Uitspraken

Met betrekking tot een voorziening in kort geding, bestaande in veroordeling tot betaling van een geldsom, is terughoudendheid op zijn plaats. De rechter zal daarbij niet alleen hebben te onderzoeken of het bestaan van een vordering van de eiser op de gedaagde voldoende aannemelijk is, maar ook of daarnaast sprake is van feiten en omstandigheden die meebrengen dat uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening is vereist, terwijl de rechter in de afweging van de belangen van partijen mede zal hebben te betrekken de vraag naar - kort gezegd - het risico van onmogelijkheid van terugbetaling, welk risico kan bijdragen tot weigering van de voorziening.

Ter zitting heeft [eiser] verklaard dat hij, omdat Ararat pas een dag voor de zitting salarisspecificaties heeft verstrekt, niet eerder in staat was om een correcte berekening te maken van het achterstallig loon. Thans is [eiser] gebleken dat Ararat meer heeft betaald dan [eiser] aanvankelijk dacht. Nadere berekening door [eiser] maakt dat [eiser] zijn eis vermindert. [eiser] heeft ter zitting opgemerkt dat zijn vordering ziet op de maand augustus 2020 en een bedrag van € 649,45 netto en niet langer op de maanden januari 2021 en september 2021.

Ararat heeft uitdrukkelijk betwist dat zij geen loonstroken heeft verstrekt aan [eiser] . Zij merkt op dat deze op kantoor ter hand zijn gesteld aan [eiser] en dat een aantal salarisstroken nadien op verzoek nogmaals aan [eiser] en de echtgenote van [eiser] zijn verstrekt. Ararat stelt dat zij steeds het volledige salaris heeft betaald aan [eiser] . Dit is weliswaar wel eens met vertraging en in delen gebeurd, maar dit werd veroorzaakt door het feit dat Ararat soms moest wachten op de uitkeringen door de zorgverzekeraars. Zodra Ararat deze had ontvangen, is zij overgegaan op betaling van het loon.

De kantonrechter overweegt dat [eiser] de grondslag van zijn vordering onder I. heeft gewijzigd. Bij dagvaarding stelt [eiser] dat te weinig loon is betaald over de maanden januari 2021 en september 2021 en ter zitting heeft [eiser] gesteld dat het gaat om de maand augustus 2020. [eiser] heeft bij dagvaarding als productie 2 een overzicht verstrekt van alle gedane betalingen. Ararat heeft uitdrukkelijk de juistheid van dit overzicht betwist.

De kantonrechter is van oordeel dat het overzicht onvoldoende zekerheid biedt ten aanzien van de aanspraken van [eiser] op achterstallig loon. Het betreft een door [eiser] zelf opgemaakt overzicht waarop enkel betalingen staan vermeld. Hieruit kan niet met voldoende zekerheid worden vastgesteld wat [eiser] nog aan achterstallig loon heeft te vorderen van Ararat.

Het vaststellen van een eventuele aanspraak op achterstallig loon wordt mede bemoeilijkt door het feit dat [eiser] zijn eis heeft gewijzigd. [eiser] vordert het achterstallige loon over andere maanden en andere bedragen dan voorheen en merkt op dat is gebleken dat meer is betaald dan aanvankelijk werd gedacht. Ararat is niet eerder in de gelegenheid is geweest om te reageren op de verandering van eis.

In dit verband acht de kantonrechter van belang dat [eiser] in zijn brief van 9 september 2021 aanspraak maakt op achterstallig loon over de maand augustus 2020 en in de dagvaarding de maanden januari 2021 en september 2021 vermeldt. Bovendien wordt in de brief van 9 september 2021 niet gesproken over het ontbreken van salarisspecificaties. Rechtens is in deze procedure niet komen vast te staan dat [eiser] geen salarisstroken heeft ontvangen van Ararat en hierdoor geen correcte berekening kon maken van het achterstallige salaris.

Zodoende bestaat in kort geding onvoldoende zekerheid om het door [eiser] gevorderde achterstallige loon over de maand augustus 2020 (vermeerderd met de wettelijke verhoging van 50% en wettelijke rente) toe te wijzen. Het onder I. gevorderde zal dan ook worden afgewezen.

Terzake het onder III. gevorderde (tijdige doorbetaling loon van € 4.448,63 bruto per maand vanaf oktober 2021) overweegt de kantonrechter dat Ararat gehouden is om het salaris tijdig aan [eiser] te voldoen. Ararat heeft verklaard dat zij aan haar opeisbare verplichtingen zal blijven voldoen en dat, nu [eiser] enkel iets vordert waartoe Ararat volgens de wet is gehouden, [eiser] geen belang heeft bij dit onderdeel van zijn vordering. De kantonrechter acht dit belang wel aanwezig aangezien thans is vastgesteld dat [eiser] recht heeft op toepassing van de loonsverhogingen ingevolge de CAO VVT en aldus per 1 juli 2021 aanspraak heeft op een bruto loon van € 4.448,63 per maand. Het onder III. gevorderde zal daarom worden toegewezen.

De vordering onder IV. terzake de eindejaarsuitkering van 8,33% zal worden afgewezen [eiser] heeft immers zelf verklaard dat een te hoog bedrag aan eindejaarsuitkering is betaald. Ter zitting heeft [eiser] verklaard dat uit nadere berekening is gebleken dat Ararat in december 2020 een te hoog bedrag aan eindejaarsuitkering heeft betaald. Betaald is € 2.819,27 en dit had moeten zijn € 2.685,64.

Terzake de vordering onder VI. (verstrekking bruto/netto specificaties) overweegt de kantonrechter als volgt. Rechtens is niet komen vast te staan en is door [eiser] niet aannemelijk gemaakt dat Ararat geen loonstroken heeft verstrekt. Ararat heeft gemotiveerd gesteld dat zij dit wel heeft gedaan en ter zitting verklaard dat deze ter hand zijn gesteld op het kantoor door mevrouw [A] , zorgmanager van Ararat. In ieder geval zijn in het kader van deze procedure de salarisstroken tot en met september 2021 overgelegd. Aldus heeft [eiser] geen belang bij dit onderdeel van zijn vordering. [eiser] heeft wel een belang om alsnog een bruto/netto-specificatie over de nabetaling van de cao-verhogingen (vordering II), alsmede de salarisstroken over de betalingen vanaf oktober 2021, te ontvangen. Nu Ararat heeft gesteld dat zij telkens tijdig de salarisstroken heeft verstrekt en dit thans ook te zullen blijven doen, zal de kantonrechter Ararat weliswaar veroordelen om een bruto/netto-specificatie te verstrekken van de nabetaling (vordering II.), maar wordt geen aanleiding gezien om deze veroordeling ook uit te spreken voor toekomstige salarisbetalingen, dan wel een dwangsom te verbinden aan de verstrekking van de bruto/netto-specificatie van de nabetaling. Het moge duidelijk zijn dat, als Ararat desalniettemin nalatig zou blijven, op eerste vordering alsnog een dwangsom kan worden opgelegd.

De door [eiser] onder VII. gevorderde buitengerechtelijke incassokosten zullen worden afgewezen. Hiertoe is redengevend dat in het buitengerechtelijk traject, zie brief [eiser] van 9 september 2021, het achterstallig loon wordt gevorderd over de maand augustus 2020 en in de dagvaarding het achterstallig loon over de maanden januari 2021 en september 2021. Ook wordt in de brief van 9 september 2021 niet gevraagd om toepassing van de loonsverhogingen ingevolge de CAO VVT. Aldus heeft [eiser] de grondslag van zijn vordering gewijzigd en zijn de buitengerechtelijke kosten niet gemaakt voor hetgeen wordt toegewezen.

De kantonrechter ziet aanleiding om de proceskosten tussen partijen te compenseren nu slechts een onderdeel van de vordering van [eiser] kan worden toegewezen.