Uitspraken

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft een gevangenisstraf voor de duur van 30 maanden gevorderd, waarvan zes maanden voorwaardelijk en een proeftijd van drie jaren, met aftrek van voorarrest. Aan de proeftijd moeten de bijzondere voorwaarden worden verbonden zoals door de reclassering geadviseerd.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht een straf op te leggen gelijk aan het voorarrest, met eventueel een bijkomende voorwaardelijke straf.

De gronden voor een straf of maatregel

Bij de strafoplegging houdt de rechtbank rekening met de aard en de ernst van het gepleegde feit, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte zoals die uit het dossier en tijdens de behandeling ter terechtzitting naar voren zijn gekomen. De rechtbank acht daarbij het volgende van belang.

Verdachte was samen met vrienden op een verjaardagsfeestje in een woning. Hij had veel gedronken en ook lachgas gebruikt. Hij was met een vriend buiten aan het stoeien en dat liep uit de hand. Verdachte is daarop naar binnen gelopen, heeft een mes uit de keuken gepakt, is op het slachtoffer afgelopen en heeft hem vervolgens drie maal gestoken. Het slachtoffer heeft veel bloed verloren en had als gevolg van de steekwonden kunnen komen te overlijden.

Verdachte heeft met zijn handelen een ernstige inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer. Het slachtoffer heeft nog steeds veel last van het feit dat hij door verdachte is neergestoken en bloedend naar het huis van zijn vader is gelopen, waar hij in elkaar is gezakt. Zo blijkt ook uit de schriftelijke slachtofferverklaring en de toelichting op de vordering tot schadevergoeding.

Behalve de impact op het slachtoffer en zijn familie, dragen misdrijven als deze ook bij aan algemene gevoelens van onrust en onveiligheid in de maatschappij. Gelet op de ernst van het feit is dan ook een aanzienlijke, onvoorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats.

Psycholoog M.L. Sikkens heeft op 30 januari 2020 gerapporteerd over verdachte. De psycholoog heeft geconcludeerd dat het feit dat ten tijde van het tenlastegelegde sprake was van overmatig alcoholgebruik niet leidt tot de conclusie de er sprake is van een stoornis in alcoholgebruik in diagnostische zin. De intoxicatie door fors alcoholgebruik leidde ten tijde van het tenlastegelegde tot een verminderde impulsbeheersing bij verdachte, mogelijk verder versterkt door het gebruik van een grote hoeveelheid lachgas. Hiermee is echter geen sprake van doorwerking van een psychische stoornis. De recidivekans wordt, zowel algemeen statistisch als specifiek op de situatie van verdachte toegespitst, ingeschat als laag. Slechts in geval van hernieuwd overmatig alcoholgebruik en een samenloop van zeer specifieke omstandigheden lijkt recidive van gedrag vergelijkbaar met het tenlastegelegde voorstelbaar. Het feit dat niet goed verklaard kan worden waarom verdachte juist in het tenlastegelegde fors agressief gedrag vertoont, niet passend bij zijn gebruikelijke gedragsrepertoire, vormt tot op zekere hoogte een onzekere factor in de risicotaxatie. De psycholoog ziet geen basis voor gedragskundige interventies vanuit een forensisch kader. De door verdachte voorgenomen alcoholabstinentie, eventueel aangevuld met een reclasseringstraject kan het recidiverisico gunstig beïnvloeden.

De reclassering heeft verschillende keren gerapporteerd over verdachte. In een rapport van juni 2020 heeft de reclassering het risico op recidive ingeschat als gemiddeld. De afwezigheid van dagbesteding en inkomen, de aanwezigheid van middelenmisbruik en de

beperkte scholing spelen daarbij een rol. Het leefgebied psychosociaal functioneren, in combinatie met middelengebruik, lijkt het meest zorgelijk bij de kans op nieuw geweld. Het risico op onttrekken aan op te leggen voorwaarden wordt laag ingeschat. De moeder van verdachte lijkt hierin een beschermende factor. De reclassering adviseert aan verdachte een deels voorwaardelijke straf op teleggen met als bijzondere voorwaarden: een meldplicht, een ambulante behandeling en een drugs- en alcoholverbod.

De rechtbank heeft bij de strafoplegging ook acht geslagen op een de verdachte betreffend Uittreksel Justitiële Documentatie van 1 mei 2020. Daaruit volgt dat verdachte eerder onherroepelijk is veroordeeld voor andersoortige strafbare feiten.

De rechtbank heeft bij het bepalen van de hoogte van de op te leggen straf rekening gehouden met de straffen die in soortgelijke zaken worden opgelegd. Alles afwegende acht de rechtbank een gevangenisstraf van 24 maanden, met aftrek van de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, waarvan 8 maanden voorwaardelijk, en een proeftijd van drie jaren, passend en geboden. De rechtbank verbindt daaraan de bijzondere voorwaarden zoals door de reclassering geadviseerd, te weten een meldplicht, ambulante behandeling van zijn verslavingsproblematiek en een drugs- en alcoholverbod.

Verdachte heeft bij de psycholoog en ook ter zitting gezegd dat hij zelf abstinent kan blijven van alcohol. Desgevraagd heeft hij ook gezegd dat hij in de toekomst wel weer (met mate) alcohol zou willen drinken en dat zijn vrienden op dit moment weinig steun bieden in zijn keuze om nu geen alcohol te drinken. De rechtbank ziet daarom aanleiding om toch een drugs- en alcoholverbod als bijzondere voorwaarde op te leggen. Ook acht de rechtbank het van belang dat verdachte een ambulante behandeling gericht op verslavingsproblematiek krijgt.

De vordering van de benadeelde partij

[slachtoffer] heeft zich als benadeelde partij gevoegd in dit strafproces. De benadeelde partij vordert een bedrag van € 1.103.201,77, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. De gevorderde materiële schade bestaat uit de volgende posten:

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de kleding en schoenen en de eigen bijdrage voor de zorgverzekering toewijsbaar zijn. Het gevorderde bedrag aan immateriële schade dient te worden gematigd. De officier van justitie heeft de rechtbank verzocht daarbij gebruik te maken van de schattingsbevoegdheid.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de beschadigde kleding van een ander merk en een andere waarde was dan in de vordering is gesteld. Dit blijkt onder andere uit het dossier. De raadsman heeft de rechtbank daarom verzocht dit bedrag, in geval van toewijzing, te matigen. De schoonmaakkosten zijn onvoldoende onderbouwd, evenals de extra huishoudkosten/oppaskosten. De autokosten gaan het bereik van de strafzaak te buiten; de benadeelde partij had een goedkopere manier van vervoer naar het ziekenhuis kunnen kiezen. Het is verder onduidelijk of de kosten voor het eigen risico verband houden met het feit. Uit het dossier blijkt immers dat het slachtoffer al psychische problemen had vóór het delict, waardoor het causaal verband met de gevorderde schade niet kan worden gelegd. De affectieschade is niet onderbouwd en daarom niet toewijsbaar. Ook de immateriële schade is niet onderbouwd en het gevorderde bedrag is buitensporig hoog.

Het oordeel van de rechtbank

Door de gebezigde bewijsmiddelen en de behandeling op de terechtzitting is komen vast te staan dat verdachte door het bewezenverklaarde feit rechtstreeks schade heeft toegebracht aan de benadeelde partij. De rechtbank zal de gevorderde posten hieronder bespreken.

Kleding en schoenen

De raadsman heeft het gevorderde schadebedrag gemotiveerd betwist. De rechtbank zal gebruik maken van haar schattingsbevoegdheid en naar redelijkheid en billijkheid een bedrag van €100,- toewijzen voor de beschadigde jas en kleding. Van de schoenen die het slachtoffer die nacht aan had is een foto in het dossier gevoegd en daarop is geen schade te zien. Voor dat gedeelte verklaart de rechtbank benadeelde partij niet-ontvankelijk.

Schoonmaakkosten en huishoudkosten

Benadeelde partij heeft onvoldoende onderbouwd dat daadwerkelijk kosten zijn gemaakt voor het schoonmaken van het bloed. Eveneens is onvoldoende onderbouwd dat kosten zijn gemaakt voor extra huishoud- of oppaskosten. De rechtbank verklaart de benadeelde partij ten aanzien van deze posten niet-ontvankelijk.

Extra kosten auto

Dat de vader van het slachtoffer in een Chevrolet Corvette rijdt en hierdoor extra (afschrijvings)kosten heeft gemaakt, komt naar het oordeel van de rechtbank niet voor rekening van verdachte. De benadeelde partij heeft een verplichting om de kosten zoveel mogelijk te beperken en dat had gekund door bijvoorbeeld gebruik te maken van het openbaar vervoer. Ook is niet onderbouwd waarom er twaalf ziekenhuisbezoeken hebben plaatsgevonden.

De rechtbank maakt gebruik van haar schattingsbevoegdheid en is van oordeel dat in redelijkheid en billijkheid de reiskosten voor drie ziekenhuisbezoeken voor vergoeding in aanmerking komen. De rechtbank overweegt daarbij dat het gebruikelijk is dat een kilometervergoeding van € 0,19 per kilometer wordt vergoed en dus niet de getankte brandstof. De rechtbank zal daarom een bedrag toewijzen van 3 x 80 x 0,19 = € 45,60.

Voor het overige verklaart de rechtbank de benadeelde partij ten aanzien van deze post niet-ontvankelijk.

Medicijnen en eigen risico

De kosten die de benadeelde partij heeft moeten maken voor medicatie en het eigen risico van 2019 zijn naar het oordeel van de rechtbank toewijsbaar. Dat de benadeelde partij kosten heeft gemaakt in 2020 voor een behandeling van psychische problemen is onvoldoende onderbouwd. Uit de toelichting op de vordering volgt dat de behandeling nog moet worden opgestart. Uit het bijgevoegd declaratieoverzicht volgt dat een bedrag van

€ 775,03 is betaald aan eigen risico. De rechtbank zal deze post daarom in zoverre toewijzen.

Immateriële schade en affectieschade

Dat het slachtoffer schade heeft geleden als gevolg van de steekpartij is evident. Het slachtoffer heeft blijvende littekens op zijn lichaam en zal dus altijd aan het gebeuren op

10 november 2019 worden herinnerd De rechtbank begrijpt dat het slachtoffer pijn en psychisch leed heeft ervaren als gevolg van het delict. Het door de benadeelde partij gevorderde bedrag aan immateriële schade acht de rechtbank evenwel niet in verhouding tot de geleden immateriële schade. De rechtbank maakt gebruik van haar schattingsbevoegdheid en is van oordeel dat de te vergoeden immateriële schade in redelijkheid en billijkheid moet worden vastgesteld op €2.500,-.

Affectieschade betreft immateriële schade die een naaste of nabestaande lijdt als gevolg van het door een onrechtmatige daad (waaronder een strafbaar feit) veroorzaakte ernstig en blijvend letsel bij of overlijden van het slachtoffer. Hoewel de littekens van het slachtoffer blijvend zijn, kan dit niet worden gekwalificeerd als ernstig blijvend letsel voor de naaste of nabestaande als bedoeld in de artikelen 51f, tweede lid, tweede volzin Sv en artikel 6:107 BW. De rechtbank verklaart [naam 2] niet ontvankelijk in de vordering.

Conclusie

De rechtbank zal het gevorderde gelet hierop deels toewijzen tot een bedrag van

€ 3420,63 te vermeerderen met de verschuldigde wettelijke rente vanaf de datum waarop het strafbare feit is gepleegd.

Het in de gelegenheid stellen van de benadeelde partij om de niet of onvoldoende onderbouwde schadeposten alsnog nader te onderbouwen leidt tot een onevenredige belasting van de strafrechtelijke procedure, zodat de rechtbank de benadeelde partij die gelegenheid niet zal bieden. De benadeelde partij zal om die reden voor dat deel in de vordering niet-ontvankelijk worden verklaard. De benadeelde partij kan de vordering in zoverre slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.

De schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij heeft verzocht en de officier van justitie heeft gevorderd de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

De rechtbank zal de maatregel als bedoeld in artikel 36f Sr opleggen, aangezien verdachte jegens de benadeelde partij naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het feit is toegebracht.

9. De toegepaste wettelijke voorschriften

De hierna te nemen beslissing berust op de hiervoor genoemde wetsartikelen. Daarnaast berust deze beslissing op de artikelen 14a, 14b, 14c en 63 Sr.