zogenaamde ‘live-streaming’ en chatgesprekken. Ook bleek dat verdachte via Western Union een betaling had verricht aan ene [slachtoffer] .

[slachtoffer] was één van de minderjarige meisjes die werkte voor de familie [familie] . Verdachte heeft maandenlang chatgesprekken gevoerd met of over [slachtoffer] , terwijl hij van meet af aan wist dat zij jonger dan zestien was. Hij zegt zelfs helemaal in het begin tegen haar:“you are a bit old for me”. De chatgesprekken waren vooral seksueel van aard, waarbij verdachte aan [slachtoffer] vroeg om haar ontblote borsten vast te houden, haar vingers in haar vagina te brengen en haar kont open te sperren, wat zij ook deed. Ook werd er ruzie gemaakt over betalingen.

Op een moment aan het begin van de contacten heeft verdachte een betaling van

ongeveer € 29,00 gedaan aan [familie] , om een seksshow te zien. De seksshow bleef echter uit en verdachte werd boos. Toen hij een aantal dagen later weer contact kreeg, liet hij zijn boosheid blijken en eiste hij een seksshow. [slachtoffer] en/of de persoon met wie verdachte chatte, heeft verschillende kinderen, veelal jonger dan [slachtoffer] , voor de webcam gebracht, maar verdachte wilde eerst ‘bewijs’ zien dat deze kinderen in staat waren tot wat hij wilde. Uiteindelijk heeft verdachte in elk geval één seksshow gezien van [slachtoffer] met haar vriendin van (ogenschijnlijk) tien jaar jong, waarbij het jongste meisje haar vingers in de vagina van [slachtoffer] brengt en zij haar vagina likt.

Verdachte heeft zich geen enkel moment bekommerd om het welzijn van deze jonge meisjes en ging ervan uit dat hij het recht had om van hen te vragen wat geen enkel kind zou moeten hoeven doen, omdat hij er immers voor betaalde.

Volgens verdachte voelde het als een fantasie en niet als iets ‘echts’, omdat de gesprekken online werden gevoerd en [slachtoffer] in een ver land woont. Maar [slachtoffer] is wel degelijk een echt persoon. Verdachte heeft er met zijn gedragingen voor gezorgd dat meisjes als [slachtoffer] gedwongen blijven om deel uit te maken van een enorm winstgevend verdienmodel, waarbij jonge kinderen voor een webcam worden gezet om seksshows te doen voor volwassenen die daarvoor slechts een wifi verbinding en een laptop, en soms een paar euro, nodig hebben. De kinderen die deel uitmaken van dit soort internationale netwerken worden vanaf jonge leeftijd verseksualiseerd en krijgen niet waar elk kind ter wereld recht op heeft, namelijk een normale seksuele ontwikkeling. Dat verdachte zijn eigen dochter, van toen negen jaar jong, heeft betrokken in zijn seksueel getinte chatgesprekken met [slachtoffer] , vindt de rechtbank zorgelijk.

Ook is kinderporno aangetroffen op de gegevensdragers van verdachte. Een groot deel van de afbeeldingen was al verwijderd en hierdoor moeilijk toegankelijk. Ook is een film aangetroffen op de HP laptop van verdachte, die niet was verwijderd en waar kinderporno op te zien is. Volgens verdachte heeft hij de aangetroffen kinderporno sinds zijn studententijd verzameld, maar is hij gestopt met het downloaden van kinderporno na de geboorte van zijn dochter.

De opbouw in delicten, eerst verzamelen van kinderporno, vervolgens ontucht plegen via een live-stream, is een zeer zorgelijke ontwikkeling geweest, die pas ten einde is gekomen toen de politie ingreep.

Ter terechtzitting heeft verdachte verklaringen gegeven voor zijn gedrag zoals bewezenverklaard. Hij zou hebben toegegeven aan een zekere donkere kant van zichzelf, door conflicten op het werk en een gebrek aan seksuele activiteiten in zijn relatie. De boosheid en machteloosheid die hij daardoor voelde zou hij online hebben willen botvieren door macht uit te oefenen op zowel de volwassenen als de kinderen die de seksshows uitvoerden. Doordat verdachte de reden voor zijn gedrag steeds buiten zichzelf zoekt, lijkt hij nog immer geen volledige verantwoordelijkheid te nemen voor zijn eigen gedragingen. Verdachte heeft bovendien ter terechtzitting geen spijt of berouw getoond voor de jonge slachtoffers die hij heeft gemaakt.

De reclassering heeft op 8 januari 2020 een rapport uitgebracht over verdachte. Volgens de reclassering lijkt het delictgedrag van verdachte te zijn voortgekomen uit het (van jongs
af aan) inzetten van seksualiteit als coping-strategie, waarbij hij telkens verder de grenzen van het toelaatbare overschreed om tot een voor hem bevredigend effect te komen. Hierbij liet hij zijn eigen behoeftes prevaleren boven het welzijn van de slachtoffers.
Verdachte neemt volgens de reclassering wel degelijk verantwoordelijkheid voor zijn gedragingen en onderkent hij de ernst ervan. Verdachte heeft na de doorzoeking vrijwillig een behandeltraject bij [instelling] gevolgd om recidive te voorkomen. Dit behandeltraject is positief afgerond. Verdachte heeft een grote omslag in zijn denken en handelen gemaakt, heeft geleerd om op een constructieve manier met negatieve emoties om te gaan en er zijn geen aanwijzingen dat verdachtes seksualiteit nog op een ongezonde dan wel grensoverschrijdende manier inzet. Ook is de relatie met zijn partner verbeterd en heeft hij door vrijwilligerswerk voor meer zingeving en positiviteit en balans in zijn leven gezorgd. Dit zijn beschermende factoren ten aanzien van de kans op recidive. De reclassering heeft het recidiverisico ingeschat als laag.
De reclassering heeft geadviseerd geen onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen, ook omdat dit uiteindelijk tot verhoging van het recidiverisico zou kunnen leiden, en om aan een eventueel op te leggen voorwaardelijke gevangenisstraf geen bijzondere voorwaarden te verbinden.

Uit het uittreksel uit de justitiële documentatie van verdachte van 9 maart 2020 blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor een strafbaar feit.

Hoewel de ernst van de feiten in beginsel een aanzienlijke onvoorwaardelijke gevangenisstraf rechtvaardigt, is dat inmiddels door het forse tijdsverloop in de zaak en de door verdachte ondergane behandeling achterhaald. Al met al is de rechtbank van oordeel dat de eis van de officier van justitie, een gevangenisstraf voor de duur van achttien maanden en drie dagen, waarvan achttien maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaren en een taakstraf voor de duur van 240 uur, passend en geboden is.

De inbeslaggenomen voorwerpen

Op de lijst van inbeslaggenomen voorwerpen staan drie zaken waarover de rechtbank een beslissing dient te nemen namelijk:

Echter, uit de afstandsverklaring in beslag genomen voorwerpen ex. Art 116 Sv3, blijkt dat verdachte afstand heeft gedaan van de HP Laptop en de desktop PC. Hierdoor is de inbeslagneming komen te vervallen en is met betrekking tot die voorwerpen geen beslissing meer vereist van de rechtbank.

Dit ligt anders voor de externe harde schijf, inclusief adapter. Hierop is kinderporno aangetroffen, die met de juiste software weer toegankelijk is te maken. De harde schijf is aangetroffen bij gelegenheid van het feit waarvan hij werd verdacht, namelijk het bewezenverklaarde feit 2, en kan bovendien dienen tot de voorbereiding van soortgelijke feiten. Ongecontroleerd bezit van die harde schijf is om die reden in strijd met het algemeen belang en is aldus, op grond van artikel 36d Sr, voor onttrekking aan het verkeer vatbaar.

Verdachte gebruikte kennelijk deze harde schijf voor verschillende, strafbare en niet strafbare doeleinden. Daarvan had hij de mogelijke uiteindelijke consequenties tevoren moeten overwegen. Dat nu ook andere bestanden voor verdachte verloren zullen gaan, was voorzienbaar en komt voor risico van verdachte.