Uitspraken

De goederen van [verweerder] zijn bij beschikking van de kantonrechter van 22 mei 2012 onder bewind gesteld. Dit bewind is een beschermingsbewind als bedoeld in Titel 19 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek (de artikelen 431 t/m 449). De persoon wiens goederen het betreft, wordt in die wetsartikelen aangeduid als rechthebbende. Onder het begrip goederen wordt in de wet verstaan alle zaken en vermogensrechten (artikel 3:1 BW). Daaruit volgt dat in elk geval alle vermogensrechtelijke belangen onder het bewind vallen, en de geldzaken van de rechthebbende horen daarbij. Tijdens het bewind komt het beheer over de onder bewind staande goederen niet toe aan de rechthebbende, maar aan de bewindvoerder. Verder kan de rechthebbende tijdens het bewind niet zonder medewerking van de bewindvoerder beschikken over zijn of haar goederen (artikel 1:438 BW). In het verlengde hiervan is in artikel 1:441 lid 1 BW bepaald dat de bewindvoerder de rechthebbende vertegenwoordigt in en buiten rechte. Dit brengt mee dat in geval van een gerechtelijke procedure de bewindvoerder als zogenaamde formele procespartij moet optreden ten behoeve van de rechthebbende (Hoge Raad 7 maart 2014, ECLI:NL:HR:2015:525).

In het verzoekschrift heeft [verzoeker] het standpunt ingenomen dat het aangaan en beëindigen van een arbeidsovereenkomst niet behoort tot de boedel waarover het bewind zich uitstrekt. [verzoeker] wijst er in dat verband op dat de arbeid persoonlijk moet worden verricht en dat de werknemer de verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst persoonlijk moet nakomen. De kantonrechter kan dit standpunt in zoverre volgen dat het bewind niet meebrengt dat de bewindvoerder partij wordt bij de arbeidsovereenkomst, maar de rechten die uit de arbeidsovereenkomst voortvloeien zijn wel aan te merken als goederen in de zin van artikel 1:431 lid 1 BW. De kantonrechter volgt daarin de uitspraak van het hof Amsterdam van 20 april 2021 (ECLI:NL:GHAMS:2021:1233) waar door (de gemachtigde van) [verweerder] op is gewezen. Het gaat dan bijvoorbeeld over het door de rechthebbende te ontvangen loon. De vermogensrechtelijke belangen van de rechthebbende zijn daarmee gemoeid en de bewindvoerder dient daarom als formele procespartij op te treden in een gerechtelijke procedure. De vermogensrechtelijke belangen van de rechthebbende zijn eveneens in het geding als er tegen de rechthebbende een vordering tot betaling wordt ingesteld. Dat laatste is in deze procedure het geval in het merendeel van de onderdelen van het verzoek. De vermogensrechtelijke belangen zijn ook gemoeid met het verzoek om [verweerder] te veroordelen zijn werkzaamheden bij de nieuwe werkgever [bedrijf] te beëindigen. Met het verrichten van werkzaamheden hangt immers samen het recht op loon en dat raakt de vermogensrechtelijke belangen van [verweerder] . De kantonrechter is daarom van oordeel dat de bewindvoerder ten aanzien van alle onderdelen van het verzoek als formele procespartij in de procedure moet worden betrokken.

De kantonrechter is van oordeel dat [verzoeker] niet-ontvankelijk is in haar verzoek. De reden daarvoor is gelegen in het feit dat de goederen van [verweerder] onder bewind staan en dat de bewindvoerder niet als formele procespartij in het geding is opgeroepen. Dat laatste had moeten gebeuren zoals hiervoor is uitgelegd.

Een ander oordeel had kunnen volgen als [verzoeker] voor aanvang van deze procedure niet met het bewind bekend was geweest. Dan had [verzoeker] het gebrek mogelijk kunnen herstellen door alsnog de bewindvoerder in het geding te roepen. Die situatie doet zich echter niet voor. De bewindvoerder heeft immers na aanvang van de arbeidsovereenkomst tussen [verzoeker] en [verweerder] een brief gestuurd aan [verzoeker] met daarin mededeling van het bewind en van het rekeningnummer waarop het loon moest worden overgemaakt. Verder is op de mondelinge behandeling ter sprake gekomen dat [verzoeker] in december 2022 nog een brief (of brieven) aan de bewindvoerder zou hebben gestuurd. Dus ook daaruit volgt dat [verzoeker] het bewind kende.

Een ander oordeel was ook mogelijk geweest als de bewindvoerder alsnog in de procedure was verschenen met de bedoeling om dit geding als formele procespartij over te nemen. De kantonrechter heeft in verband daarmee op 20 april 2023 een mailbericht aan partijen laten versturen waarin aan verzoeker de instructie wordt gegeven om de bewindvoerder van de procedure in kennis te stellen en de bewindvoerder op te roepen voor de mondelinge behandeling van 26 april 2023, zodat de kantonrechter diens standpunt aangaande het overnemen van de procedure kan vernemen. Kort daarna bleek uit de nader overgelegde producties van [verzoeker] (productie 9) dat [verzoeker] al uit eigen beweging op 18 april 2023 een exploot met die inhoud aan de bewindvoerder heeft laten betekenen. De bewindvoerder is echter niet verschenen en heeft op geen enkele wijze van zich laten horen in deze procedure. De kantonrechter kan daarom niet vaststellen dat de bewindvoerder als formele procespartij de procedure (en het gevoerde verweer) overneemt.

Bij deze stand van zaken kan de kantonrechter niet anders beslissen dan dat [verzoeker] niet ontvankelijk moet worden verklaard in haar verzoek.

Ten slotte wil de kantonrechter het volgende niet onbenoemd laten. De gemachtigde van [verweerder] heeft in het verweerschrift subsidiair inhoudelijk verweer gevoerd tegen de verschillende onderdelen van het verzoek van [verzoeker] . Met instemming van partijen heeft daarom op de mondelinge behandeling na de bespreking van de ontvankelijkheid van het verzoek ook de verdere inhoudelijke bespreking van de verzoeken en het verweer daartegen plaatsgehad. De kantonrechter heeft aan het eind van de mondelinge behandeling [verweerder] horen zeggen dat hij het geschil met [verzoeker] het liefst zo snel mogelijk achter zich wil laten. Bij de huidige stand van zaken kan echter niet aan die wens van [verweerder] (en misschien ook wel van [verzoeker] ) worden voldaan. De beslissing tot niet-ontvankelijkheid maakt namelijk dat het geschil op dit moment nog niet inhoudelijk door de kantonrechter kan worden beoordeeld en afgedaan.

[verzoeker] is in deze procedure in het ongelijk gesteld. [verzoeker] wordt daarom veroordeeld in de kosten van de procedure. Deze kosten worden tot aan deze uitspraak aan de kant van [verweerder] begroot op € 793,00 voor salaris gemachtigde. Daarnaast is voor nakosten toewijsbaar een bedrag van € 132,00.