Uitspraken

Tussen partijen is niet in geschil dat de arbeidsovereenkomst tussen [verzoekster] en Steps is geëindigd. Dit staat niet alleen in de brief van 25 maart 2020, Steps heeft dit ook expliciet bevestigd in haar verweerschrift. Voorts staat vast dat tussen [verzoekster] en Miss Etam een nieuwe arbeidsovereenkomst is getekend. Over de wijze waarop de arbeidsovereenkomst tussen [verzoekster] en Steps is geëindigd, verschillen partijen van mening.

De kantonrechter stelt voorop dat het initiatief tot de beëindiging van het dienstverband tussen [verzoekster] en Steps is uitgegaan van Steps. Immers het is Steps die besloten heeft tot een reorganisatie ten gevolge waarvan onder meer haar winkel in Enschede is gesloten en de arbeidsplaats van [verzoekster] is komen te vervallen. Het is dan ook aan Steps om te zorgen dat er formeel een einde komt aan de arbeidsovereenkomst tussen haar en [verzoekster] .

Anders dan Steps is naar het oordeel van de kantonrechter van een contractovername2van Steps door Miss Etam geen sprake. Niet alleen is Steps niet in alle rechten en plichten die voortvloeien uit de arbeidsovereenkomst tussen [verzoekster] en Steps getreden, nu tussen [verzoekster] en Miss Etam sprake is van een arbeidsovereenkomst van 15 uur per week terwijl de arbeidsovereenkomst tussen [verzoekster] en Steps een omvang kende van 20 uur per week, ook is niet gesteld of gebleken dat tussen Steps en Miss Etam een akte is opgesteld waarbij de arbeidsovereenkomst is overgegaan en die ingevolge artikel 6:159 BW vereist is. Het sociaal plan zoals dat is ondertekend in maart 2019 kan daartoe, anders dan Steps meent, niet dienen reeds omdat in het sociaal plan ‘slechts’ procedures en regels zijn opgenomen over de reorganisatie maar niets is geregeld inzake de overname van nader omschreven contracten. De brief van 25 maart 2020 kan dan ook niet aangemerkt worden als een medewerking van [verzoekster] bij de contractovername voor zover Steps dat bedoeld zou hebben met haar stelling dat ‘met de brief van 25 maart 2020 geanticipeerd is op hetgeen uitvoerig was besproken met [verzoekster] en waarmee [verzoekster] ook had ingestemd’.

Subsidiair stelt Steps zich op het standpunt dat de brief van 25 maart 2020 niet anders beschouwd kan worden dan als een bevestiging van de tussen partijen gemaakte afspraken dat [verzoekster] ingaande 1 april 2020 werkzaamheden gaat verrichten voor Miss Etam en dat haar werkzaamheden voor Steps eindigen. Tijdens de mondelinge behandeling is dit nader toegelicht als zijnde een beëindiging met wederzijds goedvinden.

Ingevolge het bepaalde in artikel 7:670b BW is een beëindiging met wederzijds goedvinden slechts mogelijk indien deze beëindiging schriftelijk is overeengekomen. De kantonrechter stelt vast dat door partijen geen andere stukken met betrekking tot de beëindiging van de arbeidsovereenkomst in het geding zijn gebracht dan de brief van 25 maart 2020. In deze brief is slechts vastgelegd wat Steps voor ogen staat (een einde van de arbeidsovereenkomst tussen haar en [verzoekster] per 1 april 2020 en aansluitend een nieuwe arbeidsovereenkomst tussen [verzoekster] en Miss Etam). Zelfs indien de brief van 25 maart 2020 al aangemerkt zou kunnen worden als een aanbod van Steps om de arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden te beëindigen, is niet voldaan aan het schriftelijkheidsvereiste waar het betreft de instemming van [verzoekster] met de beëindiging. De conclusie is dan ook dat Steps met de brief van 25 maart 2020 de arbeidsovereenkomst met [verzoekster] heeft opgezegd, met welke opzegging [verzoekster] heeft ingestemd, althans tot het verzenden van haar emailbericht van 20 mei 2020. Eerst in dit emailbericht heeft [verzoekster] geprotesteerd tegen de opzegging waar het betreft het niet in achtnemen van de opzegtermijn voor betreft de verminderde arbeidsomvang en het voor deze vermindering niet ontvangen van een transitievergoeding.

Het betoog van Steps dat de situatie die beoordeeld is in het arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 18 februari 20193 en waar [verzoekster] een beroep op heeft gedaan, niet vergelijkbaar is omdat de werknemer daar extern is herplaatst en [verzoekster] intern is herplaatst, volgt de kantonrechter niet. Weliswaar is [verzoekster] binnen de FNG Group herplaatst, maar dat doet niet af aan de omstandigheid dat sprake is van twee verschillende rechtspersonen. Dit blijkt reeds uit het feit dat Steps niet in staat van faillissement is verklaard terwijl dit wel het geval is bij Miss Etam, de nieuwe werkgever van [verzoekster] .

Ook het meer subsidiaire verweer van Steps inhoudende dat de interne herplaatsing (intra-concern) geen situatie is waarvoor de wetgever de transitievergoeding in het leven heeft geroepen omdat in geval van interne herplaatsingsmogelijkheden Steps geen toestemming zou hebben gekregen van het UWV om de arbeidsverhouding op te zeggen, kan niet slagen. Weliswaar ligt het in de rede te veronderstellen dat het UWV inderdaad geen ontslagvergunning zou hebben afgegeven indien sprake is van herplaatsingsmogelijkheden in een passende functie binnen de groep waartoe de werkgever behoort, maar dit betekent niet dat om die reden niet tot een einde van de arbeidsovereenkomst gekomen zou kunnen worden. In dat geval zou, indien de onderneming behorende tot dezelfde groep als de werkgever geen arbeidsovereenkomst aanbiedt, ontbinding verzocht kunnen worden bij de kantonrechter. Overigens wordt opgemerkt dat, anders dan Steps stelt, [verzoekster] wel degelijk een verlies van inkomen uit arbeid heeft nu zij niet voor de volledige arbeidsomvang is herplaatst bij Miss Etam.

Ten slotte is de situatie dat [verzoekster] zelf tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst zou zijn overgegaan, niet aan de orde zodat de vraag of sprake is van (een vorm van) misbruik van bevoegdheid zoals Steps stelt, niet aan de orde is. Ook acht de kantonrechter het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet onaanvaardbaar dat een werkgever die zich inspant om een werknemer (intern) te herplaatsen, desalniettemin gehouden is een transitievergoeding te betalen, zoals Steps stelt. Indien Miss Etam een opvolgend werkgever is, zoals Steps stelt, wordt ingevolge het bepaalde in artikel 7:673 lid 5 aanhef en onder a BW de door Steps betaalde transitievergoeding in mindering gebracht op de transitievergoeding die Miss Etam verschuldigd is in geval van een opzegging van de arbeidsovereenkomst. Als Miss Etam niet als een opvolgend werkgever aangemerkt kan worden zoals bedoeld in artikel 7:673 lid 4 aanhef en onder b BW, zoals [verzoekster] stelt, is van samentelling van de duur van de arbeidsovereenkomsten voor de berekening van de transitievergoeding sowieso geen sprake.

De conclusie is dan ook dat Steps een transitievergoeding verschuldigd is aan [verzoekster] vanwege de opzegging van de arbeidsovereenkomst. Nu Steps de hoogte van de door [verzoekster] berekende transitievergoeding niet heeft betwist, zal het door [verzoekster] verzochte bedrag ter hoogte van € 10.510,71 bruto worden toegewezen. Ook de nevenverzoeken zijn toewijsbaar aangezien Steps daartegen geen zelfstandig verweer heeft gevoerd.

Steps zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure.